เชลยรักซาตานร้าย

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

         หลังจากทานมื้อเช้า เฮคเตอร์พาชาริมาลงไปเดินเล่นในสวน เขาเดินพาเธอชมตรงโน้น ตรงนี้อย่างมีความสุข ชาริมาเริ่มเมื่อยจึงชวนเขาไปนั่งพักที่ม้านั่งริมสระน้ำเล็กๆ กลางสวนหย่อม

“คุณเฮคเตอร์คะ ฉันอยากกลับไปเอาของที่คอนโด นะคะ”

“กลับไปทำไม อยากได้อะไรก็บอกเดี๋ยวฉันจะให้เทเรซ่าหามาให้”

“แต่ฉันอยากได้ของๆ ฉันที่เคยใช้เป็นประจำค่ะ ไม่ได้อยากได้อันใหม่”

“ไม่ใช่ว่าคุณอยากเก็บเอามาเพื่อนึกถึงไอ้เอลผีพนันเหรอชาริมา”

“เอลเขาไปแล้วทำไมคุณจะต้องพูดถึงเขา”

“แค่พูดถึงก็ไม่ได้ คุณคงรักมันมากสินะ”

“ฉันว่าเราเลิกคุยกันดีกว่าค่ะ เพราะถ้าเรายังคุยเรื่องนี้กันต่อไปคงต้องทะเลาะกันแน่ๆ”

“คุณว่าผมหาเรื่องเหรอชาริมา”เฮคเตอร์หันมาจ้องหน้าชาริมาและกำต้นแขนของชาริมาไว้ทั้งสองข้างและเริ่มออกแรงบีบเค้นตามอารมณ์โกรธ

“คุณเฮคเตอร์ ฉันเจ็บ”

“เจ็บสิดีจะได้จำเอาไว้ว่าอย่ายุ่งเกี่ยวกับมันอีก ผมหึง และก็ไม่ต้องไปแล้ว อยากได้อะไรให้บอกเทเรซ่า ผมไม่ให้คุณเอาของที่เกี่ยวกับความหลังของคุณกับไอ้เอลผีพนันเข้ามาในที่ของผม เดี๋ยวผมจะให้คนไปจัดการขนทิ้งให้หมด! ทุกชิ้น!  คุณจะต้องไม่เหลือความทรงจำเกี่ยวกับไอ้เอลผีพนัน คุณจะต้องมีแต่ผมเท่านั้นชาริมา จำไว้ว่าคุณจะต้องมีแต่ผมเท่านั้น! ”เฮคเตอร์กัดกรามแน่นจนนูนขึ้นเป็นสัน เอามือจับต้นแขนของชาริมาไว้แล้วบีบอย่างแรง ด้วยอารมณ์โกรธ

“โอ๊ย! คุณเฮคเตอร์ฉันเจ็บ!”

“บอกมาเดี๋ยวนี้ชาริมา คุณต้องการจะไปเอาอะไรที่คอนโด บอกผมมา” เฮคเตอร์ยังคงกำแขนของเธอไว้แน่น เขาจ้องหน้าเธอคาดคั้นจะเอาคำตอบ

“ฉันจะไปเอาของๆ แม่ฉัน ไม่ได้ต้องการไปเอาอะไรที่เกี่ยวกับเขาเลย และทำไมฉันจะต้องไปนึกถึงเขาอีก ในเมื่อเขาทำกับฉันถึงขั้นเอาฉันมาขายให้กับคุณ ถ้าฉันยังรักเขาอีกฉันก็โง่เต็มทีแล้ว” ชาริมาตะวาดกลับเฮคเตอร์และจ้องหน้าหล่อๆ ของเขาด้วยน้ำตานองหน้า เธอน้อยใจที่เขาไม่ไว้ใจเธอ

“ถ้าคุณต้องการแค่นั้น ได้ เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณเอง อะไรที่เป็นของคุณ คุณเอามาได้ แต่ของชิ้นไหนที่เป็นของไอ้ผีพนันนั่นผมจะเผาทิ้งให้หมด!”

