ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The classic 08 (end)
8.
รถแท็กซี่ถูกว่าจ้างมาส่งชายสูงวัยคนหนึ่งที่ร้านอาหาร
" คุณไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดเหมือนเมื่อก่อน เคยสวยยังไงตอนนี้ก็เหมือนเดิม "
" คุณก็สง่างามนะ (จุนฮานั่งลงตรงข้าม) คุณลำบากมากใช่มั้ย "
" ก็ไม่เชิงหรอก แตซู เป็นยังไงบ้าง "
" ฉันเดาว่าเขาคงสบายดีนะ "
" ทำไมคุณไม่ แต่งงาน ล่ะ ผมแต่งงานแล้วนะ " จุนฮาฝืนยิ้ม
" ฉันก็ได้ยินมา "
" ผมมีเรื่องมากมายอยากเล่าให้ฟัง พอเจอหน้ากันจริงๆก็ยิ้มไม่ออก " จุนฮาอยากทำให้บรรยากาศพูดคุยสนุกสนาน จูฮีกลับเศร้าน้ำตาไหลรินอาบแก้ม " ตุ๊กตาเปียโนตรงนั้นที่บ้านผมก็มีอยู่ตัวนึง เวลาที่ผมมองมัน มันทำให้ผมนึกถึงเวลาที่คุณเล่นเปียโน (จูฮีมองตามปรากฎว่าเด็กชายเอาตุ๊กตาไปเล่นข้างหลังจุนฮาแล้ว)
มันดูเหมือนคุณตอนนั้นมาก ว่ามั้ย? (ใช้มือกวัดแกว่งหน้าเขา,นัยน์ตาไม่เขยื้อน) สมัยก่อนเราไร้เดียงสากันมากนะ แต่ตอนนี้ อดีต ผ่านไปหมดแล้ว ผมว่าเราปล่อยให้ ความรู้สึก เป็นใหญ่ แค่เรื่องเล็กๆเราก็หัวเราะ,ร้องไห้กับมันได้ "
" ตอนนี้ฉันดูเป็นยังไง "
" คุณดูสดใส แต่ผมอยากเห็นคุณมีความสุขกว่านี้ "
" ฉันกำลังร้องไห้ คุณ ไม่เห็น น้ำตาฉันใช่มั้ย " จูฮีสะอึกสะอื้นหนัก " ทำไมคุณปิดบังเรื่องที่คุณ ตาบอด "
" สายแล้วล่ะ ขอโทษนะผมมีนัดที่อื่น ผมไปล่ะ " จุนฮารีบลุกขึ้น เดินชนเก้าอี้โต๊ะถัดไปล้มลง จูฮีประคองตัวเขายืนขึ้น " ผมขอโทษนะ เกือบจะเหมือนอยู่แล้ว ผมน่าจะทำสำเร็จเมื่อคืนผมมาซ้อมที่นี่หลายรอบด้วย "
" คุณก็เกือบหลอกฉันสำเร็จ คุณแสดงได้เหมือนมาก ฉันเกือบจะเชื่อคุณแล้ว "
" อยากบอกคุณว่า .. ผมเสี่ยงชีวิตกลับไปเอาสร้อยมาคืนคุณ "
" อย่าคืนฉันเลย มันเป็นของคุณนี่คะ "
.. ภายหลังแม่(จูฮี)กับพ่อ(แตซู)ก็ได้แต่งงานกัน 3 ปีต่อมาท่านก็มีฉัน ไม่กี่ปีจากนั้น ..
" คุณนาย ซัง จูฮี คุณ จุนฮา ขอให้คุณโปรยอัฐิเขาลงในแม่น้ำสายนี้ อันที่จริงคุณจุนฮาอยากให้คุณเก็บสิ่งนี้ไว้ " ชายใส่ชุดไว้ทุกข์สีดำยื่นหีบใส่ จดหมายรัก ให้จูฮี แล้วพวกเขาก็พายเรือโปรยอัฐิกลางลำน้ำ
ซีเฮ น้อยกรอมมือยกลูกปลาไปปล่อยริมแม่น้ำ " แม่คะรุ้งกินน้ำ "
.. ภาพสายรุ้งในวันนั้นยังคงแจ่มชัดในความทรงจำของฉัน ..
ซังมิน รู้สึกสะเทือนใจ เขาถอด สร้อย ออกจากคอสวมให้ซีเฮ .. หิ่งห้อย ที่บินเรืองแสงเหนือสะพานขอนไม้คงเป็นประจักษ์พยานได้ว่า รักสามเส้า ในรุ่นพ่อแม่กลับมาสานต่อจนสมหวังในรุ่นลูก ณ ค่ำคืนนี้ ..
