เชลยรักซาตานร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 ตบ !!จูบ!! เพิ่มให้จนจบตอนแล้วนะคะ ^_^

ตอนที่ 6

เฮคเตอร์กลับเข้าไปที่ห้องทำงานด้านล่าง เขาสะสางงานที่ทำค้างไว้จนแล้วเสร็จ เตรียมตัวออกไปตรวจงานที่กาสิโนเหมือนที่ทำประจำอยู่ทุกวัน  เฮคเตอร์เรียกแม่บ้านมาสั่งการบางอย่าง แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน

ชาริมาทานอาหารเสร็จแล้วจึงเดินออกมาที่นอกระเบียง เห็นรถของเฮคเตอร์และลูกน้องแล่นออกไป ความคิดที่อยากจะเป็นอิสระก็กลับมาอีกครั้ง

 “วิธีไหนดีนะ เราถึงจะออกจากที่นี่ได้ ...อุ๊ย!... ” ชาริมายืนบ่นพึมพำอยู่คนเดียว แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงพูดแทรกเข้ามา

“ไม่ว่าวิธีไหนก็พาคุณออกจากที่นี่ไม่ได้หรอกค่ะ คุณอย่าพยายามหนีเลย คนของคุณเฮคเตอร์มีอยู่ทั่วคฤหาสน์ ถึงคุณจะออกไปจากห้องนี้ได้แต่คุณคงหนีไม่พ้นกล้องวงจรปิดที่ติดโดยรอบแน่ๆ ฉันว่าคุณลองมาทำตัวให้คุณเฮคเตอร์พอใจดีกว่านะคะ” เทเรซ่าแม่บ้านใหญ่ ยิ้มให้กับชาริมาอย่างเป็นมิตร เธอเดินนำเด็กรับใช้ ขนเสื้อผ้าและเครื่องใช้ของผู้หญิงเข้ามาในห้อง ตามคำสั่งของเจ้านายของเธอ

“ก็คุณเป็นคนของเขาโดยสมัครใจ คุณถึงพูดแบบนี้ได้ คุณไม่ได้โดนบังคับฉุดกระชากลากมาแบบฉันนี่คะ” ชาริมาหันมาตอบแม่บ้านอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก

“ก็ไหนๆ เรื่องมันก็มาแบบนี้แล้ว ต่อต้านไปก็ยิ่งทำให้คุณเฮคเตอร์ไม่พอใจหนักขึ้น ฉันว่าคุณลองทำดีกับเธอบ้าง เธอก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ออกจะใจดีซะด้วยซ้ำ ฉันเทเรซ่า เป็นแม่บ้านของที่นี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณชาริมา ส่วนนี่เบลล่าเป็นผู้ช่วยของดิฉัน คุณเรียกหาพวกเราได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการค่ะ เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ของคุณเราจัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะคะ ฉันต้องขอออกไปเตรียมอาหารก่อน” เทเรซ่ายิ้มให้กับชาริมาแล้วเดินออกไป ปล่อยให้เด็กรับใช้ทำงานตามที่ตนได้มอบหมายไว้

“เชอะ! ให้ลูกน้องมาหว่านล้อม คิดเหรอว่าจะเราจะยอมง่ายๆ ไอ้เจ้าพ่อเถื่อน!”

เบลล่าเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอถือเอาชุดคลุมสีขาวมาให้ชาริมาสวมใส่ “คุณชาริมาคะ เบลล่าเตรียมน้ำไว้รอคุณแล้ว เชิญได้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณนะคะ” เบลล่ายิ้มให้แล้วเดินมาหาชาริมาเตรียมจะปรนนิบัติเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันอาบเองได้ค่ะ คุณเบลล่าไปทำงานอื่นเถอะค่ะ”ชาริมรับชุดคลุมมาถือเอาไว้ และยิ้มให้เบลล่าอย่างเป็นมิตร เบลล่าเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงเดินออกจากห้องไป