“ไปกันเดี๋ยวนี้เลยละกัน จะได้รู้กันไปเลยว่าคุณหมดรักมันแล้วจริงๆ” เฮคเตอร์ลุกขึ้นแล้วคว้าข้อมือชาริมาดึงแรงๆ ให้เธอลุกเดินตามเขา

“คุณเฮคเตอร์ คุณต้องเชื่อใจฉัน!” ชาริมาออกแรงกระชากข้อมือเธอกลับแล้วตะวาดเขาเสียงดัง เธอเริ่มจะหมดความอดทนกับอารมณ์หึงไม่เข้าท่าของเขา

เฮคเตอร์จ้องชาริมาสายตาของเขาเหมือนจะกลืนกินเธอเสียให้ได้ ที่เธอกล้าตะวาดใส่เขา ชาริมาเริ่มกลัวคนตรงหน้า เธอหลับตาทั้งสองข้างลง ถอนหายใจ เพื่อข่มอารมณ์โกรธของตัวเอง แล้วค่อยๆ พูดจาเพื่อให้เขาเย็นลง เธอเอามือไปจับมือหนาของเขา แล้วมองหน้าหล่อๆที่ยับยู่ยี่ตามอารมณ์ของเจ้าของ  “ถ้าคุณไม่เชื่อใจฉันแล้วต่อไปเราจะอยู่ด้วยกันได้ยังไงคะ”

เฮตเตอร์ได้ยินเสียงหวานๆของเธอ เขามรท่าทีอ่อนลง แล้วคว้าตัวเธอมากอดเอาไว้  “ผมรักคุณชาริมา รักมาก รักมากที่สุด ผมอยากให้คุณรักผมเหมือนกันที่ผมรักคุณ อยากให้คุณสนใจแต่ผมคนเดียว ไม่อยากให้คุณสนใจใคร คุณรับปากกับผมได้มั๊ยชาริมา ว่าคุณจะรักผมและไม่มีใคร ไม่สนใครนอกจากผม” เฮคเตอร์มองหน้าหวานๆ เขาเอามือปาดเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ และกดจูบที่กลางหน้าผากมลสวย

“ว่าไง คุณตอบผมมาสิชาริมา”

“มาถึงตอนนี้แล้ว คุณยังจะต้องการคำตอบอะไรอีก เท่าที่ฉันแสดงออกไปคุณยังไม่รู้รึยังไงกัน” ชาริมาหันหน้าไปมองสวนรอบๆตัว เธอเขินกับสายตาหวานเยิ้มของเขา

เฮคเตอร์เอามือจับคางของชาริมาให้หันมามองหน้าเขา  “ยัง ผมยังอยากได้ยินคำตอบจากปากของคุณ เพื่อเป็นสิ่งยืนยันว่าคุณจะรักผมและไม่มีใครไหนอีกนอกจากผม พูดมาสิผมรอฟังอยู่”

ชาริมาหน้าแดง เธออายจนพูดออกไปเสียงอ่อยๆ แทบจะไม่เป็นคำ “ก็ฉันเป็นของคุณแล้ว ถ้าฉันไม่รักคุณแล้วจะให้ฉันไปรักใครเล่า ...คนบ้าฉันอายนะ” พอพูดจบชาริมาก็ก้มหน้าแนบกับอกแกร่งของเขา แล้วเอามือทุบอกของเฮคเตอร์เบาๆ เฮคเตอร์ยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำตอบจากปากของชาริมา เขาโอบกอดตัวเธอไว้แนบอก แล้วหัวเราะในลำคอ “คุณรักผมแล้วนะชาริมา ห้ามเปลี่ยนใจ ผมสัญญาว่าจะรักคุณคนเดียวและตลอดไป ...จุ๊บ... ชาริมาที่รักของผม” เฮคเตอร์กดจูบซ้ำอีกครั้งที่หน้าผากของชาริมา เขาดีใจที่เธอรักเขา

