ยัยนักข่าวตัวแสบกะมาเฟียร์เจ้าอารมณ์

ลำดับตอนที่ #15 : =@=เรื่องวุ่นๆของนักสะกดรอยตามมือสมัครเล่น=@=

“เอ้า!!เรียบร้อยแล้วก็เดินทางกันเลยนะ”คุณหญิงวจีพูด

“ครับ/ค่ะ”ชายหญิงทั้งสี่ตอบแทบจะพร้อมกันทำเอานลินงง

“แต่คุณแม่ค่ะ คุณฤทธิไกรกับพี่ปิ่นไปกับเราด้วยหรือค่ะ”นลินถาม

“จ๊ะ!! ขอโทษด้วยนะที่แม่ไม่ได้บอก”คุณหญิงวจีตอบ

“ยัยหนูเล็กเสียมารยาท”ราเชนเดินไปเอ็ดน้องสาวเบาๆ

“เชิญครับคุณปิ่นฟ้า คุณฤทธิไกร”ราเชนดันหลังนลินขึ้นรถไปแล้วจึงหันมาเชิญแขกทั้งสองอย่างสุภาพโดยเลือกเชิญปิ่นฟ้าก่อน

“ขอบคุณค่ะ”ปิ่นฟ้าตอบแต่ไม่ยอมขึ้นไปก่อน ส่วนฤทธิไกรไม่ตอบเท่าแต่พยักหน้ารับอย่างสุภาพ เพราะคนอย่างราเชนมันต้องมีอะไรซักอย่างแน่นอน ฤทธิไกรเดินเข้าไปนั่งด้านในข้างๆนลิน เพราะปิ่นฟ้าไม่ยอมขึ้นไปก่อน

“ก็บอกแล้วไงทำทุกอย่างเพื่อโบนัสสามเท่า หุหุหุ”เธอคิดแล้วยิ้มขณะเดินขึ้นรถ ต่อด้วยคุณหญิงวจี และปิดท้ายด้วยราเชน

“หนอย!!ยัยปิ่นฟ้าหน้าหมวยอยากจะลองดีกับคนอย่างราเชนงั้นเหรอ หึหึ เดี๋ยวเกมส์นี้สนุกแน่ยัยหมวยเอ๋ย”ราเชนคิดขณะเดินทาง

ส่วนนลินกับฤทธิไกรเมื่อนั่งข้างกันก็เกิดสงครามขนาดย่อมขึ้นทั้งสองตอบโต้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนคุณหญิงวจีต้องหันมาส่งสายตาพิฆาตใส่นลิน ทำเอาสงบปากสงบคำ โดยที่ไม่ลืมส่งค้อน กับขวานไปยังคนข้างๆ

เมื่อออกรถมาได้ครึ่งทางคนขับรถก็จอดรถ ยืดเส้น ยืดสาย ซื้อขนม เข้าห้องน้ำ เมื่อทุกคนจัดการธุระ ของตัวเองเรียบร้อย ก็ขึ้นรถเตรียมตัวเดินทาง นลินเดินขึ้นรถก่อนใครเพื่อนเพราะรำคาญพี่ชายและว่าที่เจ้าบ่าว ต่อด้วยฤทธิไกรและราเชนแย่งกันขึ้นรถ(มาเฟียต๊องกันหมดแล้วอ่ะ:แม่มดขี่ไม้กวาด) สุดท้ายฤทธิไกรก็แพ้ราเชนฤทธิไกรจึงต้องส่งตัวช่วยอย่างปิ่นฟ้าให้นั่งขั้นกลาง ต่อด้วยคุณหญิงวจี และปิดท้ายด้วยฤทธิไกร

ส่วนราเชนและปิ่นฟ้าเมื่อนั่งใกล้กันก็ คอยจิกกัดกันทางสายตาตลอดเวลา โดยประมาณว่าพ่อหนุ่มราเชนทำตาดุใส่ ส่วนแม่สาวปิ่นฟ้าก็ ค้อน-สว่าน-ขวาน-ไขควงใส่ราเชน ตลอดทางจนเกือบจะถึงที่หมาย ก็ต้องลงจากรถอาศัยเรือในการข้ามฝั่งใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง

ก่อนที่จะลงเรือทุกคนก็แยกย้ายกันไปซื้อของส่วนตัวโดยที่ตกลงเวลานัดหมายมาพร้อมกันที่ท่าเรือในเวลา 15.30 น.แล้วทุกคนจึงแยกย้ายกันไปซื้อของใช้ส่วนตัว

