คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 หึง!...รีไรท์
อนที่ 3
พิมพ์ ลภัส บอให้บาสเียนไปส่นเอที่บ้าน่อน
เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นุนัศึษา เพราะวันนี้เธอ้อพรีเน์นิพนธ์
พิมพ์ ลภัส บอทาให้บาสเียน และแล้วเา็มาอรถหน้าทาวเฮ้าสน์เล็ๆ หิสาวรีบ้าวเินเ้าไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าโย่วน
บาสเียนับเรื่อยน์แล้ว้าวลารถ เินเ้าไปในบ้านอเธอ
ภายในบ้านถึะเล็แ่็ูสะอาสะอ้าน
้าวอถูัไว้อย่าเป็นระเบียบ บาสเียนเินเามานั่รอ พิมพ์ ลภัส ที่โฟา
เาเอื้อมหยิบรอบรูปที่ั้อยู่รโ๊ะมุมห้อึ้นมาู เป็นรูปอพิมพ์ ลภัสับน้าสาวอเธอ
ภายในรูป เธอยืนอเอวน้าสาวอเธอ แล้วน้าสาวอเธอ็อเธอไว้้วยแน้าหนึ่
ส่วนอี้า ถือุ๊าูไว้สูๆ ทั้สอนียิ้มว้า ูมีวามสุ รัใร่ันี
บาสเียนูรูปอื่น ที่ั้วา้วยัน ูไป็ยิ้มไป
เมื่อเห็นอิริยาบท่าๆ อพิมพ์ ลภัส
สัพัให่ๆ พิมพ์ลภัส็วิ่ลมาา้านบน เธอสวมุนัศึษา
ถึะไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ แ่็ูน่ารัในสายาอบาสเียน
“ป่ะ ุเราไปันเถอะ ันรีบเี๋ยวไม่ทันพรีเ้น”
นัศึษาสาวพูะเินไปหยิบรอเท้ามาสวมใส่ บาสเียนเินรไปที่รถ
และิเรื่อยน์รอเธอ พิมพ์ ลภัส เมื่อปิประูบ้านเรียบร้อย็รีบวิ่มาึ้นรถ
บาสเียน็ออรถทันทีที่เธอึ้นรถเรียบร้อยแล้ว
ในรถ พิมพ์ ลภัส เปิระเป๋า รวู อันนั้น
อันนี้ แล้ว็บ่นๆ “ภานิพนธ์
เรียบร้อยแล้ว และเอสารประอบ็เรียบร้อย แล้วุปาา็มีแล้ว อืม โอเ พร้อม!” พิมพ์ ลภัสเอามือทั้สอ้า บระเป๋าพร้อมันเบาๆ
บาสเียนหันไปมอเธอแล้วส่ายหัวไปมา
“เธอนีู่ยุ่ๆ ลอเวลาเลยนะ ีวิวุนวายี” บาสเียนพูเหน็บ พิมพ์ ลภัส
เลย้อนให้เา แล้วหันไปมอวิวนอัวรถอย่าไม่สนใในำพูอเา บาสเียนยยิ้ม
แล้วหันลับไปสนใหนทา้าหน้า
รถยน์หรู แล่นเ้ามาในมหาลัยื่อั
แล้วมาอหน้าะศิสป์ศาสร์ พิมพ์ ลภัส ้าวเท้าลารถ ่อนไป เธอหันมาหาเา
“ุรอันอยู่แถวๆ นี้็ไ้ ันึ้นไปไม่นานหรอ
ัสอั่วโม แ่ถ้าุะลับ่อน็ไ้นะ เี๋ยวเสร็แล้วันะโทรหาุ็แล้วัน”
“ันะรออยู่แถวนี้แหละ
ี้เียับรถลับไปลับมา”
“ั้น็แล้วแุ่็แล้วัน ันไปล่ะ” พิมพ์
ลภัสพูบ็รีบเินึ่วิ่ไปทันที บาสเียนเลยหาที่อรถใล้ๆ รอเธอ
เวลาผ่านไปราวสอั่วโมว่าๆ
บาสเียนยแน้ายึ้นมาูนาฬิาที่้อมือ แล้วะเ้อมอไปทาที่ เธอเินเ้าไป
