เชลยรักซาตานร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรก...รีไรท์

บทที่ 1           

โตรอนโต แคนนาดา

หญิงสาวรูปร่างเพรียวบาง อรชรสมส่วน เจ้าของดวงตาสวยหวาน เธอเอามือเรียวเล็กไปแตะที่แขนของชายหนุ่มรูปงามที่นั่งอยู่ข้างกาย  ริมฝีปากแดงระเรื่อน่าจูบเผยอเรียกชื่อของเขา ให้เลิกสนใจโทรศัพท์ในมือ แล้วหันมาสนใจที่ใบหน้าของเธอแทน “เอล เอลคะ”

ชายหนุ่มละสายตาจากโทรศัพท์ในมือแล้วหันมามองหน้าแฟนสาว เขายิ้มให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน “ครับ ริมามีอะไรเหรอครับ”

“คุณรอริมาอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวริมาขอเดินไปซื้อของตรงมุมตึกหน่อยค่ะ” ชาริมายิ้มหวานๆ ให้กับเอลคนรัก ที่นั่งอยู่ข้างกาย

ชาริมา เปเรซ หญิงสาวหน้าสวยหวาน ลูกครึ่งไทย - อิตาลี เธอเป็นกำพร้า อยู่ตัวคนเดียวมาตลอดตั้งแต่มารดาของเธอจากไป แม่พาเธอมาอยู่ที่แคนนาดาตั้งแต่ยังเด็ก ชาริมาเลยไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนที่พอจะพึ่งพาได้ จนเธอได้มาเจอกับเอลคนรักนี่แหละ ถึงได้ย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกัน ร่วมเป็นรูมเมทเพื่อหารค่าห้องกับเขาและหวังเล็กๆ ว่า เขาจะสามารถเป็นที่พักพิงให้เธอได้

“ครับ ริมาไปเถอะเดี๋ยวผมจะนั่งรออยู่ตรงนี้” เอลชายหนุ่มรูปงาม หันไปส่งยิ้มให้แฟนสาวแล้วหันหน้ากลับมาจ้องโทรศัพท์ที่อยู่ในมือต่อ

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำแล้วหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็ก มาสะพายเอาไว้ เธอรีบก้าวเท้าไปยังร้านซุปเปอร์ตรงมุมตึก

รถยนต์สีดำยี่ห้อหรูจอดเทียบอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับชายหนุ่ม กระจกรถด้านข้างหลังคนขับถูกเลื่อนลงเล็กน้อย สายตาของคนที่อยู่ในรถจับจ้องมาที่ชายหนุ่มคนนั้น 

“นั่นครับ คุณเฮคเตอร์ มันอยู่นั่น”  ลูซิโอ้ลูกน้องคนสนิทที่นั่งอยู่เบาะหน้าคู่กับคนขับหันไปบอกกับเจ้านายหนุ่มถึงเป้าหมายที่พวกเขากำลังตามหาอยู่

หากแต่เจ้านายของเขามิได้สนใจในตัวของชายหนุ่มเลยซักนิด เขามัวแต่จับจ้องอยู่ที่หญิงสาวที่เดินละจากชายหนุ่มเมื่อสักครู่ และเธอกำลังเดินเข้ามาใกล้รถของพวกเขาเข้ามาทุกที

เฮคเตอร์ เจ้าพ่อหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคาย คิ้วเข้มหนา ดวงตายาวรีสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน หนวดเคราตามแนวสันคางทั้งสองข้างได้รับการกันมาอย่างเป็นระเบียบ ยิ่งทำให้เขาแลดูดุดันน่าเกรงขาม หล่อร้ายตามแบบฉบับแบดบอย

“สวย...หวาน...น่า...” เฮคเตอร์พึมพำออกมาเหมือนคนละเมอ ทำให้ลูกน้องคนสนิททั้งสองต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง

“เธอเป็นใคร” เจ้าพ่อหนุ่มเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท

“น่าจะเป็นคนรักของมันน่ะครับ ผมรู้มาว่ามันอยู่คอนโดกับคนรักสองคน” ลูซิโอ้ตอบเจ้านายหนุ่ม ที่ไม่ยอมละสายตาจากหญิงสาวร่างบางที่กำลังจะเดินผ่านรถที่พวกเขากำลังนั่งอยู่

