คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : The Sweet Couple or not ?? (คู่รักสุดหวานแหวว ... รึเปล่า??)
A Special Chamber of my Heart
Chapter 3 : The Sweet Couple…or not ?? (คู่รักสุดหวานแหวว ... รึเปล่า??)
Couple : KhunWoo # TaecJay # etc.
Rate : PG – NC (Up to chapter)
Genre : Romantic-Comedy
Author : mamameya
ตอนนี้ผมอยู่คอนโดพี่คุณครับ….
กำลังซัดข้าวมื้อแรกของวัน (ตอน 1 ทุ่ม) อยู่กับพี่คุณอย่างมุ่งมั่น
ครับ ... หลังจากที่พวกเรา “ดราม่า” กันเสร็จ หนังก็ได้เปลี่ยนไปเป็นคนละม้วน กลายเป็นหนังคอมเมอร์ดี้ หนังตลก ไปได้ยังไงก็ไม่รู้
แล้วก็กลายเป็น “ตลกแดร๊ก” ซะด้วย
ก็เพราะตอนนี้ ผมกับพี่คุณซัดอาหารตรงหน้ากันอย่างเมามัน ... ผมไม่ต้องกังวลใจแล้วว่าอาหารฝีมือผมมันจะได้เรื่องรึเปล่า
เพราะพวกเรา “ดราม่า” กันนานไปหน่อย รามยองใส่ไข่ที่ผมต้มไว้ 3 ห่อ มันก็เลยอืดดดดดดดดด ...ได้ที่ ... จนตอนนี้มันพองขึ้นมาจนเต็มหม้อแล้ว
ข้าวผัดกิมจิก็เย็นกำลังดีอยู่ที่อุณหภูมิห้อง (ตอนนี้เดือนธันวาคมนะครับ คุณว่าอุณหภูมิของเกาหลีอยู่ที่เท่าไหร่ล่ะ) แล้วก็ด้วยความที่ผมหิว ผมก็เลยทำข้าวผัดกิมจิซะกาละมังเบ้อเร่อ!!
นมที่ผมตั้งใจจะเวฟให้พี่คุณได้กินร้อน ๆ ... ก็ไม่รู้จะเวฟให้เปลืองไฟไปทำไม เพราะตอนนี้มันก็อุณหภูมิเดียวกับข้าวผัดกิมจิพอดี
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ของทุกอย่างที่วางอยู่ตรงหน้า ก็ถูกผมกับพี่คุณซัดจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือหลอ … แม้แต่นมที่ผ่านการเวฟแล้วแต่ก็ยังเย็นอยู่ พี่คุณก็จัดการซัดซะหมดจนหยดสุดท้าย
ตอนนี้เรากำลัง “นั่งผึ่งพุง” กันอยู่ครับ .... จานชามก็กองมันไว้อย่างนั้นแหละ... เดี๋ยวค่อยว่ากัน วันนี้ผมทั้งเดินทาง...ทั้งร้องไห้....แล้วยังมากินบุฟเฟ่มหากาพท์ชุดใหญ่อีก
ตอนนี้ผมหมดแรงแล้วครับ ยิ่งหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน เหนื่อยก็เหนื่อย ผมกับพี่คุณนั่งไหลๆ เอาหัวชนกันอยู่ที่ “โซฟาดราม่า” ตัวนั้นแหละครับ ขาก็พาดอยู่กับโต๊ะวางของเตี้ย ๆ ที่วางอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่น
พี่คุณเปิดหนังฝรั่งให้ผมดู เรื่องอะไรก็ไม่รู้ผมจำไม่ได้ แต่พี่คุณบอกว่าสนุก มว๊ากกกก...
