ทอมดี้ * T.D.

ลำดับตอนที่ #7 : จบแล้วหรอ

*10.30น.*

-“นิๆๆๆๆๆๆๆเมลตื่นได้แล้ว นอนตื่นสายเป็นบ้าเลย” โซลทุบประตูห้องเมลแล้วเดินเข้ามา

-“โอ๊ย! เงียบนะคนจะหลับจะนอน”

-“ตื่นเถิดชาวไทยอย่ามัวหลับไหลลุ่มหลง ชาติจะ……” โซลร้องเพลงหรือจะเรียกว่าตะโกนก็ได้ ใส่หูของเมล

แต่เขาก็ร้องได้ไม่จบเพราะเมลหยิบหมอนที่ปิดหูเอาไว้ในตอนแรกปาใส่หน้าของเค้า

“โฮ๊ยเจบนะ ตื่นได้แล้วน่าคุณน้าเรียกลงไปทานข้าวเช้าแล้วเร็วๆ” แล้วโซลก็ลากเมลลงจากเตียง

-“โอ๊ย ก็เค้าอยากนอนต่ออะ”เมลพูดแต่ก็เดินโซเซเข้าห้องน้ำไป

เมื่อเมลปิดประตูห้องน้ำแล้วโซลก็นั่งลงบนเตียงของเธอ (เมลนี่บ้าซินนามอนจิงๆแหะ)โซลคิดแล้วเค้าก็เดินสำรวจรอบๆห้องของเมล

*10นาทีผ่านไป*

เมลใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินออกจากห้องน้ำมา ทำให้คนที่นั่งอยู่ในห้องของเทอจ้องเทอแล้วรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว

-“เฮ้ยยยยยยยยยย!!!  โซลมาอยู่ในห้องเราได้ไง ออกไปๆ เดี๋ยวนี้เลย”

เมลพูดแล้วหยิบหมอนที่อยู่บนเตียงปาใส่หน้าโซลอีกครั้ง

-โอ๊ยๆ ไปแล้วๆคับ

เมื่อโซลเดินออกไปแล้วเมลก็เดินไปล็อคประตูห้อง และเปลี่ยนชุดเป็นชุดอยู่บ้านของเธอ

*3.25น.*

-อ๊า สามโมงสิบห้าแล้วหรอ ต้องรีบไปแล้ว

-โซลจะไปไหนอะ เมลไปด้วยได้รึเปล่า

-เดี๋ยวค่อยบอก จะไปด้วยก็เร็วๆดิ

แล้วเมลก็ขึ้นไปนั่งมอเตอร์ไซค์แล้วเกาะเอวของโซลไว้

-นิ โซลทำไมต้องขับรถเร็วขนาดนี้ด้วยหละ เดี๋ยวก็เกิดอุบัติเหตุหรอก

-ห๊ะ เมลว่าอะรัยนะไม่ได้ยินอะ เสียงลมมันกลบ

-ช่างมันเถอะ ว่าแต่โซลจะไปที่ไหนเนี่ย

-อ๋อไปหาพี่ทรายที่โรงเรียนอะเขารออยู่

-แล้วพี่ทรายคือใครละ

-“คืออ..”

-หืออ

-“คือเค้าเป็นแฟนเราเองแหละ” แล้วโซลก็หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ

-แหมๆๆ มิน่าหละต้องรีบไปเชียว

*3.45*

-“ในที่สุดก็ถึงแล้ว” โซลถอดหมวกกันน็อคและลงจากรถ

-เมลรออยู่แถวๆโรงอาหารนะ เดี๋ยวเรามา ไปหาพี่ทรายก่อนเดี๋ยวพามาหาด้วย

-อืมม เจอกันที่เก้าอี้ตัวนั้นนะ

-“อืม”แล้วโซลก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพี่ทราย

“สุดท้ายฉันขอเอ่ยคำสุดท้าย ฉันขอบอกเทอได้ไม๊ฉันหวังว่าเทอคงฟัง สุดท้ายฉันขอให้เราไม่โกรธเลิกรากันไปด้วยความไม่เกลียดเราจะลาด้วยความเข้าใจ....”

-ทรายมือถือแกดังอะ สงสัยจะเป็นน้องโซล

-“เราได้ยินแล้วละเซนเพียงแต่เรายังไม่อยากรับมันเท่านั้นเอง”เทอก้มลงมองเบอร์ที่แสดงอยู่บนหน้าจอมือถือ

“โซลโทรมาอะเซน เต้ มิ”แล้วเธอก็หยิบมือถือขึ้นมากดปุ่มรับสาย

-ฮาโหลลว พี่ทรายอยู่ที่ไหนคับ-

-โซลมาเจอเราที่ม้านั่งใต้ต้นกัลปพฤกษ์นะจ๊ะ-

-คับๆ-

-“ทรายแกจะให้พวกเราไปด้วยรึป่าว”เต้พูด

-ไม่ต้องหรอกขอบใจนะเราดูแลตัวเองได้ แล้วพวกแกก็ไม่ต้องรอเรานะเพราะเราจะออกไปเลยหลังจากที่....

ช่างมันเถอะ เราไปแล้วนะ

-“อืมม แกต้องทำจัยให้ได้นะเว้ย ทราย ถ้าแกเหงาอย่าลืมว่ามีเพื่อนอย่างพวกเราอยู่”มิพูด

-“ขอบใจนะทุกคน”แล้วเทอก็วิ่งออกไปหาโซล

*ใต้ต้นกัลปพฤกษ์*

สาวน้อยผู้หนึ่งเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้างให้คนที่เดินเข้ามา แล้วทักคนๆนั้น

-หวัดดีคับพี่ทราย

-อืมม หวัดดีโซล

-พี่ทรายมีอะรัยหรอคับ

-โซลเราคงจะคิดถึงโซลมากๆเลย แต่ๆแต่ว่า เราจบกันแค่นี้เถอะนะเราไม่อยากให้โซลลำบากอีกต่อไปแล้ว แล้วเราก็ไม่อยากต้องคอยเป็นห่วงเทอตลอดเวลาโดยที่ต้นเหตุก็คือเรา มันทำให้เรารู้สึกไม่ดี ไปมีคนใหม่ที่เค้าดีกว่าเราเถอะ ก็มีแค่นี้แหละที่เราอยากจะบอกโซล แค่นี้จริงๆ

-อืม งั้นก็แค่นี้ใช่ไม๊คับ

-“อืมม แค่นี้แหละ”แต่ตอนนี้เสียงของทรายสั่นแล้ว และเทอก็ลุกขึ้นและวิ่งออกไปทันที(ทำไมเราถึงร้องไห้อีกนะก้เราตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้แล้วนี่นา)

*โรงอาหาร*

“มีวันนี้ได้ก็เพราะว่ามีเทอจากวันนี้ขอให้เทอรับจากชั้น........”

-ฮัลโหล โซลหรอเปนไงมั้งจ๊ะ

-เมลมาหาเราใต้ต้นกัลปพฤกษ์ได้ไม๊

-อืมม เสียงโซลแปลกๆนะ แต่ช่างเถอะเดี๋ยวเมลไปหา