ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++ บทนำ ++
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
\" กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง \"
เสียงโทรศัพท์บ้าน วิลสัน ดังขึ้นในบ่ายวันเสาร์ มันไม่ได้ดังมาหลายวันแล้ว
\" สวัสดีคะ บ้านวิลสัน แชร์รี่พูดค่ะ \"
เด็กผู้หญิงอายุสิบสอง เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้ เธอคุยอยู่กับโทรศัพท์สักพัก แล้วจึงวิ่งเข้ามาในห้องโถ่งท่าทางเหมือนกับได้ของขวัญวันคริสมาสต์จากซานต้ามา
\" แม่คะ พี่ชาลีกลับมาแล้วคะ \"
.......ที่สนามบิน.......
เด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเป็นนักเรีนยทุนของมหาลัยแห่งหนึ่งในวอชิงตัน ดีซี เดินทางกลับมายังประเทศของตนหลังจากที่ได้ไปเที่ยวชมที่ฝรั่งเศธมา
หนึ่งในนักเรียนจำนวนนั้น
คือ ชาร์ลี เคที่ วิลสัน สาวผมบรอนต์ยาว นัยตาสีเขียวเข้ม ลูกสาวคนโตของบ้านวิลสัน ตระกูลที่ขึ้นชื่อเรื่องงานออกแบบ
เธอกลับมาถึงบ้านเธอแล้ว
\" นั่นไง พี่ชาร์ลี \"
\" ไหนๆ...โอ้ ชาร์ลีลูกแม่มาให้กอดหน่อยสิ \"
\" หวัดดีคะแม่ หนูคิดถึงแม่คะ \"
ชาร์ลีโอบกอดแม่ที่ชรามากแล้วด้วยความรักใคร่ แล้วหันไปลูบหัวแชร์รี่น้องสาววัยสิบสอง
\" ฮาย...แชร์รี่ ฉันมีของฝากให้เธอด้วย \"
\" จริเหร๋อ?ว้าว...ดีจัง \"
\" หวัดดีฮะ คุณนายวิลสัน \" ชายหนุ่มร่างผอมสูง ผมสีทอง หน้าตาหล่อเหลา กับเพื่อนๆหนุ่มสาวอีกหลายคนเข้ามาทักแม่ของชาร์ลีกันยกใหญ่
\" โอ้ นี่คงจะเป็น..แดนนี่! \" คุณนายวิลสันร้องทักชายหนุ่มคนนั้น
\" แดเนียลครับ \" ชายหนุ่มตอบกลับพร้องกับยิ้มเขินๆ
\" โอว์...จ๊ะๆแดเนียล \" หล่อนมักขี้ลืมแบบนี้เสมอๆ
\" แม่คะ คืนนี้..หนูขออนุญาติไปกินเลี้ยงกับเพื่อนที่มหาลัยได้มั้ยคะ? \" ชาร์ลีถามผู้เป็นแม่
\" อย่าดึกมากนะจ๊ะ \" คุณนายวิลสันตอบอย่างอ่อนโยน
\" ค่ะแม่ ขอบคุณคะ \"
......ที่ปาร์ตี้คืนสู่เหย้าในคืนนั้น........
\" เอ้า!ดื่ม \"
\" ดื่ม! \"
เหล่านักศึกษา13คนที่กลับมาจากฝรั่งเศธต่างเฮฮา สังสรรค์กันอย่างครื้นเครง นี่เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว ทุกคนต่างเมากันทั่วหน้า และแล้วอยู่ๆ คิม เพื่อนผู้ชายที่เฮฮาที่สุดในงาน ก้อพูดบางอย่างขึ้นดังๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่บอกก้อรู้ว่าเมามาก
\" เฮย์...ทุกคน ฉันมีไอเดียเจ๋งๆเกี่ยวกับวันฮาโลวีนเสาร์หน้าจะมาบอก \" คิมเป็นชายร่างเตี๊ย อารมณ์ขัน และเป็นที่รักของเพื่อนๆเสมอ เขามักจะเมาเป็นประจำเวลาที่มีงานเลี้ยง
\" อะไรเหร๋อคิมมี่ \" โจแอนนาสาวใสไร้เดียงสา เพื่อนสนิทชาร์ลี ถามคิมอย่างอ้อนๆ
\" ฉันเจอสถานที่เด็ดๆในเว็ปไซด์ มันเป็นห้างที่สร้างใหม่ตอนที่เราอยู่ที่ฝรั่งเศธกัน เขาลือว่ามันเฮี้ยนมากจนต้องปิดกิจการห้างนั้นไป \"
\" ทำไมถึงได้เฮี้ยนล่ะคิม \" ฟิลิปป์ หนุ่มน้อยขี้สงสัยได้เอ่ยถามด้วยความอยากรู้
\" เรื่องนั้นฉันไม่รู้ รู้แต่ว่ามีคนสร้างมันให้เป็นเกมในคืนฮาโลวีนนี้! \" ทุกคนในงานฮือฮากันขึ้นมา ทำท่าเหมือนจะสนใจ
