รักวุ่นๆกะคุณชายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : ประเดิมเปิดเรียนวันแรก

บทที่1
ประเดิมเปิดเรียนวันแรก

" โครม!!!! " ..........

"...อะ"

"ฮะ......."

"ฮ่าๆๆๆๆ...อิอิอิอิอิ...............ฮ่าๆๆๆๆ" เสียงนักเรียนหญิงของโรงเรียนสตรีชื่อดัง ทั้งโรงเรียนมุงหัวเราะเด็กสาวคนหนึ่ง

"ไม่นะอย่าหัวเราะกันสิ...หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้.....หยูดดดดดดด"เด็กสาวร้องเสียงหลง ก่อนที่จะสะดุ้งตัว ตื่นจากฝันอันน่าอับอายในครั้งนี้

"เฮ้อ..ฝันหรอกเหรอ"เด็กสาวโพลงออกมาเบาๆแล้วใช้มือที่เรียวสวยปาดเหงื่อบนใบหน้าออก ทั้งๆที่ในห้องเปิดเครื่องปรับอากาศแล้วก็ตาม ก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนต่อบนเตียงสีขาวนุ่ม

"จุ๊ก...กรู่.......ก....จุ๊ก..กรู่..ขณะนี้เวลา หกนาฬิกา ....จุ๊ก...กรู่..ก...จะ.."เด็กสาวเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกแล้วลุกขึ้มมานั่ง ก่อนที่จะล้มลงไปนอนอีก3วินาทีต่อมา [แล้วจะปลุกนาฬิกาทำไมฟร่ะ-*-]

ก๊อกๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูอย่างรีบเร่งดังขึ้น

"พี่หยา"

"....."

"พี่หยา"

"....."

''พี่หยาาาา... ตื่นได้แล้วววว มันสายแล้วน้า"เสียงใสๆ ปนรำคาญดังเข้ามาในห้อง

"อือ.....สาย...สาย....!!!!???!!!"เด็กสาวลืมตาทวนคำ ขนตาดำสวยที่เรียงกันเป็นแพกระพริบปริบๆ ก่อนที่จะสะดุ้งตัวจากบนที่นอนตั้งฉากกับพื้นโลกทันที่โดยไม่ต้องใช้มือช่วย พะยุงตัว

"ฟับ หมับ แอ๊ด ปัง"เสียงภาระกิจส่วนตัวดังขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เสียงน้ำจากฝักบัวจะดังออกมา พอที่คนที่ยืนอยู่หน้าประตูจะพอได้ยิน

"พี่หยานะ พี่หยา" เสียงบ่นกระปอดกระแปดครางออกมา ก่อนที่ต้นเสียงจะเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหาร

"หน้าหงิกมาเชียว ยัยหนาม พี่หยาตื่นแล้วหรอลูก"เสียงแม่ถามพลางตักโจ๊กส่งให้หนามเตย

"ก็พึ่งตื่นน่ะสิค่ะแม่ พี่หยา นะพี่หยา ก็รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้เปิดเทอมวันแรกยังจะไปสายอีก"หนามเตยบ่นออดแอด

"แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไถ่โทษกันทีหลัง"หนามเตยพูดเบาๆอย่างมีเลศนัย แล้วหันไปทางบุคคลที่ถูกคาดหัวไว้ ที่พึ่งเดินเช็ดผมที่พึ่งสระเข้ามา

"ยัยหยา ตื่นสายประเดิมวันแรกเลยนะ สงสัยจะโดนน้องเราคาดโทษแน่ๆ"ผู้เป็นแม่พูดขู่

"แฮะๆ...มะเป็นไรนะน้องเลิฟสายนิดหน่อยอะเอง..  แต่ก่อนที่จะพูดอะไรไปได้มากกว่านั้นปั้นหยาก็ถูกสายตาเพรชฆาตของหนามเตยส่งมาทันที ซึ่งเจ้าตัวก็รู้ตัวจึงรีบตักโจ๊กเข้าปากทันทีโดยไม่รีรอ

                                                                     .................................................................

