ยัยนักข่าวตัวแสบกะมาเฟียร์เจ้าอารมณ์

ลำดับตอนที่ #10 : +++ลองดูมั๊ยว่าใครจะแน่กว่ากัน+++

              





                      เช้าวันต่อมา



            จิ๊บ.........จิ๊บ...........



                   จิ๊บ...........จิ๊บ.............





                                                   เอ๊ก........อี้............เอ๊ก............เอ๊ก...........



(นี่เป็นเสียงร้องของนกและไก่ สัตว์ที่เค้าไม่ค่อยนิยมกันล่ะชอบนัก55555++มันดูขลังดีนะแม่มดว่า แต่สัตว์ของแม่มดอ่ะไม่ได้เป็นไข้หวัดนกนะ ยังแข็งแรงดี เสียงก็ดีเห็นมะ:แม้มดขี่ไม้กวาด)



           เอ๊ก........อี้.........เอ๊ก.........ฮัดเช้ย........เอ๊กกกกกกก (อ้าวๆร่วงแล้วไหนบอกไม่เป็นไข้หวัดนกไง ไหนนกไก่ย่ะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)



555555+++แม่มดบ้าพูดเองเออเอง ด่าตัวเองอีก (ยัยแม่มดถ้ายังไม่เข้าเรื่องชั้นจะไม่อ่านของแกแล้วนะ:ผู้อ่าน)(จ้าๆ :แม่มดขี่ไม้กวาด)









                                  \"ห้าวววววว.....อืม\"นี่เป็นเสียงบิดขี้เกียจของหญิงสาวขณะนั่งอยู่บนเตียงนุ่มๆและภายใต้ฟูกสีขาวสะอาด  เมือเธอสร่างแล้วลุกขึ้นเพื่อที่จะทำกิจวัตรประจำวัน







                 ซา......ซา...... เสียงน้ำกระทบใบหน้าขาวนวลของเธอหยน้ำเกาะพราวบริเวณไรผมและดูเหมือนว่าแพขนตาเธอจะยาวพอที่น้ำจะหยดลงมาเกาะบนแพขนตาของเธอริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเพื่อเปิดทางให้น้ำไหลผ่านไปยังลำคอระหงส์ของเธอลงไปชำระเรือนร่างบางน่าสัมผัสของเธอ



     สระผมด้วยดีกว่าไม่ได้สระมา3วันแล้ว(เน่ารึยังจ๊ะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)แต่ยังไงก็ต้องรีบอาบเดี๋ยวต้องไปแจกคำอวยพรตานั่นหน่อยที่บังอาจวางยานอนหลับชั้น หญิงสาวคิดขระอาบน้ำ



     ว้าว!! ชุดสวยจังแม่บ้านเข้ามาเตรียมให้ตั้งแต่กี่โมงเนี๊ยะ  ใส่ได้พอดีเลยแฮะชุดทำงานใหม่





เธอหนุมเช็คตัวเองอีกครั้ง หญิงสาวในชุดเซ็คสีม่วงลาเวนเดอร์ใช้สายคล้องคอแทนแขนยาวเหนือเข่าประมาณ1ฝ่ามือ เธอปล่อยผมดำสยายลงมาถึงแผ่นหลัง





     เว้าลงไปลึกเหมือนกันแฮะ ไม่เป็นไรเหรอก ปล่อยผมแล้วติดกิ๊บหน่อยแล้วกัน จะได้ไม่โป๊เกิน เธอคิด



เธอติดกิ๊บสีขาว เข้าชุดกับรองเท้าส้นสูงสีขาวแบบพันน่องของเธอเมื่อเธอใส่รองเท้าเสร็จแล้วเช็คดูสภาพตัวเองอีกครั้งนึง



    \"สวยแล้ว ไปได้\" เธอพูดกับตัวเองก่อนเดินลงไปข้างล่าง เพื่อที่จะลงไปทานข้าวและไปทำงานพร้อมเขา





\"ตื่นเร็วดีนี่\"เขาพูดกับเธอเสียงเรียบ แต่เขาก็ตะลึงกับความสวยหวาน ไม่คิดว่าเธอจะแต่งออกมาได้น่ารักขนาดนี้



\"แน่นอนค่ะ ชั้นทำงานกินเงินเดือนนี่ค่ะ ว่าแต่? ..... \"เธอถามแบบชั่งใจ



\"หืม??......\"เขาเลิกคิ้วแทนคำถาม



\"ชั้นต้องทำงานกับคุณอีกนานเท่าไหร่ แล้วเงินเดือนชั้นหล่ะ\"เธอถามด้วยท่าทีเช่นเดิม



\"แล้วแต่อารมณ์ผม\" เขาตอบแบบหยั่งเชิง



\"แล้วชั้นจะมีหลักประกันในการทำงานได้ยังไง ถ้าชั้นโดนไล่ออกหรือถูกเบี้ยวเงินเดือนหล่ะแล้วชั้นทำยังไง\"เธอตอบด้วยความหงุดเล็กน้อย คนบ้าอะไรใช้อารมณ์เป็นหลัก ไอ้บ้า หญิงสาวก่นด่าเขาในใจ

(เธอซิบ้าคนอย่างเขาเนี๊ยะนะจะเบี้ยวเงินเดือนเธอถึงจะเบี๊ยวเธอก็ไม่อดตายหรอกยัยนลินเอ๊ยบ้านมีอ่ะกลับไปซิจ๊ะ:แม่มด)