\" มันอยู่ที่ไหนล่ะ \" จีนีน เด็กสาวผู้ไม่กลัวใครตั้งคำถามขึ้นมา
\" อ้อ..อันนั้นฉันก้อยังไม่รู้ร็อก..ฮ่าๆ \"
\" เมืองฮาพไลด์ \" ชาร์ลีพูดขึ้นขนาดที่กำลังง่วนอยู่กับโน๊ตบุ๊กคู่ใจ
\" ที่เมืองฮาพไลด์ ในลาสเวกัส มันคือห้างเอนเดอสัน ใช้ชื่อเกมนี้ว่า 24ชั่วโมงในห้างผีสิง ผู้ที่สามารถอยู่ได้จนครบ24ชั่วโมงในคืนวันฮาโลวีน คือผู้ชนะ...ได้เงินรางวัล 2 หมื่นดอลล่า \" ชาร์ลีพูด ทุกคนเงียบ
\" 2 หมื่นดอลล่า!!ให้ตายเหอะชาร์ลี เธอรู้จักได้ไง? \" สก็อต ชายหนุ่มร่างผอม ผมสีน้ำตาลเข้ม นัยตาเจ้าเล่ห์ถามขึ้นมา ชาร์ลียิ้ม
\" เพื่อนแชทฉันคนนึงบอกมา และฉันก้อเห็นสถานที่แล้วในเน็ต กะจะบอกพวกเธอพอดี แต่คิมดันแย่งบอกก่อน \" ชาร์ลีหันไปยิ้มให้คิม มือยังยุ่งอยู่กับหน้าจอโน๊ตบุ๊ก
\" น่าสนใจนะ งานนี้ \" แดเนียลพูดขึ้นบ้าง ทีเสียงเห็นด้วยกับแดเนียลหลายคน ชาร์ลีจึงเริ่มพูดต่อ
\" เราจะไปกันมั้ยล่ะ?เสาร์หน้าฉันว่าพอดี \" ชาร์ลีบอกกับเพื่อน เกิดความเงียบสักพัก แล้วใครคนนึงจึงพูดขึ้น
\" ใครจะพลาดเล่า \"
\" งั้น 13 คนในที่นี้ต้องไปหมดนะ โอเค๊ \" ไม่มีเสียงตอบปฏิเศธ
\" งั้นก้อเป็นอันว่าตกลง \"
ชาร์ลีมองนาฬิกามองแล้วมองอีก ตอนนี้ทุกคนแทบจะเมากันได้ที่แล้ว มีเพียงชาร์ลีกับแดเนียลเท่านั้นที่ยังไม่เมา
\" เธอเลิกเล่นแชทแล้วเหร๋อ ชาร์ลี \" แดเนียลเดินเข้ามาทางชาร์ลีที่นั่งกระวนกระวายอยู่
\" เลิกแล้วล่ะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ \"
\" เธอแชทกับโนอาร์และแฟรงค์ใช่มั้ย? \" แดเนียลถามอย่างสงสัย
\" ใช่...เธอเดาถูก \"
\" ยังไม่เลิกติดต่อกันอีกเหรอ แล้วตกลงเธอเคยเจอกับเค้ามั้ย \"
\" ไม่หรอก เราไม่เคยเจอกัน แต่ฉันชอบพวกเค้านะ คุยสนุกและเป็นเพื่อนที่ดีที่เดียว \" ชาร์ลียิ้ม
\" งั้นเหรอ เอาของหวานมั้ย?ชาร์ลี \" แดเนียลเอ๋ยถาม เขามีสีหน้าน้อยใจนิดหนอย
\" ไม่ล่ะขอบคุณ \" ชาร์ลีส่ายหน้า
\" เธอจะกลับเลยก้อได้นะ ชาร์ลี เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งให้ \"
\" ฉันว่าฉันจะกลับกับโจแอนนะ แต่... \" แดเนียลหันไปมองโจแอนนาที่นอนละเมอบนโซฟา เพราะเมามากจนไม่รับรู้อะไร
\" ฉันว่าเธอไปกับฉันปลอดภัยกว่านะ \" แดเนียลอมยิ้มเล็กๆที่เห็นโจแอนนาหมดสภาพ
\" ดี...ขอบคุณ แต่ฉันเกรงใจจัง \"
\" ไม่เป็นไรน่า \"
\" งั้น..ไปกันเถอะ \"
แล้วทั้งสองก้อเดินออกจากงานไป
+++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
\" กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง \"
เสียงโทรศัพท์บ้าน วิลสัน ดังขึ้นในบ่ายวันเสาร์ มันไม่ได้ดังมาหลายวันแล้ว
\" สวัสดีคะ บ้านวิลสัน แชร์รี่พูดค่ะ \"
เด็กผู้หญิงอายุสิบสอง เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้ เธอคุยอยู่กับโทรศัพท์สักพัก แล้วจึงวิ่งเข้ามาในห้องโถ่งท่าทางเหมือนกับได้ของขวัญวันคริสมาสต์จากซานต้ามา
\" แม่คะ พี่ชาลีกลับมาแล้วคะ \"
.......ที่สนามบิน.......