เามอหาเธออยู่พัให่ๆ ็เห็น พิมพ์ ลภัส ็เินมา บาสเียนลุึ้นยืน
บิัวไปมา เพื่อลายวามเมื่อยล้า แ่แล้วเา็้อหยุะั ็ หิสาวไม่ไ้มานเียว
เธอเินมาับเพื่อนาย ทีู่ะสนิทสนมันเป็นพิเศษ
บาสเียนยืนหน้าอิ้วผูโบว์มอเธอและเพื่อนนัศึษาาย
พิมพ์ ลภัส ูร่าเริ ยิ้มแป้นให้ับเพื่อนนัศึษานนั้น
แ่แล้วบาสเียน็ถูลมพิษหึเ้าระหน่ำอย่าัเบ้อเร่อ เมื่อ
มีายนหนึ่ที่สวมุไปรเวท เินยิ้มว้าถือ่ออไม้่อให่เ้าไปหา พิมพ์
ลภัส และทันทีที่ พิมพ์ ลภัส เห็นหน้าอายนิรนาม
เธอระโอายนนั้นัวลอย นายนิรนาม้อโอบอร่าอเธอไว้
“พี่แทน...” พิมพ์
ลภัสวิ่เ้าหาายหนุ่มรูปามที่ถืออไม้่อให่เินรมาที่เธอ
แล้วระโอัวลอย
“ิถึที่สุเลย พี่แทนลับมาเมื่อไหร่ะ
ทำไมไม่บอพิม พิมะไ้ไปรับ” พิมพ์ ลภัส ับมืออแทนไทยเย่าไปมา้วยวามีใ
บาสเียนทนยืนูไม่ไหวึรีบ้าวยาวๆ
เ้าไปว้าแนอ พิมพ์ ลภัสแล้วลาัวเธอออมา
ท่ามลาวามุนอนในลุ่ม
“ุลาันออมาทำไม ปล่อยันนะ!” พิมพ์ ลภัส ึ่เินึ่วิ่ามแรุอบาสเียน
“นีุ่ปล่อยันเียวนี้นะ ันเินเอไ้
ไม่้อึแรนานี้็ไ้ และุะรีบไปไหน...เฮอะ? ันยัุยับเพื่อนอันไม่บเลย
ุบาสเียนันเินามะไม่ทันอยู่แล้วนะ ปล่อยันสิ! ปล่อย!” บาสเียนหยุยืน้อหน้า พิมพ์ ลภัส
เาบรามแน่น แล้วเพิ่มแรบีบที่มือหนา พิมพ์ ลภัส รู้สึเ็บึพยายามบิ้อมือออ
หิสาวสะบัแนออามืออเาอย่าแร
และเป็นัหวะที่บาสเียนสะบัมืออเาออพอี พิมพ์ ลภัส
้อหน้าเอาเรื่อับเา
“ันยัุยับเพื่อนไม่บ
ทำไมุถึลาัวันออมา เสียมารยาท!” พิมพ์ ลภัส
สบทใส่หน้าอบาสเียน
“เพื่อนเหรอ ระโอันะนานั้นเรียว่าเพื่อนเหรอ”
“ใ่! สำหรับัน เรียว่าเพื่อน”
“แ่ันไม่อบให้เธอทำอย่านั้น” บาสเียนยั้อหน้าหิสาวราวับะลืนิน
“ุไม่มีสิทธิมาสั่ัน”
“มีสิ!
เธอลืมไปแล้วเหรอว่าันเป็นนาย้าอเธอ”
“ไม่ลืม แ่นี่มันเรื่อส่วนัวอัน”
“เรื่อส่วนัว็ทำแบบนี้ไม่ไ้! ันไม่อนุา!”
“แ่ันะทำ!” พิมพ์ ลภัส พูบ
็หันลับะเินไปหาเพื่อนายอเธอ”
“ถ้าเธอ้าวออไปแม้แ่้าวเียว
ันะสั่ระับารผ่าัอน้าสาวเธอ ในวันพรุ่นี้!” บาสเียนยืน้อมอหิสาว
พิมพ์ ลภัส หันลับมามอหน้าเา เธอโรธเานหน้าาแไปหม
“ึ้นรถ! พิมพ์ ลภัส” บาสเียนสั่หิสาวเสียเ้ม หิสาว้อหน้าบาสเียนอย่าไม่สบอารม์
แล้วเปิระาประูออ ้าวึ้นไปนั่ในรถ และปิประูเสียัลั่น “ปั!”