ก่อนที่ฤทธิไกรจะออกเดินตามนลินปิ่นฟ้าก็สะกิดแล้วพูดขึ้นว่า

“พี่ริดเดินแยกไปทางขวามือยัยนลินแล้วเลี้ยวซ้ายพี่กับยัยนลินก็จะเจอกันพอดี เพราะทางที่น้องนลินเดินไป ซอยที่ปิ่นบอกเป็นซอยแรกที่น้องนลินจะเจอ”

“ok รู้ดีนักนะเรา”ฤทธิไกรกระเซ้า

“แน่นอน ส่วนปิ่นจะเดินสะกดรอยตามตานั่นไปเผื่อไปเจอกับพี่”ปิ่นฟ้าพูดแบบเด็กอวดเก่งแต่เก่งจริงๆนั่นแหละเพราะเธอได้ตรวจสอบมาอย่างดี

“อืม แล้วเจอกัน”

“ค่ะแล้วเจอกัน”ปิ่นฟ้าตอบแล้วทั้งคู่ก็แยกกัน

ราเชนเลือกเดินตลาดนัดส่วนนลิน คุณหญิงวจี และฤทธิไกรเลือกเดินห้างข้างๆตลาดส่วนปิ่นฟ้าไม่ต้องพูดถึง  และด้วยสัญชาติญาณมาเฟียอย่างแรงกล้าทำให้ราเชนรู้สึกว่าได้ว่ามีคนเดินตามมานอกจากปิ่นฟ้า ไม่ใช่อะไรเหรอก เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าปิ่นฟ้าต้องตามมา แต่ด้วยเสน่ห์ของนลินทำให้มาเฟียอันดับ2อย่างฤทธิไกรสะเพร่า ทำให้ราเชนต้องมาเดินตลาดนัดอย่างที่เห็นเพราะแค่ต้องการแกล้งและแก้แค้นสาวหน้าหมวยตัวดี

“เห็นใส่ส้นสูง แต่งตัวเก๋อย่างนี้ ต้องพาเดินตลาดนัดซะให้เข็ด” ราเชนคิด และก็เป็นดั่งคาด ปิ่นฟ้าเดินเก้ๆ กังๆ ดูตลก แต่เขาก็ทำเป็นไม่เห็น ปล่อยให้หญิงสาวเดินตามต่อไป แล้วยิ่งแกล้งเดินเข้าไปในที่แฉะๆ (แล้วคิดดูซิค่ะ คนนึงใส่สูท อีกคนใส่ชุดแสก ราคาแสนแพงแต่มาเดินตลาดนัด) ทำให้คนทั้งคู่เป็นที่สนใจต่อสาธารณะชน แต่ด้วยความสะเพร่าของเขา ที่มัวแต่คิดแกล้งแม่สาวหน้าหมวยนั้น ก็ทำให้กลุ่มคู่อริของเขาสังเกตุพวกเขาง่ายเช่นกันเมื่อชายหนุ่มรู้ตัวว่ามีคนตามมานอกจากปิ่นฟ้า เขาจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งเขาก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่าเป็นใคร(ทำอย่างกับว่าศัตรูน้อยนักนี่:แม่มดขี่ไม้กวาด) ชายหนุ่มเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งสังเกตุเห็นซอยเล็กๆแคบๆจึงแทรกตัวเข้าไปเพื่อดูว่ามันเป็นใคร

ส่วนปิ่นฟ้าเมื่อแยกกับพี่ชายแล้วจึงสะกดรอยตามเพื่อระวังสวัสดิภาพแก่พี่ชาย

“เพิ่งจะรู้แฮะ นายนี่เดินตลาดนัดรสนิยมแปลกดีนี่”หญิงสาวพึมพำเบาๆคนเดียว (ใครบอกพระเอกป้าจะแกล้งหนูนั่นแหละ เฮ้อ!!ยังไม่รู้ตัวอีก:แม่มดขี่ไม้กวาด)

“อุ๊ย!!ร้านนี้ก้อนหินสีสวยๆเยอะแยะเลย”หญิงสาวคิดพร้อมเดินเข้าไปดูแต่แล้วก็เดินทำหน้าตกใจเมื่อราเชนคลาดสายตาเสียแล้ว

“เฮ้ย!!หายไปไหนแล้ว จะทำไงดีว่ะ สะเพร่าเองแท้ๆ เฮ้อ!! ตายแน่ยัยปิ่นฟ้าเอ๋ย”หญิงสาวคิดพร้อมเดินหันรีหันขวางเดินไปทำหน้าเหมือนจะร้องให้ แต่แล้วถูกมือหนาของใครคนหนึ่งปิดปากจากด้านหลังส่วนมือที่ว่างอีกข้างโอบเอวเธอไว้ แล้วกระชากร่างบางเข้าไปในซอกแคบนั้นด้วย ส่วนหญิงสาวตกใจมาก ทั้งดิ้น ทั้งข่วน แต่ก็ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการนั้นได้ เธอพยามร้องแต่ก็ไม่เป็นผล

