จิตปีศาจ

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรกของผม

           เสียงกรีดร้องของเธอช่างไพเราะเสียจริงๆ เสียงที่กรีดร้องตอนที่ผมค่อยๆกรีดไปตามร่างกายของเธออย่างช้าๆ  หน้าตาเรือนร่างช่างสวยงามกว่าตอนธรรมดาอีก แค่ยอมให้นิดๆหน่อยก็ได้ใจปั่นหัวผมเล่นสารพัด นางผู้หญิงบ้า  อ้อ คุณคงไม่รู้ว่าผมคือใครใช่ไหม เอ้าก่อนผมจะเริ่มทรมานเธอต่อ ผมจะเล่าให้ฟัง
       ผม ชื่อ ปรัชนันทน์ ทานผดุง ชื่อเล่น เต้  เพื่อนๆเรียกว่า เบ้ คนใช้ เครื่องระบายความเครียด (คนที่เรียกผมอย่างนี้ส่วนไม่อยู่ในโลกนี้แล้วครับ เธอที่ผมกำลังทรมานนี่ก็คนหนึ่ง) ต่อหน้าประชากรโลกนี้หน้ากากของผมก็คือเต้งผู้เป็นคนดีหาที่เปรียบมิได้ (ประชดประชันเสียเหลือเกิน) แต่เวลาใครทำให้ผมไม่พอใจ คนๆนั้นไม่อาจจะไม่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ครับ
        คุณอาจจะคิดว่าผมโรคจิต ใช่ครับ ผมยอมรับผมรู้สึกมีความสุขกับการยอมรับตัวเอง เมื่อก่อนผมไม่เป็นอย่างนี้หรอกครับ ผมเกิดในครอบครัวที่อบอุ่นมากๆ พ่อกับแม่ผมเป็นครูที่ค่อนข้างมีหน้ามีตาในจังหวัดครับ  ผมเป็นลูกคนเดียวครับ  ผมในตอนนั้นคิดว่าผมไม่ยุ่งกับใคร เค้าก็ไม่น่ามายุ่งกับผมครับ พ่อก็สอนให้คิดแบบนั้นครับแต่ชีวิตกับนิยายน้ำเน่าก็มีสิ่งที่เหมือนกันนะ เราไม่ยุ่งกับเค้าแต่เค้าก็มายุ่งกับยุ่งกับกับเราประมาณตัวอิจฉาเห็นนางเอกเรียบร้อยไม่ได้เข้ามารังแก อย่างนั้นแหละครับผมโดนประจำเลยสมัยเด็กๆ  งง เอ้า งง  ทำไมผมเป็นแบบนี้เหรอครับ มันเป็นอย่างนี้
        คือผมมีเพื่อน (ต้องเรียกว่าเพื่อนสินะ) มันชอบแกล้ง(รังแก)ไม่รู้ว่าผมเป็นเนื้อคู่กับมันรึเปล่า  ผมอยู่ห้องเดียวกับมันตั้งแต่อนุบาล 1 จนถึงปริญญาตรีก็เรียนที่เดียวกับมัน ตลอดเวลามาเนี่ยมันจะคอยแกล้งผมตลอดตั้งแต่รีดไถเงินจนถึงแย่งแฟน ก็ไอ้ที่แย่งแฟนนี่แหละที่มันเหลืออดล่ะ  มันแย่งยังไงผมไม่เล่าให้ฟังหรอก คุณอาจจะคิดว่าผู้หญิงมันไม่ดีทิ้งเราไปหามันหรือยังไงอะไรอย่างนี้ แต่มันเป็นเพราะว่ามันทนมา 10กว่าปี ม้นก็เหมือนเชือกที่ตึงจนขาดแล้วครับ  ในคืนนั้น มันเป็นคืนเดือนมืดครับไม่มีแสงจันทร์ส่องมา อ้อ เกือบลืมบอกผมเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม เริ่มจากคืนนั้นผมชวนมันไปกินข้าวครับ  ผมบอกว่าผมจะเลี้ยงเหล้ามัน มันก็เลยตามมาง่ายๆ
 “ไอ้ขึ้เมาเอ้ย”  ผมคิด
 ผมวางยาสลบมันครับ เป็นยาสลบช้าง (จากเพื่อนผมที่เรียนคณะสัตวแพทย์) ก็ในโซดานั่นแหละครับผมเตรียมไว้ขวดหนึ่ง แล้วมันก็หลับไปครับ ผมจึงพามันขึ้นรถของผม ไปที่ที่ผมได้จัดเตรียมไว้