บาสเียนหันลับไปมอทาเพื่อนายอ พิมพ์ ลภัส
เายืนส่สายาพิา แล้ว้าวึ้นรถและับออไปอย่ารวเร็ว
ลุ่มเพื่อนายอพิมพ์
ลภัส มอามหลัอย่าุน “ใรัน แฟนอพิมเหรอ”
“ไม่รู้เหมือนันรับ แ่พิม็ไม่เยพูถึนะรับ
สสัยแฟนสายฟ้าแล็บ เหมือนับแ่สายฟ้าแล็บน่ะรับ” มาวิน เพื่อนนัศึษาอ พิมพ์
ลภัส เย้าแทนไทยเล่น เพราะเารู้ว่าแทนไทยแอบอบ พิมพ์ ลภัส มานานแล้ว
แ่ยัไม่มีโอาสบอับเธอ
แทนไทย เป็นรุ่นพี่รหัสอ พิมพ์ ลภัส
ั้แ่เธอเพิ่เ้ามหลาลัยใหม่ๆ แ่เห็นเธอรั้แรเา็นึอบ
ยิ่ไ้มาใล้ิัน็ยิ่ทำให้รัเธอมาึ้น
นระทั่เาเรียนบและไปเรียน่อที่ออสเเรีย แ่็อยิ่อมาเป็นระยะๆ
วันนี้เาะมาเอร์ไพร์เธอ แ่้อลับมาเอเรื่อที่เอร์ไพร์ว่า
แทนไทยมอออว่าผู้ายที่ลาัวอ พิมพ์ ลภัส ไปเาหึ!!! ทำให้ัวเาเอนึเศร้าใไม่น้อย
“พี่แทน อไม้นี่พี่ไม่ไ้ใ้แล้ว ผมอนะ”
มาวินแล้เอ่ยทีเล่นทีริ
“อือ เอาไปสิ” แทนไทยยื่นอไม้ใส่มืออมาวิน
แล้วเินอลับไป
“อบุนะร๊าบบ...บพี่”
มาวินร้อะโนบอแทนไทยที่เินออไปไ้ไม่ไลนั
แทนไทยโบมือให้เป็นารอบรับ มาวินเลยเินถืออไม้ไปอย่ารุ้มริ่ม น้ออะอม๋าวันนี้พี่วินื้ออไม้มาฝา
ฮึ ฮึ
บาสเียนเหยียบันเร่นเือบมิามอารม์โรธอัวเอ
พิมพ์ ลภัส นั่นิ่มอออไป้านนอัวรถอย่าไม่สนใ ายหนุ่มเห็นว่า พิมพ์ ลภัส ไม่สนในเอ
เาเลยเหยียบเบระทันหัน นหัวอพิมพ์ ลภัสแทบโับอนโลรถ
นเธอ้อหันมาโวยเา
“โอ๊ย...ย
ับให้มันีๆ หน่อยไม่ไ้รึไ”
“มันเป็นใร?”
ายหนุ่มะวาเสียเ้ม
้อหน้ารอำอบาหิสาว
“ุหมายถึใร”
“็ไอ้ผู้ายที่เธอระโออเมื่อี๊นี้”
“ันไม่บอ!”
“พิมพ์ ลภัส! อย่าโยโย้ับัน
ันถามว่ามันเป็นใร!” บาสเียนระาแนอนัวเล็มาำเอาไว้แน่น
เาเพิ่มแรบีบ น เธอเริ่มเ็บึร้อ้าน
“โอ๊ย...ย
ันเ็บ ปล่อย!” พิมพ์ ลภัส พยายามบิ้อมือให้หลุามืออเา
เาพูเสีย่ำนูน่าลัว “อบันมาว่ามันเป็นใร
อย่าให้ันโรธยิ่ว่านี้” บาสเียนบรามแน่น ้อหน้าอหิสาวนาแทบะถลน
พิมพ์ ลภัส เริ่มลัวนรหน้า อบาเธอเริ่มแ
น้ำาเริ่มเอ่อล้นออมา
“อีรุ่นพี่ที่มหาลัย แ่อนนี้เาบไปแล้ว และเพิ่ลับมาาออสเเรีย
พอใรึยั” หิสาวอบอย่าประประันแล้วหันหน้าหนีไปมอ้านนอัวรถ
“เลิิ่อับมัน” บาสเียนสั่เสียเ้ม
“อะไรนะ?” พิมพ์ ลภัส
หันลับมามอหน้าเา
“ันบอว่าให้เลิิ่อับมัน!”