“เงียบก่อน แล้วผมปล่อย”นั่นเป็นคำพูดแรกของใครคนนั้น หญิงสาวพยักหน้า

“เอ๊ะ!!เสียงคุ้นๆนะ หรือว่า.....”หญิงสาวคิดก่อนที่ชายหนุ่มจะพลิกตัวหญิงสาวกลับมาแล้วผเชิญหน้ากันทำเอาหญิงสาวผงะ

“ตายแล้วมั๊ยหล่ะร้องให้คนช่วยดีกว่า”หญิงสาวคิดก่อนแหกปาก

“ช่วย.............”หญิงสาวรองขอความช่วยเหลือแต่ดูหมือนราเชนจะรู้แกวเธอจึงปิดปากเธออีกครั้ง พร้อมขู่

“เงียบซะยัยหน้าหมวย”ชายหนุ่มขู่เสียงดุ หญิงสาวไม่ยอมเงียบท่าเดียว(ใครจะไปเงียบเดี๋ยวโดนฆ่าปิดปากหรอกก็ดันสะกดรอยตามจนเค้าจับได้อ่ะ:ป่านฟ้า)(ก็เล่นเดินซะไกลลิบเลยนี่แม่คุณ(ประชดนะ):แม่มดขี่ไม้กวาด)หญิงสาวร้องแต่เสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ราเชนรำคาญจึงพูดขึ้นว่า

“หรือจะให้ผมปิดปากด้วยวิธีอื่น”เขาพูดเสียงดุเหมือนเดิม ทำเอาหญิงสาวอกสั่นขวัญแขวนคิดว่าจะฆ่า เธอยิ่งดิ้น จิก ข่วน และท้วงด้วยเสียงอู้อี้เช่นเดิม หญิงสาวตะเกี่ยตะกายทำทุกวีถีทางเพื่อจะให้รอดไปพบปะกับโบนัสสามเท่าที่กำลังจะได้รับในไม่ช้านี้ ราเชนรำคาญที่แม่สาวหน้าหมวยหัวดื้อนี่เหลือเกินจึงจัดการปราบพยศหญิงสาวหัวดื้อโดยการจูบเขาจูบเธอนานแสนนานในความรู้สึกหญิงสาวและเขาทำให้เธอเผลอไผลเอนเอียงตามเขาอย่างเหลือร้าย ส่วนชายหนุ่มเมื่อได้ลิ้มรสหวานจากปากหญิงสาวแทบไม่อยากจะถอนริมฝีปากออกเพราะเจ้าหล่อนมีเสน่ห์อย่างเหลือร้าย เมื่อต่างคนต่างเผลอไผล ชายหนุ่มกลับเป็นคนตั้งสติได้ก่อน เขาถอนริมฝีปากออกจากหล่อน ส่วนหญิงสาวหน้าแดงกร่ำ เป็นลูกตำลึงสุก

“เงียบได้แล้วใช่มั๊ย” ชายหนุ่มถาม หญิงสาวพยักหน้ารับ แล้วตั้งท่าจะเดินออกไป แต่กลับถูกดึงแขนไว้ ปิ่นฟ้ามองหน้าเขาอย่างฉงน ก่อนที่ราเชนจะยิ้มขำคนตรงหน้า แล้วพูดขึ้นว่า

“มีคนสะกดรอยตามมา”

“กะ.......ก็...ชั้นนี่แหละตามมา”เธอพูดตะกุกตะกัก

“ไม่ใช่ ผมหมายถึงคนอื่น ส่วนคุณผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วหล่ะ”ราเชนตอบยิ้มๆ ส่วนหญิงสาวนั้นหน้างอไม่สบอารมณ์ จนชายหนุ่มอดขำไม่ได้ แต่แล้วก็ต้องหยุดขำ เพราะปืนแบบเก็บเสียง ของใครบางคนพุ่งเฉียด ผ่านกกหู ของหญิงสาวไป ทำเอาหญิงสาวหน้าซีด แต่แล้วทั้งคู่ก็ต้องจับมือกันวิ่งอย่างไร้จุดหมาย เมื่อพวกมันถล่มกระสุนของปืนเก็บเสียงอย่างไม่ยั้งมือหรือหยุดหายใจเลย

แล้วทั้งสองจะรอดหรือเปล่าติดตามชมตอนต่อไป ฝากเม้นคำติชมด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