♕ A P P L I C A T I O N ♕
"ถ้าใจกาก ก็อย่าปากเก่งให้มันมาก"
บทบาทที่ต้องการ :: [3] นักเรียนชั้นปีการศึกษาที่1 IN
ชื่อ-สกุล :: คาสซานดร้า อเล็กซานเดอร์ / Caszandra Alexander || ซีโน่ อเล็กซานเดอร์ / Zeno Alexander
ชื่อเล่น ; คาส/ซาน
ความหมาย ; คาสซานดร้า แปลว่า เปล่งประกายในหมู่มวลมนุษย์ อันที่จริงชื่อนี้มีที่มาจากเจ้าหญิงจากตำนานกรีกซึ่งเป็นนางที่มีสิริโฉมงดงามและมีความสามารถด้านการพยากรณ์ อันเนื่องจากพรที่เทพอพอลโล่ ประทานให้หากนางยอมมีสัมพันธ์กับเทพเอเรส เมื่อนางได้รับพรดังกล่าวนางกลับปฏิเสธที่จะมีความสัมพันธ์ตอบแทน อพอลโล่ จึงสาปแช่งว่าต่อให้นางพยากรณ์อนาคตผู้ใดไป ก็จงอย่าได้มีผู้ใครที่เชื่อถือในคำทำนายนั้น ทำให้นางเตือนว่า เฮเลนนั้นเป็นจุดกำเนิดแห่งสงครามล้มล้างกรุงทรอย แต่ก็หามีผู้ใดเชื่อในคำทำนายของนาง และนางตกเป็นเฉลยของม้าเมืองทอยในที่สุด
เหตุผลที่น้องชื่อนี้สามารถติดตามต่อได้ในประวัติค่ะ
อายุ :: 15
สัญชาติ :: อิตาลี่ - กรีก
รูปลักษณ์โดยรวม :: คาสซานดร้า เด็กหนุ่มรูปร่างผอมบางที่ค่อนข้างจะตัวเล็กหากเทียบตัวเขากับผู้ชายทั่วไป ด้วยน้ำหนัก 51 กก.และส่วนสูง 160 ซม. ที่เรียกได้ว่าต่ำกว่ามาตรฐานของเด็กผู้ชายชาวยุโรป กลุ่มผมทุยสีดำสนิทขับให้ผิวขาวซีดตามฉบับคนที่ไม่ค่อยชอบออกแดดของเขาเด่นขึ้น บางส่วนของผมเขาปล่อยให้มันปรกหน้าผากกลมมนของตนเองไว้แต่กลับไว้ยาวมากเสียจนปรกดวงตา แต่ก็ไม่อาจซ่อนดวงตากลมโตสีอำพันอ่อนที่ฉ่ำวาวไปด้วยน้ำสีใสและเปล่งประกาย แต่กลับมีประกายหมองหม่น และรังสีแห่งความยโสโอหังของเจ้าตัวได้ จมูกโด่งรั้นแสดงถึงความดื้อรั้นของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางรูปกระจับสีชมพูอ่อนที่มักจะเอื่อยวาจาเฉือดเฉือนหรือห้วนๆค่อนข้างจะขัดกับรูปปากสวยๆนั่นเหลือเกิน คิ้วบางๆที่ลู่ตกตรงท้ายไปเล็กน้อย แต่ไม่ได้ทำให้เครื่องหน้าบนหน้าของคาสตกระดับไปเลยสักนิด รวมๆแล้วคาสถือเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีระดับหนึ่ง หน้าตาน่ารักของเจ้าเด็กคนนี้ทำให้คนอื่นหลงเข้าไปเสียเต็มเปา คาสได้เจาะหูข้างซ้ายข้างเดียว 1 รู ด้วยเหตุผลที่บอกว่า ก็อยากลอง ใครจะทำไม? คาสเป็นเด็กหนุ่มที่มีผิวเนียนเกินผู้ชายทั่วไป อีกทั้งคาสยังมีช่วงไหล่ที่ค่อนข้างแคบหากเทียบกับเด็กหนุ่มอายุเท่ากัน เขาคือเด็กหนุ่มผู้รักในสีดำ และมักจะคุมโทนแต่งชุดสไตล์นี้ตลอด
นิสัย ::
{ ผู้ชายที่เป็นที่มาของนิยามว่า'หน้าตาน่ารักนะแต่ทำตัวโคตรเถื่อน'}
#คาสซานดร้าพ่อทุกสถาบัน
ความนิสัยมิตรของเขานั้นเป็นศูนย์ ไม่ใช่ว่าเขาเข้ากับคนอื่นไม่ได้ แต่คนอื่นมักจะตกใจในนิสัยที่สวนทางกับหน้าตาของเขาเสียจนมากกว่า เขารู้ตัวว่าเขานิสัยของเขาค่อนข้างจะตรงข้ามกับหน้าตาพอสมควร... อันที่จริงเขาก็อยากจะชกใบหน้าของตัวเองซักร้อยทีให้มันเลิกน่ารักซะที คาสเป็นคนที่ไว้ใจคนยาก อาจจะเป็นเพราะครอบครัวของเขาที่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด กลิ่นกระสุน และหนอนบ่อนไส้มากมาย แถมระบบภายในอาจจะเน่าเฟะไปบ้างในบางครั้ง ทำให้คาสเชื่อว่า คนที่เรารู้จักเพียงผิวเผินไม่ควรจะถลำตัวไว้ใจจนถึง 100% ทำให้คนที่เข้ามาทำความรู้จักกับคาสรู้สึกว่าคาสจะมีกำแพงบางอย่างที่กั้นอยู่ทำให้เข้าไปรู้จักจริงๆไม่ได้ซักที การที่จะทำให้ไอ่หนุ่มคนนี้ไว้ใจได้ อาจจะต้องใช้เวลาพอสมควร
ไอ่หนุ่มคนนี้ขี้รำคาญระดับ max เขาเป็นคนที่ชอบทำอะไรคนเดียว เพราะว่าเวลาเจอคนอื่นที่ทำอะไรไม่ถูกใจ เขามักจะเผลอทำกิริยาแย่ๆอย่างเช่น ดุบ้าง ว่าบ้าง ถ้ารู้สึกรำคาญถึงขั้นสุดก็จะว๊ากใส่บ้าง(เขาคิดว่าข้อนี้น่าจะติดมาตอนเด็กๆที่โดนคุณพ่อว๊ากใส่บ่อยๆเวลาเขาทำตัวไม่ดี) , ซึ่งเขารู้ตัวว่ามันไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นทำอะไรคนเดียวเลยง่ายดี คาสไม่ชอบพูดอะไรซ้ำๆ , ใช่นั่นก็เพราะเขารู้ว่ามันน่ารำคาญเลยไม่ทำ คาสไม่ชอบรอใครหรืออะไรนานๆ ไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวาย สั่งนั่นสั่งนี่ ถ้ามีคนมาวุ่นวายจะรู้สึกหงุดหงิดมากเป็นพิเศษ ใครมาตามติดหรือวอแวรับรองว่าจะต้องกลับพร้อมกับสภาพที่ดูไม่จืด ไม่ได้เป็นเพราะว่าคาสทำร้ายเขา แต่ว่าเพราะปากเขาต่างหาก... คาสค่อนข้างจะเป็นคนที่พูดตรงในเรื่องที่ตัวเองไม่โอเค ไม่พ่อใจก็พูด ไม่ชอบอะไรก็บอก และจะพูดมันออกค่อนข้างมาทางลบจนคนฟังหน้าหงายเลยก็เป็นได้...
