คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความบังเอิญ 4-1
รถจิ๊ปคันใหญ่เคลื่อนเข้ามาหยุดลงหน้าเรือนแก้ว บ้านทรงไทยร่วมสมัย ด้านล่างทำด้วยปูนตกแต่งสวยงาม ส่วนชั้นบนเป็นไม้สักทอง คนที่ออกแบบก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล ‘เหมันต์ ศิตาศาสตร์’ พี่ชายคนเดียวและเป็นพ่อของหลานสาวที่เขาอยากกำจัดออกไปจากชีวิตมากที่สุดในเวลานี้
“บ้านสวยดีนะคุณบดินทร์”
แดนเมืองชม มองกวาดไปตามมุมต่างๆ ของบ้าน เขาไม่ค่อยได้เห็นบ้านแบบนี้มากนัก ด้วยเป็นประเทศที่ยังห่างไกลความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีหลายด้าน จำต้องห่างจากบ้านเกิดเมืองนอนไปเป็นแรงงานในต่างแดนกันมากเพื่อให้ชีวิตอยู่รอดและหนีจากความยากจนที่กัดกินพวกเขา และอาชีพที่ได้เงินเร็วและเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางจึงผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
“ขอบคุณครับ เชิญด้านในดีกว่าครับ”
ร่างท่วมเดินแขกคนสำคัญเข้าไปภายในเรือนแก้ว เลี้ยวไปยังห้องรับแขกที่อยู่อีกฝั่งของเรือน
สมานุชตั้งโต๊ะอาหารมื้อเที่ยงแล้วเสร็จ เงยหน้ามองไปยังกลุ่มคนที่เดินเข้ามาด้วยความแปลกใจ ก่อนกระจ่างเมื่อผู้เป็นอาหันมาเรียกให้ไปหาพร้อมเอ่ยแนะนำให้รู้จัก
“สมาอยู่พอดี นี่คุณแดนเมืองเพื่อนอาเอง นี่หลานสาวผมเองครับ” บดินทร์แนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ
“สวัสดีค่ะ ตามสบายนะคะ สมาขอตัวไปดูในครัวต่อก่อน พอดีทำแกงจืดค้างเอาไว้”
“ไปเถอะลูก”
คล้อยหลังหลานสาวคนสวยก็เหลือบมองคู่ค้าวัยกลางคนที่กำลังจ้องมองร่างบอบบางตาเป็นมัน บอกความปรารถนาชัดเจน แผนการที่จะกำจัดยัยหลานสาวตัวแสบที่คอยแต่มาขัดผลประโยชน์ออกไปให้พ้นทาง ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นในหัวพร้อมรอยยิ้มเหี้ยม
“ถ้าถูกใจ ผมจัดให้ได้นะครับ” ตาเฒ่าร้ายพิษสงหันไปกระซิบบอก
“รู้ใจผมจริงๆเลยนะ คิดไม่ผิดเลยที่เลือกค้าขายกับคุณ”
แดนเมืองหันมามองใบหน้ายิ้มพราย เพียงเท่านั้นก็รู้กัน รอยยิ้มน่าเกลียดปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากหนา มองตามร่างบอบบางไปด้วยความสิเน่หา น้ำลายแทบจะไหลออกจากปาก เขาคิดไปไกลถึงขั้นได้สาวน้อยหน้าหวานมานอนทอดกายใต้ร่าง สวรรค์ชั้นไหนเขาก็พร้อมไปทั้งนั้น เมื่อคิดถึงตอนนั้นก็แทบจะอดใจรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหว
“อีกไม่นานเกินรอท่านจะได้ตามที่ต้องการ หรือจะเอาคืนนี้เลยดีไหมครับ” บดินทร์บอกอย่างรู้ใจ คิดถึงผลประโยชน์ที่จะได้เป็นกอบเป็นกำจากอีกฝ่ายแทบจะเก็บสีหน้าไม่มิด
“ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก ให้เด็กมันได้มีเวลาทำใจบ้าง หึ หึ”
แดนเมืองหัวเราะชอบใจ เมื่อคิดว่าตนจะได้กับเนื้อกวางน้อยกำลังขบเผาะกำลังน่ารักน่ากินมาเป็นของตน เดินไปที่สวนด้านหลังที่จัดไว้รับรองแขกคนพิเศษ
ไร่ครองทรัพย์...
