ยัยนักข่าวตัวแสบกะมาเฟียร์เจ้าอารมณ์

ลำดับตอนที่ #18 : การต่อสู้&ใครคือศตรู

เมื่อปิ่นฟ้าผละจากราเชนมาแล้วเธอจึงเลือกที่จะเดินกลับห้องพัก แต่ระหว่างเดินมานั้น เธอรู้สึกเหมือนมีใครตามมาเธอจึงหยุดเดิน สายตาสอดส่องหาทางหนีทีไล่ ก่อนที่จะเริ่มวิ่ง หล่อนวิ่งไปได้ซักพักก็ถึงริมหาด และเธอก็เหมือนเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองสะเพร่าขนาดไหนที่ลืมศึกษาแผนที่ของเกาะแห่งนี้ก่อน เพราะที่นี่ไม่ใช่เกาะเล็กๆ "ถ้าโดนฆ่ากว่าจะเจอคงอีกหลายวัน"(ความคิดบรรเจิดจังอีหนู :มายา)

"เอาวะยังไงก็สู้ตาย ตายแล้วก็สู้" หญิงสาวคิดได้ดังนั้นจึงหันหลังกลับไป พบเพียงหาดทรายที่ว่างเปล่า ชายหาดในเวลากลางวันนั้นมันช่างสวยงามยิ่งนัก แต่พอตกกลางคืนก็น่ากลัวจนบอกไม่ถูกเช่นกัน หล่อนหมุนตัวไปรอบๆก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

"ใครหน่ะ??" หล่อนเปล่งเสียงไม่เบาและไม่ดังนัก

"เอ๊ะ!! หรือเราคิดไปเอง ไม่...ไม่....เป็นไปไม่ได้"หญิงสาวคิดก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาวิ่งแล้วย้อนกลับมาซ่อนตัวในหลืบหินใหญ่บนชายหาดแถวนั้นเอง. เธอซ่อนตัวได้ซักพัก ก็มีใครวิ่งตามมา

"หายไปไหนแล้วว่ะ"ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

"กรูจะรู้มั้ยมาพร้อมกัน แมร่งเร็ว ชริบ!!"ชายอีกคนตอบ

"มีคนตามมาจริงๆด้วย"ปิ่นฟ้าคิดขณะคนที่วิ่งตามมายืนหันรีหันขวางอยู่นั้น และหลังจากหล่อนดูอย่างแน่ใจแล้วว่าพวกมันมีกันแค่2คน

"แกตามฉันมาทำไม ไอ้กระจอก"เธอถามขึ้นหลังจากที่ผละตัวออกจากหลืบหิน

"….."ไม่เสียงตอบรับจากบุคคลทั้งสอง จะมีก็แต่เสียงตุ๊บตั๊บ ตามมาหลังจากเธอถาม แต่สู้ไปได้ไม่เท่าไหร่ก็เกิดอาการจุก เพราะเธอเพิ่งจะอิ่มจากอาหารมื้อค่ำ มาหยกๆ  เสียงหมัดใหญ่ๆกระแทกอากาศผ่านมาสัมผัสกับท้องของเธอดังตุ๊บ ทำเอาหญิงสาวจุกตัวงอ....

  ส่วนราเชน  เมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทางรีบร้อนเดินออกไปจึงคิดตามไปดู เช่นเดียวกับฤทธิไกรที่มีอาการห่วงน้อง ราเชนจึงได้แต่เพียงหลบให้ฤทธิไกร เดินผ่านไปก่อนแล้วจึงเดินออกไป แต่แม่สาวตัวดีกลับหายไปซะแล้ว

"เร็วจริงๆ"ชายหนุ่มบ่นในใจ

ณ ริมชายหาด

"เอานังนี่ไปด้วยมั้ย"ชายคนหนึ่งขอความเห็น

"ก็ดีนายคงพอใจ"ชายอีกคนที่มาด้วยกันออกความเห็นแล้วทั้งสองก็อุ้มปิ่นฟ้าไปยังเรือประมงที่จอดอยู่อีกด้านนึงของเกาะ

"แล้วอีนังคนรักของมันหล่ะ"ชายคนนึงถามขึ้น

"ไม่ได้แฟนมันน้องสาวมันก็ได้โว้ย"ชายอีกคนตอบกลับอย่างหงุดหงิด

"ไปได้แล้วเดี๋ยวมีคนเห็นเข้าซวยหมด มรึงก็เจ้าปัญหาจิงๆ"

ปัง!!...ปัง!!....เสียงปืนของใครคนหนึ่งส่งเสียงมาแต่ไกล แต่ชายร่างกำยำทั้งสอง ไม่ทันที่จะได้รู้คำตอบก็หมดสติไปเสียแล้ว ทั้งที่ยังไม่ได้โต้ตอบ

"แล้วเขาเป็นใครหล่ะ"เสียงความคิดของอดีตเชลยซึ่งตอนนี้ได้รับการปลดปล่อย