รัก???

ลำดับตอนที่ #1 : ตกหลุมรัก ?

ความรักคงจะเป็นสิ่งยิ่งใหญ่จริงๆ เพราะเมื่อเราได้ยินคำว่า”ตกหลุมรัก” คนส่วนใหญ่ก็มักจะมุ่งเน้นความหมายไปที่คำว่า “รัก” เพียงคำเดียว อย่างเวลาเราได้ยินว่า “AตกหลุมรักB” สมองของเรามักจะแปลความหมายเป็นว่า “AรักB” น้อยคนนักที่จะสังเกตได้ว่า Aแค่กำลัง”ตกหลุม”รักB เท่านั้นเอง และความที่”รัก”ยิ่งใหญ่จนบดบังสิ่งรอบๆ ได้นี่เอง ที่อาจเป็นที่มาหนึ่งของคำว่า “รักทำให้คนตาบอด”

ในความจริง “ตกหลุมรัก” มีความหมายห่างไกลจากคำว่า”รัก” มากพอดูทีเดียว จะว่าไปคำว่า"ตกหลุม" ก็น่าจะสื่อความหมายได้ชัดเจนด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว ถ้าเพียงแต่เราจะหยุด แล้วก็พิจารณาโดยไม่ปล่อยให้ “รัก”บังตา

ก่อนที่ใครสักคนจะตกหลุมรัก แน่นอนว่าจะต้องมีหลุมอยู่ก่อน ซึ่งนับๆ แล้วบนโลกใบนี้ก็สามารถมีหลุมได้มากมายพอๆ กับประชากรโลกนั่นแหละ แต่ละหลุมก็ต้องมีเอกลักษณ์ของตัวเองที่จะดึงดูดใจให้คนที่ผ่านมาเผลอตกหลุม หรือบางคนอาจถึงขั้นยอมโดดลงหลุมด้วยความเต็มใจ ทั้งนี้เอกลักษณ์นั้นก็ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งสวยงามเสมอไป แค่ดึงดูดใจก็พอ ก็คนที่เค้าชอบอะไรแปลกๆ ก็มีเยอะไปใช่มั๊ยล่ะ แต่ละคนก็รักแต่ละหลุม และคงมีไม่กี่คนที่อยากตกหลุมที่ดูแล้วไม่มีอะไรต่างจากหลุมอื่นๆ สักนิด เหมือนที่คนไม่อยากใส่เสื้อผ้าซ้ำกันนั่นแหละ

เมื่ออยู่ในหลุมแล้ว ส่วนมากที่ผู้ตกหลุมจะมองเห็นก่อนก็มักจะเป็นพวกสิ่งสวยงามหรือสิ่งที่ดึงดูดใจเค้า ทำนองเดียวกับสาเหตุที่ทำให้ตกหลุมมานั่นแหละ อย่างเช่น คนที่เห็นดอกไม้สุดสวยในหลุม อดใจไม่ไหวเข้ามาดูใกล้ๆ เลยตกหลุมมา พอยิ่งได้เข้าใกล้ดอกไม้อย่างใจ เขาอาจจะค้นพบเพิ่มอีกว่าดอกไม้น่ะ ทั้งกลิ่นหอม แถมยังมีน้ำหวานอร่อยแบบสุดๆ อีกด้วย จนวันที่เขาชื่นชมดอกไม้จนพอใจนั่นแหละ เขาถึงจะเริ่มรู้สึกตัวเงยหน้าจากดอกไม้แล้วเริ่มต้นมองดูสิ่งรอบตัวต่อไป อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับดอกไม้ว่าจะดึงดูดใจผู้ชมได้นานแค่ไหน และหลุมนั้นจะมีกลยุทธ์อะไรดึงดูดผู้ตกหลุมต่อไป

