ความหลอน!!!

ลำดับตอนที่ #3 : ไดอารี่....

          \"พี่ก้อยครับ แล้วเมื่อคืนทำไมผู้ก้อยกลับบ้านมาก่อนคนเดียว ตอนเที่ยงคืนอะฮะ ผมคุยกับพี่ พี่ก็ไม่ตอบผม\" ปั้นถามพี่ก้อยอีกครั้ง เมื่อนึกถึงผู้หญิงเมื่อคืน  \"เอ๊ะ..อะไรอีกคะ ทำไมเดี๋ยวนี้ คุณปั้นแปลกๆ ถามอะไรพี่ก้อย พี่ก้อยไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย\" พี่ก้อยทำหน้า ฉงน เหมือนคนไม่รู้เรื่องตอบปั้นกลับมาเช่นเคย ในขณะนั้น ปั้นเริ่มรู้ตัวแล้วว่า มีอะไรบางสิ่งบางอย่างที่เค้าต้องหาความสัมพันธ์ของมันให้ได้

ผู้หญิงที่ปั้นเห็นคนนั้น จะเกี่ยวกับกระทู้ในอินเตอร์เนต มั๊ย? ดอกไม้ วันวาเลนไทน์ หมายความว่าไง? ผู้หญิงคนที่ปั้นเห็นคือใคร ?

เชือกเส้นนี้หละ ถูกส่งมาจากใคร และเพื่ออะไร? คำถามหลายๆคำถามดังพร้อมกันในใจของปั้นอีกครั้ง

          \"น้องปั้นจ๊ะ เตรียมตัวไปเรียนได้แล้วนะจ๊ะ\" เสียงคุณแม่ที่กำลังไดด์ผม ดังขึ้น ปั้นสะดุ้งจากความคิดแล้วตอบกลับคุณแม่อย่างรวดเร็ว\"เรียนอะไรครับ วันนี้วันอาทิตย์นะ\"            \"ก็เรียนพิเศษที่สยามไงจ๊ะ จำไม่ได้หรอ วันนี้วันเปิดคอร์ตนะ\"คุณแม่พูดเตือนสติปั้น

\"โธ่ วันนี้เปิดคอรต์แล้วหรอเนี่ย เซ็งจริงๆ\"ปั้นบ่นเพื่อให้คุณแม่ได้ยิน   \"อย่ามาทำเป็นบ่นเลยจะ ไปอาบน้ำกินข้าว แล้วก็รีบๆไปเรียนซะนะ\" คุณแม่ตอบสวนปั้นทันที \"ครับ\" ปั้นตอบรับด้วยความจำยอม  ปั้นเดินไปทำธุระ ส่วนตัวเพื่อจะไปเรียนพิเศษวันแรก

       11.30น. \"ปั้นไปแระนะคร้าบบบ\" ปั้นตะโกนแล้วรีบวิ่งออกจากบ้าน ขณะยืนรอรถเมลล์ ตรงหน้าดุสิต อเวนิว ปั้นนึกถึงกระทู้ในอินเตอร์เนต ทันที \"ผู้หญิงแขวนคอตาย ใต้สะพานกรุงธน ลองไปดูสักหน่อยดีก่า\"  ปั้นพูดกับตัวเอง แล้วเดินไป ณ จุดหมายใกล้ๆ คือสะพานกรุงธน ที่อยู่ใกล้ๆ ดุสิต อเวนิว นั่นเอง... \"ผูกคอตาย ยังไงกันวะ ใต้สะพานเนี่ยนะ ผูกคอตายตรงไหน \" ปั้นยืนอยู่ใต้สะพานแล้วเพ่งพินิศ บริเวณรอบๆ  \"อ้าย หนู! มายืนลับๆ ล่อๆ เอ็งมาทำอะไรวะ\" เสียงชายแก่คนหนึ่ง มาจากด้านหลังของปั้น \"เอ่อ...ผมมาดู...เอ่อ...\" ปั้นตอบอย่างตะกุกตะกัก \"เอ็งมาทำอะไรแถวนี้ บอกมาเด๋วนี้นะ\" ชายแก่พูดเสียงขึงขัง  \"ผมสงสัยเรื่องการตายของผู้หญิงวันวาเลนไทน์ครับ ผม งง ว่าเค้าผูกคอตายได้ยังไง เลยมาดูให้แน่ชัดอะครับ \" ปั้นตอบเสียงไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร \"อะไรกัน เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่ามายุ่งเรื่องอย่างงี้ให้มากเลย\"