เฮคเตอร์พาขาริมามาที่คอนโด ชาริมาเดินเข้าห้องนอนทางด้านซ้าย เฮคเตอร์เดินตามเธอมา “แล้วทางขวาห้องของใคร มันใช่มั๊ย”

“ค่ะ” ชาริมาตอบและเดินเข้าห้องของเธอไป

เฮคเตอร์หันมาสั่งลูกน้องเสียงเข้ม “จัดการให้เรียบร้อย” 

“ครับ”

ชาริมาเดินไปเปิดลิ้นชักที่โต๊ะหัวนอน เธอหยิบกล่องไม้ที่มีขนาดเท่าหนังสือเล่มเล็ก และกรอบรูป ที่มีรูปถ่ายของเธอกับแม่ เอามากอดไว้แนบอก แล้วยังเอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตาหมีตัวเล็กๆ สีชมพูออกจะซีดๆ และเก่ามาก แต่ก็ยังดูสะอาดตาเพราะเธอดูแลซักทำความสะอาดเป็นอย่างดีมาตลอด แล้วเดินไปหาเฮคเตอร์

“ฉันต้องการแค่นี้ค่ะ” เฮคเตอร์สั่งให้ลูกน้องจัดการเก็บของทุกอย่างที่เป็นของชาริมา ขนไปไว้ที่คฤหาสน์ ส่วนของๆเอลให้เอาไปเผาทิ้ง แล้วจึงพาชาริมากลับ ระหว่างทางเขาเห็นเธอถือกล่องไม้และกอดตุ๊กตาหมี

“มันเป็นของที่แม่คุณให้มาเหรอริมา”

“ค่ะ แม่ซื้อให้ฉันตั้งแต่ฉันยังเล็กๆ และเป็นตุ๊กตาตัวเดียวที่แม่ซื้อให้ เพราะแม่ไม่มีเงินมากนัก แม่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงฉัน แต่แม่ก็ไม่เคยบ่นให้ฉันได้ยินสักคำ แม่มีแต่รอยยิ้มเสมอเวลาที่อยู่กับฉัน แม่บอกกับฉันเสมอว่า เพื่อชาริมาแล้วแม่ทนได้ ให้ริมาของแม่ตั้งใจเรียนและเป็นเด็กดีแค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว แม่เห็นฉันแอบวิ่งไปดูมันบ่อยๆ แม่ก็เลยเก็บเงินไปซื้อให้ฉันในวันเกิดครบ 12 ปี วันที่ฉันกลับมาจากโรงเรียนแล้วเจอมันวางอยู่บนเตียงนอน ฉันดีใจมาก หยิบเอามันขึ้นมากอดแล้วกระโดดไปมา ฉันสัญญากับแม่ว่าจะดูแลมันอย่างดีที่สุด ถ้าฉันไปที่ไหนก็จะต้องเอามันไปด้วยเสมอ ส่วนของในกล่องนี่ เป็นของๆ แม่ฉันค่ะ ฉันเห็นท่านเก็บมันไว้อย่างดีและมักจะหยิบเอาขึ้นมาดูบ่อยๆ และนั่งร้องไห้ เวลาที่ท่านอยู่คนเดียว พอท่านเสียฉันเลยเก็บมันไว้ดูต่างหน้า เวลาที่ฉันคิดถึงท่าน มันเป็นกำลังใจให้ฉันมีแรงสู้กับทุกอย่าง ฉันถึงต้องกลับมาเอามันไปไงคะ”

“จ้ะ ผมเข้าใจคุณแล้วริมา ผมขอโทษนะที่ไม่เชื่อใจคุณ ต่อไปนี้ผมจะถามริมาก่อน และจะเชื่อที่ริมาพูดทุกอย่างเลยทีรักของผม” เฮคเตอร์โอบไหล่ชาริมาให้เธอซบที่อกแกร่งของเขา และกอดเธอแบบนั้นจนถึงคฤหาสน์

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้อีกนะคะ ตอนนี้ง่วงมากกกก ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^_^