วรภัทร
ชั้นหล่ะหมั่นใส้ไอ้เต้ว่ะ ทำตัวเป็นคนดีใครๆ แม่งก็ชอบมัน แฟนก็ได้แฟนสวยทั้งที่คนอย่างมันไม่สมควรได้ เลยจัดการวางยาแฟนมันแล้วถ่ายวีดีโอไว้  แล้วก็บังคับให้มาเป็นแฟนเราหึหึทำหน้าตาเหมือนปวดขี้เลย ชั้นต้องเหนือกว่ามันเพราะชั้นโดนแม่ด่าทุกวันเพราะแม่ชอบเปรียบเทียบกับมันนักอย่างนี้ต้องแก้แค้นให้เข็ด  สิ่งที่ชั้นเหนือกว่ามันก็คงมีแค่เรื่องชกต่อยกับกีฬาเท่านั้นโชคดีที่ได้เรียนที่เดียวกับมันจะได้มีคนให้ไถตังมันอีก หึหึ
ไอ้เต้   บอกว่ามันจะเลี้ยงเหล้า ก็เลยไปกับมัน  ทีแรกก็แปลกใจอยู่ดีๆก็มาชวนไปไหนทั้งที่จริงแล้ว  มันแทบไม่อยากยุ่งกับเราคงอยากญาติดีด้วยล่ะสิ หึหึ ก็ดีเหมือนกันแย่งแฟนมันมาได้ก็สะใจแล้ว เลิกแกล้งมันสักพักจะดีกว่านะ 
เต้มันก็คุยสนุกเหมือนกันนี่ มันก็เป็นคนดี พอถามว่าโกรธหรือเปล่า ก็ยิ้มแล้วบอกว่าโกรธแต่ไม่เป็นไร วันนี้ช่างมัน พูดจาแปลกดีแท้ พอนั่งไปสักพักเหล้าก็มา เพิ่งรู้ว่าสาธารณะสุขนี่กินเหล้าไม่ผสม มันก็แข็งนี่หว่า แต่ชั้นเพิ่งกินแก้วแรกไปทำไปมันง่วงอย่างนี้ไม่ไหวแล้ว  อยากนอน ไอ้เต้ มันทำอะไรเราหรือเปล่าแล้ว ทุกสิ่งรอบตัวก็มืดลง

      ผมทิ้งมันไว้บนเตียงผ่าตัดครับจนมันตื่นครับ เพราะตอนแรกผมคิดว่าผมจัดตอนหลับดีกว่าแต่มาคิดอีกที่เอาตอนมันตื่นนี่แหละ  มันก็ตะโกนด่าแม่ครับถึงโคตรเง้าศักราชนู่น  แต่ผมไม่สนผมทำให้มันขยับไปมาไม่ได้โดยการโซ่ตรึงแขนตรึงขาไว้ครับไอ้นี่มันแรงควาย ถ้าขยับเดี๋ยวชำแหละไม่สนุก มันชอบมองผมด้วยสายตาเหยียดหยามอยากควักลูกตามันออกมาเลยแต่เดี๋ยวมันไม่ได้เห็นของดีครับ  ผมก็เลยเริ่มที่ไอ้หนูมันก่อนเลยมันชอบจิ้มดีนักโดยเฉพาะแฟนคนอื่นเอามันก่อนเลยครับผมค่อยๆกรีดถุงลูกอัณฑะมันครับมัน  มัมร้องใหญ่เลยแต่ผมไม่สนผมเลาะออกมาเลยครับเลือดพุ่งเลย มันร้องเหมือนผู้หญิงเลยครับกรีดร้องไม่เป็นภาษาเลย เจอซะบ้างก็ดี
       "อ้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
       "เต้ มันขาดแล้ว ๆๆๆ ของกู ไอ้สัตว์"
       
