ยัยนักข่าวตัวแสบกะมาเฟียร์เจ้าอารมณ์

ลำดับตอนที่ #9 : ดื้อไปก็แค่นั้น

สรุปว่าวันนี้ฤทธิไกรต้องยกเลิกการประชุมในตอนบ่าย เพื่อกลับบ้าน “คนอยากลองของ”เขาคิด

            

               ณ  คฤหาส



เมื่อคันงามสีดำเคลื่อนตัวเข้ามาภายในบ้าน  ทุกคนพากันร้อนๆหนาวๆตามๆกัน



“เจอมั๊ย” เขาถามเมื่อเดินลงมาจากรถ



“ยังไม่เจอครับนาย เพราะเท่าที่ตามหานั้นยังไม่มีใครออกจากซอยนี้เลยครับ แล้วก็ยังไม่มีใครออกจากบ้านด้วยครับ(ยามที่เฝ้ารอบๆรั้วรายงานมา)”บอดี้การ์ดตอบอย่าสำรวม (และเสียวๆที่ทำงานพลาด)



“อืม แล้วภาพจากล้องหล่ะ” เขาถามอย่างเป็นห่วง(แต่ไม่แสดงออก)



“เธอกระโดดลงมาแล้วหลุดออกจากกล้องไปเลยครับ” บอดี้การ์ดตอบ



“สวนหย่อมหลังห้องหล่ะ” เขายิ่งร้อนใจ



“ไม่มีใครเลยครับ” บอดดี้การ์ดก็ยิ่งเกรง



\"ถ้ายังไม่ออกจากบ้านละก็\"เขาทำท่าครุ่นคิด



\"ไปค้นที่โรงรถ แล้วก็ที่สวนหลังบ้าน ดูให้ละเอียดทุกตารางนิ้วเลยน่ะ\" เขาส่งเสียงเหมือนจะคำราม ก่อนที่จะเดินนำไปอย่างรีบร้อน

โธ่โว้ย!! จะสร้างบ้านให้มันใหย่โตหาพระแสงอะไรฟ่ะ คนที่ไม่เคยเข้ามามีโอกาสหลงได้สบาย เขาหาเธอพลางก่นด้าตัวเอง



                ณ  สวนหย่อมใหญ่ของคฤหาส



  ทางด้านหญิงสาว เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครเห็น และปลอดภัย ความเพลียเพราะหิว และพิษไข้ ทำให้เธอเผลอหลับไปในที่สุด แต่เธอหารู้ไม่ว่าความซวย(อีกแล้ว)กำลังจะมาเยือน เมื่อฤทธิไกรกำลังเดินมา





                 แกร๊บ.........แกร๊บ..........





                                 แกร๊บ............................แกร๊บ............................



หญิงสาวสะดุ้งตื่นสุดตัว ด้วยความกลัวและระแวง จนตัวชายหนุ่มสังเกตุเห็นความผิดปกติของพุ่มไม้ ทำให้เขาอมยิ้มอย่างดีใจก่อนที่จะตีหน้าขึงขัง และเดินอ้อมไปด้านหลังให้เบาที่สุด ในที่สุดชายหนุ่มก็พบคนที่ตามหา เขาเห็นหญิงสาวนั่งตัวสั่นเพราะความหนาวและความกลัวเขาเดินเข้าไป เดินเข้าไป  และเรียกชื่อเธอเหมือนจะคำราม



\"นลิน\"



ก่อนที่เธอจะสะดุ้งอีกครั้งด้วยความตกใจ เธอจึงยืนขึ้น และด้วยความที่ไม่ระวังตัว(ว่าเจ็บข้อเท้าอยู่)เธอเซเกือบจะล้มหน้าทิ่มถ้าชายหนุ่มไม่รีบมาคว้าเอวเธอไว้ทัน



\"อยู่นี่เองแม่ตัวดี\" ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเธอจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ



\"คุณมาที่นี่ได้ไง\"หญิงสาวถามเขาแทบจะกระซิบ ขณะที่เขาโอบกอดเธอไว้แล้วสบตาเธอ แววตาโมโหของเขานั้น ทำให้เธอหลบตาลงมองพื้นดิน



\"เข้าบ้าน เรามีเรื่องต้องคุยกัน\"เขาสั่ง



\"ไม่\" หญิงสาวตอบเสียงแข็งแบบว่าD2B(สั่นสู้)



\"คุณจะไปดีๆหรือใช้กำลัง\"เขาตะคอก อย่างหัวเสีย ขณะที่หญิงสาวยืนตัวลีบบบบบ



\"ค่ะ\"เธอก้มหน้าตอบ



\"หืม??\" เขาถามด้วยสายตา



\"เดินซิ\"หญิงสาวบอกด้วยอาการว่าอย่ามาหลอกมาหลอนกรูเลยกลัวแล้ว



+++++++++มาแว้วววว++++++++++



\"เชิญครับ\"เขาตอบเสียงเรียบ



หญิงสาวเดินกระทืบเท้าฟึดฟัดไป (ทั้งๆที่เจ๊บเท้า)



\"โอ๊ย!!!\"เธอส่งเสียงเจ็บปวดเมื่อเธอลืมไปว่าเจ็บข้อเท้า



\"เป็นอะไรหรือเปล่า\"เขาถามทั้งๆที่เห็นว่าเจ็บเธอเจ็บเท้า(พระเอกเรากวนส้นเท้าจิงๆ:แม่มดขี่ไม้กวาด)



\"เจ็บเท้า\"เธอตอบแบบเสียฟอร์ม



\"มาผมช่วย\"เขาทำท่าอุ้มเธอ



\"ไม่ต้องเดินเองได้\"เธอตอบแบบคนหยิ่งแต่เขาก็หาได่ฟังเธอไม่ เขาอุ้มเธอแนบอกอย่างทะนุทะหนอม

(ถึงจะทำหน้าดุก็เหอะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)



\"เด็กดื้อ นิ่งๆหน่อยซิอย่าดิ้น\" เขาดุเมื่อเธอทำท่าอึกอักปฏิเสธเขา -_-!!<<<นี่คือหน้านางเอกของเราเมื่อโดนดุค่ะ



      เมื่อเดินมาถึงบ้านเขาวางเธอลงแล้วดึงข้อเท้าเธอมาดูทันที เธอทำท่าจะดึงกลับแต่ก็ต้องยอมให้เขาดูข้อเท้าเธอต่อไปเพราะเขาทำหน้าปีศาจเข้าสิงใส่เธอ(ที่ไม่กล้าก็เพราะมันสบายและอีกอย่างกลัวโดนทำโทษ:แม่มดขี่ไม้กวาด)เขาผละจากข้อเท้าเธอเมื่อทายาเสร็จแล้วแหงนหน้ามามองหน้าเธอเเทน



\"เดี่ยวผมมา\"เขาพูดแล้วเดินออกไป ที่เขาออกไปนั้นเพราะจะโทรตามหมอ



\"ไปไหน\"เธอถาม แล้วทำหน้ามีเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าขาวนวลอย่างน่ารักของเธอจนเขาต้องยิ้มออกมา



\"ตามหมอ\"เขาตอบอย่างอารมณ์ดี



\"ตามทำไม\"เธอยังสงสัยไม่เลิก



\"ตามมาฉีดยาให้คุณจะได้หายเร็วๆ\"เขาตอบน้ำเสียงเหมือนเดิมโดยหารู้ไม่ว่าฝ่ายสาวเจ้านั้นกลัวเข็มที่สุด



\"ไม่เอานะ ไม่เอาหมอ ไม่เอาเข็ม ไม่อ้าววววว ไม่เอา\"สาวเจ้าวีนใส่ชายหนุ่ม แหม มันช่างเปลี่ยนแปลงอารมณ์ได้เร็วจิงๆ เขาจึงทำหน้าดุแล้วถามว่า



\"ทำไม\"