เฮคเตอร์หันมองตามหญิงสาวแสนสวยที่กำลังเดินผ่านรถของเขาไปอย่างต้องมนต์ เขามองตามจนเธอเดินลับตาไป 

“ถ้าคุณเฮคเตอร์สนใจ...” ลูซิโอ้ยังพูดไม่จบคำก็ต้องชะงักเสียงและก้มหน้านิ่ง เมื่อมีเสียงเข้มๆ ของเจ้าพ่อหนุ่มดังสวนขึ้นมา

“ยังไม่ใช่ตอนนี้” เฮคเตอร์พูดตัดบท และหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่นั่งจดจ้องโทรศัพท์แทน

“โทรหามันซิ” เฮคเตอร์สั่งลูกน้องคนสนิทเสียงเข้ม

“ครับ” ลูซิโอ้รับคำและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์และกดโทรออกทันที

ครืด...ครืด ครืด...ครืด โทรศัพท์ในมือของเอลสั่นไปมา เอลมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าหวาดผวา แต่ก็ต้องจำใจกดรับเพราะถ้าเขาไม่รับ คงต้องมีเรื่องรุนแรงตามมาในไม่ช้า “สวัสดีครับ”

“ว่าไงเอล นายจะใช้หนี้ได้เมื่อไหร่ นี่มันก็หลายวันแล้วนะและยอดมันก็สูงมากแล้วด้วย และเจ้านายของฉันคงจะรอแกไม่ไหว” ลูซิโอ้กรอกเสียงเข้มลงไปในโทรศัพท์ เขาไม่ลืมที่จะเปิดเสียงให้เจ้านายของเขาได้รับฟังด้วย

“คุณลูซิโอ้ ผมขอเวลาสักหน่อยได้ไหม ตอนนี้ผมยังไม่มี เดี๋ยวคืนนี้ผมจะไปแก้มือ เอาดอกไปให้นายของคุณก่อน วันพรุ่งนี้ผมจะโทรหาที่บ้านให้ส่งเงินมาแล้วผมจะเอาไปให้คุณที่กาสิโน แต่คืนนี้รับรองผมจ่ายดอกให้คุณแน่” เอลพยายามพูดโน้มน้าวให้ปลายสายเห็นใจเขา

ลูซิโอ้หันไปมองหน้าเจ้านายเพื่อรอคำตอบ เฮคเตอร์พยักหน้าเบาๆ ลูซิโอ้เลยกรอกเสียงลงในโทรศัพท์ 

“ได้ ตกลงตามนั้น แล้วฉันจะรอแกที่กาสิโน” ลูซิโอ้พูดจบก็กดตัดสายทันที

“ไปได้” เฮคเตอร์เอ่ยสั่งคนขับรถเสียงเข้ม รถยนต์หรูแล่นผ่านหน้าของเอลไป สายตาของคนในรถจับจ้องมาที่เอล โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยซักนิด

เอลเป่าปากออกมาอย่างโล่งอก เขากำโทรศัพท์ในมือแน่น ในหัวของเขาตอนนี้สับสนว้าวุ่นไปหมด

“จะเอาที่ไหนไปใช้หนี้วะ! จะทำไงดีวะเนี่ยฮึ่ย!” เอลกำมือทุบเข่าตัวเองอย่างหัวเสีย

“มาแล้วค่ะ รอริมานานมั๊ยคะนี่ริมารีบด่วนเลยนะ” ชาริมาเดินถือถุงกระดาษเล็กเข้ามาหาแฟนหนุ่มแล้วยิ้มหวานๆ ให้กับเขา

เอลหันไปมองคนรักแล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “มาแล้วเหรอครับ ริมาไปนานจังผมคิดถึง” เอลเดินเข้าไปกอดชาริมาแล้วพาเธอมานั่งม้านั่งยาวสีขาวส่วนเขาก็นั่งลงข้างๆ เธอ

“อะไรกัน แค่แป๊บเดียวเอง หิวรึยังคะริมาซื้อทาร์ตไข่ร้านโปรดคุณมาด้วยนะ”

“ริมานี่น่ารักที่สุดเลย รู้ใจผมไปหมดทุกเรื่องแล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมรักได้ยังไง” เอลยื่นหน้าไปหอมแก้มนวลของคนรักอย่างเอาอกเอาใจ และทำท่าจะเลยเถิด ชาริมาจึงเอามือผลักใบหน้าของเขาออก

