รัก...จากนี้ไป ให้นายคนเดียว

ลำดับตอนที่ #2 : เซอร์ไพรส์

     อ้อ ! แนลืมแนะนำตัวน่ะ (_ _) ฉันชื่อ วุ้นเส้น ชื่อจริงคือ นาวสาว ชโลธร ฐิติวรดา อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ พ่อของฉันชื่อ นาย... อุ๊ย ! ไม่บอกดีกว่า เดี๋ยวโดนล้อ อิอิ >_<
     ว่าแต่ ทำไมระหว่างทางเดิน ฉันถึงได้รู้สึกว่ามีประชาชนทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติจ้องมองมาทางฉันแถมยังทำหน้าขยะแขยงอีก ฉันมีอะไรผิดปกติอ่ะ ? O_o
     เอ๋...แล้วนี่กลิ่นอารายอ่ะ มันเหม็นตุๆ  -..- ฟุดฟิดๆ ขอลองสูดดมดีๆอีกซักทีเหอะ อี๋...เหม็น ฉันเลยลองก้มลงสำรวจตัวเองดู ซิปกางเกงก็รูดแล้วนี่นา เอ๋...O_o แต่ที่เท้าช้านน...น อ๊ากกก...ก ขะขะขะ ขี้ ขี้หมา อ๋า อ๋า อ๋า อ๋า (แอ็คโค่ๆ) รองเท้าคู่โปรดกับขี้หมาข้างทาง ToT ฉันเลยจำใจแวะล้างรองเท้าที่สวนสาธาระข้างทาง เฮ่อ เสีย Self หมด -_-* หลังจากเดินไปได้ไม่นานก็ถึงแล้ว ร้านประจำของฉัน ^_^
ร้านนี้หรูในระดับหนึ่งอ่ะนะ บรรยากาศภายในร้านถูกจัดแบบเรียบๆ ออกไปในสไตล์อิตาลี เปิดเพลงเบาๆคลอไปในระหว่างที่อยู่ในร้าน สร้างบรรยากาศที่อบอุ่นใจมิใช่น้อย >_<  เอ๊ะ ! แล้วที่ประจำของฉัน โจ้มากับใครอ่ะ ฉันรีบเดินดุ่มๆ (แน่ใจหรอว่าเสียงเดิน _*_ ) ไปที่โต๊ะทันที
" หวัดดีโจ้ ^o^ " ผู้หญิงคนนี้สวยชะมัด ใครอ่ะ
" ดีวุ้น นั่งสิ " โจ้มีท่าทีตกใจเล็กน้อย แล้วเชิญให้ฉันนั่นตามมารยาท
" มานานยังเอ่ย เอ่อ...แล้วโจ้มากับใครเหรอ " ทำไม she ถึงได้มองด้วยสายตาแปลกๆ
" ก็ซักพักแล้วล่ะ สั่งไรกินก่อนดิวุ้น " อ่าว แล้วทำไมโจ้ถึงเลี่ยงไม่ตอบคำถามฉันเนี่ย
     ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ ฉันก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ฮู่วว์ รู้สึกว่าบรรยากาศมันอึดอัดชอบลแฮะ = = เฮ่อ ได้ปลดปล่อยแล้วรู้สึกโล่งขึ้นมาอีกนิด ตอนนี้อาหารคงมาเสิร์ฟแล้วมั้ง รู้สึกว่าน้องพยาธิในท้องจะเรียกร้องหาอาหารกันเหลือเกิน
" แล้วโจ้จะเอายังไงล่ะ " อุ่ย เค้าคุยไรกันน่ะ แอบฟังก่อนคงไม่เป็นไรเนาะ ฮี่ๆ >_<
" โจ้รู้ซี โจ้รู้ว่าโจ้ต้องรับผิดชอบ แต่โจ้ขอเวลาก่อนไม่ได้หรือไง " อ๋อ...ผู้หญิงคนนี้ชื่อ ซี นะเอง แล้วนี่เค้าต้องรับผิดชอบไรกันอ่ะ 
" อ๋อ นี่โจ้จะรอให้เด็กในท้องซีมันออกมาก่อนแล้วถึงจะสารภาพความจริงกะแม่นั่นหรือไง " เฮ้ย...นี่มันอะไรกันน่ะ นี่น่ะเหรอเรื่องที่โจ้บอกว่าจะคุยด้วย มันอะเมซิ่งสำหรับฉันมากเลยล่ะ = =
" โธ่ ซี อย่าพูดดังไปสิ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหมดหรอก "
" คนอื่นที่ว่านี่ รวมถึงฉันด้วยหรือเปล่าล่ะ ?  " ฉันเดินออกมาจากมุมที่เปียก แฉะ อับชื้น แล้วถามออกมาทั้งน้ำตาอย่างท้าทาย หึหึ
" วุ้น ! " OoO <---- he ตกใจสุดขีดเลยอ่ะ ห้าห้าห้า (เวลาอย่างนี้แกยังตลกหรา)
ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลง หันไปด้านข้างแล้วคว้าแก้วน้ำ (ของโต๊ะข้างๆ (_ _*)) และ ซ่า...เต็มๆ เต็มๆเลยค่าพ่อแม่พี่น้อง หน้าไอ้โจ้ 555+ (เอาล่ะ กลับเข้าสู้ปัจจุบัน)
" ไอ้ผู้ชายเฮงซวย " และต่อด้วย 'เพี้ยะ' ฉันตบหน้ามันไปอย่างแรง (ไหนๆก็ไหนๆละ ขอซักทีเหอะ) ฉันรีบวิ่งออกจากร้านอย่างรวดเร็วโดยไม่ฟังเสียงใดๆทั้งนั้น(ก็แน่ล่ะ ถ้าไอ้โจ้มันเกิดแค้นขึ้นมาล่ะ เผ่นก่อนดีที่สุด ฮ่าๆ) สะใจวุ้ย >_<