\"ไม่เอา ชั้นไม่ชอบ\" เธอปฎิเสธ แล้วทำท่าขยักแขยงหมอเสียเต็มประดา



\"ok ok ผมไม่ตามหมอเดี่ยวผมมา\"เขาทำเป็นโอนอ่อนให้เธอ



\"ไปไหน\"เธอถามเพื่อความแน่นใจ



\"ไปเข้าห้องน้ำ \"



\"นมครับเดี๋ยวพานลินไปห้องที่ผมเตรียมไว้ด้วยนะครับ\"เขาพูดกับหญิงวัยกลางคนอย่างสุภาพ



\"ค่ะ คุณหนู\" ผูหญิงวัยกลางคนที่ฤทธิไกรเรียกว่านมตอบกลับ



\"และคุณไปอาบน้ำเดี่ยวลงมากินข้าวพร้อมกัน\"เขาพูดแล้วชี้มาที่ตัวเธอก่อนที่จะเดินออกไป



\"ค่ะ\"เธอรับคำเสียงใส แล้วยิ้มให้เขา(ที่ยิ้มให้หน่ะก็เพราะว่าบุญเท่าไหร่แล้วที่ไม่เอาหมอมาฉีดยา ทำดีกะเขาหน่อยก็แล้วกัน:นลิน)เมื่อเขาเดินออกไป เธอจึงเดินไปในห้อง



    ส่วนชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องแล้วจึงสั่งให้แม่บ้านโทรตามหมอประจำตัวพร้อมบอกอาการ ชื่อ เพศ วัย น้ำหนัก ส่วนสูง ของเธอแก่หมอเพื่อที่จะจัดการฉีดยาให้เธอขณะนอนหลับแบบบังคับ(ฉีดยาจะหายเร็วกว่าทานยานี่ครับ:ฤทธิไกร)



    เธอจัดการอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จภายใน35นาที แต่เธอก็อาบนานกว่าเขาอยู่ดี เขานั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะอาหาร



\"มาแล้วหรือ นั่งลงซิ ได้กินข้าวกัน\"เขาพูดอย่างรมณ์ดีแล้วยิ้มใส่ตาเธอทำเอาหัวใจเจ้ากรรมเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย นายนี่บ้ารึไงทำหน้าเท่ๆใส่ชั้นใจละลายหมด ไอบ้าหญิงสาวคิดพร้อมกับค้อนเขาซะวงใหญ่ เล่นเอาเขาทำหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์





               กินข้าวเสร็จ(พอดีขี้เกียจอธิบายก็สรุปว่ากินข้าวกัน2คนนะจ๊ะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)



\"ไปคุยกับผมที่ห้องทำงานด้วย\"เขาพูดเสียงเข้ม จนนลินหนาวๆร้อนๆชอบกล



\"ค่ะ\" เธอตอบแล้วเดินตามเขาไป(เสียววุ้ย เสียววุ้ย:นลิน)



   ณ ห้องทำงาน(หรือว่าห้องสมุดมหาลัยว่ะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)



ก่อนเริ่มต้นการพิพากษา หญิงสาวทำหน้าตาหน้าเอ็นดูจนชายหนุ่มมันเขี้ยว จนอยากจะดึงเธอมาจูบ



\"คุณจะทำงานกับผมหรือว่ากลับบ้านของคุณที่กิจการกำลังจะล้มละลายด้วยมือของผมใน1สัปดาห์\"เขาพูดแบบถือไพ่เหนือกว่า



\"-_-^\"



\"ผมจะนับ1-5ถ้าคุณไม่ตกลงผมจะไปส่งคุณเดี๋ยวนี้เลย\" เขาพุดเสียงเรียบ



\"ผมเริ่มนับละนะ1......3........\"ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะนับ5หญิงสาวก็เอ่ยออกมาแบบสุนัขจนตรอก



\"ตำแหน่งหล่ะ\"เธอกระซิบถาม ไอตาบ้านี่นับเลขเป็นหรือเปล่าฟ่ะ



\"คนดูแลผม แล้วก็นั่งให้ผมเห็นหน้าทั้งวัน\"เขาตอบเสียงเรียบ

(แต่คำตอบติ๊งต๊องสิ้นดี:แม่มดขี่ไม้กวาด)