“อื้อ... เอลพอได้แล้วค่ะ ทานทาร์ตไข่ดีกว่ากำลังอุ่นได้ที่เลย”

“ครับ เอามาสิเดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย แล้วคุณล่ะริมา คุณไม่หิวเหรอ”

“ริมาไม่หิวค่ะ แค่กาแฟแก้วนี้ก็พอแล้ว เอลทานเถอะค่ะ ริมาซื้อมาให้หลายอันเลยนะ เห็นว่าเอลไม่ได้ทานนานแล้ว” ชาริมาบอกคนรัก เธอส่งยิ้มหวานๆ ให้กับเขา แล้วเอามือเรียวหยิบถุงกระดาษเล็กๆ ยื่นให้เอลคนรักของเธอ

“ครับ เดี๋ยวผมจะทานให้หมดเลย เอาให้ความหวานทะลุอกไปเลย”

“ขนาดนั้นริมาสงสัยต้องโดนจับข้อหาวางยาคุณแล้วล่ะมั๊ง”

“ริมาโดนผมจับมาตั้งนานแล้วนะ ไม่รู้ตัวเลยเหรอ”

“ข้อหาอะไรคะ”

“ข้อหาทำให้ผมหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นไงล่ะที่รัก ...จุ๊บ..” เอลกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากแดงระเรื่อ

“บ้า มีที่ไหนกัน คุณนี่” ชาริมารู้สึกเขินจึงตีที่แขนของแฟนหนุ่มเบาๆ

ทั้งสองคนนั่งทานอาหารไปหยอกล้อกันไปตามประสาคนรัก จนบ่ายแก่ๆ เอลจึงชวนชาริมากลับที่พัก

“เรากลับกันเถอนะริมา ผมง่วงอยากนอนเอาแรงหน่อย เดี๋ยวคืนนี้ผมต้องไปหาเพื่อนอีก กลับกันเถอะจ้ะ”

“คืนนี้คุณต้องไปอีกแล้วเหรอคะ ช่วงนี้คุณออกทุกคืนเลยนะ” ชาริมาหน้าเปลี่ยนทันทีที่ได้ยินเอลบอกว่าจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนของเขาในคืนนี้

“เพื่อนมันเลี้ยงน่ะ ถ้าไม่ไปเดี๋ยวมันจะโกรธเอา แค่คืนเดียวเองนะครับ” เอลโอบเอวชาริมาแล้วกอดเธอเอาไว้ ออดอ้อดอย่างเอาใจ

ชาริมาทนแรงออดอ้อนของเอลไม่ไหวเลยยอมตกลง ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้แทบทุกครั้ง “ก็ได้ค่ะ แค่คืนเดียวนะ”

“ครับแค่คืนเดียว ริมาของผมน่ารักเสมอ”

กาสิโน

เอลกำลังยืนโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง วันนี้เขาเสียไปจนเกือบหมดตัวแล้ว “อะไรวะ เล่นมาค่อนคืนมีแต่เสียๆ ไม่เห็นจะมีได้บ้างเลย โกงกันรึเปล่าวะ”

“อ้าว... ใจเย็นๆ สิเอล ฉันว่าวันนี้ดวงนายคงไม่รุ่งเหมือนสาวน้อยโต๊ะข้างๆ นั่นละมั๊ง ดูสิ! ฉันเห็นเธอร้องเฮลั่นเกือบทุกตา” เมสันเพื่อนของเอลชี้ให้เขาดูหญิงสาวสวยโต๊ะข้างๆ ที่มีกองชิพกองอยู่ตรงหน้ากองโต

เอลยืนมองอยู่พักใหญ่ เขาเห็นเธอร้องเฮเกือบทุกรอบ เอลไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหว่านเสน่ห์แม่สาวน้อย ที่แสนจะสวยเซ็กซี่ทันที “สวัสดีครับคนสวย วันนี้คุณดวงดีจังเลยนะครับ”

สาวสวยหันมามองเขาแล้วยิ้มหวานๆ หัวเราะร่า “ค่ะก็คนมันกำลังมือขึ้นนี่คะ” 

“อืมถ้างั้นผมว่าผมลองเล่นตามคุณบ้างดีกว่า ลองดูซิว่าดวงของคุณจะแรงจริงรึเปล่า”เอลยืนใกล้ๆ ส่งสายตาเจ้าชู้ให้หญิงสาว ซึ่งที่จริงแล้วเขาสนใจกองชิพกองโตตรงหน้ามากกว่าตัวเธอซะอีก