“อืม... อาบน้ำหน่อยก็ดีนะ เมื่อเช้ายังไม่ทันได้อาบก็โดนไอ้คนบ้าลากมาที่นี่ รู้สึกเหนียวตัวเหมือนกัน เดี๋ยวต้องเตรียมตัวรบกับไอ้คนบ้าโรคจิตอีก อาบน้ำให้ผ่อนนคลายซักหน่อยดีกว่า” ชาริมาเดินเข้าไปเลี่ยนชุดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำอย่างสบายใจแล้วจึงเดินออกมาแต่งตัว สวมชุดนอนที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้แล้วมายืนรับลมที่นอกระเบียง

เฮคเตอร์ยืนกอดอกพิงประตูมองชาริมา อันที่จริงแล้วเขาไม่ได้ออกไปข้างนอกหรอก แต่ให้ลูซิโอ้กับวินเซนเต้ไปแทน วันนี้เขาอยากจะอยู่ต้อนรับแม่ของลูกในอนาคตซะหน่อย จะต้อนรับให้ลืมไม่ลงเลย คอยดู

“หืม... สวยจัง ที่นี่ตอนกลางวันว่าสวยแล้ว แต่ตอนกลางคืนยิ่งสวยกว่า ติดไฟซะโรแมนติกเชียว ตรงข้ามกับเจ้าของลิบลับ ไอ้เจ้าพ่อเถื่อนนั่นน่าจะปิดมืดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันซะมากกว่า คนพันนั้น”

“ฉันมันเลวร้ายขนาดนั้นเชียว?” ชาริมาตกใจกับเสียงแทรงขึ้น จึงหันมามองหน้าเจ้าของเสียง เฮคเตอร์ยืนกอดอกจ้องมองมาที่ชาริมา

“ก็ใช่น่ะสิ คุณมันพวกชอบใช้กำลัง บ้าอำนาจรังแกได้กระทั่งคนไม่มีทางสู้” ชาริมาตะวาดกลับเฮคเตอร์และจ้องหน้าเขาอย่างไม่ลดละ

“งั้นก็โอเค ในเมื่อเธอว่าฉันเป็นพวกชอบใช้กำลัง บ้าอำนาจ รังแกคนไม่มีทางสู้ มานี่เลยปากดีอย่างนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อย” เฮคเตอร์ก้าวออกไปคว้าตัวเธอมากอดเอาไว้ และยิ่งกอดรัดให้แน่นยิ่งขึ้นเมือชาริมาดิ้นรนขัดขืน

“ปล่อยนะ อย่ามาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่ที่ระบายความใคร่ของใคร ปล่อย”

“ทำไมต้องปล่อย ฉันก็กำลังจะทำตามที่เธอวิจารณ์ฉันอยู่นี่ไง ปากดีนักเอาตัวให้รอดก็แล้วกัน”

“อย่านะ ถ้าคุณจูบฉันอีกฉันจะตบ ตบให้เท่ากับที่คุณจูบฉัน” ชาริมายกมือขึ้นมากางเตรียมพร้อมจะทำร้ายเขา

“เอาสิ ฉันก็ชอบนะพวกตบจูบเนี่ยะ มันได้อารมณ์ดี ยิ่งตบแรงๆ ของฉันยิ่งขึ้นไว มาเรามาลองกันซักตั้ง อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าแรงตบของเธอกับรสจูบของเธออันไหนมันจะถึงใจมากกว่ากัน” เฮคเตอร์พูดจบก็เอามือจับศีรษะของชาริมาแล้วกดจูบแรงๆ เขาเอามือบีบคางของเธอให้ปากเผยอออก แล้วบีบค้างไว้แบบนั้น ชาริมาผลักอกของเขาออกอย่างแรง ไหนจะเอามือทุบแรงๆ ไปที่อกแกร่งของเขาอีก แต่แรงเท่ามดหรือจะสู้แรงมหาศาลของเขา เฮคเตอร์จัดการสอดลิ้นร้อนเข้าไปพันกับลิ้นของชาริมา และดูดดึงปากบนและล่างอย่างเอาแต่ใจ ชาริมาเริ่มคล้อยตามไปกับรสจูบของเขา  เฮคเตอร์ประกบปากอยู่แบบนั้น จนชาริมาแทบขาดอากาศหายใจ เขาจึงปล่อยออกแต่ก็ยังคงคลอเคลียวนจูบริมฝีปากบางทั้งบนและล่างอยู่นานสองนาน