พี่คุณว่าไงผมก็ว่างั้นแหละครับ ... ตอนนี้ตาผมมันจะปิดอยู่แล้ว ถึงแม้หนังมันจะไม่สนุกเหมือนอย่างที่พี่คุณโม้ ผมก็ไม่รู้หรอกครับ ... ให้ตาตี่ๆ บวมๆ ที่กำลังใกล้ปิด มาเพ่งอ่านซับไตเติ้ลเกาหลีตอนนี้ .... ผมขอลาไปเฝ้าพระอินทร์ดีกว่าครับ
ผมกำลังเคลิ้ม ๆ ใกล้จะถึงตำหนักของพระอินทร์เต็มแก่ ... ก็ต้องสะดุ้งตกใจตื่น เพราะหัวของพี่คุณที่ชนอยู่กับหัวของผม ตอนนี้มันตกลงมากระแทกที่ไหล่ของผมอย่างแรง
แต่เจ้าของหัวเล็ก ๆ ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นแฮะ...ทั้ง ๆ ที่หัวพี่คุณก็ตกลงมาชนไหล่ผมแรงพอดู ... แล้วก็ท่านอนอย่างนั้นมันน่าจะเมื่อยเอามากๆ
ผมค่อยๆ ขยับเลื่อนตัวออกไป ประคองหัวพี่คุณให้ค่อย ๆ นอนราบลงกับโซฟาตัวยาวเบาๆ ยกขาพี่คุณจากโต๊ะตัวเตี้ยกลางห้อง ให้มาอยู่บนโซฟาด้วยกันกับตัว
ถึงแม้ขาพี่คุณจะยาวยื่นเลยโซฟาออกไปหน่อย (เพราะผมไม่กล้าขยับตัวพี่คุณมากกว่านี้ ... กลัวพี่เค้าตื่น) แต่มันก็ยังดีกว่าท่านอน “ฤาษีดัดตน” เมื่อกี้นี้แน่ ๆ
ผมเอาหมอนใบเดิมมารองหัวพี่คุณ ...
ตอนนี้ตักผมไม่ว่างนะครับ ไว้พี่คุณไม่อกหักรักคุดจากใครมา ค่อยมานอนตักผม แบบอยากนอนตักผมจริง ๆ ดีกว่านะครับ
.
.
ผมบิดขี้เกียจ พยายามขจัดความง่วงทิ้งไป ย้ายพุงและหน้ากลม ๆ ของผมไปที่เป้ เพื่อจะหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่เจย์ให้มารับผมที่คอนโดพี่คุณ
แต่กลับเป็นพี่มินแจที่รับสาย บอกว่าพี่เจย์ยังอยู่ในห้องแถลงข่าวอยู่เลย ประมาณ 4 ทุ่มโน่นแหละถึงจะจบงาน
“กี่ทุ่มก็ได้ครับ อย่าลืมมารับผมที่คอนโดพี่คุณก็แล้วกัน .... ว่าแต่.... พี่เจย์รู้เรื่องการประกาศแต่งงานของพี่จุนซูรึยัง”
“ยังไม่รู้ ... พี่ยังไม่อยากบอก...เพราะวันนี้มีเต้นโชว์ด้วย พี่ไม่อยากให้เจย์เค้าร้อนใจ อยากให้มีสมาธิอยู่กับการเต้น จะได้ไม่เกิดอุบัติเหตุก่อนแข่ง ... ไว้เลิกงานแล้วพี่ก็กะจะบอกเค้าอยู่เหมือนกัน” ...... พี่มินแจของผมรอบคอบเสมอ
.
.
ในระหว่างที่รอให้พี่มินแจมารับ ผมล้างถ้วยล้างชามเก็บกวาดห้องให้พี่คุณดีกว่า
ระหว่างที่ผมล้างจานไป ... ผมก็คิดถึงเรื่องของพี่คุณกับพี่จุนซูไปพลาง ๆ
.
.
พวกคุณไม่แปลกใจเหรอครับ ... ที่ผม กับ พี่มินแจ ไม่มีท่าทีตกอกตกใจ กับข่าวแต่งงานสายฟ้าฟาด ช็อควงการไฮโซ ของพี่คิมจุนซูเลย
ผมพูดตรง ๆ นะครับ ... ผมรู้อยู่แล้วครับ ว่าวันนี้มันต้องมาถึง ... จะช้าหรือเร็วก็เท่านั้นแหละครับ
.
พี่คุณเค้ารู้จักกับพี่จุนซูที่อเมริกา .......
