คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ยอดดวงใจจอมพยศ บทที่ 3 / 2
“นิษา...”
พึมพำื่ออนที่ำลัหลับเพียบาเบา
อาารมึนเมาเมื่อ่อนหน้าแทบหายเป็นปลิทิ้ในทันที ในสมออราเมธำลัประมวลวามิ
ว่าเหุใเธอถึมานอนหลับในห้ออเาไ้ ถ้าำไม่ผิ เาแบ่ห้อให้มันารที่ะมาออแบบภายในเรือนอไม้ให้มารา
หรือว่านิษาะเป็นมันาารสาวนนั้น แ่ทำไมเธอถึมาอยู่ในห้ออเาล่ะ
นั่ิและมอเธออยู่พัให่
เรือนร่าอรรที่นอนะแ้า็ยับัวนอนหายราบไปับที่นอน
แถมุนอนสุเ็ี่ยี้ใอเ้าหล่อน็ันเปิว้า โว์วามอวบอิ่มอทรวอที่เพียแ่มอ็พอรู้ว่าอวบอิ่มมานานี้
ะมีนาไ์ไหน
ราเมธอ้าปา้า
วามริบ้อเนินเนื้อที่ำลัโว์วามอวบนูน ผิวเนียนและวามาวอผิวายสาว
ำลัุไฟสวาทในอารม์อวามำหนัให้ิึ้น ายหนุ่มเป่าปาเบาๆ เพื่อระับ
่อนะลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา เมื่ออุส่าห์พยายามแล้วแ่ลับไม่เป็นผล
เอาแล้วไ ไฟราะในัวเามันถูุึ้นมาแล้ว นี่เป็นรั้ที่สอ
ที่เพียแ่เห็นเธอในลัษะวนวาบหวาม
และเา็เิอารม์อยารัเธอึ้นมา แ่ว่าเธอมีรอบรัวแล้ว!
ิไ้ันั้น
็พลิัวหันหลั ่อนะเหลือบาไปที่นาฬิาิิอลที่ั้อยู่บนั้นรปลายเีย
00.35 น.
ึนานี้ะไปเาะเรียเาว์็ไม่ี
รั้นะับรถลับบ้าน็ยิ่ไม่ไ้ให่ เพราะนาอนมายัให้นที่โรแรมับมาส่
ในะที่ำลัิหาทาออ นที่นอนหลับอยู่้าๆ
็ยับพลิัวมาอ่ายเาอย่าเ็มัว แถมยัเอาหน้ามาเยไหล่อเาอีแน่ะ
ยายัวแสบ ไม่รู้ัวเลยรึไว่าหล่อนำลัหาเรื่อใส่ัว
หลับเา้อ่มาให้หลับ
บอับัวเอพร้อมับพยายามสะอารม์ เปลือานั้นปินเือบสนิท
แ่หัวใลับเ้นถี่ แถมยัรุนแรนเือบะหลุ
เพราะัวแนบิิัน
ทำให้ลิ่นผิวายสาวลอยมาเะมูอราเมธอย่าั ลิ่นหอมอ่อนๆ
อรีมบำรุผิวบวับลิ่นอผิวายสาวมัน่าหอมรัวน
และเิวนให้หันไปสูมนเินลั้น ใบหน้าม่อยๆ ยับหันไปหาวหน้าหวาน
เมื่อผิวายถู้อันวามยับยั้อราเมธ็าสะบั้นทันที
“ันพยายามแล้ว
แ่เธอันแส่หาเรื่อเอ ในเมื่อเสิร์ฟให้นานี้ ัน็ะยอมเล่นูู้สัรั้”
ราเมธพลิัวหันไปหาน้าๆ
อย่ารวเร็ว เพราะไฟราะในายมันแผเผานเ็มที่
มือให่เลื่อนึ้นมาลูบไล้ไปามพวแ้มอหิสาวเพียบาเบา
่อนที่ใบหน้ามสันะโน้มลไปูบ และเลือลั้วใบหน้าสาอัวเอไปับวหน้าและลำอระหอนที่ยัหลับใหล
่อนะหยุลืมาึ้นมอวหน้าสวยที่ำลัอยู่ในห้วนิทราอย่าไม่รู้สิ แ่...
ทำไมถึมีลิ่นเหล้าปะปน้วยล่ะ หรือว่า...เธอเมา!