          ผมไม่พูดอะไรคราวนี้ผมเปลี่ยนไปเปิดหน้าท้องมันครับ กล้ามท้องมันหนาน่าดูกรีดยากนิดหนึ่ง ไม่เป็นไรมีดผ่าตัดซะอย่างแม้จะเก่าไปหน่อย  ผมเริ่มจากเครื่องในของมันก่อนครับ  มันชอบกินเหล้าผมเลยพูดกับมันว่า
       "มึงกินเหล้าทุกวันสงสารตับมึงว่ะ แต่มึงไม่ทันตับแข็งตายหรอก มึงตายวันนี้แหละ"    
           มันคงพูดอะไรไม่ออกเพราะมันคงทรมานมากครับ เลือดไหลเต็มปากเลย  พอพูดเสร็จผมก็ตัดไตของมันออกมาครับ แล้วก็ จัดการดึงลำใส้มันออกมาแขวนไว้ข้างมันแล้วตัดออกมาครึ่งหนึ่งครับแล้วก็เอาไปโยนใส่หม้อต้มน้ำสำหรับฆ่าเชื้ออุปกรณ์แต่ผมเอามาต้มเครื่องในมันแล้วกะว่าเอาไปให้มันกินครับ  
 “เอ้ากินเข้าไป” ผมสั่งมัน หึ หึ สะใจเป็นบ้าเลย
           “กินเครื่องในตัวเองแกล้มเหล้าเมื่อกี้นี้ไงล่ะ”
มันไม่ยอมกินครับ ผมเอามีดสปาต้าร์ปักตรงขามันทะลุไปตรึงไว้บนโต๊ะ ก็ไม่ยอมเองนี่กินนี่ ผมก็เลยเอาทั้งหม้อร้อนๆ กรอกปากมันเลยคงร้อนสะใจ จากนั้นผมก็เอามีผ่าตัดอันเดิมที่ผ่าท้องมันมาค่อยเลาะเส้นเอ็นมันครับสนุกดีพิลึกเสียงดังกรุบๆๆอย่างกับกระดูก  หึหึ อยากลองผ่าคนจริ่งๆ มานานแล้ว พอเส้นเอ็นขาดหมดก็เหลือแต่กระดูกแล้วครับ ผมเลยคิดว่าผาแขนออกข้างหนึ่งเลยดีกว่า ผมก็เดินไปหยิบมีดอีโต้ครับ แล้วผ่มันไปทั้งอย่างนั้นแหละ
 อ้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงอุบาทจริงๆ ผมคิด
       “อย่าร้องสิคร้าบ คุณวรภัทร นักกีฬามหาลัยคนเก่ง”
 “ควายๆ อย่างนี้ไม่น่าร้องหรอก หมายถึงเสียงน่ะ” ผมแสยะยิ้มออกมาราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องร้ายแรง ตอนนั้นผมคิดว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมเป็นแค่ แบคทีเรียตัวหนึ่ง ที่ผมเลี้ยงแล้วฆ่าในวิชาจุลชีววิทยา
 “เต้ อย่าทำกูเลย กูทนไม่ไหวแล้ว กูขอโทษ”
 “กูผิดเอง กู.................... ”  เงียบไป หลังจากที่ผมปาดกล่องเสียงครับ
            “หยุดพูด ขี้เกียจฟัง พอจะตายแล้วก็เพิ่งสำนึกได้ไม่มีประโยชน์”
ครั้งแรกเนี่ยก็สนุกแล้วครับอย่างที่บอกนะครับว่ามันแรงควายไม่ตายง่ายๆ ร้องดังซะเป็นตุ๊ดเลย ร้องซะหน้าคาญก็เลยทำให้หยุดซะ ไม่มีเสียงเลยครับ มีแต่เสียงเหมือนเรื่อง Ju-On นั่นแหละครับคนโดนปาดหลอดลม
ไอ้ตอนแรกเนี่ยผมก็คิดว่าให้มันตายแล้วก็กลับครับแต่เหมือนสังหรใจครับ สังหรใจว่าจิดใจผมยังไม่พอ ผมก็เลยเอาน้ำกรดสาดมันครับ
“ไอ้นี่มันอึดจริงๆ” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ 
เอาน้ำกรดสาด ก็ยังไม่พอแต่ไม่มีเวลาครับเดี๋ยวผมนัดแฟนไว้ครับ  อ้อแฟนคนที่มันแย่งไปแหละครับ  ผมจะไปหาทำไมเหรอ ไม่ได้ไปฆ่าหรอกครับเธอเป็นคนดี ใครดีกับผมผมก็ดีด้วยครับ แล้วผมก็รู้ความจริงแล้วตั้งแต่วันที่มันทำนั่นแหละทำให้ผมสงสารเธอครับ
ผมก็เลย เอามีดปาดเส้นเลือดแดงใหญ่ของมันครับมันจะได้ค่อยๆตายครับ แต่อีกแป๊บเดียวก็ตายมั้งครับ เพราะมันเสียเลือดเยอะเหลือเกิน
อะไรนะครับ  อ้อ เรื่องศพเหรอครับไม่เป็นไรครับ เพราะที่ที่ผมเตรียมไว้มันเป็นชั้นใต้ดินบ้านของผมเอง อยู่นอกตัวบ้านครับ
อ้อ   อย่าลงไปเล่นนะครับ ถ้าผมรู้ผมอาจจะฆ่าคุณก็ได้
หลังจากวันนั้นผมก็เลยชอบการฆ่า การทรมาน โดยเฉพาะกับพวกที่ทำไม่ดีกับผมครับ
ผมขอตัวไปทรมาณเธอต่อนะครับ เพราะเธอทำไม่ดีกับผมครับ
แต่ช่างเรื่องเหตุผลเถอะเพราะถ้าผมอยากฆ่าคุณขึ้นมาคุณก็ไม่รอดครับ
 วันหลังเดี๋ยวผมจะมาเล่าเรื่องราวของผมให้ฟังครับว่าแต่ละคนที่ผมฆ่าเป็นอย่างไรครับวันนี้ไปก่อนครับ
อ้อ ก่อนออกไปจากบ้านก็อย่าลืมปิดประตูล่ะครับ เดี๋ยวยุงเข้า