หัวร้อนค่อนข้างจะง่าย ระดับความอดทนอดกลั้นบอกเลยว่าติดลบ ใครมากวนประสาทหรือสะกิดต่อมนิดหน่อยก็ทำให้เด็กคนนี้ขึ้นได้ง่าย แถมลงยากอีกด้วย คาสคือเด็กหนุ่มเลือดร้อนวัย15 ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยถึงเพียงใดก็ทำให้ไอ่หนุ่มหน้ามนคนนี้โวยวายได้ทันทีโดยไม่ต้องรีรอเวลาที่เขาจะเดือด แต่ทว่าคาสไม่ใช่พวกที่ต่อยใครหรือทะเลาะกับใครมั่วซั่ว ส่วนเหตุผลก็คือ ขี้เกียจขยับตัว ยกเว้นว่าตอนที่เขาโมโหจริงๆถึงจะยอมลดตัวไปสู้ด้วยและใช่ วิธีที่จะทำให้เขาโมโหขึ้นได้มันง่ายมาก เพียงแค่ดูถูกเขา คาสถือคติของตัวเองว่า "ฆ่าไม่ได้และหยามก็ไม่ได้โว้ย" เขารู้ดีว่าศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ แต่จะทำยังไงได้เมื่อชีวิตของเขาต้องแบกศักดิ์ศรีและหน้าตาของครอบครัวไว้ คาสจะดูเป็นคนที่หัวร้อนง่ายมากขึ้นไปอีก จากที่ทุนเดิมก็ดูเดือดง่ายแล้ว แต่จะดูเยอะมากๆหากมีคนดูถูกเขา คาสเป็นคนที่รักในศักดิ์ศรี เขาไม่ยอมที่จะโดนใครเหยียบ
ไม่ชอบโกหก และ ซื่อตรงเป็นที่สุด เขาเกลียดการโกหกมากรองลงมาจากการโดนหักหลัง คาสเป็นคนที่มีความซื่อตรง ไม่ใช่ว่าเขาโกหกอะไรไม่ค่อยจะเป็น แต่ว่าเขาเลือกที่จะไม่โกหกออกไปมากกว่า บอกเลยว่า เนื่องจากข้อนี้ของคาสทำให้เขาเป็นคนที่ แกล้งโง่ไม่เป็น เขาจะไม่ยอมให้ตัวเองดูต่ำกว่าเขาคนนั้นเด็ดขาดและไม่มีวัน คาสเป็นคนที่เก่งในการใช้อาวุธและเทคนิคมาก สู้ตรงๆก็ไม่ค่อยก็เก่งหรอกเพราะว่ามีอุปสรรคด้านขนาดตัว(แต่แรงเขามันก็เท่าๆกับผู้ชายคนอื่นนั่นแหละ!) เขาจึงชอบใช้เทคนิคต่างๆในการต่อสู้ระยะประชิด นั่นก็คือ ไม่ได้รัวหมัดแบบโง่ๆแต่กลับใช้สมองคิดตลอดเวลาสู้นั่นเอง เขาถือว่าถ้าใครไม่มาเหยียบก่อนก็อย่าไปเหยียบเขาก่อน
ถ้าถามว่าในการทำงานกลุ่มคาสจะเป็นผู้นำหรือผู้ตาม บอกไว้ตรงนี้เลยว่าคาสนั้นไม่ใช่ผู้ตามผู้ดี แต่ก็ไม่ใช่ผู้นำที่ดีเช่นกัน ด้วยความที่เป็นขี้รำคาญทำให้คาสกล้าพูดเต็มปากว่าเขาไม่เหมาะกับการเป็นอะไรทั้งนั้น เป็นผู้นำ เดี๋ยวก็จะไปว๊ากใส่คนอื่น เป็นผู้ตามก็ไม่ชอบให้คนสั่งนู่นสั่งนี่ เขาคิดว่าเขาเหมาะกับการที่ทำงานกลางๆ ตามบ้าง นำบ้างในเวลาเดียวกันอะไรประมาณนั้น แต่หลายคนมักจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ
คาสเป็นคนที่มีปากคอเราะร้ายที่มีร้ายสารพัด ขวานผ่าซาก พูดตรง พูดจี้ใจดำเก่ง ปากร้าย ด่าเก่ง(กว่าผู้หญิงเสียอีก) แซะเก่ง แต่นั่นแหละอย่างที่บอกไป คาสไม่เคยจะทำอะไรใครก่อน เพราะว่าเขาเป็นคนขี้รำคาญนั่นเอง คาสเป็นคนที่ไม่มีวาทศิลป์ในการพูด จะด่าก็ด่าตรงๆ ไม่มีการอ้อมค้อมไปนอกโลกหรือคิดคำด่าแบบสวยหรู แต่นานๆทีจะเห็นคาสเอ่ยปากด่าคนแบบจริงๆจังๆ ส่วนใหญ่ที่คนเห็นจะเป็นคาสที่ว๊ากใส่คนที่มาวอแวมากเกินไปเฉยๆ ไม่มีการด่าอะไรรุนแรง แต่นั่นแหละ...มันก็ทำให้คนสะเทือนใจได้อยู่ดี
คาสซานดร้าเป็นคนที่มีระบบความคิดค่อนข้างประหลาด บางอย่างอาจจะทำให้คนอื่นมองเขาว่า เขาน่ะเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่จริงๆแล้วคาสไม่ได้เห็นแก่ตัว แต่แค่คิดว่าทำไมเขาต้องเอาตัวไปสละให้ผู้อื่นด้วยล่ะ วิธีที่ดีกว่านั้นมันมีตั้งเยอะ ใช่แล้ว มันอาจจะดูแปลกๆแต่ทว่าครอบครัวของเขาสอนมาแบบนั้น เขาไม่ชอบที่จะลำบากเพราะคนอื่นขอให้เขาไปลำบากด้วย แน่ล่ะสิ คาสคิดว่าชีวิตของเราก็คือของเรา เราอยากจะทำอะไรมันก็เรื่องของเรา คาสกลับยึดว่าอันไหนที่เราไม่ชอบก็อย่าไปทำตัวแบบนั้นให้เขา อะไรประมาณนั้น
คาสซานดร้ามักจะทำเหมือนไม่ได้สนใจอะไรรอบๆ แต่กลับรับฟังอยู่เสมอ จะเรียกว่าเป็นพวกซึนเดเระก็ย่อมได้ ถึงแม้บางครั้งเขาจะแสดงอย่างชัดเจนว่าเขากำลังรำคาญอยู่เวลาที่คนขอให้เขาช่วยงาน เขาจะทำเหมือนไม่สนใจ แต่ไปๆมาๆ ก็ทำอยู่เงียบๆนี่หว่า อะไรประมาณนั้น หรือว่าหากมีคนบอกว่าหิวน้ำจังเลย เหนื่อยมาก เขาก็จะเดินตรงไปหาพร้อมกับยื่นน้ำให้คนๆนั้นแบบไม่มองหน้าด้วยซ้ำ เรียกได้ว่านิสัยนี้ค่อนข้างจะน่ารักทีเดียว อีกอย่างนึงคือคาสเป็นคนที่มีจิตใจเด็ดเดี่ยว เขาเป็นคนที่เต็มที่ในเรื่องต่างๆ ไม่มีคำว่าลังเลหากตัดสินใจไปแล้ว เพราะเขาถือว่าเขาได้คิดมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาไม่เคยกลัวใคร และ ไม่กลัวตายอีกด้วย
คาสเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก แถมยังยึดถือความคิดของตนเองเป็นหลัก จึงเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยแคร์ใครมากเท่าไหร่ คาสเป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองแต่ก็ไม่คิดขวางโลกเหมือนกัน เขาเป็นคนที่ชอบอะไรที่ตื่นเต้นและท้าทายแต่ทว่าคาสกลับไม่ใช่พวกกล้าได้กล้าเสีย เขาจะพยายามหาวิธีที่เขาเป็นกลางค่อนข้างไปทางบวกมากกว่า หรือพูดง่ายๆก็คือ เขาไม่ชอบที่จะได้ด้วยเสียด้วย ถ้าเขาได้ เขาจะต้องไม่เสีย อะไรประมาณนั้น คาสไม่ใช่พวกที่ไม่คำนวณอะไรไว้ในหัวแล้วลุยไปอย่างเดียว แถมยังเป็นคนที่มีความพยายามสูง ทำอะไรก็จะทำให้สุดๆ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรือจะเรียกอีกอย่างว่าหัวดื้อนั่นเอง บวกกับส่วนตัวแล้วคาสเป็นคนที่มีความไฮเปอร์อยู่หน่อยๆตามฉบับเด็กที่ค่อนข้างหัวดี เขาอยู่นิ่งๆไม่ค่อยจะได้ ชอบหาอะไรทำเวลาว่างๆ หรือแม้แต่เดินวนไปวนมาเวลาคิดอะไรอยู่ในหัวนั่นเอง