จริง ๆ แล้ว ... พี่เจย์ + พี่คุณ + พี่แทค ... เดิมทีอาศัยอยู่ที่อเมริกานะครับ
ทั้ง 3 คนรู้จักสนิทสนมกันดี เพราะพี่คุณกับพี่แทคเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียน เนิร์สเซอร์รี่ สองคนนี้เค้าก็เลยรู้ไส้รู้พุงกันหมด
แต่พอพี่เจย์กับพี่แทคผ่านการออดิชั่น ได้เข้ามาเป็นเด็กฝึกหัดของ JYPE พี่เจย์กับพี่แทคก็เลยย้ายมาอยู่เกาหลี ส่วนพี่คุณกับครอบครัว แล้วก็ครอบครัวของพี่แทค ก็ยังคงอาศัยอยู่ที่อเมริกาเหมือนเดิม
พอพี่คุณเข้ามหาวิทยาลัย ... ตอนนั้นแหละครับ ... ที่พี่คุณได้พบกับพี่จุนซู ... พี่เค้าเรียนสาขาเดียวกันครับ ... Fashion Design
พี่คุณเล่าให้ฟังว่า ตอนเจอพี่จุนซูครั้งแรก พี่คุณบอกกับตัวเองเลยว่า.....
“คนนี้แหละใช่เลย ... Sooner or Later … You’ll be mine”
แล้วพี่คุณก็ทำได้อย่างที่พูดจริงๆ ครับ ... ไม่ช้าไม่นาน ... พี่จุนซูก็ตกเป็นของพี่คุณ
เอ้ย!! ไม่ใช่ .... ไม่ช้าไม่นาน ... พี่จุนซูก็ตกลงใจเป็นแฟนกับพี่คุณ
คู่นี้เค้าสวีทหวานจนน้ำตาลเรียกพี่ เป็นที่อิจฉาไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย แถมยังหล่อแล้วก็ดูดีด้วยกันทั้งคู่ เดินไปไหนมาไหนก็มีแต่คนมอง
จริง ๆ แล้วพี่เจย์เค้าหวงพี่คุณมากนะครับ ... ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงผู้ชายหน้าไหนก็แล้วแต่ที่เข้ามาจีบพี่คุณ ต้องผ่านการ “สแกนกรรม” จากพี่เจย์ซะก่อน แล้วเรดาร์ของพี่เจย์ก็ความละเอียดเข้มข้นสูงซะด้วย ... พี่แทคบอกว่า ไม่เคยเห็นใครผ่านด่านอรหันต์พี่เจย์เลยซักคน
แต่คิมจุนซูคนนี้ .....พี่เจย์ประทับตรา “Approve” ให้ผ่านครับ
ไม่ผ่านก็บ้าแล้ว ... ขนาดผม ... ตอนรู้จักพี่จุนซูใหม่ ๆ ผม ยังคิดจะตั้งตัวเป็น Anti - Fan ด้วยความอิจฉาพี่จุนซูอยู่เลย ... แต่พอรู้จักพูดคุย (ถึงจะไม่ได้สนิทสนมมากนัก) ผมว่าพี่เค้าเป็นคนที่ใช้ได้เลยทีเดียว ผมก็เลยเกลียดพี่เค้าไม่ลง … เซ็ง!!
จะไม่ให้ตอนแรก ผมไม่เกลียดพี่จุนซูได้ยังไงล่ะครับ ... ก็มีอย่างที่ไหน ... ผมก็เล็งพี่คุณคนดีของผมมานานแล้วเหมือนกันนะ แต่ผมไม่กล้าเปิดตัวมาก เพราะเด็กกะโปโลอย่างผม คงไม่ผ่านการ “สแกนกรรม” ของพี่เจย์เป็นแน่แท้
ตอนพี่คุณอยู่ Hi- School พี่คุณเค้ามาเยี่ยมพี่เจย์ที่เกาหลีบ่อย ๆ ครั้งละนาน ๆ ด้วย เพราะปิดเทอมทีก็เดือนสองเดือน ... ผมก็เลยได้มีโอกาสรู้จักสนิทสนมกับพี่คุณ เพราะตอนนั้นผมก็เป็นเด็กฝึกหัดของ JYPE เหมือนกัน แล้วผมก็นอนห้องเดียวกับพี่เจย์ด้วย
แต่พอพี่คุณเข้ามหาลัย ... พี่คุณก็หายหัวไปเลย ... ก็เพราะอีตาคิมจุนซูนี่แหละครับ
ไม่รู้มาจากไหน ... อยู่ดี ๆ ก็มาขโมยพี่คุณของผมไปดื้อ ๆ แล้วพี่เจย์ก็เห็นดีเห็นงามไปกับเค้าด้วยนะ
อะไรว้า!! … ผมรู้จักพี่คุณก่อนพี่จุนซูซะอีกนะ ... ใครเจอก่อนก็ต้องได้ก่อนสิ…จริงป่ะ!!