“อยู่ต่ออีกสักวันไม่ได้หรือครับ ไหนบอกว่าจะมาอยู่เป็นเดือนไง”
สิงห์ตัวที่สี่ตัดพ้อบิดามารดาส่งน้ำเสียงออดอ้อนไม่อยากให้ท่านทั้งสองรีบกลับ ร่างสูงโอบกอดร่างคนเป็นแม่ไม่ยอมปล่อย จนเรียกเสียงหมั่นไส้จากคนเป็นพ่ออีกคำรบ
“ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้ลูกชาย ฉันกับมาดามมีงานต้องกลับไปทำเหมือนกัน จะให้อยู่นานเป็นเดือนๆ ได้ยังไงกัน”
มิสเตอร์อเดลตาร์ประชดลูกชายกลับไปบ้าง ทำตัวเป็นเด็กไม่ยอมโตไปได้ รั้งพวกเขาไว้ไม่ยอมให้กลับ พอทีจะมาหากลับไม่ยอมให้มาเสียอย่านั้น แต่พอจะกลับก็ไม่ยอมให้กลับอีก อะไรของมันลูกคนนี้ ไม่ใช่แค่คนเดียวหรอก เป็นกันทั้งบ้าน ยิ่งตัวที่หนึ่งและสองยิ่งแล้วใหญ่
“งานอะไรอีกครับ งานที่มีพวกผมก็รับช่วงมาหมดแล้วนี่น่า ผมก็เห็นว่าคุณพ่อกับคุณแม่ออกไปเที่ยวโน้นนี่ ไม่เห็นจะมีงานอะไรทำเลย” สิงห์หนุ่มกล่าวน้ำเสียงงอนๆ ขัดกับร่างสูงใหญ่บึกบึน
“มันเป็นงานเลี้ยงสำคัญ ฉันกับมาดามได้รับเกียรติจากราชินีให้เข้าเฝ้าวันมะรืนนี้เลยอยู่ต่อไม่ได้”
“อ้าวหรอครับ ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลยล่ะ” รัฐภาคร้องออกมาด้วยความยินดี ช่างเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลเหลือเกิน
“แล้วแกคิดจะถามก่อนไหมหือ ไปกันเถอะที่รัก เดี๋ยวฝนจะตกเสียก่อน” ส่งน้ำเสียงราบเรียบปนหมั่นไส้ไปให้ พลางหันไม่ชวนภรรยา
“ค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูกไว้เดือนหน้าแม่จะมาเยี่ยมใหม่”
มาดามกุมแก้มสากของลูกชายไว้ ส่งแววตาความห่วงใยไปให้ ท่านเองก็ไม่ได้อยากจะไป แต่เพื่อนสนิทของสามีที่เป็นดยุก[1]รบเร้าให้ไปหา เพราะไม่ได้เจอกันแรมปีแล้ว
“ได้ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ ส่งมาดามและมิสเตอร์ขึ้นเครื่อง แล้วโทรมารายงานฉันด้วย” สั่งลูกน้องอีกสามที่ส่งไปดูแลบิดามารดาเป็นพิเศษ แต่ถูกท่านปฏิเสธกลับมา
“ไม่ต้องหรอกลูก มีถึงสี่คนแล้วไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก”
“ไม่ได้ครับ ตอนนี้มีข่าวไม่น่าไว้ใจ ผมปล่อยไม่ได้ ดูแลท่านทั้งสองให้ดีที่สุด”
ช่วงนี้มีโจรผู้ร้ายชุกชุม เขาไม่ไว้ใจให้พวกท่านเดินทางโดยลำพังในช่วงนี้ แม้ว่าจะมีคนสนิทข้างกายถึงสี่คนแล้วก็ตามที ปลอดภัยเอาไว้ก่อนเป็นการดีที่สุด
“งั้นตามใจ แม่ไปแล้ว ดูแลสุขภาพด้วย อย่ามัวแต่ทำงานเพลินล่ะ”
“มีเรื่องอะไรก็โทรมาได้ พ่อกับแม่ยินดีให้คำปรึกษาเสมอ อย่าเก็บเงียบเหมือนพี่ๆ แกอีกล่ะเข้าใจไหม”
มิสเตอร์อเดลตาร์ย้ำลูกชายคนที่สี่เสียงจริงจัง ที่ต้องบอกเน้นย้ำบ่อยๆเพราะชอบแก้ไขปัญหากันเอง เข้าใจว่าโตๆ กันแล้ว แต่ในบางเรื่องมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก ควรมีผู้ที่มีประสบการณ์อย่างพวกเขาเข้ามาช่วย เห็นกันอยู่ว่าแก้กันเองแล้วผลออกมาเป็นยังไง ไม่แคล้วพวกท่านก็ต้องเข้ามาช่วยแก้อยู่ดี
