คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความบังเอิญ 4-2
เพล้ง!
รัฐภาคแทบจะหลบแจกันใบย่อมที่ถูกขวางมาแทบไม่ทัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองคนที่มาสร้างความวุ่นวายในอาณาจักรของเขา ร่างสูงตรงเข้าไปลากแขนเรียวของเจ้าหล่อนออกไปนอกบ้าน โดยไม่สนใจว่าเจ้าหล่อนจะเจ็บหรือไม่
“ออกไปจากบ้านผมซะ!”
“ไม่! ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น และคุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะดอม ฉันเป็นเมียคุณนะ”
‘เอสเทียร์’ ดาราสาวลูกครึ่งคนดังร้องโวยวายอย่างไม่อาย ก้าวเข้ามาเผชิญหน้าผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเธอ เธอจะไม่มีทางยอมให้เขาทิ้งเธอไปแบบนี้แน่ ได้กันแล้วจะทิ้งง่ายนะหรือ อย่าหวังไปเลย!
ลูกน้องที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ต่างมองหน้ากันและเริ่มซุบซิบไปต่างๆ นานาถึงหญิงสาวและนายหนุ่มของพวกเขา
“หน้าไม่อาย ถูกเขาเฉดหัวทิ้งกลับมาล่ะสิ” รัฐภาค ฟานเซส กอดอกมองหญิงสาวนิ่งไม่ได้ทุกข์กับคำพูดของสาวเจ้าแต่อย่างใด นึกอยู่แล้วว่าหญิงสาวจะต้องมามุกเดิม เขาสุดจะทนกับมารยาพันล้านเล่ม อย่าคิดว่าครั้งนี้เขาจะหลงคารม แค่ครั้งเดียวมันก็มากเกินพอแล้ว
“อ้ายดอม!” เสียงแหลมร้องแหวเมื่อเขารู้ทัน
“ต้องการเท่าไหร่” รัฐภาคยกยิ้มที่มุมปาก พอเงินหมดก็วิ่งแจ้นกลับมาหาเขา ผู้หญิงหน้าด้านไม่รู้จักพอแบบนี้ เขาไม่มีทางเอามาทำเมียให้เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล
“...คุณอาจจะคิดว่าฉันมาที่นี่เพราะเงิน แต่ฉันจะบอกไว้เลยว่าคุณคิดผิด ฉันมาที่นี่เพื่อมาอยู่กับคุณในฐานะ... เมีย”
เอสเทียร์ปรับสีหน้าและท่าทางใหม่ ยืดตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดในสิ่งที่ทำให้เขาอยากโยนเธอออกจากไร่เสียนาทีนั้น
“อย่าฝันหวานไปหน่อยเลย ฌอน! เชน! ลากผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะ...” รัฐภาคโต้กลับอย่างเดือดดาล
“นั้นมันเรื่องของคุณ แต่ก็อย่าหวังว่าจะไล่ฉันไปได้” กล่าวจบสาวเจ้าก็วิ่งแจ้นกลับเข้าไปภายในบ้าน ตรงขึ้นบันไดไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว
“นั้นคุณจะไปไหน! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ เอส บ้าเอ้ย!” รัฐภาคหัวเสีย ก้าวยาวตามขึ้นไปติดๆ แต่ยังช้ากว่าขาเรียวของแม่ดาราสาวที่วิ่งเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงกลอนตัดหน้า
“เสียใจค่ะดอม คุณไล่ฉันไม่สำเร็จ ทางที่ดีคุณกลับไปทำงานต่อดีกว่า ฉันรับรองว่าจะไม่พังบ้านคุณเพิ่มอีก ถ้าไม่จำเป็นนะ”
เอสเทียร์ตะโกนบอกผ่านประตู หลังเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักเดินลงไปด้านล่าง ยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะในที่สุดเธอก็ได้เข้ามาอยู่ในอาณาจักเขาอีกครั้ง คุ้มค่ากับที่ทิ้งไอ้บ้ากามนั้นแล้วกลับมาที่นี่
“โถเว้ย! เฝ้าหล่อนไว้ให้ดี ถ้าหล่อนเกิดบ้าปาข้าวของในบ้านอีกล่ะก็ จับโยนออกไปได้เลย ไม่ต้องรอคำสั่งฉัน”
ร่างสูงเดินออกจากบ้านไปอย่างหัวเสีย วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรของเขา งานในไร่ก็มีปัญหามากพออยู่แล้ว พี่ชายก็มาโดนยิงเข้าโรงพยาบาล แล้วยังมียัยบ้าเอสเทียร์ตามมารังควานถึงที่นี่อีก มันอะไรกันหนักหนาวะ!