คาสเป็นเด็กที่ฉลาด เขาเป็นคนที่มีความจำดี สามารถจัดสรรเวลาอย่างมีประสิทธิภาพ มีสมดุลในชีวิตระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว เขาเป็นคนมีไหวพริบดี แม้จะสู้ระยะประชิดไม่เก่ง แต่กลับเก่งในการป้องกันตัว เขาหยิบทักษะทางจิตวิทยาที่เรียนจากในแก็งค์ของคุณพ่อมาใช้ กอรปกับทักษะการเดาของเขาเอง ทำให้คาสเป็นคนที่หลบเก่ง แถมเขายังหัวเร็วมากๆ ไม่ว่าจะเรียนเรื่องอะไรหรือศึกษาเรื่องอะไรคาสก็จะเข้าใจมันในเวลาอันสั้น แถมยังเข้าใจดีอีกด้วย แต่ทว่าคาสเป็นคนที่เดาแม่น ไม่ว่าจะเลือกซื้อของ , จับสลากรางวัล หรือเดาข้อถูก ทั้งหมดแล้วคาสน่าจะเดาถูกไปแล้วประมาณ 80% นอกจากจะเป็นคนหัวเร็วแล้ว เขายังเป็นคนที่ชอบทำอะไรว่องไว คิดเร็ว รวดเร็วและกระชับกระเชงและเกลียดคนที่ทำอะไรชักช้าที่สุด
คาสเป็นคนที่มีความรับผิดชอบค่อนข้างจะสูง และค่อนข้างจะworryในเรื่องความเพอร์เฟ็คของงาน ถ้างานออกมาไม่ดี เขาจะถือว่างานนั้นไม่เสร็จแบบสมบูรณ์หรือถ้ามีบางอย่างที่เขาทำพลาดไป เขาจะโทษว่าความผิดนั้นเป็นของตัวเองเสียหมด แต่ทว่ากรณีแบบนี้เกิดขึ้นยาก เพราะถึงคาสจะเป็นคนใจร้อยแต่กลับมีความสุขุมพอสมควรในการทำงาน หากเป็นเรื่องงานจะเรียกว่าเป็นคนที่คิดมากและขี้กังวลก็ได้ แต่ทว่าในเรื่องความรู้สึกหรือการทำอะไรต่างๆ คาสเป็นคนที่เข้มแข็งมาก ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยร้องไห้ให้คนอื่นเห็น แต่เขาไม่ได้ร้องไห้มานานแล้วต่างหาก แถมยังใจแข็งโคตรๆ ลูกอ้อนหรือคำขอร้องอ้อนวอนไม่สามารถทำอะไรกับจิตใจเขาได้ อาจจะเพราะว่าเขานั้นเติบโตมาในครอบครัวที่'จำเป็น'ต้องเข้มแข็ง ถ้าไม่เข้มแข็งก็ต้องตาย อะไรประมาณนั้น
แต่ถ้าได้คุยจริงๆจะรู้ว่าคาสไม่ใช่ประเภทที่โลกส่วนตัวสูงจนเข้าถึงไม่ได้ ความจริงแล้ว'ไอ่หนูคาส'มันก็เด็กแสบคนนึงนั่นเอง ถ้ามาคุยดีๆ คาสก็จะคุยด้วยดีๆได้ด้วยเหมือนกัน ออกจะกวนตี_ไปเสียด้วยซ้ำ คาสเป็นคนที่มีวาจากวนประสาทมาก ปั่นหัวคนอื่นให้สับสนเก่งมาก แต่จะเป็นพวกกวนหน้านิ่ง คาสไม่ค่อยจะยิ้มออกมาเสียเท่าไหร่ ไม่ใช่เป็นคนยิ้มยาก แต่ที่เห็นกันส่วนใหญ่ก็จะเป็นหน้านิ่งๆ , หน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่ก็หน้ายิ้มแบบกวนประสาท ถามว่าถ้าอยากเห็นคาสยิ้มต้องทำยังไง คำตอบง่ายๆต้องไปนั่งดูคาสเวลาเผลอๆ ใบหน้าน่ารักนั่นแหละจะเริ่มระบายยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว
ประวัติ ::
00
[เขาไม่รู้อะไรทั้งนั้น]
คาสซานดร้า หรือ ซีโน่ อเล็กซานเดอร์ เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย หรูหรา และอยู่อย่างโคตรสบาย แต่ทั้งหมดนั้นกำลังเหยียบย่ำกฎหมายของประเทศอยู่...ซีโน่วัย 5 ขวบ หากมีคนถามว่าคุณพ่อคุณแม่ทำงานอะไร เขาก็จะยิ้มแล้วตอบว่าคุณพ่อทำอาชีพอะไรงั้นหรอเป็นนักธุรกิจอะไรซักอย่างส่วนคุณแม่ก็เป็นแม่บ้าน
เอาจริงๆเขาพึ่งมารู้ตัวตอน7ขวบว่าครอบครัวเขาไม่เหมือนคนอื่น
บอกเลยว่าทั้งชีวิตของเขานั้นไม่เข้าใจคุณพ่อเลยซักนิด
เขาตอน7ขวบแทบจะอ้วกเมื่อแอบเข้าห้องคุณพ่อแล้วเห็นยาเสพติดกองยักษ์ที่กองไว้กลางห้อง กลิ่นของความโสโครก , กลิ่นของของความผิดมันลอยคละคลุ้งเต็มไปหมด และสิ่งที่เขายังจำได้ดีคือดวงตาสีอำพันแบบเดียวกับเขากำลังมองลงมาขณะที่เขากำลังทรุดลงอยู่กับพื้นอย่างเย็นชา
เขาไม่คิดจะเอ่ยคำอธิบายหรืออะไรซักอย่าง แถมยังเดินผ่านเขาไปอย่างหน้าตาเฉย
จนในที่สุดคุณแม่ก็เริ่มอธิบายว่าความจริงแล้ว พวกเราน่ะเป็น'มาเฟีย'โอ้โหแม่ง ชีวิตเขามันจะมีเรื่องให้ตกใจมากกว่านี้ไหม
01
[คาสซานดร้าคือผู้ถูกสาปให้ไม่มีใครเชื่อหล่อน]
คุณแม่กำลังถูกคนสนิทของคุณพ่อบีบคออยู่
ภาพที่คุณแม่ของเขาดิ้นตะเกียกตะกายเพื่อที่จะทำให้หลุดจากการจับกุม
"ลุงครับ ลุง แม่ผม กำลังจะถูกทำร้าย"
คาสวัย 8 ขวบยังไม่รู้จักคำว่าฆ่ากันด้วยซ้ำ เขาวิ่งไปตามทางเดินพร้อมกับตะโกนเสียงดังเพื่อที่จะให้คนที่ผ่านไปมาได้ยิน แต่กลับไม่มีใครสนใจเขาแม้แต่น้อย หรือ เชื่อเขาแม้แต่น้อย
"จับตัวไอ่มาร์คมันมาให้ได้"
เสียงประกาศกร้าวดังขึ้นจากบุคคลปริศนาพร้อมกับทุกคนที่วุ่นวายกว่าเดิม เขาเชื่อว่าทุกคนได้ยินสิ่งที่เขาพูดแต่ไม่มีใครที่คิดจะเชื่อเขาเลยซักนิด
"ผม ผมรู้ว่าเขาอยู่ไหน" เขาจำได้ว่ามาร์คเป็นชื่อของคนสนิทของคุณพ่อ
"คุณซีนครับ ไม่เล่นตอนนี้ได้ไหม"
ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเขาเลยสักคน
เด็กตัวเล็กจึงตัดสินใจที่จะวิ่งกลับไปที่ที่เดิมที่เขาวิ่งออกมา ภาพที่เขาเห็นคือภาพที่คนๆนั้นกำลังใช้มีดแทงย้ำๆไปที่ท้องของผู้เป็นมารดาเลือดสีแดงฉาน และนั่นทำให้สติของเด็กชายขาดผึ่ง ไม่รู้ว่าจะเป็นเลือดสกปรกของคุณพ่อที่ไหลเวียนอยู่ในตัวหรือเปล่าทำให้เขาตรงเข้าไปหาคนร้าย จากนั้นก็ทำสิ่งที่บ้าที่สุดในชีวิต
"พระเจ้า" โรเจอร์อุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นภาพทุกอย่าง ภาพที่ลูกชายของเขากำลังขี่คอและเอามือปิดตาของสหายคนสนิทของเขาไว้อยู่ ปากของเด็กชายกำลังกัดหูของอีกคน มีเลือดเต็มปากของลูกชายของเขา ,คาดว่าน่าจะเป็นเลือดของคนสนิทของเขา แต่นั่นก็ไม่ตกใจร่างของสาวผู้เป็นที่รักที่นอนจมกองเลือดอยู่ข้างล่าง นั่นทำให้เขาตัดสินใจลั่นไกปืนออกไป
ภาพที่ซีนจำได้คือคุณพ่ออุ้มเขาออกมาจากกองศพทั้งสอง , ผู้ชายคนนั้นไม่แม้แต่จะเดินไปดูศพคุณแม่ด้วยซ้ำ และสิ่งแรกที่คุณพ่อเอ่ยปากคุยกับเขาหลังจากเหตุการณ์นั้น 3 วันก็คือ