เด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเป็นนักเรีนยทุนของมหาลัยแห่งหนึ่งในวอชิงตัน ดีซี เดินทางกลับมายังประเทศของตนหลังจากที่ได้ไปเที่ยวชมที่ฝรั่งเศธมา
หนึ่งในนักเรียนจำนวนนั้น
คือ ชาร์ลี เคที่ วิลสัน สาวผมบรอนต์ยาว นัยตาสีเขียวเข้ม ลูกสาวคนโตของบ้านวิลสัน ตระกูลที่ขึ้นชื่อเรื่องงานออกแบบ
เธอกลับมาถึงบ้านเธอแล้ว
\" นั่นไง พี่ชาร์ลี \"
\" ไหนๆ...โอ้ ชาร์ลีลูกแม่มาให้กอดหน่อยสิ \"
\" หวัดดีคะแม่ หนูคิดถึงแม่คะ \"
ชาร์ลีโอบกอดแม่ที่ชรามากแล้วด้วยความรักใคร่ แล้วหันไปลูบหัวแชร์รี่น้องสาววัยสิบสอง
\" ฮาย...แชร์รี่ ฉันมีของฝากให้เธอด้วย \"
\" จริเหร๋อ?ว้าว...ดีจัง \"
\" หวัดดีฮะ คุณนายวิลสัน \" ชายหนุ่มร่างผอมสูง ผมสีทอง หน้าตาหล่อเหลา กับเพื่อนๆหนุ่มสาวอีกหลายคนเข้ามาทักแม่ของชาร์ลีกันยกใหญ่
\" โอ้ นี่คงจะเป็น..แดนนี่! \" คุณนายวิลสันร้องทักชายหนุ่มคนนั้น
\" แดเนียลครับ \" ชายหนุ่มตอบกลับพร้องกับยิ้มเขินๆ
\" โอว์...จ๊ะๆแดเนียล \" หล่อนมักขี้ลืมแบบนี้เสมอๆ
\" แม่คะ คืนนี้..หนูขออนุญาติไปกินเลี้ยงกับเพื่อนที่มหาลัยได้มั้ยคะ? \" ชาร์ลีถามผู้เป็นแม่
\" อย่าดึกมากนะจ๊ะ \" คุณนายวิลสันตอบอย่างอ่อนโยน
\" ค่ะแม่ ขอบคุณคะ \"
......ที่ปาร์ตี้คืนสู่เหย้าในคืนนั้น........
\" เอ้า!ดื่ม \"
\" ดื่ม! \"
เหล่านักศึกษา13คนที่กลับมาจากฝรั่งเศธต่างเฮฮา สังสรรค์กันอย่างครื้นเครง นี่เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว ทุกคนต่างเมากันทั่วหน้า และแล้วอยู่ๆ คิม เพื่อนผู้ชายที่เฮฮาที่สุดในงาน ก้อพูดบางอย่างขึ้นดังๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่บอกก้อรู้ว่าเมามาก
\" เฮย์...ทุกคน ฉันมีไอเดียเจ๋งๆเกี่ยวกับวันฮาโลวีนเสาร์หน้าจะมาบอก \" คิมเป็นชายร่างเตี๊ย อารมณ์ขัน และเป็นที่รักของเพื่อนๆเสมอ เขามักจะเมาเป็นประจำเวลาที่มีงานเลี้ยง
\" อะไรเหร๋อคิมมี่ \" โจแอนนาสาวใสไร้เดียงสา เพื่อนสนิทชาร์ลี ถามคิมอย่างอ้อนๆ
\" ฉันเจอสถานที่เด็ดๆในเว็ปไซด์ มันเป็นห้างที่สร้างใหม่ตอนที่เราอยู่ที่ฝรั่งเศธกัน เขาลือว่ามันเฮี้ยนมากจนต้องปิดกิจการห้างนั้นไป \"
\" ทำไมถึงได้เฮี้ยนล่ะคิม \" ฟิลิปป์ หนุ่มน้อยขี้สงสัยได้เอ่ยถามด้วยความอยากรู้
\" เรื่องนั้นฉันไม่รู้ รู้แต่ว่ามีคนสร้างมันให้เป็นเกมในคืนฮาโลวีนนี้! \" ทุกคนในงานฮือฮากันขึ้นมา ทำท่าเหมือนจะสนใจ