เพื่อให้แน่ใเามูลที่แ้มสาว
และูบเบาๆ ที่ริมฝีปานุ่มเล็อเธอ
นเมื่อไ้ลิ่นแอลอฮอล์าริมฝีปาอหิสาว มุมปาอายหนุ่ม็ยยิ้มทันที
“เธอเมา และมาลวนลามัน ในห้ออัน เพราะะนั้น วามผิทั้หมเป็นอเธอยายัวแสบ และัน็ถูเธอ...่มืน หึๆ”
หัวเราะในลำอ่อนะัารามที่ใปรารถนา เพราะพรุ่นี้เ้า
ไม่ว่าะเิอะไรึ้น วามผิทุอย่าะอยู่ที่เธอ...
วามริบวามอวหน้าหวาน
่อนะมูและปาฝัเ้าับผิวายสาว แล้วสูลิ่นเนื้อสาวเ้าปอนเ็มที่ ริมฝีปารุ่มร้อนไลุ่อนไปามลำอระห ใบหน้ามแนบสนิทับพวแมาวนวล ริมฝีปาหยัูบเบาๆ ้ำๆ อย่าถือสิทธิ์ ปลายนิ้วแ็แรเลื่อนเบาๆ ไปที่สาบเสื้อนอนอหิสาว ่อย ๆ ปลระุมอออย่าใเย็น รู่เียว มือให่็โยนเสื้อนอนอนใ้ร่าลบนพื้น
่อนะพลิร่าามเ้าหาอีรั้
วามริบวาววาบึ้น
เมื่อไ้เห็นทรวอที่ระเพื่อมอยู่ในบราสีหวาน ผิวเนียนละเอียนั้น่าามและน่ามอ
ยามระทบเ้าับแสสว่าสลัวๆ าไฟอหัวเีย ใบหน้ามร้าม่อยๆ
้มเ้าหาอย่า้อมน์ นัยน์าประายเหล็นั้นาบแวววูบวาบ
้อมอสอเนินอยู่อึใ ่อนที่ริมฝีปาหยััารยึอบัวทีู่่อ
สลับ้าไปมาามอารม์
ริมฝีปาหยัยัูบรอบรอเนินเนื้อ
ร่าให่ทับทาบร่าบอบบาอนี้เา ไม่ว่าใบหน้ามะเลื่อนสัมผัสไปรส่วนไหน
บนผิวายสาวที่าวผ่อบริเวนั้น ็แเป็นปื้นๆ เพราะถูเราสารูบา
สร้าวาม่านสยิวให้ับหิสาวที่ไม่รู้สิ
วามหอมหวานหลอล่อให้วาม้อารรอบรอเพิ่มพูนึ้น
ั้นในที่ิายเพียิ้นเียวถูถีบอออย่าไม่ิะแยแส
้วยเพราะเ้าอสนใเรือนร่าอรรที่อยู่ใ้ร่ามาว่า
“อื้อ...” เสียราเล็ๆ
ัมาาริมฝีปาบาอนที่อยู่ใ้ร่า เมื่อนเหนือร่าเริ่มารสอประสาน
วหน้าหวานย่นหน้าแสวามเ็บปวออทาสีหน้า
แถมยัพยายามยับายหนีทั้ที่ยัไม่ไ้สิ
“ทำไมถึแน่นแบบนี้ รึว่าผัวเธอไม่ยัน ปล่อยให้เธอนอนเาายอยู่ที่บ้าน”
พึมพำเบาๆ พร้อมับพยายามเพิ่มแร
ที่ถึะพยายามเท่าไหร่ ็ยับเ้าแทบไม่ไ้เลย แ่้วยเพราะเนัในเรื่อรั
และผ่านสรีมานั่อนั ทำให้ายหนุ่มพอรู้ว่านใ้ร่านั้นยัสใหม่
และไม่เยผ่านสมรภูมรัมา่อน
“หึ...”