\"เออน่า  คุณไม่ตกงานก็แล้วกัน จะกินมั๊ยข้าวเช้าถ้าไม่กินจะได้รีบไปกัน วันนี้มีประชุมเช้า\" เขาเปลี่ยนเรื่อง ด้วยอาการโมโหน้อยๆของเขาทำให้นลินรีบยัดขนมปัง1แผ่นเข้าปากตามด้วยกาแฟอีก1ถ้วย เธอรีบจนเขาอดขำไม่ได้จนต้องพูดขึ้นมาว่า



\"นี่แม่คุณไม่ต้องรีบขนานดนั้นก็ได้\" แต่ช้าไปแล้ว เธอหาได้ฟังเขาไม่เธอเดินตัวปลิวไปที่รถ คันหรูของเขาแล้วเธอก็ตะโกนบอกเขาว่า



\"รีบๆหน่อยคุณวันนี้มีประชุมเช้า\"แล้วเธอแกล้งตีหน้าขึงขังใส่เขาจนเขาอดที่จะยิ้มออกมานิดนึง(จิงๆนะ:แม่มดฯ)ไม่ได้



\"คุณ!!\"เธอเรียกเขา



\"คุณวางยาชั้นทำไม คุณทำอะไรชั้นหรือเปล่า คุณพาชั้นมาส่งที่ห้องกี่โมง คุณกลับไปห้องคุณกี่โมง คุณ......\"เธอถามเขาไม่ทันจะจบเขาจึงแทรกขึ้นมาว่า



\"นี่!!คุณผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลย ผมพาคุณไปส่งที่ห้องตอน3ทุ่ม และผมออกจากห้องคุณ4ทุ่ม แล้วคุณก็ช่วยเงียบหน่อยได้ไหม\" แล้วเขาก็ไม่ได้ฟังเธออีกแต่เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าที่มีข่าวเกี่ยวกับเขาในหน้าบรรเทิงและหน้าข่าวเศรฐกิจ





\"แต่คุณยังไม่บอกเลยว่าวางยาชั้ยทำไม\"เอซักอีก



\"ข้อเท้าคุณ\"เขาพูดแล้วชี้ที่ข้อเท้า จากนั้นเขาหันไปอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ หญิงสาวใบ้กินชั่วขณะเพราะอึ้งหลังจากนั้น



\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\" หญิงสาวกรีดร้องลั่นรถอย่างเจ๊บใจ



\"เงียบ! ถ้าไม่เงียบชั้นจะปิดปากเธอด้วยวิธีของชั้น\"เขาปิดปากเธอด้วยมือหยาบกระด้างของเขาพร้อมกับพูดเสียงดุลอดไรฟันออกมาหญิงสาวเงียบเลยค่ะ เธอมองหน้าเขาอย่างอาฆาตถึงมันจะหายก็เถอะแต่ชั้นไม่ชอบการฉีดยานี่นา อีกอย่างชั้นเสียฟอร์มเฟ้ย นลินคิด แล้วเธอก็นั่งเงียบตลอดทาง





           ณ สำนักงานส่วนตัวของฤทธิไกร



     \"สวัสดีค่ะ บอส\"เสียงใสๆของผู้หญิงคนหนึ่งทักฤทธิไกร



\"อืม งานเป็นไงบ้าง\" ชายหนุ่มถามเธอเสียงเรียบ ส่วนนลินหน่ะเหรอหญิงสาวไม่มีอารมณ์มองหน้าใคร เธอเสหันหน้าไปมองทางอื่น



\"เรียบร้อยค่ะ\"เธอตอบ



\"ปิ่นนี่นลินภรรยาผม\"เขาแนะนำ แต่เฮ้ย ไอ้นายนี่เดี๋ยวแม่จะตบให้ฟันเหยินเลย  แนะนำมั่วเสียภาพพจน์หมด หญิงสาวคิด แล้วเธอเหยีบเท้าเป็นเชิงเตือน แต่ก็หาระคายเคืองผิวหนังภายนอกของชายหนุ่มไม่ แต่เขากลับยิ้มกรุ่มกริ่มใส่เธอ



\"หวัดดีค่ะ\" เธอหันไปทักและมองหน้าหญิงสาว แต่เฮ้ย! พี่ปิ่นนี่หว่า เร็วเท่าคาวมคิด



\"เฮ้ย! พี่ปิ่น\" เธอเรียกชื่อด้วยความตกใจ ตื่นเต้น และยินดี (แล้วตกลงจะจะเอาอารมณ์ไหนก่อนดี:แม่มดขี่ไม้กวาด)



\"อ้าว ยัยนลิน เธอกับบอส\"ปิ่นฟ้าตอบกลับด้วยอารมณ์เช่นเดียวกัน ประโยคหลังนี่พุดเหมือนกับจะเป็นคำถามเพราะเธอถามแล้วชี้ไปที่หญิงสาวกับเขาสลับไปมา



\"ไม่ใช่อย่างที่นายนี่บอกนะค่ะ\"เธอปฏิเสธพัลวัน



\"เอ่อ! นลินคุณตามผมเข้ามาในห้องด่วน ขอตัวนะปิ่น\"เขาพูดเสียงเรียบ



\"ค่ะ\"ปิ่นฟ้าตอบเขาอย่างเป็นงานเป็นการ เพราะเธอเริ่มรู้ดีว่า บอสของเธอกำลังโกรธและต้องการคำอธิบาย











++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++















                          เพิ่มให้แล้วนะ ไปซ้อมกีฬาก่อน แล้วเดี่ยวจะรีบมาอัพให้ อย่าเพิ่งงอนกันนะ











                                     25/10/48