"ซีน , ต่อไปนี้ลูกเปลี่ยนชื่อเป็นคาสซานดร้า"
"พ่อว่ามันน่าจะเข้ากับลูกดี"
ผู้ชายเลือดเย็นคนนั้นกำลังดูเศร้า เขาควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะ
โรเจอร์ระบายยิ้มที่คิดว่าอ่อนแอที่สุดในโลกให้ลูกชาย เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเปลี่ยนชื่อที่คุณแม่ตั้งให้เขา ใบหน้าอ่อนเยาว์ดูสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ได้แต่ผงกหัวลงเบาๆ
ซีโน่ , Zeno แปลว่าของขวัญจากเทพซุส
เปลี่ยนไปเป็น คาสซานดร้า , Cassandra ที่เป็นเทพธิดาพยากรณ์ตกกระป๋อง , โอเค เขาว่ามันไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
เขาจำได้ว่าหลังจากวันนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทุกๆคน , เขาคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณพ่อหายไปทีละคนสองคน เขาแปลกใจแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรทั้งนั้น
ชายหนุ่มพร่ำสอนเขาเกี่ยวกับการไว้ใจคน การดูลักษณะคน การรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองให้เขาฟังทุกวัน แม้ว่าว่าตอนนั้นคาสจะอายุเพียง 5 ขวบเพียงเท่านั้น (และนั่นเป็นสิ่งที่คาสรู้สึกรำคาญโคตรๆเพราะพ่อย้ำอยู่ทุกๆวัน)
00.5
[ช่วงเวลาที่น่าสะเทือนใจ]
ย้อนไปเมื่อตอนป.6 เขาคิดด้วยซ้ำว่ามันจะเป็นช่วงที่ดีมากๆของเขา
คาสก็ได้เริ่มสนิทกับพ่อบ้าน 'อีดอน วิลล์' ที่คุณพ่อพาเข้ามาใหม่
อีดอน , ชายหนุ่มที่มีใบหน้าที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลา
อีดอนทั้งคอยดูแล เอาใจใส่ คอยเล่นกับคาสถึงแม้ว่างานจะเยอะขนาดไหนก็ตาม เขาทั้งรักและสนิทกับอีดอน
แต่แล้ววันนึง อีดอนก็หักหลังเขาโดยการแอบบุกห้องคุณพ่อและหยิบเอกสารข้อมูลของคุณพ่อไป และโชคไม่ดีที่เขารู้สึกว่าอีดอนแปลกๆตั้งแต่ตอนเย็นและตามออกไป
"อีดอน...?"
"คะ..คุณหนูคาส"
คาสตรงไปก่อนจะทุ่มอีกคนลงกับพื้นพร้อมกับกดตัวอีกคนติดพื้น , เขาหยิบปืนบนโต๊ะคุณพ่อจ่อที่หัวของอีกคนทันที
"ช่วงนี้ครอบครัวผมต้องการเงินจริงๆ"
"เลยจะเอาไปขายให้ตำรวจ?"
อีดอนเงียบไป ปากซีดเผือกของพ่อบ้านพ่นคำแก้ตัวออกมาเรื่อยๆจนทำให้เขารู้สึกขยะแขยงมากเสียจนอยากจะเป่าหัวเขาทิ้ง
เขาเกลียดคนโกหก
"ไม่มีคำแก้ตัวจากคนโกหก"
ปัง!
ตามด้วยเสียงเหนี่ยวไกปืนที่ตรงไปกลางหัวของอีดอน , ใช่ มันไม่ได้มาจากเขา มันมาจากคนที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่ตอนแรกต่างหาก
"ทำได้ดีนี่"
"ผมไม่ต้องการคำชม"
คาสปล่อยร่างไร้วิญญาณของอีดอนลงพื้นก่อนจะวิ่งเข้าไปกระชากคอของ'อีกคน'ลงมา แต่ด้วยส่วนสูงและทักษะที่ด้อยกว่าทำให้ปืนของโรเจอร์จ่อที่หัวของเขา
"คุณต้องการอะไร"คาสคำรามในลำคอ
"ไม่มีความเชื่อใจในสังคมที่กำลังอยู่อยู่ตอนนี้" โรเจอร์ลดปืนลงพร้อมกับเดินออกไป ตามด้วยกลุ่มผู้ชายลูกน้องของคุณพ่อวิ่งเข้ามาเพื่อที่จะจำกัดศพออกไปให้เร็วที่สุด
เขาบอกแล้วว่าเขาน่ะเกลียดพ่อของตัวเองที่สุดในโลก
02
[เทพธิดาผู้ไร้มิตร]
คาสซานดร้าวัยประถมไม่ค่อยจะมีเพื่อน
คาสไม่ได้มีปัญหากับคนอื่น ไม่เคยชกต่อยกับใคร และไม่เคยโดนใครแกล้งด้วย แต่ก็นั่นแหละ... เขาทำตัวเองเองทั้งนั้น เขาขาดเรียนบ่อยเพราะว่าคุณพ่อของเขา ทำให้ไม่ค่อยจะได้คุยกับใครมากเสียเท่าไหร่ ทั้งๆที่คิดว่าจะปิดเรื่องครอบครัวของตัวเองเป็นความลับ แต่ก็มีพวกผู้ปกครองปากสว่างที่เล่าให้ลูกฟังว่าอย่าไปยุ่งกับเขาให้มันมากอะไรประมาณนั้น
ยกตัวอย่างเช่น...
"ขอเล่นด้วยได้ไหม"
"อ่า...เอ่อ ไม่ได้"
"..."คาสเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเด็กอีกคน แต่ทว่าใบหน้าของเด็กคนนั้นกับเหยเกพร้อมกับปากที่เบะลงราวกับจะร้องไห้...เออแม่งจะร้องไห้จริงๆนี่หว่า
"คะ...คุณแม่บอกว่าอย่ายุ่งกับนาย ฮึก อย่าฆ่าผมเลย ผมผิดไปแล้ว"ตามด้วยเสียงร้องไห้โฮของเด็กชาย ทำให้คุณครูต่างวิ่งเข้ามาปลอบ สร้างความงงงวยให้กับคาสเป็นอย่างยิ่ง
ด้วยครอบครัวที่หลายๆคนลือกันว่า เป็นธุรกิจมืดบ้างล่ะ เขาเคยฆ่าคนทั้งๆที่อายุเท่านี้บ้างล่ะ , โอเค เขาอึดอัด แต่ทำอะไรก็ไม่ได้ เขาไปบอกให้คุณพ่อเลิกทำก็ไม่ได้ เด็กซื่อตรงอย่างคาสก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปฏิเสธออกไป เพราะทุกอย่างเป็นเรื่องจริง (ยกเว้นที่เขาเคยฆ่าคนน่ะนะ) บอกเลยว่าเพื่อนสนิทของคาสตั้งแต่ประถมจนถึงม.ต้น = 0 คน
ที่บอกว่าไม่มีเรื่องชกต่อยน่ะหมายถึงตอนประถม แต่ตอนม.1 มีครั้งนึง
"เห้ย ไอ่เด็กคนนี้มันไม่มีผู้ปกครองมารับว่ะ สงสัยจะไม่มีพ่อแม่"
เสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากดังขึ้นเมื่อหัวโจกตัวโตของแก็งค์นักเลงดังขึ้น คาสเลือกที่จะเงียบเมื่อโดนเด็กม.3 ที่แก่กว่าเขาแค่สองปีดูถูก เขาไม่อยากจะมีเรื่องเสียเท่าไหร่ คาสวัย 13 คิดได้แต่แบบนั้น
"ตัวก็เล็ก หน้าก็เหมือนผู้หญิง เป็นตุ๊ดหรือเปล่าวะ"
"อ้าว เงียบจังเลยน้องสาว พรุ่งนี้ไปขอคุณพ่อว่า คุณพ่อขา ลูกขอใส่กระโปรงมาโรงเรียนได้ไหมคะ หยั่งงี้สิ"
ตุ๊ดโพ่*
คาสสวนหมัดใส่คนตรงหน้าทันทีที่พูดจบ คาสใช้เทคนิคที่เคยเรียนมากับคุณพ่อจัดการอีกคน จนทำให้คุณครูตกใจที่ต้องมาเจอเด็กประถมต่อยกันโดยที่เด็กชายตัวเล็กมีเพียงรอยขีดข่วนแต่เด็กชายตัวโตกลับหน้าบวมช้ำ
"คุณครูครับ คาสเขาทำร้ายผมก่อน!!!!"
