ทอมดี้ * T.D.

ลำดับตอนที่ #8 : เลิกกัน

ตอนนี้โซลไม่รู้สึกอยากจะทำอะไรอีกแล้ว เค้านั่งกอดเข่าก้มหน้าอยู่บนพื้น มือนึงถือโทรศัพท์เอาไว้

-“โซลเป็นอะไรอะไม่เป็นไรใช่ไม๊”

เมลนั่งลงบนพื้นข้างๆโซล โซลคลายมือที่กอดเข่าเอาไว้มากอดเทอ แล้วซบเทอเอาไว้พร้อมกับน้ำตาที่ทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก เมลจึงคลายมืออกและกอดโซลเอาไว้ พร้อมกับลูบผมของเขาเบาๆ

-“ไม่เป็นไรนะเมลอยู่นี่แล้วอยู่เป็นเพื่อนโซลไงมีอะไรก็บอกเมลได้นะ แต่ถ้ายังไม่อยากบอกเมลก็จะกอดโซลเอาไว้จนโซลอยากจะบอกเมลนะ” เมลพูดเบาๆข้างๆหูของโซล

แต่โซลไม่ได้ตอบอะไรเขากอดเมลและร้องไห้ออกมาเรื่อยๆ

(จบแล้วซินะเราคงไม่เคยมีความหมายอะไรกับเขาเลย จบแล้วความฝันอันแสนหวานที่เราได้อยู่กับเทอ จบ



แล้วซินะ 1 ปี 8เดือน  12 วัน อันมีค่า ทุกๆวันที่เรามีความสุขกับเค้า แต่เค้าคงคิดว่าเป็นความทรงจำที่เลวร้ายมากๆ



เลยซินะ แต่ถึงยังไงมันก็เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของเรา ที่เราเคยเดินจับมือกัน บอกกันว่ารัก เล่นด้วยกัน สุข



ด้วยกัน ทุกข์ด้วย กัน บอกกันว่าจะไม่ทิ้งกันมันคงเป็นอะไรที่เทอแกล้งหลอกเราอยู่ทุกๆวัน ทำไมหรอทั้งๆที่เรา



ย้ายมา 2โรงเรียนแล้วแต่เราไม่เคยคิดว่าระยะทางระหว่างเรากับเทอมันไม่ได้ไกลขึ้นเลย เราคิดถึงเทอมากขึ้นด้วย



ซ้ำ ที่จริงเราคิดถึงเทอทุกวันตั้งแต่วันที่เราได้เจอกันวันนั้นแหละ มัน จบ จบ จบ จบ แล้วไม่มีอีกแล้ว โซลทราย



ไม่มีอีกแล้ว SS เทอคงจะลบความทรงจำที่เราเคยมีด้วยกันไปหมดแล้ว แต่เทอรู้ไม๊เราไม่ว่าอะไรเทอเลยซักนิด



เดียว เพราะเราคิดว่าคงไม่เจอรักแท้หรอกชิวิตนี้ ยังไงก็ขอให้เทอไปเจอคนใหม่ที่รักเทอมากเท่าเราเจอคนที่



เทอคิดว่าดีกว่าเราก็แล้วกัน แต่เราอยากจะเก็บเทอไว้ในความทรงจำตลอดไป แต่จำไว้นะว่าเราไม่เคยคิดว่า



ระยะทางเป็นอุปสรรคระหว่างเราเลย เราจะจำคนๆนี้เอาไว้ พี่ทราย คนที่เรารักที่สุด แม้ว่าเราคงจะไม่ได้อยู่ใน



ความทรงจำของเทออีกต่อไป มันจบแล้วใช่ไม๊   อยากดื่มให้มันลืมเทอไปแม้สักนาทีก็ยังดี อยากเมาวะ อยากเมาให้มันลืมทุกอย่าง )

โซลค่อยๆคลายมือออกจากคอของเมลตอนนี้หน้าของเขาเปื้อนคราบน้ำตา และแก้มของเขาก็แดงเรื่อ เขาพูดกับเมลเบาๆว่า

-“พี่ทรายเค้าทิ้งเราไปแล้วเค้าบอกเลิกเรา เมลเค้าบอกเลิกเราไปแล้ว” แล้วโซลก็นั่งกอดเข่าเหมือนเดิม

-“โอ๋ๆไม่เปนไรนะลืมเขาเถอะลืมเขาให้หมดเลย ” เมลพูดพร้อมกับเดินไปนั่งข้างโซลและจับหน้าของเขาให้เงยยกมือขึ้นและลูบคราบน้ำตาของเขาออกเบาๆ “ลืมเขาเถอะ”

-อืมมม เมลโซลอยากดื่มให้มันลืมเค้า พาดซลไปดื่มหน่อยสิ

-ก็ได้แต่แต่ Spy เท่านั้นนะเมลไม่อยากให้โซลเดือดร้อนอะ ซื้อไปดื่มที่บ้านละกัน วันนี้แม่ไม่อย่บ้านด้วยสิ

*ที่บ้าน*

-อะ เมลยื่นขวด Spy ที่เปิดแล้วให้โซล  “อย่าดื่มเยอะนะพรุ่งนี้ไปโรงเรียนแล้ว เดี๋ยวจะแย่ นิเมลไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวลงมาหา”

-อืมมม ขอบใจนะเมล

“คนๆหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงทุกๆอย่างไป คนที่ทำให้ยิ้มได้ ไม่ว่าเราจะเศร้าเพียงไหน....”

-อืมม ใครโทรมาอีกอะ ก็ดีทำให้เราคิดได้ว่าต้องเปลี่ยนเพลงโทรศัพท์แล้ว เหอะๆ

-ฮัลโหล คัยอะ-

-ฮัลโหลเพื่อนเลิฟ มิ้นเอง แกเป็นอะรัยป่าวเสียงแปลกๆนะ-

-ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่วันนี้พี่ทรายเค้าบอกเลิกกับชั้นอะ -

-จิงหรอพี่ทรายนะ เค้าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนี่ นิโซลห้ามดื่มเกินหนึ่งขวดนะเข้าใจป่าว-

-รู้ได้ไงว่าเราดื่มเราไม่ได้ดื่มซะหน่อย-

-อย่าเลยๆ เรารู้ว่าว่าโซลเป็นคนยังไงนะ-

-ทำไมรู้ทุกทีเลย ดอเคไม่เกินหนึ่งขวดหรอก ว่าแต่มิ้นมีอะไรจะบอกโซลรึป่าว-

-อืมม คือยังงี้มิ้นย้ายโรงเรียนแล้วนะไปโรงเรียน… *** อะแล้วตอนนี้โซลยังอยู่IRS รึป่าวจ๊ะ-

-เปล่าๆเราย้ายเทอมนี้อะไปโรงเรียน **//..อะ-

-ห๊า ใกล้ๆกันเลยนิ งั้นไว้มิ้นจะไปหานะ แค่นี้นะ จุ๊บๆ อย่าคิดมากๆลืมเขาซะ บ๊าย บาย-

-อืม ขอบคุณนะ บ๊าย บาย-