ชาริมาที่เริ่มจะรู้สึกตัว เอามือผลักอกของเฮคเตอร์ออก และตวัดมือตบไปที่หน้าหล่อๆ ของเฮคเตอร์สุดแรง เฮคเตอร์ที่ไม่ทันได้ระวังตัว ต้องหันหน้าไปตามแรงตบของชาริมา รอยแดงเป็นปื้นนูนขึ้นบนใบหน้าหล่อๆ อย่างเห็นได้ชัด เฮคเตอร์หันกลับมาจ้องหน้าชาริมาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เขาจับใบหน้าของเธอไว้และกดจูบแรงๆ ซ้ำลงไปอีกที ชาริมาเอามือดันอกของเขาไว้ แต่ไม่เป็นผล เธอเริ่มทุบแรงๆ ไปที่ใบหน้าและอกแกร่งของเขา แต่ก็ไม่มีที่ท่าว่าเฮคเตอร์จะปล่อยเธอออก ชาริมาจึงเอามือไปทึ้งผมของเขาอย่างแรง เฮคเตอร์ก็ยังคงกดจูบสอดลิ้นพันกับลิ้นของเธอ ชาริมาจึงจัดการน๊อคเอ้าท์เฮคเตอร์ โดยการกระทุ้งเข่าไปที่เฮคเตอร์น้อยอย่างแรง

“ปึก! โอ๊ย! ชะ...ชา ระ..ริมา นี่เธอกะ...กล้าทำฉัน ถะ...ถึงขนาดนี้ เลยเหรอ โอ๊ยยย....ซี๊ดส์สส.... แสบมากกกก อย่าให้ฉันลุกไปได้นะ ยัยตัวดี เธอเสร็จฉันแน่ โอ๊ย.....โอยย...เจ็บ สุดยอด โอ...ซี๊ดส์ จะใช้การต่อได้มั้ยเนี่ย ลูกพ่อ...ซี๊ดส์” เฮคเตอร์ลงไปนอนคุดคู้เอามือทั้งสองข้างกุมกล่องดวงใจของเขา กลิ้งตัวไปมา ด้วยความเจ็บปวดจนจุกแน่นไปหมด หน้าอันหล่อเหลาบิดเบี้ยวเหยเก สีหน้าซีดและเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่เกาะไปทั่วๆ  เขาเอามือชี้หน้าชาริมาอย่างคาดโทษ

“ไงล่ะฉันเตือนคุณแล้วนะ แต่คุณไม่เชื่อฉันเอง ช่วยไม่ได้ สม...น้ำ...หน้า!  มันน่าซ้ำให้สูญพันธุ์ไปเลยซะดีมั๊ง” ชาริมาทำท่าจะเข้าไปซ้ำอีก เฮคเตอร์รีบเอามือโบกไปมาปฏิเสธเธอทันที

“อย่านะ...พอแล้ว แค่นี้ผมก็เจ็บมากพอแล้ว อูยยย...”

“เห็นฉันสวย หวาน บอบบางน่าทะนุถนอมแบบนี้ ขอโทษที คาราเต้สายดำขั้น 9 เลยนะคุณ เป็นไง เจ็บมากมั๊ย นี่แค่เบสิกนะ จัดเต็มจะยิ่งกว่านี้ ฮึ ฮึ” ชาริมายืนกอดอกมองเฮคเตอร์ที่กำลังค่อยๆ พยุงตัวเองขึ้นมาอย่างทุลักทุเล  

“มา ฉันช่วย”

“อ๊ะ อย่านะ พอแล้ว”

“อะไร ฉันจะช่วยพยุงตัวคุณต่างหากเล่า ทำกลัวไปได้ ทีตอนแรกขู่เอาๆ ตอนนี้ไม่เบ่งอีกล่ะ” ชาริมาพยุงตัวเฮคเตอร์มานั่งที่โซฟา

“โอ๊ย เบาๆ สิคุณ ผมเจ็บนะ” เฮคเตอร์ตะวาดชาริมาเสียงดัง เมื่อขาข้างหนึ่งของเขาไปชนเข้ากับขาโต๊ะอย่างจัง จนมันสะเทือนไปถึงเฮคน้อย เลยยิ่งทำให้ความปวดตีตื้นขึ้นมาอีกละลอก

“แค่นี้ทำเป็นสำออย มันไม่ตายหรอกน่า หมั่นไส้นัก นี่แน่ะ” ชาริมาปล่อยแขนของเฮคเตอร์และผลักตัวเขาทิ้งลงบนโซฟา เป็นผลทำให้เฮคเตอร์ก้นจ้ำกับโซฟา ลงไปนั่งงอตัวกุมกล่องดวงใจสุดที่รักด้วยความเจ็บปวดอย่างยากจะบรรยาย อีกครั้ง!