วามรู้สึีใผุึ้นอยู่ในอ
ในเวลาเียวัน็เิวามลาแลใ ว่า... ลหล่อนับผู้ายนที่เาเห็น
หน้าโรเรียนอนุบาลมีวามสัมพันธ์ันแบบไหน แล้วแม่เ็ัวน้อยๆ นั่นอีล่ะ แ่...ายหนุ่มนนั้นะเป็นใร็่า
เพราะ่อไปนี้เธอะเป็นอเาเพียผู้เียว
าเาเหุาร์นเรียบร้อย็ัารถอเรื่อป้อันออ
ใบหน้ามโน้มเ้าหาสอเนินที่อวบอิ่ม ทั้ลิ้นร้อนและริมฝีปา็ัารรอบรอามใปรารถนา
เพื่อปลุเร้าสร้าวามรัวนให้นใ้ร่า
ให้ยอมล้อยามไปับรสสัมผัสและอารม์อัวเอ
นิษาอยู่ในห้ววามรู้สึวาบหวาม
วาม่านสยิวแทรึมไปทุอูอผิวสาว และแทบะาใเสียให้ไ้ ฝัน!..
มัน่าเป็นวามฝันที่รัวนใเหลือเิน ทั้ๆ ที่หลับ แ่วหน้าหวาน็ยับเิึ้นอบรับูบเาอย่าไม่รู้ัว
ทั้ยัรู้สึร้อนลุ่มปนอบอุ่นไปามมือหนาและริมฝีปาร้อน
ที่ำลัลาไล้อยู่บนผิวาย
เมื่ออารม์พิศวาสอหิสาวเพิ่มพูน
มาึ้น หนทาที่เาะพาเธอไปสู่ินแนแห่รั ็ไม่ใ่เรื่อยาสำหรับเาอี่อไป
“อื้อ...”
น้ำเสีย่อ้าน
และสีหน้าเหยเยอหิสาว ราวับเธอำลั่อว่านเหนือร่า
ที่ำลัเริ่มารสอประสานรั้ใหม่ แ่เพราวามรัวนที่เพิ่มพูนนเือบเ็มรั
ทำให้ารสอประสานลับไม่ใ่เรื่อยาอี่อไป
‘หล่อนยัไม่เยริๆ’
รอยยิ้มอย่ามีเลศถูุึ้นที่มุมปาอใบหน้าม
วามยินีและวามพึพอใที่ไ้รอบรอเธอนแรแผ่่านอยู่เ็มอ
ถึแม้ะยัลาแลใในบาสิ่ แ่ในเวลานี้อารม์พิศวาสมันสำัเินวามสสัย
ใบหน้ามเลือลิ้ไปับสอเนินทีู่่อ วามรู้สึเร่าร้อนรัวนใ แผ่ฟุ้ระายไปทั่วห้อ
พลัแห่วามบึบึนนั้นโลแล่นอย่าสุัว ราวับมวลลื่น
ที่ำลัถาโถมเ้าใส่วามรู้สึอหิสาว
วามเ็บปวถูวาม่านสยิวแทรแเ้ามาแทนที่
ทำให้นไม่รู้สิที่ำลัหลวนอยู่ในวามฝัน
ยอมปล่อยัวปล่อยอารม์ไปามนเหนือร่า ที่ำลัถาโถมเ้าใส่อย่าเอาเป็นเอาาย
โยที่เธอไม่ิะัืน เพราะเวลานี้วามร้อนรุ่มในายมันอัแน่น
นอยาะปลปล่อยมันออมาเสียที
“อืม...”
ราเมธรู้สึ่านสุและอิ่มเอมอย่าที่สุ
สอแนอเายัโอบรัร่าบอบบาอย่าแนบแน่น ารอรัแน่นยิ่ึ้นามอารม์ที่วาบหวาม
ใบหน้ามแทบไม่ยอมห่าาายสาว ฤทธิ์สวาทอยายัวแสบมันเหมือนมีมน์ลั
วามสาวอเธอมัน่าหอมหวานยิ่นั นี่ระมัที่เาเรียว่า้อมน์และลุ่มหล
แถมยัูท่าว่าะหลนโหัวไม่ึ้นเลยทีเียว
ใบหน้าม้มุมพิริมฝีปาบาและลำอระหอนใ้ร่า วามรู้สึเสน่หานั้นพอพูน เมื่อระหนัถึวามเป็นเ้าอที่นเอรอบรอบสิทธิ์ วามอิ่มเอมและ่านสุนั้นยัรุ่นในหัวใ รัหรือหลนั้นยัแยแยะมันไม่ออ รู้แ่เพียว่าในเวลานี้
...เา้อาร...้อารเธอ และ้อารเธออย่าไม่รู้ัพอ!..
ู้!
ความคิดเห็น