คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ในจ.ม.
2N’mail Time: 8.34
** กำลังนั่งฟังเพลงนี้อยู่ใช่รึเปล่า จะรังเกียจไหม ถ้าใครสักคนมีเรื่องที่จะเล่า
ตั้งแต่เขาได้เจอกับเธอ วันและคืนหัวใจเขามองเหม่อ โดยที่ไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างไร บทเพลงนี้ถ่ายทอดจาก
ความรู้สึก ส่วนลึกข้างในจิตใจที่เขามีให้ และเขานั้นไม่เคยให้ใคร ความจริงที่เก็บซ่อนภายใน วันนี้เขาขอ
ได้ไหมสักครั้ง ได้ไหม ให้เขาได้ระบายความรักเป็นเพลงให้ฟัง ให้หัวใจของเขาอย่างน้อยได้มีความหวัง
ว่าคนที่เขาแอบรักจะได้ฟังซักที ได้ไหม ให้ความจริงข้างในหัวใจของคนๆนี้ ได้ระบายให้เธอดีรับรู้ซักที
รับรู้ใจเขาที และถ้าเธอฟังแล้วไม่สนใจ ก็ขอให้มันเป็นเหมือนเพลงทั่วๆไป ที่ฟังแล้วก็แค่ผ่านไปเหมือน
ทุกที **
เราอยากจะบอกเมลนะว่าเราแอบชอบเมลมานานแล้ว
………..
……………………………
………………………………………..
………………………………………………………..
………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
“ รักน้องเมลนะ รักมากๆ”
4m. Base *
เมลค่อยๆอ่านจดหมาย ไล่ไปทีละบรรทัด เมื่อเมลอ่านจบเธอก็ปล่อยจดหมายลงไปที่พื้น พร้อมด้วยหน้าตาที่อึ้งๆและแดงเถือกหลังจากนั้นเธอก็หยิบจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ
-“ เมลๆเป็นอะไรอะ ” โซลถามเมลอย่างเป็นห่วง
-“ก็ๆ จดหมายอะ” เมลพูดไม่จบเธอก็เอาหน้าฟุบลงไปกับแขน และคิดถึงเนื้อความในจดหมาย
- โซลขออ่านได้ไหมอะ
-“ได้สิ แต่โซลอย่าบอกใครนะ” เมลตอบโซลทั้งๆที่ยังฟุบหน้าอยู่
- ได้คับๆ
แล้วโซลก็หยิบจดหมายที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาอ่าน และเมื่อเขาอ่านจบแล้ว โซลก็พูดกับเมลที่นอนฟุบอยู่
-พี่เบสเขาชอบเมลนานแล้วหรอ
-ไม่รู้อะ เมลเพิ่งรู้จากจดหมายบับนี้แหละ
-“เมลอย่าคิดมากน่ากินน้ำส้มดีกว่าเดี๋ยวต้องขึ้นห้องแล้วอะ” โซลปลอบเมลพร้อมกับหยิบเลย์โนริหลายๆแผ่นใส่ปาก
-“จ๊ะๆขอบใจนะ” แล้วเมลก็เงยหน้าขึ้น และดูดน้ำส้มที่โซลซื้อมาให้
-แค่กๆๆๆๆๆ
-“โซลเป็นอะไรอะ”เมลถามโซลด้วยความตกใจ
-“เ ล ย์ ติ... ด คอ อะ” โซลตอบอย่างยากลำบาก
-“อ้าวๆๆ เดี๋ยวเมลช่วยนะ” แล้วเมลก็รีบลุกมาตบหลังของโซลหลายๆที
-“โอยย หายแล้วละขอบใจน๊ะ”
- “5555+ โซลเนี่ยวันหลังอย่ากินเข้าไปทีละเยอะๆซิ แต่ก็น่ารักดีนะเวลาโซลกินติดคอเนี่ย” แล้วเมลก็หยิกแก้มของโซลเบาๆ
-“ก็มันอร่อยอะ” โซลพูดด้วยเสียงประท้วงแบบน่ารัก
*-ติ๊งหน่อง ติง ต่อง-*
-อ้าว ออดดังแล้วอ่า โซลยังกินเลย์ไม่หมดเลยนะ
-ไม่เป็นไรหรอกเมลเดี๋ยวโซลไปแอบกินในห้องก็ได้
-นิ มันผิดกฎโรงเรียนนะจ๊ะ คุณหนูโซล
-“ไม่เปนไรหรอก อย่าคิดมากน่าเมล”โซลพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความภาคภูมิใจ “เราทำบ่อยๆที่โรงเรียนเก่า”แล้วเขาก็ตบหัวเมล2-3ที (เหมือนกับเวลาที่คุณตบหัวหมาน่ะ)
-นิ คุณโซล
-อะรัยคับผม
-“ตบหัวเมลแบบนี้หมายความว่าไงจ๊ะ” เมลพูดด้วยน้ำเสียงน่ารัก
-“อ๋อ ก็ตบหัวหมาไง 55555+” โซลพูดพร้อมกับหัวเราะ
*5 นาทีให้หลัง*
-“พอแล้วๆเลิกเล่นๆ ก็เราหมายความว่าเมล....แฮ่กๆ...เหมือนซินนามอนไงละ....แฮ่กๆๆ...ก็ซินนามอนมันเป็นหมาไม่ใช่หรอ....แฮ่กๆ... แล้วเมลก็น่ารักเหมือนซินนามอนไง....แฮ่กๆ... แล้วอีกอย่างขึ้นห้องสายแล้วอะเมล”โซลหันหลังตะโกนบอกเมลที่กำลังวิ่งไล่เค้าอยู่ และหอบไปด้วย
-“อ๋อ ถ้าโซลคิดยังงั้นละก็...”เมลวิ่งไปตบหัวโซล2-3ที
-“โอ๊ย มือหนักอ่าเมล ทำไมคนสวยชอบมือกนักอยู่เรื่อยเลยอะ ”
-“5555+โอเคเราหายกันจ๊ะ นิไปขึ้นห้องกันเถอะ.......โซล.......โซล....นิ...โซล.........เป็นอะไรไปอะ???? ”
(แต่ว่าโซลก็ไม่ได้ตอบคำถามนี้กับเมล เพราะเขากำลังคิดถึง “พี่ทรายผู้หญิงที่มือหนักอีกคนหนึ่ง วันเวลาที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน ที่เขาต้องโดนเธอคนนี้ตีทุกวัน และเธอบอกว่าเขาชอบกวนตี-นเธออะ มันจะไม่มีอีกแล้วจริงๆหรอ มันจะไม่มีอีกแล้วใช่ไม๊”)
แล้วอยู่ๆโซลก็เงยหน้ามองท้องฟ้าเขาตะโกนขึ้นมา และเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมา
“ ต้องทำยังไงอะ ทำยังไงๆ มันถึงจะลืมพี่ได้ ทำยังไงถึงจะลืมคนใจร้ายอย่างพี่ทรายได้......คนที่เรารักที่สุดคนหนึ่ง มันต้องทำยังไง ” เขาก้มหน้ามองพื้นและพูดประโยคสุดท้ายออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา
ความคิดเห็น