“โอ๊ยยยย...ซี๊ดส์ จะบ้าเหรอคุณ จะปล่อยทำไมไม่บอกกันก่อน กะจะฆ่ากันให้ตายเลยรึไง โอยยย...อูยยย.. เจ็บ ไอ้หนูลูกพ่อ จะแตกมั๊ยเนี่ยะ”

“ผู้หญิงอะไร ร้ายชะมัด ซีดส์สสส”

“ฉันจะร้ายกับคนที่ร้ายกับฉันก่อน แบบคุณ ฉันว่ามันน้อยไปซะด้วยซ้ำนะ ฮึ ฮึ”

ผ่านไปราว 10 นาที ชาริมานั่งนิ่งเงียบมองหน้าเฮคเตอร์ที่บิดเบี้ยวไปมาด้วยความเจ็บปวด จนหน้าตาของเขาเริ่มจะปกติ เธอจึงหันไปหาเขาอีกครั้ง กะจะถามด้วยความสงสาร

“จะทำอะไรอีก อย่าเข้ามานะ ผมสู้จริงๆ ด้วย” เฮคเตอร์ยกมือยั้งเธอเอาไว้ เขาเพิ่งเริ่มจะดีขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอขยับเข้ามาหา จึงระแวงว่าเธอจะเข้ามาซ้ำเขาอีก

“ฉันแค่จะถามว่าคุณดีขึ้นรึยัง กลัวไปได้”

“แล้วไป ก็ไม่ค่อยเจ็บแล้ว แต่ยังแค่จุกๆ อยู่ นั่งพักซักเดี๋ยวก็คงหาย คุณก็นั่งเฉยๆ เถอะ ตัวอันตรายจริงๆ” เฮคเตอร์หันไปตอบชาริมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก ชาริมาอมยิ้ม มองเฮคเตอร์ที่ดูกลัวเธอ มันช่างต่างจากเมื่อกลางวันที่เขายังทำเก่งใส่เธอ ความน่ากลัวของเขาไม่มีเหลือให้เห็นเลยซักนิด

“นั่นคุณจะไปไหนอีก” เฮคเตอร์ถามทันทีที่เห็นชาริมาลุกขึ้นยืน

“ก็จะไปเรียกคนของคุณเข้ามาช่วยพาตัวคุณออกไปไง”

“อย่านะ นั่งลงเลย อย่าบอกให้ไอ้พวกนั้นรู้เด็ดขาด ผมอาย เดี๋ยวมันเอาไปพูดเสียหายหมด คุณนั่งเฉยๆ เถอะ ผมไม่ทำอะไรคุณแล้ว อันตรายขนาดนี้ใครจะกล้า” เฮคเตอร์พูดเสียงอ่อยๆ แล้วชำเรืองตามองหน้าเธอ

‘อย่าให้เผลอก็แล้วกันฉันจะจัดการให้อยู่หมัดเลยคอยดูแสบนัก’

“อ๋อกลัวเสียหน้าสินะ ได้ฉันจะไม่พูดก็ได้ แต่เราต้องตกลงกัน ว่าไงโอเคมั๊ย?”