(พี่คุณบอก... “ผมไม่ใช่ของตกหล่นที่เก็บได้ข้างทางนะครับ ที่ใครเจอก่อนก็เป็นเจ้าของก่อน” =_=!)
.
.
แล้วไอ้เรื่องที่พี่เจย์หวงพี่คุณเนี่ย .... พี่แทคเม้าท์ให้ฟังตลอดว่า ....“ไม่รู้จะหวงไปทำไม”
ไม่รู้ซะแล้วว่าพี่คุณน่ะ... มันเสือผู้หญิงชัดๆ หน้าหวาน ๆ น่ะ ... มันมีไว้หลอกเหยื่อให้ตายใจ ... จะได้ตะครุบได้ง่าย ๆ ไงครับ
พี่แทคยังเล่าให้ฟังอีกว่า เมื่อก่อนน่ะ พี่คุณ “ร้ายจะตาย” .... พี่เจย์ตามไม่ทันหรอก
พี่คุณมีแฟนมาแล้วเยอะแยะ...ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย... Dark ,Tall and Handsome อย่างพี่แทค จีบหญิงสู้พี่คุณไม่ได้เลย
แต่พี่คุณก็ไม่เคยพาใครไปเปิดตัวที่บ้านเลยนะ ... ก็อย่างว่า play boy น่ะครับ ส่วนใหญ่ก็คบกันเล่น ๆ ไม่คิดจริงจังอะไร แต่กับพี่คิมจุนซูคนนี้ไม่ใช่ ... จีบติดปุ๊บพาไปเปิดตัวที่บ้านทันทีเลย … แล้วไอ้เรื่องเจ้าชู้ประตูดิน พี่คุณเค้าก็เลิกเด็ดขาดเลยนะ ... น่าอิจฉาพี่จุนซูชะมัด!!
.
.
.
แต่คู่รักแสนหวานก็ต้องมาพบอุปสรรคก็ไอ้ตอนเรียนจบแล้วกลับมาที่เกาหลีนี่แหละครับ ถึงแม้คุณพ่อคุณแม่ของพี่คุณจะอยู่ที่อเมริกา แต่พี่คุณก็ตามพี่จุนซูกลับมาเกาหลีเพราะว่าอยากอยู่ใกล้ๆ แล้วก็อยากมาหาพี่เจย์ด้วย
ก็อย่างที่ยัยเจ๊เม้าท์ข่าวบันเทิงนั่นเค้าบอก ... พี่จุนซูเค้าเป็นทายาทเจ้าของธุรกิจสิ่งทออันดับหนึ่งของเกาหลี ธุรกิจเค้ามีเป็นร้อยล้านพันล้าน พอกลับมาเกาหลี พี่จุนซูเค้าก็วุ่นอยู่แต่กับกิจการที่บ้าน ไม่ค่อยได้มีเวลาติดต่อพี่คุณเลย
แรก ๆ ก็พบกันบ่อยดีอยู่หรอกครับ ... หลัง ๆ ก็เริ่มห่าง ... พี่คุณโทรไปก็เจอแต่เลขา บอกว่าพี่จุนซูติดประชุม เดี๋ยวจะให้โทรกลับ ... ไปหาที่บริษัท ก็บอกว่าออกไปติดต่อลูกค้ารายใหญ่ไม่ทราบจะกลับมาเมื่อไหร่ … ส่วนเรื่องไปหาพี่จุนซูที่บ้าน ไม่ต้องไปคิดถึงเลยครับ
พี่คุณบอกว่าทางบ้านพี่จุนซูไม่ชอบพี่คุณ กีดกันพี่คุณ เพราะพี่คุณเป็นผู้ชาย เรื่องอย่างนี้ทางบ้านพี่จุนซูเค้ารับไม่ได้ ... แล้วยังเรื่องที่คิดว่าพี่คุณจะมาเกาะพี่จุนซูอีก ... ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่คบกันมาพี่คุณไม่เคยรู้เลยว่าบ้านพี่จุนซูรวยขนาดนี้ เพิ่งจะมารู้ก็ตอนกลับมาเกาหลีนี่แหละ