(ตำแหน่งบ้าอะไรของเค้าเนี๊ยะ-_-!:นลิน)



\"คุณไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ที่จะมาทำตามใจตัวเองอย่างนี้...\"เธอพูดไม่ทันจะจบเขาก็แทรกขึ้นมา



\"จะทำมั๊ย\"เขาถามพร้อมส่งสายตาดุ



\"อือ\"เธอตอบเขาไปอย่างหนักใจกับความเอาแต่ใจของคุณมาเฟียหญ่ายยยยยยยแต่ใจเด็ก



\"งั้นคืนนี้ฝันดีนะครับ\"เขาพูดเสร็จก็ดึงเธอเข้ามาจูบโดยที่ไม่ทันตั้งตัว(ทำยังกะเมื่อก่อนนายนั่นจะบอกก่อนจูบงั้นแหละ:นลิน)แต่เธอหารู้ไม่ว่าเธอโดนยาสลบซะเเล้วกว่าจะรู้ตัวก็สายไป



\"นะ....นาย\"เธอกำลังจะต่อว่าเขาแต่ก็สายไปแล้วเมื่อเธอกลืนเอาเม็ดยากลมๆลงคอแล้วหลับภายใต้อ้อมแขนเขา เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนเพื่อพาเธอไปนอนรอที่ห้องของเธอ ระหว่างรอหมอ



           5นาทีผ่านไป

   เสียงรถเคลื่อนตัวเข้ามาภายในบ้าน แล้วซักพักก็เห็นหมอที่หวีผมเรียบแปล้ ใส่แว่นหนาเตอะ เดินเข้ามาพร้อมกับยกล่าวสวัสดี



\"สวัสดีครับคุณหนู\"



\"อืม...จัดการเลยนะ ให้หายภายในพรุ่งนี้เช้า\"เขาสั่งเสียงเฉียบ



\"ครับ คุณหนู\" ชายหนุ่มจัดการฉีดยาเข้าที่เส้นเอ็นบริเวณข้อเท้า4เข้ม ทำให้ตัวเธอสะดุ้งน้อยๆ พร้อมเหงื่อที่ผุดพรายบนใบหน้าขาวนวลชวนจูบของเธอ เขาประคองเธอมากอดไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับกระซิบข้างหูเธอว่า



\"เสร็จแล้วเด็กดีของผม เจอกันพรุ่นี้น่ะครับ\"เขากระซิบเมื่อหมอและคนอื่นๆออกไปแล้ว(ก็สรุปว่าอยู่กัน2คนนั่นแหละ เอ้อ!มัวเขียนวกไปวนมาอยู่ได้:แม่มดฯ)พร้อมกับก้มลงจูบหน้าผากเธออย่างทะนุทะหนอมหญิงสาวยิ้มน้อยๆเหมือนคนกำลังหลับฝันดีเขาจึงเดินออกจากห้องไป ปล่อยหญิงสาวให้นอนหลับอย่างสบาย









++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++















           มันจะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามชมตอนต่อไปตอนนี้ข้าพเจ้าขอจรลีจากไปก่อนเนื่องจากนึกไม่ออกแล้ว อิอิ 5555+++





    รักทุกคนนะ ฝากเม้นคำติชมหน่อยละกานนะค่ะ ที่หายไปนานก็เพราะว่า.....ไม่ค่อยมีเวลาเยอะเหมือนแต่ก่อนอะค่ะ ต้องไปเรียนพิเศษ





                                     ขอบคุณสำหรับทุกๆคะแนน ทุกๆเม้น ทุกๆความห่วงใย และทุกๆความคิดถึงน่ะ



                                          (มานเกี่ยวกานตรงไหมฟ่ะ ไอแม่มดบ๊อง55555+++ด่าตัวเองก็เป็นด้วย)







                                                                     20/10/48