“ตกลง ตกลงอะไรของคุณ”

“ก็ตกลงเรื่องการอยู่ร่วมกันของเรายังไงล่ะ”

“ทำไมผมต้องตกลง คุณอยู่ในฐานะไหน อย่าลืมสิ นี่ผมเจ้าหนี้คุณนะ”

“ฉันไม่ลืมหรอกน่า ฉันก็แค่ป้องกันตัวของฉันนิดหน่อยเอง รึคุณกลัว”

“ใครกลัว ไหนลองว่ามาสิ ถ้าไม่หนักหนาอะไร ผมอาจจะยอมรับข้อเสนอของคุณก็ได้” เฮคเตอร์ที่ตอนนี้หายเจ็บเป็นปลิดทิ้งหันมาเผชิญหน้ากับสาวสวยตรงหน้าอย่างท้าทาย

“ฉันจะยอมทำงานใช้หนี้ให้คุณจนครบห้าล้านยูโร แต่คุณต้องห้ามรังแกฉันอีกและที่สำคัญ เราต้องแยกกันนอน คุณต้องออกไปนอนห้องอื่น แค่นี้แหละ ว่าไง โอเคมั๊ย” ชาริมาหันมาถามเฮคเตอร์ เธอปล่อยแขนสองข้างวางบนโซฟาอย่างสบายใจ

เฮคเตอร์พุ่งตัวเองเข้าหาชาริมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ชาริมาที่ยังไม่ทันตั้งตัวล้มหงายหลังนอนราบไปกับโซฟาหรู ได้แต่เอามือดันหน้าหล่อๆ ของเขาเอาไว้ เธอจ้องหน้าเขา เฮคเตอร์ยิ้มอย่างผู้อยู่เหนือกว่า

“ฉันไม่ตกลง เรื่องอะไร ฉันอุส่าเสียเงินซื้อตัวเธอมาเพื่อหวังจะได้ยลโฉมกินเธอให้หนำใจ เธอสวยหวานถูกใจฉันมากก ชาริมา และห้องนี้คือห้องนอนของฉัน ทำไมฉันจะต้องแยกไปนอนที่อื่น หืม...” เฮคเตอร์มองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาหวานเยิ้ม เขากดจูบที่ริมฝีปากบางและเลยเถิดไปที่แก้มนวลอย่างเอาแต่ใจ

 “คุณอยากจะโดนอีกใช่มั๊ย คุณเฮคเตอร์” ชาริมาร้องขู่เฮคเตอร์พร้อมทั้งหันหน้าหนีใบหน้าหล่อๆ ของเขา

“เอาสิ เมื่อกี๊ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว เลยพลาด แต่ครั้งนี้ฉันรับรองว่าฉันรับมือเธอได้อย่างแน่นอน อ่อ ฉันลืมบอกไป ฉันก็คาราเต้สายดำขั้น9เหมือนกัน แต่ยังไม่หมดนะ เธอจะเอาอะไรดีล่ะ ยูโด เทควันโด้ รึว่า Boxing ฉันได้หมด แต่ตอนนี้ฉันว่าเราหยุดแล้วมาต่อสู้กันบนเตียงกันดีกว่านะ ฉันอยู่ใกล้เธอแล้วมัน...อืม....” เฮคเตอร์ส่งสายตาหวานเยิ้มให้ชาริมา เขารวบเอามือของเธอทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ แล้วก้มหอมแก้มนวลแรงๆ ชาริมาส่ายหน้าหนีหน้าของเขาซ้ายที ขวาที หนวดเคราของเฮคเตอร์ครูดเนื้อนวลของชาริมาจนแดงไปทั่ว

“ไอ้คนเจ้าเล่ห์ ไอ้บ้ากาม ปล่อยฉันนะ  ปล่อย” ชาริมาร้องด่าเขาน้ำต่เริ่มเอ่อปริ่มจะล้นออกมา

“เมื่อกี๊ยังยิ้มร่าอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้ร้องไห้ซะล่ะจ๊ะที่รัก  จุ๊...จุ๊...จุ๊ อย่าร้องไห้ไปจ้ะที่รัก ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล เดี๋ยวพี่จะสร้างความเสียวให้น้องเอง ชอบนักใช่มั๊ยความรุนแรงน่ะ มามะพี่จะจัดให้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เฮคเตอร์แกะเอาเนคไทค์ออกมามัดมือของชาริมาที่เขารวบไว้เหนือศีรษะ เขาผูกติดกับพนักวางแขนของโซฟา แล้วเอาตัวเองกดทาบตัวเธอไว้ เอื้อมมือไปดึงผ้าขนหนูผืนเล็ก ที่ชาริมาวางไว้บาโซฟาอีกตัวแล้วลุกขึ้นจับขาของเธอชิดติดกันแล้วมัดตรงข้อเท้าอย่างแน่นหนา