“ได้สิคะ ถ้าคุณอยากลอง” หญิงสาวนิรนามยิ้มหวานๆ ให้เขา เธอนึกพอใจในใบหน้าหล่อๆ ของเขา

และมันก็ได้ผลเอลเล่นตามเธอจนได้ชิพมากองตรงหน้าเป็นกอบเป็นกำ เขายิ้มหน้าบานหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

“ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ เพราะนี่มันดึกมาแล้ว แล้วเจอกันอีกนะคะสุดหล่อ อ่อเกือบลืมไป นี่นามบัตรของฉันค่ะ ไปแล้วนะคะ จุ๊บ..” สาวสวยยื่นนามบัตรให้เอลและกดจูบที่ข้างแก้มของเขาแล้วเดินออกไป

เอลรีบเก็บชิพและเดินตามสาวสวยออกไป “เดี๋ยวสิคุณ รอผมด้วย”

“คุณตามฉันมาเพื่อ?”

“ผมอยากเลี้ยงเหล้าคุณสักแก้วสองแก้ว เพื่อเป็นการขอบคุณ”

“ได้สิถ้าคุณต้องการ ฉันเทย่าค่ะ”

“ผมเอลยินดีที่ได้รู้จักครับเทย่า”

ทั้งสองคนแลกชิพและกำลังจะเดินออกไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเท้า เพราะมีชายชุดดำสองสามคนมายืนปิดทางของเขาทั้งสองไว้

“ไงเอล วันนี้ดวงขึ้นนี่ ไหนล่ะดอก จ่ายมาสิ”

“ได้เลยอ่ะนี่” เอลหยิบชิปในมือส่งให้ชายชุดดำไป

“แล้วส่วนที่เหลือล่ะ”

“ผมขอเวลาหน่อยละกันคุณลูซิโอ้”

“ได้ เจ้านายของฉันให้เวลาแก 1 อาทิตย์ ฉันหวังว่าแกคงไม่ผิดนัดอีกนะ” ลูซิโอ้รับเงินจากเอลแล้วขู่เขาเสียงเข้ม และบอกให้ลูกน้องเปิดทางให้เอลเดินออกไป

“แน่นอน เพราะถ้าผมยังมีเธออยู่รับรองผมไม่ผิดนัดคุณแน่ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เอลเดินกอดเอวสาวสวยข้างกายหัวเราะร่าออกไป ลูซิโอ้ยิ้มเยาะที่มุมปากแล้วหรี่ตามองตามหลังเอลไป....

ชาริมายังไม่หลับเพราะเป็นห่วงคนรัก เธอเดินไปมา กำโทรศัพท์ในมือแน่น เธอกดเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั๊ง แต่เอลก็ไม่เคยกดรับเธอเลยซักครั้ง ยิ่งทำให้ชาริมารู้สึกเป็นห่วงเขามากขึ้น

“ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่มาอีกนะ โทรก็ไม่รับสายด้วยเป็นอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้” ชาริมานั่งบ่นบนโซฟาตัวยาว ชะเง้อคอมองลอดหน้าต่างออกไปยังถนนแล้วสอดสายตาหาคนรัก ที่ยังไม่เห็นแม้เงา.....

ผับใกล้ๆ กาสิโน

“เอลขา อีกแก้วนะคะรูปหล่อ” เทย่ายื่นแก้วเหล้าไปจ่อที่ปากของเอลเตรียมเทน้ำสีอัมพันเข้าไปในปากของเอล

“โอเค...หมดแก้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เอลที่เมาไม่ได้สตินั่งแทบไม่ตรงจนต้องพิงตัวเองมาที่สาวสวย เขาเอาหน้าซุกซอกคอขาวของเธอ แล้วเอามือโอบกอดตัวเธอไว้

“อุ๊ยเอลขา ใจเย็นๆ สิคะ” เทย่าหัวเราะคิกที่เอลเอาหน้าซุกซอกคอของเธอ เธอเรียกเด็กในร้านมาช่วยเธอแบกตัวของชายหนุ่มออกไปขึ้นรถแล้วจ่ายทิพให้อย่างงามและขับรถออกไปยังคอนโดของเธอ...

..........................................................................................