\" มันอยู่ที่ไหนล่ะ \" จีนีน เด็กสาวผู้ไม่กลัวใครตั้งคำถามขึ้นมา
\" อ้อ..อันนั้นฉันก้อยังไม่รู้ร็อก..ฮ่าๆ \"
\" เมืองฮาพไลด์ \" ชาร์ลีพูดขึ้นขนาดที่กำลังง่วนอยู่กับโน๊ตบุ๊กคู่ใจ
\" ที่เมืองฮาพไลด์ ในลาสเวกัส มันคือห้างเอนเดอสัน ใช้ชื่อเกมนี้ว่า 24ชั่วโมงในห้างผีสิง ผู้ที่สามารถอยู่ได้จนครบ24ชั่วโมงในคืนวันฮาโลวีน คือผู้ชนะ...ได้เงินรางวัล 2 หมื่นดอลล่า \" ชาร์ลีพูด ทุกคนเงียบ
\" 2 หมื่นดอลล่า!!ให้ตายเหอะชาร์ลี เธอรู้จักได้ไง? \" สก็อต ชายหนุ่มร่างผอม ผมสีน้ำตาลเข้ม นัยตาเจ้าเล่ห์ถามขึ้นมา ชาร์ลียิ้ม
\" เพื่อนแชทฉันคนนึงบอกมา และฉันก้อเห็นสถานที่แล้วในเน็ต กะจะบอกพวกเธอพอดี แต่คิมดันแย่งบอกก่อน \" ชาร์ลีหันไปยิ้มให้คิม มือยังยุ่งอยู่กับหน้าจอโน๊ตบุ๊ก
\" น่าสนใจนะ งานนี้ \" แดเนียลพูดขึ้นบ้าง ทีเสียงเห็นด้วยกับแดเนียลหลายคน ชาร์ลีจึงเริ่มพูดต่อ
\" เราจะไปกันมั้ยล่ะ?เสาร์หน้าฉันว่าพอดี \" ชาร์ลีบอกกับเพื่อน เกิดความเงียบสักพัก แล้วใครคนนึงจึงพูดขึ้น
\" ใครจะพลาดเล่า \"
\" งั้น 13 คนในที่นี้ต้องไปหมดนะ โอเค๊ \" ไม่มีเสียงตอบปฏิเศธ
\" งั้นก้อเป็นอันว่าตกลง \"
ชาร์ลีมองนาฬิกามองแล้วมองอีก ตอนนี้ทุกคนแทบจะเมากันได้ที่แล้ว มีเพียงชาร์ลีกับแดเนียลเท่านั้นที่ยังไม่เมา
\" เธอเลิกเล่นแชทแล้วเหร๋อ ชาร์ลี \" แดเนียลเดินเข้ามาทางชาร์ลีที่นั่งกระวนกระวายอยู่
\" เลิกแล้วล่ะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ \"
\" เธอแชทกับโนอาร์และแฟรงค์ใช่มั้ย? \" แดเนียลถามอย่างสงสัย
\" ใช่...เธอเดาถูก \"
\" ยังไม่เลิกติดต่อกันอีกเหรอ แล้วตกลงเธอเคยเจอกับเค้ามั้ย \"
\" ไม่หรอก เราไม่เคยเจอกัน แต่ฉันชอบพวกเค้านะ คุยสนุกและเป็นเพื่อนที่ดีที่เดียว \" ชาร์ลียิ้ม
\" งั้นเหรอ เอาของหวานมั้ย?ชาร์ลี \" แดเนียลเอ๋ยถาม เขามีสีหน้าน้อยใจนิดหนอย
\" ไม่ล่ะขอบคุณ \" ชาร์ลีส่ายหน้า
\" เธอจะกลับเลยก้อได้นะ ชาร์ลี เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งให้ \"
\" ฉันว่าฉันจะกลับกับโจแอนนะ แต่... \" แดเนียลหันไปมองโจแอนนาที่นอนละเมอบนโซฟา เพราะเมามากจนไม่รับรู้อะไร
\" ฉันว่าเธอไปกับฉันปลอดภัยกว่านะ \" แดเนียลอมยิ้มเล็กๆที่เห็นโจแอนนาหมดสภาพ
\" ดี...ขอบคุณ แต่ฉันเกรงใจจัง \"
\" ไม่เป็นไรน่า \"
\" งั้น..ไปกันเถอะ \"
แล้วทั้งสองก้อเดินออกจากงานไป
+++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น