แล้วทางพี่จุนซูล่ะ ...ยังรัก... ยังอยากสานต่อความสัมพันธ์กับพี่คุณมั๊ย
อันนี้ผมก็ไม่รู้หรอกครับ
ตั้งแต่ที่ห่าง ๆ กับพี่จุนซูมา ... ชีวิตส่วนใหญ่ของพี่คุณ พอว่างจากเรื่องงานออกแบบเสื้อผ้าแล้ว พี่เค้าก็มาคลุกอยู่กับพวกผมนี่แหละครับ
ทุกคนรักพี่คุณหมดตั้งแต่แม่บ้านที่คอนโด จนถึงเด็กเสิร์ฟน้ำที่ JYPE
โดยเฉพาะผมกับชานซองนี่ ปลื้มมมม พี่คุณมาก เพราะพี่คุณจะคอยซื้อข้าวซื้อขนมมาให้พวกเราที่คอนโด นั่งเล่นเกมส์เป็นเพื่อนชานซอง นั่งดูหนังเป็นเพื่อนผม สอนเปียโนแล้วก็ภาษาอังกฤษให้ผมกับชานซอง ไม่มีซักครั้งที่พี่คุณจะปฏิเสธพวกผม
บางทีพวกเราเพลินไปหน่อย เล่นกันจนดึกดื่น พี่คุณก็จะค้างกับพวกเราที่คอนโด ผมกับชานซอนจะต้องเปิดศึกแย่งตัวพี่คุณไปนอนที่ห้องของตัวเองตลอด ก็เถียงกันไปเถียงกันมา ใช้วิธีการโน่นนี่ไปเรื่อย สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการ “เป่ายิ้งชุ่บ” ทุกที
ส่วนใหญ่ผมจะแพ้ครับ ... ไม่รู้เป็นอะไรผมเป่ายิ้งชุ่บไม่เก่งเลย ... ไอ้หมีพอมันแพ้เกมส์โน่นเกมส์นี้ สุดท้ายมันก็เลยท้าผมเป่ายิ้งชุ่บตลอด ... แต่ผมไม่กลัวครับ เพราะพอผมแพ้ พี่คุณก็มักจะบอกว่า ... “ครั้งที่แล้วพี่นอนห้องชานซองแล้ว ครั้งนี้พี่นอนห้องอูยองบ้างก็แล้วกันนะ”
ในเมื่อพี่คุณเอ่ยปากออกมาเองอย่างนี้ ... หมีมันจะทำอะไรได้ล่ะครับ ... มันก็ได้แต่กระทืบเท้าปึงปังเข้าห้องไป ปากก็บอก “โป้งพี่คุณแล้ว โกรธพี่คุณแล้วจริง ๆ ด้วย” แต่พอตอนเช้าเห็นขนมของโปรดที่พี่คุณซื้อมาให้ ความจำก็เริ่มเสื่อมทันทีเลยครับ ลืมไปแล้วว่าเมื่อคืนพูดอะไรไปบ้าง
ส่วนพี่เจย์กับพี่แทคก็ได้แต่ส่ายหน้าเซ็ง ๆ กับอาการ “เห่อนิคคุณ” ของไอ้น้องเล็กสองตัวนี่เหลือเกิน พวกพี่เค้าชอบพูดว่า.... “ไอ้คุณมันมีดีอะไรนักหนา เบื่อหน้ามันจะตายอยู่แล้ว เห็นมันมาตั้งแต่ฟันน้ำนมยังไม่งอก ไม่เห็นมันจะมีอะไร” ....ผมว่าพวกพี่เค้าคงอิจฉาพี่คุณมากกว่า ที่เห็นผมกับชานซองออกอาการ ..ร๊าก...รัก...รัก... พี่คุณกันขนาดนี้
บางทีถ้าผมเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ หรือผมต้องอยู่คอนโดคนเดียว เพราะคนอื่นเค้ามีงานกันหมด ผมก็จะไปนั่งเล่นนอนเล่น หรือบางทีก็นอนค้างที่คอนโดพี่คุณ ดูเหมือนพี่คุณจะชอบด้วยที่มีผมเข้ามาป่วนบ้าง ..... พี่เค้าว่ามันก็เป็นสีสันให้ชีวิตดี