“ไม่! ันไม่เลิ ุเป็นใร ห๊า? มีสิทธิ์อะไรมาสั่ให้ันเลิบับเา”
“็เป็น... นาย้าเธอยัไล่ะ”
บาสเียนหยุะัเมื่อโน พิมพ์ ลภัสถามถึสิทธิ์
“แ่นาย้า! ไม่ใ่เ้าอ! อย่ามาทำเหมือนเป็นเ้าอีวิัน!” นัวเล็ะวาลับเาพร้อมับ้อหน้าอย่าไม่ลละ
“แล้วเธออยาให้ันเป็นเ้าอัวเธอมั๊ยล่ะ”
บาสเียนอลับอย่าโมโห เาเอามือว้าศีรษะอเธอไว้ แล้วูบที่ริมฝีปาบา
และใ้มือ้าหนึ่บีบาเธอให้ริมฝีปาเผยอออ และส่ลิ้นร้อนเ้าไปพันลิ้นอุ่นๆ
อหิสาว ูับวามหวานในโพรปา นเธอแทบาอาาศหายใ พิมพ์ ลภัส
เอามือทุบีไปที่ไหล่และอแร่อเา เธอพยายามผลััวอเาออ
แ่็สู้แรอเาไม่ไหว ึปล่อยเลยามเลย
บาสเียนเห็นว่า เธอเริ่มโอนอ่อนาม
เาปล่อยเธอออแล้วยัเวียนูึปาบนและล่าอ เธออย่าไม่อยาะผละออ
“ปล่อยันไ้แล้ว” พิมพ์ ลภัส พูเบาๆ
ให้บาสเียนไ้ยิน บาสเียนึ้อปล่อยเธอออ นโนูบนั่นิ่หันออไปมอนอัวรถ
น้ำใสๆ เริ่มเอ่อล้นออมาาวาแสนหวาน
“ผมอโทษ ผมโรธมาไปหน่อยเลยเผลอัว...” บาสเียนพูยัไม่ทันบำ็้อหยุะั
“ุไม่้อพูอะไรแล้ว” พิมพ์ ลภัส พูสวนึ้นมา
นบาสเียน้อหยุ
“พิม...” เาเรียื่อเธอเบาๆ
“ันอยาลับ!” พิมพ์ ลภัส พูแทรึ้นมา
โยไม่หันไปมอหน้าอเา บาสเียนเลยิเรื่อยน์แล้วับรถลับโรแรม
รนยน์หรู แล่นมาอใ้ถุนโรแรม พิมพ์ ลภัส
้าวลารถและเินรไปที่ลิฟท์อย่ารวเร็ว บาสเียนสุ่แให้เ็รับรถ
แล้วรีบ้าวยาวๆ ามเธอ นทันและว้ามืออเธอเอาไว้ พิมพ์ ลภัส
หันไปมอพยายามสะบัมือออ แ่บาสเียนยัำมือเธอเอาไว้แน่น
แล้วึให้เธอเินามเาเ้าไปในลิฟท์ ภายในลิฟท์ทุอย่าเียบสนิท นระทั่ลิฟท์เปิออ
พายัพที่รออยู่ที่หน้าห้อ เาเปิประูให้เ้านายทั้สอ
แล้วปิประูลเมื่อเ้านายทั้สอ้าวพ้นประู
“พิม” บาสเียนเรียหิสาว
แ่เธอไม่สนใเาแม้แ่น้อย เธอเินเ้าไปในห้อนอนแล้วปิประูเสียัลั่น “ปั”
บาสเียนทิ้ัวลนั่บนโฟา แล้วเอามือทุบไปที่โฟา้วยวามโมโห
“ฮึ่ย!!”
พิมพ์ ลภัสเินเ้ามาทิ้ัวลนอนบนเียว้า
เธอเอาหน้าบไปับหมอนนุ่ม แล้วร้อไห้ออมา้วยวามน้อยใ สัพัให่ๆ
เธอ็ลุึ้นไปอาบน้ำแล้วสวมุนอนและลับมานอนบนเียว้าัเิม
“นเอาแ่ใ
ใร้ายที่สุ”
พิมพ์ ลภัสสบทออมาพร้อมๆ ับน้ำาที่ไหลล้นออมาทั้สอ้า
เธอนอนร้อไห้นหลับไป
บาสเียนที่ยัโมโหอยู่
เาเินไปที่บาร์เรื่อื่ม หยิบวบรั่นีและแ้ว แล้วเินไปนั่ลที่โ๊ะอบสระ
บาสเียนเทบรั่นีลในแ้ว แล้วระรวเียวนหม แล้วถอนหายใออมาอย่าหุหิ
บาสนั่นิ่อยู่นาน แล้วหันไปเทบรั่นีใส่แ้ว แล้วระ้ำอี เามอออไปรอบๆ
นึถึใบหน้าอหิสาวที่มีน้ำาเอ่อล้นนะไหลออมา
แล้ว็พาลให้นึสสารเธอ
บาสเียนเินลับเ้าไปในห้อ
เาเินรไปที่ห้อนอนเอาุแเปิไประูออ เห็นเธอนอนหลับอยู่บนเีย ็เลยเินเ้าไปอาบน้ำแ่ัวสวมาเนอน
และเินออมาสอัวเ้าไปในผ้าห่ม เายับเ้าไปนอน้อนัวอหิสาว
ที่นอนะแหันหลัให้เาแล้วอเธอเอาไว้
ูบที่แ้มนวล
“ันรัเธอ
ันไม่อยาให้ใรเ้าใล้เธอ พิมพ์ ลภัส” บาสเียนูบ้ำ แล้วเอาหน้าุออาว
แล้วหลับาล
พิมพ์ ลภัส ลืมาึ้น เธอไ้ยินที่เาพู เธอนอนนิ่อยู่พัให่ รุ่นิเี่ยวับเรื่อที่ผ่านมา นเผลอหลับไปในอ้อมออเา...
........................................................................................
ความคิดเห็น