ยัยนักข่าวตัวแสบกะมาเฟียร์เจ้าอารมณ์

ลำดับตอนที่ #2 : ซวยยยยยยยยยย จิง จิง

นั่นเป็นเสียงที่บ.ก.พูด(เกือบๆจะเป็นตะโกน:นลิน)เมื่อทำหน้าครุ่นคิดอยู่นาน



และคำพูดนั่นอีกนั่นแหละทำให้ฉันสะดุ้งหลังจากนั่งเหม่ออยู่นาน



\"แต่ว่า.........\" ฉันกำลังจะหาทางออกให้ตัวเอง(เรียกง่ายๆว่าปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ดีๆนั่นเองค่ะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจนจบประโยคเสียงบ.ก.ก็แทรกขึ้นอีก(ไอบ้านี่กะจะไม่ให้เถียงเลยใช่ไหมวะ:นลิน)



\"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น นี่!เป็นคำสั่ง\" เสียงบ.ก.พูด(ตะโกน:นลิน)ขึ้นอีกครั้ง



\"ดิฉันปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหมคะ ท่านบ.ก.\"ฉันพูดประชดกลับ



\"ครับ\"บ.ก.สปีค(ปลดปล่อยเสียงอันกวนส้นเท้าออกมา:นลิน)



\"แล้วจะให้ฉันตอบว่า ไม่ หรือค่ะ\"



\"ดีครับ\"เสียงบ.ก.พูดกับฉัน



\"ถ้าเข้าใจงานกันหมดแล้ว \"บ.ก.นิ่งอยู้อึดใจหนึ่งเพื่อขยับแว่นหนาๆแล้งพูดต่อว่า



\"ผมขอจบการประชุมเพียงเท่านี้นะครับ และผมก็หวังว่าผลงานของพวกคุณคราวหน้าจะทำให้ผมพอใจนะครับ\"บ.ก.พูดจบก็ส่งสายตาอาฆาตไปทั่วๆห้อง \"เชิญครับ\" บ.ก.พูดทิ้งท้ายแล้วออกจากห้องไป



ขณะที่ฉันเดินหน้ายุ่ง(มันยุ่งนักหรือไงวะ:นลิน)ออกจากห้องประชุม



\"นลินแกเป็นอะไรวะ ทำหน้าเหมือนท้องผูกมา 2 อาทิตย์งั้นแหละ\" นนท์ช่างภาพมือ1ประจำสำนักงานถามขึ้น



\"ไม่เป็นไรหรอก แค่ได้งานที่ฝืนใจ\"ฉันตอบ



\"งั้นข้ารู้แล้วว่างานอะไร เพราะปกติแล้วแกไม่เคยที่จะขี้เกียจงาน\"นนท์พูด



\"บ้าเรอะไม่ได้ขี้เกียจ ไม่ชอบอ่ะ ไม่ชอบ เข้าใจมั๊ย(-_-!)\"ฉันเถียงมัน



\"Ok ok\"นนท์พูดแบบขี้เกียจเถียง



\"แล้งต้องใช้ช่างภาพมั๊ย\"นนท์เปลี่ยนเรื่อง



\"ไม่ต้อง\" ฉันตอบแบบเซ็งๆ



\"แล้วเรื่องอะไรหล่ะที่เธอได้อ่ะ\"นนท์ถามขึ้นอีก



\"ก็...เรื่องนายฤทธิไกร วรุฒม์พงศกร\" นลินตอบ



\"-_-???\"นนท์ทำหน้างงงง



\"ที่ฉันเคยเล่าให้แกฟังไง\" นลินย้ำ



\"OoO\"โอ้ว!!นนท์เพื่อนฉันเปลี่ยนสีหน้าได้เร็วมากเฉกเช่นจิ้งจกเปี่ยนสีตามฝาผนังงั้นแหละ(ได้ทีแม่งเมิงด่าเลยนะ:นนท์)



\"นนท์ นนท์\" ฉันเรียกมันอีกหลายครั้งตามๆมามันถึงจะรู้ตัว

\"อะ...อะ.....อะไร\" นนท์ถาม



\"เมิงเป็นอะไร ของเมิงอะไร ไอ้นนท์\"ฉันถาม



\"แล้วเมิงจะรอดมั๊ย\"นนท์ถาม



\"อวยพรกรูดีดีเหลือเกินนะเมิง\"ฉันพูดติดตลก



\"เออ งั้นกรูไปทำงานก่อนนะ\"นนท์พูดเมื่อเห็นสีหน้าฉันดีขึ้น



\"เออออออ\"ฉันพูดแบบให้มันรีบไปเพราะถ้ามันอยู่นานกว่านี้มีหวังถูกไล่ออกเพราะมันมาปลอบเพื่อนสาวสวยสุดเซ็กซี่อ่ยางฉันแน่นอน และนอนแน่ อิ อิ (แหวะเสียดายไข่เจียววะ:แม่มดขี่ไม้กวาด)







   แต่แล้ววันนั้น นางสาวนลิน สุพรรณษาดำรงค์รักษ์ก็ไม่เป็นอันทำงานทั้งวันเพราะเนื่องจากอ่านแฟ้มประวัติแล้ว คิ้งผูกโบว์ แล้วก็หน้างอเหมือนจวักตักแกงของคุณยาย ก็จะอะไรหล่ะ ก็ยัยพี่ที่เอางานไปทำงานต่อนะซิงานไม่ได้กระเตื้องขึ้นจาก 3 ปีที่แล้วที่เธอทำไว้เลย



  \"แค่คิดที่จะลืม ยังทำไม่ไหว

  หยุดรักเธอได้อย่างไร

  ทำไม่ได้เลย.......\" เสียงโทรศัพท์ฉันเอง(ไม่รู้ทำไม:ซีล)



\"ฮัลโหล..นลินพูดค่ะ\"ฉันพูดกรอกลงไปในโทรศัพท์





                     +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



                         ถ้าเพื่อนๆชอบก็ช่วยโพสแล้วก็ช่วยโหวตให้หน่อยนะค่ะ : แม่มดขี่ไม้กวาด