พี่คุณเค้าเรียกตัวป่วนอย่างผมว่า “สีสันแห่งชีวิต”
เอากับเค้าสิ!!... ผมว่าผมหาแต่เรื่องปวดหัวมาให้ตลอดล่ะไม่ว่า บางทีพี่คุณเค้าก็ชอบคิด ชอบทำอะไรแปลก ๆ อย่างเรื่องการเป็นนักร้องเนี่ย จริง ๆ ทาง JYPE ก็จีบพี่คุณให้มาเข้าสังกัดตลอดเลยนะ ... แต่พี่คุณก็ไม่เอา ทั้ง ๆ ที่หน้าตาอย่างพี่คุณ ไม่ต้องโปรโมทมาก ก็ดังไม่รู้เรื่องแล้ว ... แต่ยังไง ๆ พี่คุณก็ไม่เอา
หล่อเลือกได้ก็เงี่ยแหละครับ
แล้วอีกเรื่องที่พี่แทคว่าแปลก ... ก็ไอ้เรื่องที่พี่คุณไม่ยอมมีแฟนใหม่ซักทีนี่แหละครับ ทั้ง ๆ ที่มีทั้งหนุ่มทั้งสาว เข้ามาอ่อยเหยื่อพี่คุณตั้งมากมาย แต่ละคนเริ่ด ๆ ทั้งนั้น .... พี่แทคเห็นก็ได้แต่ปาดน้ำลาย .... แต่พี่คุณก็ไม่เอาซักคน
อย่าว่าแต่พี่แทคเลยครับที่สงสัย .... พวกผมก็สงสัยเหมือนกัน ... อดีตคาสโนว่าอย่างพี่คุณ ทำไมไม่ออกไปล่าเหยื่อหาลูกกวางเนื้อนุ่มตัวใหม่ .... ทั้ง ๆ ที่อะไร ๆ มันก็เห็นชัดเจนอยู่แล้วว่า เรื่องระหว่างพี่คุณกับพี่จุนซู มันคงมาสุดทางได้เพียงเท่านี้
พวกเราก็ได้แต่ตั้งข้อสันนิษฐานกันไป
พี่แทคว่า .... “สงสัยไอ้คุณมันไม่เคยถูกหักอก มีแต่ไปหักอกคนอื่นเค้า พอถูกพระเจ้าลงโทษขึ้นมา ... ก็ถึงกับไปไม่เป็น ... ก็เลยได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ตลอดว่า คิมจุนซูมันยังรักตัวเองอยู่”
ชานชองว่า .... “สงสัยพี่คุณทิ้งลายเสือไปนาน พอจะให้ไปเริ่มต้นวาดลวดลายใหม่ คงต้องใช้เวลาลับเขี้ยวเล็บซักหน่อยล่ะมั๊ง??”
“แต่นี่มันก็จะเป็นปีแล้วนา ... ยังลับเขี้ยวไม่เสร็จอีกเหรอวะ” ...... พี่แทคยังคงแย้ง
“แล้วนายล่ะ...ว่าไงด้ง...คิดว่าไอ้คุณมันเป็นอะไร” ..... เอ้า!! อยู่ดีๆ พี่แทคก็โบ้ยมาถามผมซะงั้น!!
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ... แต่พี่คุณเป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับ ... พี่ไปยุให้พี่คุณจีบคนอื่นเค้าไปทั่ว ... เดี๋ยวก็ได้มีงานงอกตามมาหรอกครับ”
“ใช่ ... ตอนนี้คุณเค้าก็กำลังตั้งใจทำงานอยู่ดี ๆ เสื้อผ้าที่คุณเค้าดีไซน์ ก็มีแต่แบรด์ดัง ๆ มาติดต่อขอซื้อกันทั้งนั้น ... แล้วแกจะมายุให้น้องชั้นเสียผู้เสียคนทำไมว่ะ!! ...ไอ้แทคย่น!!”