"ตั้งใจเรียนนะลูก"แม่บอกกับหนามเตย ก่อนที่เจ้าตัวจะไหว้ผู้เป็นแม่ แต่ก็ยังไม่วายจะหันมาแลบลิ้นให้กับปั้นหยาที่ทำให้เธอต้องมาโรงเรียนสายกว่าปกติ

"เดี๋ยวพี่ ซื้อสตอเบอร์รี่ชีสเค้กไถ่โทษให้หน่า"ปั้นหยาพูดใบ้ บอกกับน้องตัวดีก่อนที่จะเก็บแผ่นกระดาษตองห้าใบเล็กๆ ที่พึ่งได้มาจากน้องสาวตัวดี

10 นาทีก่อน

"ฟึบ"แผ่นกระดาษ ตองหน้าถูกพับเป็นจรวดถูกปาเข้ามาในร้องเท้านักเรียน

ปั้นหยารีบหันไปทางเจ้าตัวการ แต่เจ้าตัวการก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนที่จะบุ้ยใบ้ให้อ่านมัน แล้วปั้นหยาก็ขำออกมา เพราะตัวหนังสือหัวโตๆที่เขียนว่า...

เนื่องจาก นางสาวปั้นหยา ได้ทำให้นส.หนามเตยน้องสุดน่ารักไปโรงเรียนสายดังนั้นจะต้องไถ่โทษ ด้วยการซื้อ สตอเบอร์รี่ชีสค้ก มาให้ก่อนกลับบ้านจำนวน 1 ก้อน

ย้ำ 1 ก้อน ถ้าน้อยกว่านั้นจะไม่ช่วยทำรายงานเลยตลอด 1 เทอม แต่ถ้าซื้อมาเกิน..[ก็แล้วไป^^].....หนามเตย

"วันนี้กลับบ้านกี่โมง หรอลูกเดี๋ยวแม่จะได้มารับ"

"ไม่รู้เหมือนกันอะค่ะแม่ เพราะเดี๋ยวหนูต้องไปซื้อเค้กมาไถ่โทษยัยหนามด้วยอะค่ะ"

"จริงๆเลยลูกคนนี้  อะ เราก็เหมือนกันทำไมวันี้ตื่นสายกว่าปกติล่ะลูกถึงโดนน้องตัวดีเล่นซะเลย"

"แฮะๆ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ หนูแค่ฝันไม่ค่อยดีอะค่ะ"ว่าแล้วก็ทำให้เธอนึกถึงความฝันอันน่าอับอาย ก่อนที่จะรีบสะบัดศีรษะไปมาไล่ความทรงจำนั่นออกไป

"อืม งั้นตั้งใจเรียนล่ะลูก อะถึงแล้ว"แม่พูด แล้วจอดรถให้เด็กสาวเดินเข้าไปในโรงเรียนที่ตั้งตระง่าอยู่ใจกลางเมือง       

"ติ๊ง....ต่อง.....ติ๊ง.....ต่อง"

เนื่องจากเธอและหนามเตยเรียนอยู่คนล่ะโรงเรียนกัน และวันนี้เธอเองก็ตื่นสาย ทำให้วันนี้ที่เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของหนามเตย ที่ต้องเจอปัญหาครั้งใหญ่ !!! คือการเข้าแถวเคารพธงชาติ

"แย่แล้ว"เสียงใสๆพูดอย่างร้อนรนก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนทันที

"เจ้าพระ...คู้น..หลวงพ่อเจ้าขาขอให้วันนี้อย่าโดนป๋าเวศ เล่นเล้ย"หนามเตยในขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยในใพลางวิ่งไปอย่างกระหืดกระหอบ แต่ดูเหมือนหลวงพ่อก็ไมอาจช่วยได้เพราะ.....

"ปั้นหยา !!......"เสียงของชายวัยกลางคนเอ่ยเรียกปั้ยหยาเสียงดัง

"............................................"