เฮคเตอร์ลุกขึ้นมายืนมองชาริมาที่โดนมัดหัวมัดท้าย พยายามดิ้นไปมา เขายกยิ้มร้ายที่มุมปาก มองหน้าหวานๆ ของเธอที่ส่งสายตาดุๆ มาให้เขา

“เอาสิคนเก่ง แน่จริงแก้มัดให้ได้ก่อนนะ แล้วค่อยมาทำร้ายร่างกายของพี่ รีบๆ แก้มัดนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เฮคเตอร์เดินผิวปากเข้าห้องแต่งตัวถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วเดินออกมายืนอวดร่างกายที่มีแต่กล้ามเนื้อเป็นลอนให้ชาริมาดู

“ไงจ๊ะที่รัก อย่างพี่นี่เซ็กส์ซี่พอสำหรับน้องรึเปล่าฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ชาริมาหันไปมองตามเสียงเรียกของเฮคเตอร์ เขายืนแก้ผ้าหมุนตัวไปมายิ้มร่า เธอหยุดชะงักมองเขาตาโต อ้าปากค้าง ด้วยความตกใจ แล้วร้องกรี๊ดๆ ด่าว่าเขาลั่นห้องแล้วหลับตาหันหน้าหนี “กรี๊ด... ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า ไอ้โรคจิต ไอ้พวกชอบโชว์ น่าไม่อาย กรี๊ด... ไอ้คนบ้ากาม ไปนะ ไป ไอ้บ้า”

“เธอยังไม่ได้ตอบฉันเลย หุ่นฉันเซ็กส์ซี่ขยี้ใจเธอรึเปล่า หืม...ชาริมา บอกพี่มาซิจ๊ะ ที่รักของพี่” เฮคเตอร์พูดเสียงกระเส่าแล้วค่อยๆ เดินเข้าหาชาริมา เขาอยากแกล้งเธออีกสักนิด แล้วค่อยเข้าไปอาบน้ำ

ชาริมาหันไปมองตามเสียงของเขา แล้วรีบหันกลับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเธอแดงขึ้นเป็นปื้นลามลงมาถึงคอ ชาริมาหลับตาปี๋ หันหน้าเข้าหาโซฟา ร้องห้ามเขาให้หยุดเสียงหลง

“หยุด หยุดอยู่ตรงนั้นนะคุณเฮคเตอร์ อย่าเข้ามานะ ฉะ...ฉันขอร้อง”

“เธอว่าอะไรนะ ฉันไม่ค่อยได้ยิน สงสัยต้องเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อย” เฮคเตอร์เดินย่างสามขุมเข้าหาชาริมา ที่นอนกลัวเขาจนสั่นเป็นลูกนก

“มะ...มะ...ไม่ต้อง ไปอาบน้ำเลย ฉันขอร้องล่ะ นะคุณเฮคเตอร์ นะคะ”

“ก็ได้ ฉันไปอาบน้ำก็ได้ แต่เธอต้องนอนเตียงเดียวกับฉันนะ ไม่งั้นฉันจะอืม... ว่าไง” เฮคเตอร์นั่งลงข้างๆ ตัวของชาริมา เขาเอามือไปลูบเนินอกทั้งสองข้างของหญิงสาว บีบเค้นอย่างเอาแต่ใจ แล้วก้มหน้ากดจูบซอกคอขาวของเธอแล้วไล่ขึ้นไปที่ใบหูขาวสะอาด

ชาริมาที่ได้แต่นอนอยู่เฉยๆ หน้าร้อนผ่าวน้ำตารื้นเอ่อล้นจนไหลออกมาสองข้างแก้ม เฮคเตอร์หยุดชะงักทันที ที่สัมผัสกับน้ำตาของชาริมา เขามองหน้านวลของเธอแล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้เธอ

“ชู่ว์...อย่าร้องไห้ ฉันไม่แกล้งเธอแล้วที่รักของฉัน ...จุ๊บ...” เฮคเตอร์กดจูบที่ริมฝีปากบางแล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำไป

