ยัยนักข่าวตัวแสบกะมาเฟียร์เจ้าอารมณ์

ลำดับตอนที่ #21 : ตอนพิเศษ...การลงโทษที่สุดแสนจะป่าเถื่อน((เพ่ว่านขอแจมเน้อแม่มด555))

     ((จากตอนที่แล้ว))

"อืม ฝากจัดการทีนะน้าพงศ์"ราเชนหันกลับมาพูดกับคนของเขา

"ครับ"นายพงศ์ตอบราเชนก่อนเดินจากไป
......................................................................................
เมื่อราเชนเดินลับเงาประตูไป  นายพงศ์ก็หันมาที่ชายหนุ่มผู้โชคร้ายทั้งสองคน

"แกรู้มั๊ยว่าแกทำอะไรลงไป  แล้วแกรู้มั๊ยว่าแกจะต้องเจอการลงโทษที่สาสมที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้แกเคยเจอมา"

นายพงศ์ตาวาวโรจน์ก่อนจะค่อยๆสาวเท้า..ก้าวเข้ามา...ก้าวเข้ามา
คนร้ายที่ถูกพันธนาการเกิดความกลัว  ทั้งคู่ตาเหลือกโปนพยายามดิ้นรน  ร่างกายของพวกเค้าเย็นเฉียบ เมื่อเห็นวัตถุสีดำที่นายพงศ์ล้วงออกมาจากกระเป๋าข้างๆตัว

นายพงศ์ก้าวช้าๆทีละก้าว

ทีละก้าว...

"นายๆ  ผมไหว้ล่ะจะเอาผมไปฆ่าไปแกงที่ไหนก็ได้แต่อย่าทำอย่างนี้เลย"
1ใน2 ทนความกดดันไม่ไหวระเบิดเสียงเปล่งคำขอร้องออกมาอย่างกระบือถูกเชือด...และยังไม่ทันที่เค้าจะพูดอะไรวัตถุสีดำนั้นมันก็.......

"ว๊ากกกกกกกก.........โอ้วววว.......โน้ววววววววว........อย๊า...."

เสียงร้องอย่างไม่เป็นส่ำพร้อมกับเสียงหัวเราะและเสียงสูดลมเข้าทางปากของโจรกระจอกแข่งกับเสียงของนายพงศ์

"นี่แหน่ะๆๆ.....ปั่นๆๆ"

วัตถุสีดำที่โจรกระจอกกลัวมันคือ...

มันคือ....

มันคือ....

มันคือ...


















ขนไก่ที่มีขนติดปลายอยู่นิดหน่อย...ที่นายพงศ์เอามาลูบไล้ตามใบหน้าและร่างกายของมันทั้งคู่  นายพงศ์สลับกันปั่นคนโน้นที คนนี้ที

"ชอบมั๊ยฮ๊าตัวเอง  นี่แหน่ะๆๆ....จะหนีไปไหนฮ๊า  กลับมานี่น๊า มาให้พิซซี่หอมซะดีๆ  แหมบึกบึนอย่างแรงเลย"

สุดท้ายทั้งสองก็เสียตัวให้กับนายพงศ์  โดยไม่สามารถจะปัดป้องได้

โอ้ว...สยิวกิ้ววววววว









ปล....แป้ง  พี่ขอโทษ55555555555

อย่าตามมาเหยียบพี่เลยนะเอิ๊กๆๆ