คำให้การของเด็กตัวโตทำให้คาสมองกรอกตามองบน เด็กอ้วนคนนี้เอ่ยแบบนี้ออกไป ใช่ ไม่ใช่ว่ามันไม่ถูก...ก็เขาทำร้ายเด็กคนนี้ก่อน แต่คนเริ่มเรื่องก่อนมันไม่ใช่เขาซักหน่อย
"คุณครูคะ จะลงโทษเด็กคนนี้ยังไงดี เขาทำร้ายลูกชั้นตั้งขนาดนี้"เสียงของผู้ปกครองของเด็กอีกคนดังขึ้น และนั่นก็ทำให้เขากรอกตาไปรอบที่สอง จนคุณครูบอกให้ใจเย็นๆและฟังให้การจากเขา
"ผมโดนเขาแกล้งก่อน"
คาสเลือกที่จะเอ่ยความจริงออกไป แต่ก็โดนประท้วงด้วยลูกสมุนของเด็กอีกคนว่าที่เขาพูดมันไม่จริง คาสขบกรามแน่นและพยายามสะกดอารมณ์ให้ไม่ลุกไปต่อยเด็กพวกนั้น
"ผมพูดความจริงนะครับ"
"ให้ตายสิ เด็กอะไรชอบโกหก! อยากเห็นหน้าคุณแม่เสียจริง"
น้ำเสียงเหยียดออกมาจากปากของสุภาพสตรี ทำให้อารมณ์เขาขึ้นถึงที่สุด เขาตบโต๊ะดังปังก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไปโดยไม่ใส่ใจใครทั้งนั้น ขณะที่เขากำลังจะเปิดประตูออกไปก็ชนกับคุณพ่อของเขาที่โดนโทรตามให้มา (โชคดีที่โรเจอร์กำลังพักพอดี)
ทันทีที่คุณพ่อเดินเข้ามา ร่างกำยำของโรเจอร์นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆผู้ปกครองของเด็กอีกคน พร้อมกับคาสที่กำลังยืนดูว่าพ่อของเขาจะทำยังไงต่อหลังจากที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมด โรเจอร์หันไปหาลูกชายของเขาก่อนบรรยากาศกดดันจะปกคลุมไปทั่วห้องปกครอง
"พูดความจริง"
"ผมบอกไปแล้ว"
"ตะกี้แกบอกครู ไม่ได้บอกฉัน"
คาสเม้มปากเมื่อคุณพ่อบอกให้เขาพูดมันอีกรอบ ก็ในเมื่อเขาพูดยังไงก็ไม่มีใครเชื่อ เขาจะพูดมันอีกรอบไปเพื่ออะไร
"แกเงียบฉันก็ไม่รู้อะไรเพิ่มหรอกนะ"
"ก็เขามาหยามผมก่อนไง!!!"
ราวกับพายุลูกใหญ่สาดเข้ามาในห้องปกครองของเด็กประถม คาสตะโกนขึ้นท่ามกลางความตกใจของคนทุกคนในห้องปกครอง
"ใครมันจะยอมวะ โดนด่าเป็นตุ๊ดบ้าง ล้อเรื่องครอบครัวบ้าง คุณพ่อโดนแล้วจะยอมไหมล่ะ!! ไม่ยอมใช่ไหม ผมก็เหมือนกัน ความจริงผมโคตรอยากจะต่อยแรงกว่านี้ด้วยซ้ำ ต่อยไปแค่นี้แม่งก็ยังไม่รู้สึกละอายใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ผมพูดความจริงก็ไม่มีใครฟัง ไม่มีใครเชื่อ แล้วจะให้ผมทำยังไงวะ!!!"
คาสรู้สึกโล่งที่ได้ระบายทุกอย่างออกไป ตามด้วยหน้านิ่งๆของโรเจอร์ที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
"คุณจะลงโทษเขายังไงก็ได้"
"แต่ผมรู้ว่าคาสไม่ใช่เด็กที่ชอบโกหก"
โรเจอร์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับคาสที่วิ่งตามคุณพ่อของตัวเองไปติดๆ
และวันนั้นทำให้เขารู้สึกว่า ความเชื่อใจที่มาจากแค่คนหนึ่งคนก็โคตรจะมีค่าสำหรับเขาเลย
พ่อเขาแม่งก็เป็นพ่อที่ดีได้เหมือนกันนี่หว่า
เรียกได้ว่าเหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่เขาเลือกที่จะลดกำแพงของตัวเองกับคุณพ่อเลยก็ว่าได้
คาสซานดร้าในวัยมัธยมนั้น คาสอาจจะเรียกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะแม่งมีเรื่องน่าตื่นเต้นแทบทุกวัน... หยุดเรียนค่อนข้างจะบ่อย เนื่องจากต้องธุรกิจบ้าบอของคุณพ่อ มีบางวันที่คุณพ่อห้ามเขากลับบ้านเพราะว่าถ้าเขากลับตำรวจจะสาวหาตัวของคุณพ่อได้ ถึงความจริงเขาก็รู้ว่าถึงตำรวจจะสาวไปถึงตัวคุณพ่อยังไง ยังไงคุณพ่อก็หลบหนีออกมาได้อยู่ดี ไม่เห็นจะต้องให้เขามานอนข้างถนนเลยนี่ให้ตายเถอะ
บอกเลยว่าพ่อของเขาน่ะ แม่งโคตรสมองกลวง (ถึงแม้ท่านจะฉลาดกว่าเขาก็ตาม ยังไงเขาก็จะเรียกว่าคุณพ่อสมองกลวง)
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้มีผลการเรียนตกต่ำหรือแย่อย่างใด ออกจะดีเสียด้วยซ้ำ
ถามว่าไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยเขาเลยใช่ไหม คำตอบก็คือไม่ใช่ แต่ทว่ามีเหตุการณ์หลายอย่างมากที่จะทำให้คาสมีเพื่อนแต่แม่งก็ต้องล่มทุกครา ไม่ต้องถามว่าเพราะใคร
"พรุ่งนี้ไปเตะบอลกันไหม"
"ผม?"