15 นาทีผ่านไป เฮคเตอร์เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเอาผ้าขนหนูพันเอวสอบเอาไว้ เขาเดินมาแอบดูชาริมาที่นอนหลับลงด้วยความเพลีย เฮคเตอร์รีบเช็ดตัวแล้วสวมกางเกงนอน แล้วเดินไปที่โซฟา เขาก้มจูบที่ริมฝีปากบาง แล้วหอมแก้มนวล

 “ฉันจะบอกเธอยังไงดี ชาริมา ฉันรักเธอตั้งแต่แรกเห็น เธอไม่เหมากับไอ้เอลผีพนันเลยซักนิด มันไม่ได้รักเธออย่างที่ฉันรัก แค่ฉันเห็นน้ำตาของเธอฉันก็แกล้งเธอไม่ลงแล้ว ที่รักของฉัน ...จุ๊บ...” เฮคเตอร์พึมพำออกมาเขามองหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้หมดสิ้นฤทธิ์เดช แล้วก้มจูบที่หน้าผากของหญิงสาว

เฮคเตอร์แก้มัดแล้วอุ้มชาริมา มานอนบนเตียงกว้าง เขาล้มตัวลงนอนข้างๆ เธอ แล้วนอนกอดเธอไว้แนบกายแกร่ง อย่างหวงแหน  ชาริมาที่ละเมอคิดว่าเฮคเตอร์เป็นหมอนข้าง เธอเอื้อมมือไปกอดเขา แล้วเอาขาก่ายขาของเฮคเตอร์ไว้  เฮคเตอร์ที่ยังไม่หลับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข แล้วกดจูบที่ศีรษะของชาริมา แล้วหลับตาลง ข่มความต้องการที่ตีตื้นขึ้นมาประท้วงเขา

รุ่งเช้าชาริมาลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองถูกกอดรัด แน่นจนแทบขยับไม่ได้ เธอลืมตาพรึบขึ้นมาทันที มองเคราที่แนบสนิทกับใบหน้านวลของตัวเอง ชาริมาผลักอกของเฮคเตอร์อย่างแรง แต่เฮคเตอร์กลับกอดรัดเธอแน่นยิ่งขึ้น

 “จะรีบตื่นไปทำไมกัน ยังเช้าอยู่เลย นอนอีกสักหน่อยน่า ฉันอยากนอนกอดเธอแบบนี้อีกซักพัก” เฮคเตอร์ยังคงนอนกอดชาริมานิ่ง แต่ชาริมาสิ ดิ้นรนขัดขืนไปมา จนเฮคเตอร์ต้องร้องห้าม

“ชาริมา ถ้าเธอยังไม่หยุดอยู่เฉยๆ ฉันจะไม่อดทนละนะ”

“อดทนอะ...อะไรกะ...กัน?” ชาริมาหยุดนิ่งถามเขาเสียงตะกุกตะกัก

“ก็เธอดิ้นไปมา จนขาของเธอมันไปปลุกลูกชายของฉันให้ตื่น แล้วถ้าลูกชายของฉันตื่นขึ้นมา ฉันไม่รับปากความปลอดภัยของร่างกายเธอนะ ว่าไง จะยอมนอนนิ่งๆ ให้ฉันกอด หรือว่ายังจะดิ้นไปมาปลุกลูกชายของฉันให้มันตื่นมาจัดการเธอซะ” เฮคเตอร์เอามือท้าวศีรษะไว้แล้วจ้องมองใบหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้นอนนิ่งไม่ไหวติง แต่ยังคงส่ายลูกตาไปมา เธอพยายามมองต่ำลงไป

“มันสงบรึยังคุณ”

“ช่างมันเถอน่า อย่าไปสนใจเลย คุณอยู่นิ่งๆ แบบนี้น่ะดีแล้ว นอนต่อเถอะ อีกสักพักค่อยตื่นก็ได้” เฮคเตอร์พูดจบก็หลับตาลง เขายังคงกอดชาริมาเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระง่ายๆหรอก

ชาริมานอนหลับตานิ่ง เธอยังไม่หลับ เพียงแค่รู้สึกกลัวคำขู่ของเฮคเตอร์เท่านั้น..................................

เพิ่มให้จนจบตอนแล้วนะคะ^_^