Dilicious Palace เทศกาลรักทดสอบอาหารของหวานใจ

Dilicious  Palace

            โรงเรียนผลิตเชฟมือทองระดับพรีเมี่ยม ถูกก่อตั้งขึ้นเป็นแห่งแรกในประเทศไทยโดย 'มิคาอิล  คาร์ทีเซียน'  (Mikhail  Cartesian)  เชฟชื่อดังระดับโลกพ่วงตำแหน่งนักชิมอาหารระดับตำนาน

                โรงเรียนแห่งนี้เป็นเพียงสาขาหนึ่งจากโรงเรียนทั่วทุกมุมโลก  การันตีมาตรฐานจากบุคลากรที่มีคุณภาพซึ่งถูกคัดสรรมาเป็นอย่างดีและมีประสบการณ์การทำงานมากว่า 20 ปี

            และยังรวมถึง 'รางวัลโรงเรียนผลิตเชฟที่ดีที่สุดในเอเชียตะวันออก' (The school is the best in East  Asia) และ 'รางวัลโรงเรียนผลิตเชฟที่ดีที่สุดในโลก' (The school is the best in the world) ในทุกปีตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนแห่งนี้ อีกด้วย

                ไม่เพียงเท่านั้น 'Dilicious  Palace' ยังเป็นโรงเรียนที่เปิดสอนทั้งในหลักสูตรทั่วไป และหลักสูตรนานาชาติ

                ที่นี่ไม่เพียงแต่ 'ผลิตเชฟมือทอง' เท่านั้น แต่ยังเปิดโอกาสให้ผู้เรียนทุกคนได้แสดงความสามารถและศักยภาพทางด้านอาหารออกมา หรือที่เรียกว่า 'พรสวรรค์ด้านอาหาร' อีกด้วย

บทนำ

07.26 am

@ Administrative Dilicious Center

                "ห้าววว" ฉันนั่งหาวตรงหน้าห้องที่ติดป้ายว่า 'ฝ่ายบริหาร' มาสักพักละ  วันนี้มันเป็นวันเปิดเทอมวันแรกของฉัน และฉันก็ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะต้องมาโรงเรียนแต่เช้าแบบนี้ (เหมือนที่คนอื่นชอบทำกันในวันเปิดเทอมวันแรก)  ถ้าไม่ใช่ต้องมาทำภารกิจยื่นใบ 'เลื่อนเกรด' ของตัวเอง เพราะไอ้ใบนี้นี่แหละที่ทำให้ฉันถูกปลุกตั้งแต่เช้าตรู่ด้วยฝีมือของแม่ฉันเอง =_= ท่านดีใจมากที่ฉันได้ใบนี้มาสักที เฮ้อออ แล้วเมื่อไหร่จะมีคนมาเปิดห้องสักที

            ชักช้าชะมัด!

                "อรุณสวัสดิ์มิสฮอม~" อื้มมม มาสักทีนะ  และฉันเกลียดชื่อนี้ชะมัดเลยอ่ะ จริงๆแล้วฉันชื่อ 'กล้วยหอม' ต่างหาก

                "อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะ มิสสเตฟี่" ฉันกล่าวทักทายหญิงร่างท้วมกลับไป ถึงแม้ว่ามิสสเตฟี่จะอายุราวๆห้าสิบแล้ว แต่เธอก็ยังไม่มีสามีเลย "มาทำอะไรที่นี่แต่เช้าเนี่ย หืม" เธอถามขณะที่กำลังคีย์รหัสเข้าห้อง

                โรงเรียนฉันก่อนที่จะเข้าห้อง ไม่ว่าจะเป็นห้องอะไรก็ต้องคีย์รหัสอย่างนี้แหละ ซึ่งบางทีมันก็ยุ่งยากเกินไป และฉันมารอที่นี่นานมากแล้วด้วย

                "ก็นี่ไงคะ" หลังจากที่ฉันเข้ามาในห้องแล้ว ฉันก็เอาใบภารกิจสำคัญยื่นให้เธอ

                "อ่า...รอแป๊บนึงนะ ขอฉันเปิดเครื่องก่อน"

                "ค่ะ~" ทำไมฉันถึงต้องมารอแล้วรออีกด้วยเนี่ย (อารมณ์เสีย)

                "อ่า...ได้แล้วล่ะ รหัสประจำตัวเธออะไรเหรอ" เธอรับเอกสารของฉันไปก่อนที่จะถาม

                "ดีพีสองเจ็ดเอ็กวายหนึ่ง ค่ะ"