“รับทราบครับ ผมจะรีบบอกทันที คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง” สิงห์หนุ่มบอกคนเป็นบิดาให้หายห่วง
“ดีมาก ไปครับที่รัก”
“ถึงแล้วโทรกลับมาหาผมด้วยนะครับ”
รถตู้สีดำสนิทเคลื่อนออกจากอาณาเขตของไร่ครองทรัพย์ไปอย่างช้าๆ พวกท่านมายังไปถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำก็ต้องรีบกลับอีกแล้ว ดูมีงานทำมากกว่าเขาเสียอีก สิงห์หนุ่มส่ายหน้าไปมาพลางยิ้มแย้มมีความสุข ผละเดินกลับเข้าบ้านพักไปหยิบหมวกปีกยาวออกจากบ้านไปอีกคน
ร่างสูงเดินตรวจดูคันคลองทางทิศตะวันออกของไร่ที่สั่งให้ซ้อมแซมเพิ่มเติม น่าเสร็จก่อนฝนจะมาตอนค่ำนี้ สงสัยเขาต้องหาทางอื่นมาใช้แก้ขัดไปก่อน ไม่อย่างนั้นเมล็ดพันธุ์ที่ลงไปมีหวังไม่เหลือแน่
“นายครับนาย! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
หลานชายของลุงเสือหัวหน้างานวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มด้วยใบหน้าแตกตื่น พลางหอบหายใจถี่จาก
“มีเรื่องอะไรกัน เอะอะเสียงดังลั่นป่า” สิงห์หนุ่มหมุนกายกลับมามองเด็กหนุ่ม ถามขึ้นอย่างใจเย็น
“ที่บ้านใหญ่... เกิดเรื่องแล้วครับ!”
“มีเรื่องอะไร” มือหน้าวางจอบลงหันไปหาลูกน้องร่างผอมที่วิ่งกระหือกระหอบเข้ามายังจุดที่เขายืนอยู่
“...มีผู้หญิงมาโวยวายที่บ้านครับ เธอบอกว่าเป็นเมียนาย ตอนนี้เอะอะโวยวายขวางปาข้าวของพังหมดแล้ว” รีบบอกคนเป็นนายเร็วรัว
“ว่าไงนะ! ตอนนี้หล่อนอยู่ไหน”
เสียงทุ้มเอ่ยถาม รู้ในทันทีว่าเป็นใครที่กล้าบุกมาหาเขาถึงที่นี่ ขาแกร่งก้าวยาวไปที่เจ้าทมิฬกระโดดขึ้นประจำที่แล้วพุ่งทะยานตรงกลับไปที่บ้านพักอย่างรวดเร็วราวพายุ
[1] ดยุก (duke) หรือ ดุ๊ก หรือ แฮร์ซอก (Herzog) เป็นบรรดาศักดิ์ของขุนนางในทวีปยุโรป เป็นตำแหน่งทางปกครองที่เป็นรองจากกษัตริย์ซึ่งปกครองดินแดนที่เรียกว่า "ดัชชี" ส่วนตำแหน่งดยุกในหมู่เกาะอังกฤษเป็นเพียงตำแหน่งที่ตั้งไว้เป็นเกียรติยศเท่านั้น
โปรดติดตามตอนต่อไป...
สั่งซื้อ EBook (เต็มเรื่อง) สำหรับวัยรุ่นใจร้อน ได้ก่อนใคร ตามลิงค์ด้านล่างเลยจ้า
--> https://www.mebmarket.com/ebook-51191-ตามรักรัฐภาค-Men-Of-Lions <---
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่...
เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer
ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^
*** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง และ คอมเม้นท์ ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ***
ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^
ความคิดเห็น