"เอ่อ นายนั่นแหละ"
เขาไม่รู้เลยว่าตอนนั้นตาของเขาลุกวาวขนาดไหนตอนที่มีคนกล้าเอ่ยปากชวน เขาจับมืออีกคนขยับขึ้นลงอย่างมีความสุข
แต่แล้วแผนทุกอย่างก็ล่มลงไปเมื่อแก็งค์มาเฟียของคุณพ่อดันไปมีเรื่องกับแก็งค์คู่อริ เขาก็ต้องคอยเช็คเอกสาร , เงิน อะไรแทนโรเจอร์ ขณะที่เจ้าตัวเขาไม่อยู่ (ส่วนใหญ่ก็ไปเจรจาพวกธุรกิจมืด , แก็งค์มาเฟียอื่นๆในประเทศข้างนอก)
เฮงซวยชะมัดยาก
เขากร่นด่าคุณพ่อของเขาในใจ และหวังว่าตำรวจจะสาวมาถึงตัวท่านในเร็วๆนี้
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มชินกับกลิ่นคาวเลือดและกลิ่นสาปของของผิดกฎหมาย
คาสวัย 14 ย่าง 15 เริ่มที่จะชินกับอะไรแบบนี้เข้าเสียแล้ว
"คาส ยกลังยาไปเก็บหลังรถกระบะที"
คาสไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เป็นปกติที่วันเสาร์อาทิตย์ท่ี่เขาจะมาช่วยงานของคุณพ่อ ไม่สิ...เรียกว่าโดนบังคับยังจะดูดีมากกว่าเสียอีก มีที่ไหนให้เด็กม.ต้นมาช่วยเช็คเอกสารยาบ้า , อาวุธผิดกฎหมาย และชิ้นส่วนมนุษย์แบบนี้วะ อันที่จริงเขาบ่นไปมันก็ไม่ได้อะไร เพราะเจ้าตัวขู่ไว้ว่าถ้าไม่เสร็จจะไม่ยอมให้ไปนอน...เพราะแม่งขู่แล้วทำจริงซะด้วย
"มิสเตอร์ดอน*[1] คนพวกนั้นเขาไปไหน"
"ไปตามเก็บหนี้"
"แล้วพกปืนไปทำไม"
โรเจอร์ไม่ได้เอ่ยปากตอบ แต่นั่นเป็นคำตอบให้คาสเรียบร้อย คาสกรอกตาให้กับความดิบเถื่อนของคนพวกนี้ ไม่พอใจก็เก็บ ไม่ได้อย่างที่หวังก็เป่าหัว เอาจริงๆวงการนี้มันก็มีแค่นี้ ไม่มีอะไรมาก บางทีเขาก็เริ่มคิดแล้วว่าถ้าเขาทำตัวซนไปมากกว่านี้เขาจะตายหรือเปล่านะ
"วันนี้แกไปดูบ่อนกับฉัน"
"ทำไมผมต้องไป"
"ฉันไม่ได้สอนแกให้ถามย้อน"
คาสกรอกตาให้รอบที่ล้าน เขาเบื่อผู้ชายคนนี้ที่ทั้งเผด็จการและเย็นชา
คาสิโนของคุณพ่อมีสาขาไปทั่วเมือง และส่วนใหญ่แน่นอนว่ามันผิดกฎหมายอีกแล้ว...
แม่งเขาจะต้องทำอะไรแบบนี้ไปนานแค่ไหนวะเนี่ย
วันดีคืนดีอยู่ๆอะไรก็ไม่รู้ดลใจให้เขานั้นเดินไปทำความสะอาดห้องของคุณแม่และก็พบกับจดหมายของแม่ที่กล่าวถึงสถาบันโรเซีย ที่เขียนเกี่ยวกับรายระเอียดและสิ่งที่เธอทำแต่ละวันในโรงเรียน
ให้ตายสิน่าสนใจเป็นบ้า
หลังจากตอนนั้นเขาก็ตัดสินแอบลอยจดหมายไป เขารู้ว่าโอกาสที่จะไม่ได้รับเลือกค่อนข้างจะสูง แต่เขาก็ไม่ได้หวังอะไร , แค่อยากมีชีวิตที่หนีไปจากคุณพ่อบ้างก็แค่นั้น หลังจากนั้นก็ได้จดหมายตอบกลับมา
หลังจากที่เขาบอกไปว่า เขาน่ะแอบส่งจดหมายไปหาเขาและได้จดหมายตอบกลับมา สิ่งที่ได้มาคือความเงียบของคุณพ่อพร้อมกับประโยคที่โคตรจะตราตรึงในหัวใจ
"จะไปตายไหนก็ไป"
"ย่อมได้ครับ"
คาสหันไปยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดในชีวิต ก่อนจะปิดประตูกระแทกหน้าผู้มีศักดิ์เป็นถึงหัวหน้าแก็งค์มาเฟียดังปัง
[1] ; ดอน , don เป็นมาเฟียตำแหน่งบอสในอิตาลี่ค่ะ บางครั้งคาสจะเรียกพ่อว่าคุณดอน ประมาณประชดประชันค่ะ แต่คุณพ่อแกก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรนัก...
ลักษณะคำพูด ::
คาสเป็นคนที่เสียงแหบ แถมยังพูดดูเมาๆอีกต่างหาก เป็นคนที่พูดเสียงดัง เขามักจะแทนตัวเองว่า ผม ซะส่วนใหญ่ มักจะแทนคนอื่นว่าแก(you) ไม่ก็นาย(you) , เธอ(you) , คุณ(มิส , มิสเตอร์) ตามบริบท เขาไม่ใช่คนสุภาพ ไม่มีคำว่าเกรงใจในคำพูด ไม่ค่อยจะมีครับลงท้าย และเสียงโวยวายเป็นลักษณะเด่นของคาสเลยทีเดียว
01 - My name
"เอ่อ ซาน" ทันทีที่เสียงเรียกชื่อของเขาจบ คาสหันไปเลิกคิ้วใส่คนที่เดินเข้าหน้าตั้งเข้ามา
"อะไรนะ" เขาเอ่ยพร้อมกับกดเสียงให้ต่ำลง ในชั้นนี้ยังมีใครยังไม่รู้อีกหรอว่าเขาไม่ได้ชื่อซาน ชื่อคาสตั้งหากเฟ้ย ชื่อคาส ชื่อซานมันตุ๊ดเกิดกว่าจะรับได้ แค่หน้าตาเขาก็ไม่ชอบมันจะตายแล้ว แต่เหมือนเขาจะทำหน้าดุเกินไปจนเธอสะดุ้ง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาใส่ใจอะไรนัก เขาพยายามสะกดอารมณ์ให้ลงไปใต้เท้าจะได้ไม่ผุดขึ้นมา "ถ้าเป็นไปได้ เรียกว่าคาสจะดีกว่า"
"อ่า...คาส " อ๋อ ไม่พอใจเรื่องเรียกชื่อนี่เอง "คือว่าครูให้มาตามน่ะ"
"ขอบใจ"คาสผงกหัวลงช้าๆ พร้อมกับเดินไปโดยไม่มองหน้าคู่สนทนาอีกครั้ง
02 - Hot head time
"คาสให้ฉันช่วยนะ" เสียงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเขายกของกองพะเนินเดินขึ้นมา ถึงเขาจะตัวเตี้ยกว่ามาตรฐาน แต่ไม่ใช่ว่าเขาต้องการความช่วยเหลืออะไรแบบนี้ซะหน่อย เขาก็แรงเหมือนกับผู้ชายปกตินี่แหละ
"ไม่ใช่ธุระของแก"
"ให้ฉันช่วยเถอะน่านะ "
"..."
"น้า~"
"บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง!!! " คาสหันไปว๊ากใส่เพื่อนร่วมคลาสที่เริ่มจะตื๊อเขาจนทำให้รำคาญ จนทำให้เพื่อนคนนั้นต้องอุดหูเนื่องจากเสียงดังๆนั่น คาสรีบสับเท้าเดินหนีไปให้ไกล
"ให้ตายสิ ดุชะมัดเลยว่าไหม" แทบจะน้ำตาตกเมื่อโดนคาสดุใส่
"คาสมันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้วแหละ..." เพื่อนเบอร์2เดินเข้ามาตบบ่าอย่างเข้าอกเข้าใจ
03 - With animal (?)
โฮ่ง !
เสียงร้องของสุนัขตัวโตทำให้เขาต้องชะงัก ไหนๆก็ว่าง...แวะเล่นหน่อยก็ได้
เขาลูบหัวหมาตัวโตก่อนจะมองหน้าที่เริ่มจะเคลิ้มของมัน เขาค่อยๆคลายคิ้วที่ขมวดเป็นปมของตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
"ท่าทางสบายจนน่าหมั่นไส้"
โฮ่ง !
"ฟังผมรู้เรื่อง?"
โฮ่ง !