เขาอาจจะเงยหน้ามาพบว่านอกจากดอกไม้ ในหลุมยังมีผีเสื้อสีสวย ลำธารน้ำใสแจ๋วไหลรินอยู่ข้างตัว หรืออาจจะก้มมองมือตัวเองแล้วเห็นว่าถูกหนามดอกไม้ตำ หรือมองลงบนพื้นแล้วเห็นหนอนไต่ยั๊วเยี้ยอยู่ก็ได้ ซึ่งทั้งหมดนี่ก็ขึ้นอยู่กับความตรึงใจในดอกไม้ของเขาด้วย บางคนเลิกสนใจดอกไม้ทันทีที่ได้รับแผลจากหนามของมัน บางคนถึงจะเจ็บตัวบ้างแต่เมื่อนึกถึงความสวย ความหอมของดอกไม้ก็เห็นแผลเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่พอเห็นหนอนก็รีบเผ่นแนบจากก้นหลุมทันที และก็แน่นอนที่ต้องมีบางคนที่ความพอใจในดอกไม้ไม่ลดลง แม้ว่ารอบตัวจะไม่มีสิ่งน่าดูอยู่อีกเลย

เมื่อคนตกหลุมได้สำรวจทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในหลุมแล้วยังคงสุขใจที่จะอยู่ในหลุมนั้นนั่นแหละ ที่เรียกว่าใกล้ความรักเข้ามาทุกทีแล้ว

นอกจากสิ่งแวดล้อมในหลุมแล้ว ความตื้นลึก ก็เป็นอีกหนึ่งตัวแปรสำคัญ ถ้าหลุมตื้น คนที่ตกลงไปก็ขึ้นจากหลุมได้โดยง่าย เผลอๆแม้จะยังไม่อยากขึ้น ความตื้นเขินก็อาจทำให้เขาเดินขึ้นมาพ้นหลุมได้โดยไม่รู้ตัว

ถ้าหลุมลึกขึ้นมาหน่อย ก็แน่นอนว่าจะทำให้เขาจากไปยากขึ้น เพราะถึงจะอยากไปแล้ว การขึ้นจากหลุมลึกๆ นั้นก็ต้องอาศัยความพยายามมากพอดู แต่ขอแนะนำให้ระวังเพราะแรงพยายามระดับที่คุณคาดไม่ถึงจะมาโดยอัตโนมัติ เมื่อมีหลุมใหม่เป็นตัวล่อ ดีไม่ดี หลุมอื่นอาจส่งบันไดมารับเขาไปจากก้นหลุมเลยก็ได้ แต่ถ้าเป็นหลุมรักลึกสุดใจล่ะก็ คงใช้เวลาและปัจจัยมากพอดู ถึงจะพาเขาออกจากหลุมรักนี้ไปได้

ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเป็น Intrinsic factor เพราะบันไดทั้งหลายหยั่งลงมาไม่ถึงก้นหลุมแบบนี้หรอก ความเบื่อหน่ายก็เป็นตัวการหนึ่งที่สำคัญ ทับถมหลุมให้ตื้นเขินได้ดีนักเชียว

สุดท้ายนอกจากหลุม ความรู้สึกของคนตกหลุมนั่นเองที่สำคัญ เพราะถ้าเขามั่นคงกับความรู้สึกรักในตอนแรกได้ตลอดไป ถึงดอกไม้จะเหี่ยวแห้งโรยรา ถึงหลุมจะถูกทับถมจนตื้นเสมอพื้นดิน ความรักที่ยิ่งใหญ่นั่นแหละที่จะทำให้เขายังคงอยู่ตรงนั้นได้ตลอดไป

การตกหลุมรักที่จริงก็เป็นเพียงแค่เส้นทางหนึ่งไปสู่ “รัก”เท่านั้น ยังมีอีกหลายวิธีที่คนเราจะสามารถค้นพบความรัก ทั้งซึมซับรัก แอบรัก รุมรัก หรือแม้กระทั่ง ขึ้นเขารัก

ขอให้ทุกคนหาเส้นทางของตัวเองให้เจอ