ช่อนางม้าสาวทรงงามเดินเคียงคู่มากับเจ้าของคนสวยก้าวย้ำไปบนพื้นทุ่งหญ้าที่เขียวชอุ่มกว่าห้าสิบไร่ของไรเหมันต์ ปลูกไว้เป็นอาหารให้กลับสัตว์เลี้ยงอื่นๆ ที่อยู่ในไร่แห่งนี้
กว่าสองเดือนที่ผ่านมาเธอต้องเจอปัญหามากมายจนแทบไม่ได้มีเวลาพักผ่อน นับว่าเป็นการหยุดในรอบหลายเดือนเลยก็ว่าได้ ถือเป็นวันดีที่จะได้เติมพลังให้เต็มที่
รอยยิ้มสวยปรากฏที่ใบหน้างามอย่างมีความสุขเธอเริ่มชอบธรรมชาติที่อยู่รอบกายเมื่อได้มาอยู่จริงเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตอนแรกเธอเห็นมันเป็นเพียงทุ่งกว้างๆ ที่มองไปทางไหนก็เหมือนกันไปหมด ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย
หลังจากจบมัธยมปลายเธอก็เลือกที่จะไปเรียนต่อที่ในมหานครเมืองใหญ่ที่มีทุกอย่างพร้อม ทั้งยวดยานพาหนะ หรือแม้กระทั่งรถไฟฟ้าที่แสนสะดวกสบาย ไม่ต้องลำบากนั่งรถเป็นชั่วโมงๆ แล้วก็ไปต่อปริญญาตรีกับเพื่อนรักในคณะแพทย์ที่เมืองผู้ดี จนลืมนึกถึงไร่สวยงามแห่งนี้ไปมาตอนนี้เธอรู้แล้วว่าที่ที่เธออยู่แล้วมีความสุขมากที่สุดคือที่นี่ ‘ไร่เหมันต์’ ที่แสนหนาวเหน็บจับใจ แฝงไว้ด้วยความอบอุ่นของคนในครอบครัวไว้มากมาย
...เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังกรีดร้องขึ้นร่างบางหยุดยืนแล้วมือบางก็ล้วงมันออกมา ขณะที่หญิงสาวกำลังจะก้าวข้ามโขดหินเบื้องหน้าไปยังอีกฝั่งของลำธารน้ำใสสะอาด
...ยังไม่ทันได้กดรับสายเสียงดังอื้ออึ้งก็ผ่านตัวเธอไปอย่างรวดเร็ว
ปัง!
พุ่งผ่านข้างกายไป มือบางยกขึ้นกุมที่แขนเรียว เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบและชาที่ปลายประสาท รู้ในนาทีนั่นว่าตัวเองถูกยิงเข้าให้แล้ว สติที่เริ่มเลือนลางทำให้ร่างของเธอร่วงลงจากชั้นน้ำตกสู่ก้นแม่น้ำที่ไหลเชียว
เจ้าช่อนางเห็นนายสาวมีภัยก็ส่งเสียงร้องดังลั่นป่า พร้อมกระทืบเท้าด้วยความตกใจ ตามสัญชาตญาณของสัตว์ก่อนจะวิ่งหนีไป
“ไม่ต้องตาม เดี๋ยวมันก็ตายแล้ว น้ำหลากขนาดนั้นมันไม่รอดหรอก กลับไปบอกข่าวดีกับเจ้านายกันดีกว่า”
สองวายร้ายเดนตายจากคุกหลวง ยิ้มให้กับความสำเร็จในผลงานรอบสิบห้าปี ตั้งแต่ออกจากกรงขังที่มืดมิด และเป็นงานเดิมที่ทำให้พวกมันต้องเข้าไปนอนเล่นในคุกอีกสักรอบสองรอบนั่นแหละ แต่ถ้าโชคไม่เข้าข้างอาจจะถูกประหารชีวิต
แต่จะมีใครสนใจกันเหล่า งานง่ายเงินดีใครบ้างไม่เอา สำหรับพวกเขาแล้ว งานดีหรือไม่ดี มันไม่สำคัญ ขอเพียงมีอาหารกินครบสามมื้อมีเงินใช้สอยไม่ขาดมือเป็นพอแล้ว ใครจ้างมาก็ไปฆ่ามันทิ้ง รับเงินงามมานั่งนับเล่นคลายเครียด
ร่างของสมานุชถูกกระแสน้ำพัดพาไปตามลำธารไหลเชียวหญิงสาวพยายามตะเกียงตะกายช่วยตัวเองสุดกำลังเพื่อขึ้นจากน้ำแต่มันช่างยากลำบากเหลือเกิน ด้วยแขนที่ถูกยิงทำให้เป็นอุปสรรคในการเอาตัวรอด ทั้งจากคนและธรรมชาติเรี่ยวแรงที่มีใกล้จะหมดลงอย่างช้าๆ ดวงตาเรียวหลับลง คิดแล้วว่าตัวเองคงไม่รอดแน่จึงปล่อยให้โชคชะตาเป็นตัวกำหนด
“พ่อ แม่ พี่หาญ มารับสมาไปอยู่ด้วยนะคะ” รำพึงถึงบุคคลอันเป็นที่รักทั้งสาม พร้อมสติที่เหลืออยู่น้อยนิดดับวูบลง
โปรดติดตามตอนต่อไป...
สั่งซื้อ EBook (เต็มเรื่อง) สำหรับวัยรุ่นใจร้อน ได้ก่อนใคร ตามลิงค์ด้านล่างเลยจ้า
--> https://www.mebmarket.com/ebook-51191-ตามรักรัฐภาค-Men-Of-Lions <---
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่...
เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer
ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^
*** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง และ คอมเม้นท์ ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ***
ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^
ความคิดเห็น