"จริงๆหรอเนี่ย"
เงียบ
"ฟังออกก็แปลกแล้ว" คาสพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆให้กับความติ๊งต๊องของตัวเองที่ไม่ได้มาบ่อยๆ
04 - Help someone
"ส่วนที่เหลือเดี๋ยวที่เหลือผมทำเอง"
"หา...อะไรนะ"
"ผมรู้ว่าได้ยิน"
"นายนี่น่ารักชะมัดเลย คาสนายมันพระเจ้ามาโปรด T__T "ชายหนุ่มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เมื่อคาสที่เงียบมาตั้งนานเลือกที่จะเอ่ยปากขอทำส่วนที่ยากที่สุด จะว่ายังไงดี ก็อันนี้คาสถนัดที่สุดนี่หว่า เพื่อนร่วมทีมของเขาเอื้อมมือมาขยี้หัว
"อย่ามายุ่งกับหัวผมสิวะ เฮงซวย" ปัดมือของอีกคนทิ้งพร้อมกับสะบัดหัวอย่างนึกรำคาญ ผมที่ปกติที่ยุ่งแล้วก็กลับยุ่งไปอีก คำหยาบที่เอ่ยออกมาไม่ได้ทำให้เพื่อนร่วมทีมของเขารู้สึกรู้สาอะไร เพราะมัวแต่ดีใจที่เขายอมทำงาน...
05 - Caszandra & His Friend (?)
"คาสนี่แกไม่คิดจะยิ้มหน่อยหรอ"
"...อะไรเล่า"คาสขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเพื่อนร่วมทีมของเขาเริ่มที่จะมาสนใจเขาแทนภารกิจตรงหน้า
"ผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารัก ถ้ายิ้มน่าจะตกสาวรุ่นพี่ได้เยอะ" อีกคนเอ่ย
"แบบนี้?" คาสหันไปพร้อมกับฉีกยิ้มแต่เหมือนจะเป็นการแสยะมากกว่าทำให้เพื่อนร่วมทีมทั้งสองหัวเราะออกมาพรืดใหญ่ อย่างไม่มีท่าทีจะหยุดลง ทำให้คาสคิ้วกระตุกพร้อมกับหุบยิ้มลงทันที
"ถ้าไม่ติดว่ากำลังทำภารกิจอยู่ล่ะก็" คาสหักมือจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบทำให้ทั้งสองกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไอ่หมอนี่มันชักจะโมโหง่ายเกินไปแล้วเฟ้ย
ชอบ ::
♔ หมา ; มันน่ารัก(?)และซื่อสัตย์ดี
♔ หนังสือวรรณกรรมที่เกี่ยวกับปรัชญา ; เขาชอบอ่านตอนสมองตื้อๆ ไม่ได้อ่านตลอดหรอก แต่ชอบอ่านเวลาคิดอะไรไม่ออกให้สมองมันได้ขยับบ้าง
♔ ของหวานและของกินประเภทแป้ง ; กินแล้วอารมณ์ดี อะดรีนาลีนหลั่ง (?)
♔ กลิ่นอะไรหอมๆ ; ได้กลิ่นแล้วมันจรรโลงใจ
♔ เล่นบอล ; อันที่จริงถ้าเขาเป็นคนปกติที่ไม่มีครอบครัวแบบนี้ เขาก็เลือกที่จะไปเป็นนักบอลดีกว่า(?)
♔ โรเจอร์ อเล็กซานเดอร์ ; จะว่าชื่นชมก็ได้ , เป็นคนที่ฉลาดดี ทำงานรอบคอบ , เป็นคุณพ่อที่ไม่ได้แย่
ไม่ชอบ ::
♔ แมว ; เขาคิดว่าแมวมันไม่ซื่อสัตย์ แถมยังเอาแต่ใจอีก! ไม่ถึงกับเกลียดก็พอเล่นได้อยู่
♔ ผู้หญิง ; น่ารำคาญเสียส่วนใหญ่
♔ ของเผ็ด ; มันชาและแสบปาก
♔ การพนัน ; การเสี่ยงอะไรมันมีความไม่แน่นอนและย่อมไม่คุ้มที่จะเสี่ยงมันลงไปทั้งๆที่ยังมีความมั่นใจไม่พอ เขาจะไม่ยุ่งกับการพนันเด็ดขาด
♔ พวกยุ่งเรื่องชาวบ้าน ; น่ารำคาญ เดินหนีได้หนี หนีไม่ได้ว๊าก ว๊ากแล้วยังไม่รอดก็ด่า
♔ ของแบ๊วๆ ; ไม่ชอบโว้ย(?) ไม่คิดจะจับไม่คิดจะแตะ
สิ่งที่เกลียด ::
♔ ทะเล ; เพราะมันมีอาหารทะเล ไม่คิดจะลงไปเล่นด้วยซ้ำ
♔ คนโง่ ; มันด่าจนเหนื่อยอ่ะ เขาไม่ค่อยจะเปิดปากพูดกับคนโง่เสียเท่าไหร่
♔ คนที่มาหยามศักดิ์ศรี ; ตามที่บอก , คติของเด็กคนนี้คือ ฆ่าไม่ได้ หยามก็ไม่ได้โว้ยย
♔ คนโกหก ; เขาจะไม่ให้โอกาสเป็นครั้งที่สอง
♔ โรเจอร์ อเล็กซานเดอร์ ; เขาเกลียดที่คนๆนี้ใช้ชีวิตปกติได้อย่างหน้าตาเฉยทั้งๆที่อยู่บนความผิดมากมาย , เขาเกลียดที่คนๆนี้ทั้งเผด็จการและเย็นชา
กลัว ::
♔ โรเจอร์ อเล็กซานเดอร์ (เวอร์ชั่นโกรธ); เขาทั้งเกลียดทั้งกลัวและชอบผู้ชายคนนี้ไปในเวลาเดียวกัน , ส่วนเหตุผลที่กลัว ก็ไม่รู้... พ่อของเขาเวอร์ชั่นโกรธน่ากลัวโคตรๆ
แพ้ ::
♔ อาหารทะเล ; คาสกินไม่ได้ หากกินเข้าไปแล้วจะเกิดอาการแพ้ แถมยังแพ้แบบรุนแรงทางแก้ที่ดีที่สุดคือแบกน้องไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด
อาวุธ ::
♔ คทา ; พกติดตัวไว้ตลอด แต่จะย่อเหลืออันเล็กๆไว้จะได้พกสะดวก ใช้บ่อยกว่ากริช
♔ กริช ; จิ๊กมาจากคลังอาวุธผิดกฎหมายของคุณพ่อ จึงจำเป็นต้องรักษาเท่าชีวิตจะพังและหายไม่ได้!!! ไม่ค่อยจะใช้มันในการต่อสู้ จะหยิบเอามาใช้ในเวลาฉุกเฉินมากกว่า ปลอกกริชเป็นสีเทาที่ไม่มีลวดลายอะไร แต่แพงแน่นอนเขามั่นใจ... รับประกันความคมและความสะดวกในการใช้
งานอดิเรก ::
♔ อ่านหนังสือ
♔ เล่นบอล
ความสามารถพิเศษ ::
♔ เทคนิคการป้องกันตัวดีมาก (ถึงมากที่สุด)
♔ กินได้เยอะมาก (กระเพาะหลุมนั่นเอง)
♔ เล่นบอล (ภูมิใจที่สุด)
♔ ตัวอ่อนมาก
♔ มีความรู้เรื่องตำนานเทพเจ้ากรีก
เพิ่มเติม ::
♔ คาสไม่ชอบให้ใครมาเรียกชื่อเก่าของตัวเอง และชื่อซานด้วย ใครเรียก = หยาม ซานมันดูตุ๊ดเกินไป...
♔ ความสัมพันธ์ของคาสและโรเจอร์เป็น Love hate retionship (?)
♔ ไม่ชอบโดนล้อเรื่องหน้าตากับครอบครัวมากที่สุด
♔ คาสเป็นคนที่ใช้เทคนิค มากกว่าทักษะ เพราะว่าตัวเล็ก
♔ ป่วยยากมากๆ แต่ถ้าป่วยทีจะเป็นหนัก
♔ คาสว่ายน้ำไม่เป็น พ่อเคยสอนแล้ว แต่คาสไม่ยอมรับมัน.... เขาเกลียดทะเลทำให้เขาเกลียดการที่จะลงน้ำไปเลยนั่นเอง (เรียกง่ายๆว่าอคติ......)
