หลงเด็กดาฮยอน#Saida

      ในคืนที่แสนหนาวเน็บกับหิมะที่ตกโปรยปราย มีหญิงสาวหน้าหวานคนหนึ่งชื่อว่า มินาโตะซากิ ซานะ มีหน้าตาทีสละสลวย สันจมูกที่คมโด่ดไปรูป กับสันกรามที่สวยเป็นพิเศษ ทำงานอยู่ในร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งในใจกลางเมือง

ครั้งนี้ที่กรุงโซลอากาศติดลบหนึ่งองศา

"อ่าา..ทำไมมันหนาวอย่างงี้นะ " ซานะพล่ามเบาๆพร้อกับถูมือไปมาเพื่อให้มันคลายความหนาว สายตาจับจ้องไปที่หน้าต่างทำให้รู้ว่าหิมะพวกนี้มันเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จนคนต้องหลบเข้ามาให้ร้านคาเฟ่ที่เธอทำงานอยู่

และคนหน้าหวานเหลือบไปเห็นผู้หญิง ร่างบางคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ที่สวนสาธารณะท่ามกลางหมู่หิมะเหล่านั้น 

"เขาไม่หนาวหรอนั้น" คนหน้าหวานพูดออกมาเบาไปก่อนที่จะเดินไปหลังร้านเพื่อจะไปหยิบร่มมา จนรุ่นพี่ อิม นายอน เอ่ยทักขึ้น

"อ้าว ซานะไปไหนอ่ะ แล้วเอาร่มไปทำไมหรอ?" ผู้หญิงฟันกระต่ายเลิกคิ้วถาม 

"อ้อ ไปข้างนอกน่ะพี่ เดียวมานะ" พูดเสร็จคนหน้าหวานก็ผลักประตูร้านแล้วเดิน ไปที่สวนสาธารณะทันที 

เธอเห็นผู้หญิงร่างเล็กนั่งก้มหน้าอยู่

   'ร้องไห้หรอ'

นั้นคือสิ่งที่เธอคิดอยู่ในใจ และคำถามนั้นก็กระจ่างมากขึ้นเมื่อซานะเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ได้ยินเสียง สะอึก สะอื้น เหมือนคนร้องไห้

"เธอ มานั่งทำอะไรตรงนี้เนี้ย" ซานะจับไหล่คนร่างเล็กแล้วเขย่าเบาๆ ก่อนที่คนร่างเล็กจะหันมาสบตา กันรอยคราบน้ำตาเหล่านั้น

ตึกตัก 

น่ารัก

ขาว

แก้มน่าหยิก

หน้าเต้าหู้

................

เห้ยยยย บ้าๆนี้ฉันคิดอะไรเนี้ย!!??

ฉันอึ้งไปนิดหน่อยก็จะรวบสติทั้งหมดถามไถ่คนหน้าเต้าหู้ต่อ

"...." คนหน้าเต้าหู้เงียบแล้วหันหน้ากลับ ไปที่เดิม

"นี้ ตรงนี้มันหนาวนะถ้าไม่ตอบมีหวังแข็งตายแหงๆ" ฉันพูดติดตลกนิดหน่อยแล้วเดินมานั่งข้างคนหน้าเต้าหู้

"อกหักเฉยๆ"

คนหน้าเต้าหู้ตอบเนิบๆแล้วหันมามองหน้าฉันพร้อกับคราบน้ำตา ที่ยังคงติดอยู่

"อ้..อ้อ แล้วมานั่งอะไรตรงนี้ล่ะมันหนาวนะ"

ฉันพูดแล้วมองหน้าขาวๆนั้นก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมออกให้คนหน้าเต้าหู้ใส่ เจ้าตัวมีตกใจนิดหนึ่งแล้วโบกไม้โบกมื้อปฏิเสธไม่เอาเสื้อ ทั้งๆที่ตัวของคนหน้าเต้าหู้ไม่มีเสื้อกันหนาวเลยสักชิ้น

"ไม่ๆเธอเอาไปเหอะ มันหนาว" 

ฉันพูดแล้วคลี่ยิ้มน้อยๆให้คนร่างเล็กอย่างเป็นมิตร ก่อนหน้านี้ฉันเห็นคนร่างเล็กสั่นๆตอนที่พูดด้วย ยังจะปากแข็งอีก

"ขอบใจนะ" คนร่างเล็กพูดขอบคุณอย่างแผ่วเบาก่อนจะลุกขึ้นมายืนตรงหน้าฉัน แล้วยกยิ้มเบาๆให้และ.......

มันทำให้ฉันใจสั่น

"งั้นเข้าไปนั่งหลบในร้านก่อนมั้ย"ฉันถามแล้วผิงหน้าไปทางอีกเพราะกลัวโดนดาเมจนอีก

มีมือเล็กๆนุ่มๆมาจับที่มือของฉัน จนฉันต้องหันหน้าไปมองหน้าคนร่างเล็ก

"ไปกันเถอะ เราหนาว" 

อื้มมม!! ฉันละอยากจะหยิกแก้มขาวๆนั่นสักทีนะหมั่นไส้ คนอะไรจะน่าหลงน่ารักอย่างี้ๆๆๆๆ

แพ้เต็มๆพูดตรงๆ

ฉันแอบขำให้ท่าทีของยัยเต้าหู้นี้จริงๆ

"ปะๆ"

......................____________.........__.._._________________.....________...__._.__._.__._._._._._._._._.

Missing you Twice

ได้เเรงบันดาลใจจากเพลงนี้เลยจร้าา