“ไอ้คุณมันเสียผู้เสียคนไปตั้งนานแล้วววววว... หมวยไม่รู้เอง” พี่แทคได้แต่ทำปากขมุบขมิบโต้กลับไป
“ไอ้แทค ... ไอ้แมวย่น ... เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะหมวยๆ...แน่จริงพูดชัดๆดังๆ สิว่ะ..จะได้ปอก “ส้มทีน” ให้รับประทาน”
“ไม่แน่จริงเว้ยยย...ไม่พูดด้วย...สงสารคนบางคน...ต้องต่อบันได ขึ้นมาเตะก้านคอ...ถ้าตกบันไดขึ้นมา...ตัวจะเตี้ยกว่าเดิมไม่รู้ด้วยนะ”
“ไอ้เชี่ยแทค ... แน่จริงมึงอย่าหนีสิว่ะ... ไอ้เชี่ยแทค ...ไอ้แมวหน้าย่น แน่จริงมึงอย่าหนีสิโว้ยยยยยย ..........”
พี่เจย์ก็ไล่เตะพี่แทค ไปรอบบริษัท .... หมีมันก็ได้แต่หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ทั้งที่ขนมยังเต็มปาก
นั่นมันเหตุการณ์เมื่อก่อนตอนที่พี่จุนซูยังไม่ประกาศแต่งงานนะครับ พวกเรายังหัวเราะพูดล้อเล่นกับเรื่องนี้กันได้อยู่
แต่ถ้าตอนนี้สมาชิกคนอื่น ๆ ได้มาเห็นอาการพี่คุณอย่างที่ผมเห็นล่ะก็ .... ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ยังจะหัวเราะกันออกมั๊ย
อันที่จริงผมก็งงอยู่เหมือนกันนะ เพราะผมคิดว่าพี่คุณคงทำใจได้ตั้งนานแล้ว ถึงแม้จะยังไม่เลิกกันอย่างเป็นทางการก็เถอะ แต่ที่ผมเห็นอยู่เนี่ย ...ไม่เลิกก็เหมือนเลิก... ผมไม่เห็นพี่คุณโทรศัพท์หาพี่จุนซูมาเป็นเดือนแล้ว ผมคิดว่าพี่คุณตัดใจได้แล้วซะอีก
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก ....... เสียงเคาะประตูห้อง สงสัยพี่เจย์จะมาแล้ว
“แกไปโดนใครต่อยมาว่ะ ... หน้าบวมเชียว” .... เป็นคำทักทายที่สะกิดต่อมไฮโปทาลามัสของผมจริงๆ
“แล้วคุณล่ะ”
“นอนอยู่โน่นน่ะ” .... ผมโบ้ยมือไปทางห้องนั่งเล่นแบบเซ็ง ๆ กับคำทักทาย
พี่เจย์รีบเดินไปหาพี่คุณด้วยความเป็นห่วง .... “คุณมันรู้ข่าวแล้วใช่ป่ะ...แล้วมันเป็นไงมั่ง??”
“ก็.......เอ่อออออ........” ผมไม่รู้จะตอบพี่เจย์ยังไง
“ผมไม่เป็นหรอกครับพี่” .... พี่คุณลืมตางัวเงียขึ้นมาตอบแทนผม สงสัยคงตื่นเพราะเสียงเคาะประตูของพี่เจย์
“จริงอ่ะ ... แน่ใจนะ ... มีอะไรก็คุยกับพี่ได้นะ” ...... พี่เจย์ซักไซ้ด้วยความเป็นห่วง
“ผมไม่เป็นไรจริง ๆ พี่...เราก็ห่างกันมาซักพักแล้ว ... เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ตัดใจซักที” ..... พี่คุณเริ่มมีสีหน้าเศร้าสร้อยอีกครั้ง
“งั้นคืนนี้ชั้นอยู่เป็นเพื่อนแกที่นี่ดีกว่า ..... ด้งแกกลับไปกับพี่มินแจก่อนแล้วกัน บอกพี่มินแจว่าคืนนี้ชั้นจะค้างกับคุณที่นี่ แล้วพรุ่งนี้ให้พี่มินแจมารับชั้นตอน...........”