♔ ชอบโดนพ่อบอกว่าเขาเป็นไอ่ลูกแมว(?) เพราะเขายังอ่อนแอเกินกว่าที่เป็นเสือ เลยเป็นได้แค่ลูกแมวมากกว่า
♔ Roger Alexander [42]
-คาสได้สีผมมาจากคุณแม่หมดเลย
-เป็นคนดุมาก
-ฉลาดสุดอะไรสุด
-รักภรรยามากๆ
-ไม่ได้ปากแข็ง แต่แค่ไม่ค่อยจะพูดเสียมากกว่า
-อาชีพ | หัวหน้าแก็งค์มาเฟีย Sano ( ในภาษาอิตาลี่แปลว่า แข็งแกร่ง )
_________________________________________
หลังจากชายผู้สวมปลอกแขนสีทองคำพาตัว เขามาที่ยังห้องแห่งนี้เเล้ว สิ่งที่รออยู่เบื้องหน้าจึงเป็นหญิงสาวร่างสะโอด สวมแว่นตากรอบเหลี่ยม ใบหน้าแต่งแต้มสีเข้มทำให้ดูจริงจังมีระเบียบ หล่อนปรายสายตามองผู้มาใหม่เล็กน้อย กล่าวเชื้อเชิญ นักเรียนใหม่แห่งสถาบันโรเซียให้ทรุดกายนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวโตตรงหน้าตน
"ช่วยกรุณาแนะนำตัวด้วยค่ะ" หญิงสาวกล่าวเรียบง่าย แสนสั้น และไม่ได้มากมายไปกว่านั้น แต่จากการศึกษามาก่อนบ้างก็คงทำให้ทราบกันดีว่า การแนะนำตัวที่แสดงออกถึงบุคลิกของตนที่สุดคือตัวเลือกที่เหมาะสมอย่างมากในเวลานี้
เด็กหนุ่มในเสื้อฮู้ดสีดำสนิทเดินตรงเข้ามาพร้อมกับนั่งบนเก้าอี้โดยไม่สังเกตโดยรอบแม้แต่น้อยแสดงถึงความมุ่งมั่นและเป้าหมายที่ชัดเจนนั่นก็คือเขามาที่นี่เพื่อตอบคำถามบ้าบอที่เขาคิดว่าทุกคนก็น่าจะเจอคำถามแบบเดียวกัน , โอเค ที่เขาหมายถึงหมายถึงรอบสัมภาษณ์นั่นแหละ ดวงตาสีอำพันไม่ได้ฉายแววลังเลหรือแปลกใจกับบรรยากาศที่เจออยู่ตอนนี้ ถึงแม้คิ้วจะกระตุกไปบ้างก็ตาม
"คาสซานดร้า อเล็กซานเดอร์" เสียงแหบพร่าของเขาเอ่ยตอบ และไม่ได้ตอบอะไรมากกว่านั้น
ดวงตาหลังกรอบแว่นทรงเหลี่ยมปรายมองเล็กน้อย "จุดประสงค์อะไรที่ทำให้คุณเลือกสถาบันโรเซียจากตัวเลือกมากมายของคุณกันคะ?" เธอถาม มีเสียงเคาะด้ามปากกาลงบนแผ่นรองกระดาษตลอดเวลาดังเป็นจังหวะต่อเนื่อง ขับเน้นให้ความรู้สึกราวถูกเร่งเร้าดั่งเสียงเข็มนาฬิกาเคลื่อนกายถอยหลัง นับรอเวลาสุดท้ายมาเยือนไม่มีผิด
คาสไม่ได้สนใจเสียงเคาะปากกาเลยแม้แต่น้อยเมื่อคำถามของหล่อนเข้ามาในหัวและเขานึกตลกตัวเองที่คำตอบแรกในใจของเขาคือ
'หนีพ่อมา'
อันนี้คงตอบได้แค่ในใจแหละนะ...ปฏิเสธไม่ได้ว่านี่แหละข้อแรกที่ผุดเข้ามาในหัวเขา แต่ถ้าเขาตอบตรงๆไปต้องโดนมาดามคนนี้มองแรงใส่แน่ๆ ทำให้เขาตัดสินใจพูดจุดประสงค์รองลงมาให้ออกไป
"ก็น่าสนใจ"
"รู้รึเปล่าคะว่าสถาบันของเรามีกฎอะไรบ้าง"
"ครับ รักษาความทรงจำให้ดีและห้ามปฏิเสธภารกิจ" เด็กหนุ่มเอ่ยตอบทันทีราวกับเป็นระบบอัตโนมัติ , เขาไม่ได้ตั้งใจจะจำไอ่กฎสองข้อนี่หรอก แต่ทว่ามันแปลกจนเขาจำได้ต่างหาก
คำตอบที่ได้รับไม่ได้ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงใดบนดวงหน้าสวยเข้ม หญิงสาวครือเสียงในลำคอเล็กน้อย จดอะไรบางอย่างลงบนกระดาษสีขาวบนแผ่นรองตรงหน้าเธอ "ค่ะ" เสียงเอ่ยราบเรียบไร้อารมณ์ไม่แยแสสักเท่าไหร่นัก พลันใบหน้างามเงยขึ้นสบสายตากับผู้อ่อนเยาว์กว่า ส่งสัญญาณให้ เขากล่าวเท้าเดินไปหา ก่อนหยิบตราปั๊มสีขาวขึ้นประทับลงบนข้อมือซ้าย
"ขออวยพรให้คุณโชคดี มิสเตอร์อเล็กซานเดอร์ หวังว่าคุณจะไม่ด่วนตายก่อนจะถึงวันสุดท้ายที่เราได้พบกันนะคะ"
_________________________________________
♕ INTERVIEW PARENT ♕
สวัสดีค่ะท่านผู้ปกครองที่เคารพรักส์ทุกท่าน รันรันเองนะคะ หรือจะเรียกอาร์ซีก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ!
:: สวัสดีค่ะ ซัมเมอร์เองค่ะ คุณรัน
ขอถามแรงบันดาลใจในการสร้างลูกๆ หน่อยได้รึเปล่าคะ
:: บอกเลยว่าได้ไอเดียมาจาก คุณ มิน ยุนกิ หรือ Suga หรืออีกนามนึงคือ Agust D แรปเปอร์วง BTS นั่นเองค่ะ เห็นบอกว่าเป็นผู้ชายตัวเล็ก แต่นิสัยเถื่อนๆนี่คิดถึงหน้าคุณพี่แกขึ้นมาเลย
นิยามของน้องนี่เป็นคนแบบไหนเอ่ย
:: เด็กแสบ , ถ้าเป็นภาษาอังกฤษก็ประมาณ lil'brat (เด็กเปร*) ค่ะ /หัวเราะ
ถ้าน้องไม่ติด สนใจรับบทเสริมหรือว่ารับน้องกลับบ้านดีคะ
:: รับกลับค่ะ
เรื่องการจับคู่ บอกก่อนน้าว่าไม่ได้มีคู่กันทุกคน เราถือว่าถ้าเคมีเข้าเราถึงจะชงให้ (?) ทั้งนี้ทั้งนั้นจะคละกันไปทั้งYaoi,Normal ดังนั้นเราจึงอยากถามหน่อยค่ะ ว่าทางผู้ปกครองโอเคกับสองแนวนี้รึเปล่าเอ่ย?
:: โอเคค่า XD
พล็อตหลากหลายมากค่ะ ยำสารพัดแนวมากๆ ดังนั้นบางทีเนื้อเรื่องก็จะทวิสหน่อย..รันไม่ใช่สายสุขนิยม แต่เรื่องนี้จะพยายามนิยมสุขให้เกียตริคุณคอเมดี้กับโรแมนซ์เขา รับได้ใช่ไหมคะ แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะ ต้องรับค่ะ รันบังคับ (อ้าว---)
:: รับได้ค่ะตัวเอง55555555
ยังไงก็โชคดีมีชัยนะคะ ขอให้ติด ขอให้โดน ขอให้ปัง เพี้ยง ๆ!
ความคิดเห็น