                "โอเค..." หลังจากที่เธอกรอกรหัสประจำตัวของฉันลงไป เธอก็พิมพ์อะไรต่อไม่รู้ ก่อนที่จะพูดขึ้น "อ๊ะ เธอเนี่ยนะเลื่อนจากเกรด C มาอยู่เกรด A" เธอพูดด้วยความตกใจระคนสงสัยพลางขยับแว่นขึ้นลงเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

                จริงๆ ฉันก็ไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกันนั่นแหละ เพราะก่อนที่จะปิดเทอมในเดือนที่แล้ว (โรงเรียนฉันปิดเทอมแค่เดือนเดียวน่ะ และก็แบ่งเรียนเป็นสามเทอม เทอมละสามเดือน) ฉันก็มาฝ่ายธุรการ ไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ ว่าฉันมาฝ่ายที่เกี่ยกับการเงินทำไม ฉันก็มาจ่ายชดใช้น่ะสิคะ และฉันก็มาที่นี่ถี่ซะด้วย ขอเล่าสักหน่อย

                ในสัปดาห์แรกของเดือน พวกเราเข้าคลาสเรียนการรินไวน์กัน และฉันก็ทำขวดไวน์แตก...แตกเป็นลัง -_- และไวน์ของที่นี่แน่นอนค่ะว่ามันต้องแพงมาก (อยากจะใส่กอไก่สักล้านตัว)

                สัปดาห์ที่สองของเดือน ในคลาสเรียนการล้างจาน...ไม่ต้องเดาก็รู้ใช่มั้ยล่ะคะว่ามันคืออะไร  โป๊ะเชะ! ฉันทำจานแตกเกือบยกชั้นของที่วางจาน (ให้มันได้อย่างนี้สิ)

                สัปดาห์ที่สามของเดือน ในคลาสเรียนอบขนม นี่มันหายนะของฉันจริงๆค่ะ TOT ฉันทำที่อบขนมปังราคาแพงระยิบ 'ระเบิด' ควันโขมงเลยยย แย่เลยเน้อออ

                ส่วนสัปดาห์สุดท้ายของเดือน ทุกคนเรียกฉันว่า 'ยัยตัวซวย' และไม่ให้ฉันทำอะไรเลยสักอย่าง ซึ่งฉันคิดว่ามันดีมากอ่ะ เพราะในคลาสนั้นมันคือคลาส ปิ้ง ย่าง ฉันอาจทำห้องเรียนไฟไหม้ได้

                นี่ยังไม่รวมในหลายๆคลาสที่ฉันเข้าเรียนแล้วเกิดเรื่องนะคะ!

                แต่ฉันขอเม้าท์สักหน่อยเถอะ ฉันจ่ายค่าเทอมที่นี่หลายหลักนะ แต่ทำไมฉันต้องมาจ่ายค่าชดใช้แบบนี้ด้วย!

                "ค่ะ"

                "ด้วยเมนูอาหาร 'ยำวุ้นเส้น' -O-;"

            ที่ขอสูตรมาจากพ่อ!

            ฉันต่อในใจให้จนจบ... ซึ่งจริงๆแล้วมันก็เป็นแค่ยำวุ้นเส้นธรรมดาๆนั่นแหละ ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแค่อาหารแบบนี้จานเดียวเนี่ยนะ ทำให้ฉันได้เลื่อนเกรดมาอยู่ระดับนี้เชียว อ้อ! ฉันลืมบอกใช่มั้ยล่ะว่า โรงเรียนฉันเขาคิดเกรดกันยังไง

                โรงเรียนฉันน่ะ (หลายๆคนคงทราบดี มาจนถึงขั้นนี้ละ 'Dilicious Palace') แบ่งเกรดออกเป็นหกระดับค่ะ ก็มีเกรด A (บ่งบอกถึงคุณภาพผู้เรียนในระดับสูงมาก) ซึ่งฉันได้มาอย่างงงๆ เกรด B (ก็อยู่ในระดับสูงนั่นแหละ)  เกรด C (ลดลงมาอีกค่ะ อยู่ในระดับปานกลาง) ฉันอยู่อาศัยมาหนึ่งปีการศึกษากับอีกสองเทอมแน่ะ  เกรด D (เด็กที่นี่เริ่มไม่พอใจละ เพราะมันแค่พอใช้เอง)ฉันผ่านมาแล้ว  เกรด E (เกรดนี้ไม่มีใครอยากได้ค่ะ เพราะมันคือควรปรับปรุง) ดิฉันก็ได้มาแล้ว และสุดท้าย เกรด F (เกรดที่นักเรียนแย่ๆต้องมาอยู่เพื่อปรับพื้นฐานใหม่ แม้ว่าคุณจะมาจากที่ที่เด่นเรื่องอาหารขนาดไหน ถ้าไม่ผ่านของที่นี่ก็ต้องมาอยู่ค่ะ และบางคนถึงขนาดน้ำตาไหลพรากเพราะมันก็คือควรปรับปรุงอย่างยิ่ง!!!) เกรดนี้ก็อยู่มาแล้วเช่นกันค่าาา TOT