รถแท็กซี่ถูกว่าจ้างมาส่งชายสูงวัยคนหนึ่งที่ร้านอาหาร" คุณไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดเหมือนเมื่อก่อน เคยสวยยังไงตอนนี้ก็เหมือนเดิม "
" คุณก็สง่างามนะ (จุนฮานั่งลงตรงข้าม) คุณลำบากมากใช่มั้ย "
" ก็ไม่เชิงหรอก แตซู เป็นยังไงบ้าง "
" ฉันเดาว่าเขาคงสบายดีนะ "
" ทำไมคุณไม่ แต่งงาน ล่ะ ผมแต่งงานแล้วนะ " จุนฮาฝืนยิ้ม
" ฉันก็ได้ยินมา "
" ผมมีเรื่องมากมายอยากเล่าให้ฟัง พอเจอหน้ากันจริงๆก็ยิ้มไม่ออก " จุนฮาอยากทำให้บรรยากาศพูดคุยสนุกสนาน จูฮีกลับเศร้าน้ำตาไหลรินอาบแก้ม " ตุ๊กตาเปียโนตรงนั้นที่บ้านผมก็มีอยู่ตัวนึง เวลาที่ผมมองมัน มันทำให้ผมนึกถึงเวลาที่คุณเล่นเปียโน (จูฮีมองตามปรากฎว่าเด็กชายเอาตุ๊กตาไปเล่นข้างหลังจุนฮาแล้ว)
มันดูเหมือนคุณตอนนั้นมาก ว่ามั้ย? (ใช้มือกวัดแกว่งหน้าเขา,นัยน์ตาไม่เขยื้อน) สมัยก่อนเราไร้เดียงสากันมากนะ แต่ตอนนี้ อดีต ผ่านไปหมดแล้ว ผมว่าเราปล่อยให้ ความรู้สึก เป็นใหญ่ แค่เรื่องเล็กๆเราก็หัวเราะ,ร้องไห้กับมันได้ "
" ตอนนี้ฉันดูเป็นยังไง "
" คุณดูสดใส แต่ผมอยากเห็นคุณมีความสุขกว่านี้ "
" ฉันกำลังร้องไห้ คุณ ไม่เห็น น้ำตาฉันใช่มั้ย " จูฮีสะอึกสะอื้นหนัก " ทำไมคุณปิดบังเรื่องที่คุณ ตาบอด "
" สายแล้วล่ะ ขอโทษนะผมมีนัดที่อื่น ผมไปล่ะ " จุนฮารีบลุกขึ้น เดินชนเก้าอี้โต๊ะถัดไปล้มลง จูฮีประคองตัวเขายืนขึ้น " ผมขอโทษนะ เกือบจะเหมือนอยู่แล้ว ผมน่าจะทำสำเร็จเมื่อคืนผมมาซ้อมที่นี่หลายรอบด้วย "
" คุณก็เกือบหลอกฉันสำเร็จ คุณแสดงได้เหมือนมาก ฉันเกือบจะเชื่อคุณแล้ว "
" อยากบอกคุณว่า .. ผมเสี่ยงชีวิตกลับไปเอาสร้อยมาคืนคุณ "
" อย่าคืนฉันเลย มันเป็นของคุณนี่คะ "
.. ภายหลังแม่(จูฮี)กับพ่อ(แตซู)ก็ได้แต่งงานกัน 3 ปีต่อมาท่านก็มีฉัน ไม่กี่ปีจากนั้น ..
" คุณนาย ซัง จูฮี คุณ จุนฮา ขอให้คุณโปรยอัฐิเขาลงในแม่น้ำสายนี้ อันที่จริงคุณจุนฮาอยากให้คุณเก็บสิ่งนี้ไว้ " ชายใส่ชุดไว้ทุกข์สีดำยื่นหีบใส่ จดหมายรัก ให้จูฮี แล้วพวกเขาก็พายเรือโปรยอัฐิกลางลำน้ำ
ซีเฮ น้อยกรอมมือยกลูกปลาไปปล่อยริมแม่น้ำ " แม่คะรุ้งกินน้ำ "
.. ภาพสายรุ้งในวันนั้นยังคงแจ่มชัดในความทรงจำของฉัน ..
ซังมิน รู้สึกสะเทือนใจ เขาถอด สร้อย ออกจากคอสวมให้ซีเฮ .. หิ่งห้อย ที่บินเรืองแสงเหนือสะพานขอนไม้คงเป็นประจักษ์พยานได้ว่า รักสามเส้า ในรุ่นพ่อแม่กลับมาสานต่อจนสมหวังในรุ่นลูก ณ ค่ำคืนนี้ ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น