“ไม่ต้องหรอกพี่เจย์ ... พี่กลับไปพร้อมกับด้งเถอะ ... ผมอยากอยู่คนเดียว” ยังไม่ทันที่พี่เจย์จะสั่งเสียกับผมเสร็จ พี่คุณก็พูดตัดบทขึ้นซะก่อน
“คืนนี้ผมอยากคิดทบทวนอะไรของผมคนเดียว ... ผมโตแล้วนะครับ ... พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก” ...... พี่คุณพูดขึ้นอีกเมื่อเห็นพี่เจย์ทำท่าจะลังเล
พี่เจย์ได้แต่ถอนหายใจ มือขาวยกขึ้นมาจับบ่าพี่คุณทั้งสองข้าง
“เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ โทรหาพี่ได้ทุกเมื่อนะ ... นายเป็นน้องชายคนเดียวของพี่ นายสำคัญที่สุดสำหรับพี่เสมอ รู้ใช่มั๊ย”
……………
“ไม่ต้องมาทำซึ้งหรอกน่า ... มันไม่เข้ากับหน้าพี่เลยรู้ป่ะ ... ไปๆ ไปกันได้แล้ว ... ผมจะได้นอนต่อ” พี่คุณพูดพลางเอามือดันหลังผมกับพี่เจย์ไปทางประตูห้อง
“งั้นพี่ไปนะ” พี่เจย์บอกลาพี่คุณที่หน้าประตูห้อง
อยู่ดี ๆ พี่คุณก็ดึงพี่เจย์เข้าไปกอดซะแน่นแล้วพูดว่า ... “ขอบคุณครับพี่ ผมรักพี่นะ” .... แล้วก็เดินเข้าห้องปิดประตูไป
ปึงงงง!!.... หลังเสียงประตูปิด ... ผมกับพี่เจย์ยืนนิ่ง ๆ มองประตูห้องพี่คุณอย่างมึน ๆ อยู่ 5 วินาที
1...2...3...4...5 ...... พอได้สติแล้วถึงเดินจากไป
.
.
“ไอ้คุณมัน OK แน่นะ” บทสนทนาแรกของพี่เจย์ตอนอยู่ในรถระหว่างเดินทางกลับ
“ก็คงงั้นแหละพี่” ผมตอบพี่เจย์ไปอย่างนั้นแต่จริง ๆ แล้วผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่คุณ OK จริงรึเปล่า
“แล้วตกลงหน้าแกไปโดนอะไรมา ... บวมเชียว” ไม่รู้ซักเรื่องจะได้มั๊ยพี่ ผมแกล้งทำเป็นหลับตอนนี้จะทันมั๊ยเนี่ย จะได้ไม่ต้องตอบคำถาม
.
.
คืนนั้น พอกลับถึงคอนโด ผมก็อาบน้ำเข้านอนเลยด้วยความเหนื่อยล้า ..... โดยไม่รู้เลยว่า พายุลูกใหญ่กำลังจะมา
-To be Continue –
Writer Talk : ตอนนี้มันเป็นการปูเรื่องนะคะ ตอนต่อ ๆ ไปเนื้อหาจะเข้มข้นขึ้น
มีคนถามเข้ามาว่า จุนโฮ หายไปไหน
จุนโฮไม่ได้หายไปไหนนะคะ .... อย่าคิดว่าเค้าไม่รักจุนโฮนะ
จริง ๆ ตั้งใจไว้อยู่แล้ว...ว่าจะแต่งเรื่องของ “ชานนูนอ” ให้เป็นเรื่องแยกออกไป
แต่เนื้อหาเกี่ยวเนื่องกับเรื่องนี้
เรื่องของ ชานนูนอ อาจจะเป็น Short Fic แต่เนื้อหาจะไม่ใส ๆ เหมือนเรื่องนี้
แต่งไว้แล้วคร่าว ๆ ประมาณหนึ่ง
เอาโปสเตอร์ไปดูเรียกน้ำย่อยก่อนก็แล้วกันนะคะ
รูปนี้จิ๊กมาจาก Note Book ของเพื่อน ... ไม่รู้ใครทำ เจ๋งมากเลย
อยากให้เครดิตรูปด้วย...แต่ให้ไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าใครทำ
(คาดว่าน่าจะเป็นแฟนคลับเกาหลี)
ตอนนี้ยังคิดชื่อเรื่องไม่ออกเลย แต่ไม่นานเกินรอนะคะ
Comment Pleaseeeeeee...!!
ความคิดเห็น