                ฉันเข้าเรียนที่นี่ตอนอายุสิบแปดปีพอดิบพอดี จริงๆแล้วมันไม่ใช่ความฝันฉันหรอกนะ ไอ้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเข้าครัวทั้งหลายเนี่ย แต่ฉันก็เข้าครัวบ่อยนะ...เข้าไปหาอะไรกินน่ะ และด้วยความที่ครอบครัวของฉันเป็นถึงเจ้าของร้านอาหารไทยชื่อดังในหลายๆประเทศ พ่อกับแม่จึงพาฉันมาเรียนที่นี่ (ไม่ถามฉันสักคำ!)

                ตอนมาสมัครที่นี่ก็อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละ ฉันไม่สันทัดเรื่องนี้เท่าไหร่เลย ฉันเลยทำอะไรหลายๆอย่างออกมาแย่จน 'ตกรอบ' แต่ด้วยเส้นสายหรืออะไรก็มิทราบ อยู่ดีๆฉันก็ได้มาอยู่ เกรด F และก็เขยิบขึ้นมาเรื่อยๆ ด้วยการทำอาหารรสชาติล้ำเลิศของพ่อที่เป็นคนสอนฉันทำ!.... (ฉันทำอะไรบ้างล่ะเนี่ย)

                จริงๆ การย้ายเกรดเรียนของที่นี่ ก็ไม่ได้ยากอะไรมากหรอก (มั้ง) ในแต่ละเทอมที่เรียนก็จะมีคลาสแต่ละคลาส ถ้าผู้เรียนสามารถเก็บคะแนนได้เต็มร้อย (และต้องเต็มร้อยเท่านั้น) ก็วางใจได้เลยว่าเทอมหน้าคุณอาจได้เลื่อนเกรด เพราะในแต่คลาสการทำคะแนนได้หนึ่งร้อยคะแนนเต็มเนี่ยมันมหาโหดมากนะ แต่ฉันไม่เคยทำได้หรอกนะ -_- ฉันถึงต้องมาแข่งทำอาหารไงล่ะ โดยไม่ทุกๆเทอมจะจัดกิจกรรมแข่งขันกันทำอาหาร อาหารใครรสชาติถูกใจ แปลกใหม่ ได้คะแนนสูง หรือได้รางวัลชนะเลิศ ในเทอมต่อไปก็เตรียมยื่นใบ 'เลื่อนเกรด' ได้เลย ซึ่งในเทอมที่แล้วฉันชนะเลิศ! ใครๆก็ต้องดีใจใช่มั้ยล่ะ แต่ฉันกลับแปลกใจ เพราะแค่ 'ยำวุ้นเส้น' แค่นี้น่ะเหรอ

                "เอาเถอะ ช่างมัน...เธอมากรอกข้อมูลลงในนี้ดีกว่า ฉันปริ๊นซ์ข้อมูลให้เธอกรอกแล้ว" เธอยื่นกระดาษมาให้ฉันกรอกรายละเอียดต่างๆลงไป ซึ่งมันก็ไม่มีอะไรมากเลย

                "นี่ค่ะ"

                "เรียบร้อย ต่อจากนี้ไปเธอก็กลายเป็นเด็กเกรดเอเต็มตัวละน้าาา ขอให้มีความสุขในเกรดนี้มากๆล่ะ โชคดี~" พอแกรับกระดาษนั้นไป แกก็ร่ายยาวใส่ฉันซะพรึ่บพรั่บเลย

                "ขอบคุณมากกกค่าาา มิสสเตฟี่ =_=" ฉันยกมือไหว้แกก่อนจะบอกลา "งั้นฉันไปละค่ะ สวัสดี!"

            และขอให้ฉันโชคดีจริงๆเถอะ!!! เพี้ยงงง~