ชายแก่ตะคอกใส่ปั้น ปั้นสะดุงทันที \"เอ่อ ผมต้องไปเรียนแล้วนะครับลุง บาย..\" ปั้นตอบชายแก่คนนั้น แล้วรีบวิ่งหนีทันที

\"โอ๊ย 12.20 แล้วนะ รถเมลล์ยังไม่มาอีก นั่งตุ๊กแระกัน\"ปั้นพูดขั้นเบาๆ พร้อมกับโบกมือให้โชเฟอร์ รถตุ๊กๆจอด เอี๊ยด...! เสียงเบรคจอด รับผู้โดยสาร \"ไปไหนครับ\" โชเฟอร์รถตุ๊กๆเอ่ยถาม \"ไปสยามครับ 50 บาทนะพี่\"ปั้นต่อรองราคาโดยที่โชเฟอร์ยังไม่เอ่ยปาก \"ok ก็ได้น้อง ถือว่าพี่ไปดูอาหารตาด้วย\" โชเฟอร์ตกลงกับข้อเสนอ บรืน..บรืน เสียงรถตุ๊กๆออกตัวดังขึ้น โชเฟอร์ ออกตัวรถด้วยความแรง  รถแล่นไปได้สักพัก

ปั้นยังคงนึกถึงเรื่องสิ่งแปลกประหลาดที่เกิดกับตัวเค้าขึ้น  เอี๊ยด!.... \"ถึงแล้วครับน้อง\" เสียงโชเฟอร์ทักปั้น \"อ๋อ..ครับ อะนี่ 50 บาทครับ\" ปั้นยื่นเงินให้โชเฟอร์ \"ขอบคุณที่ใช้บริการครับ\" โชเฟอร์ยิ้มแล้วพูดใส่ลูกเล่นกับปั้นนิดนึง \"อะครับ\" ปั้นตอบแล้วรีบเดินไปที่เรียนพิเศษทันที

          1.30 น. โหว ! สายตั้งครึ่งชั่วโมงเลยหรอเนี่ย ปั้นมองนาฬิกาแล้วอุทานเบาๆ   ปั้นรีบวิ่งไปที่โรงเรียนกวดวิชาที่คุณแม่สมัครไว้ให้ทันที

ครึ๊ด...ครืดด... เสียงเลื่อนประตูดังขึ้น ผู้ที่เปิดประตูคือปั้น นั่นเอง ปั้นรีบเดินเข้าไปนั่งที่ตัวเอง ในขณะที่ครูกำลังสอนวิชาคณิตศาสตร์

\"วิชา งี่เง่า \" ปั้นอุทานขณะที่นั่งฟังได้สักพัก \"ขอโทษนะคะ ช่วยเขยิบนิดนึงนะคะ\"เสียงมาจากผู้หญิงคนข้างๆปั้น ปั้นหันมามองต้นเสียง

โอ้...น่ารักชิบเลยอะ ปั้นพูดในใจ สายตาปั้นบ่งบอกได้ว่า เธอคนนี้ถูกใจจริงๆ \"จะเขยิบได้ยังคะ\" เสียงจากผู้หญิงคนนั้นกล่าวอีกครั้ง

\"เอ่อ....คับๆ\"ปั้นตอบด้วยเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อยพร้อมกับเขยิบก้าวอีก ออกให้เธอเดินออกได้อย่างสะดวก

แน่นอน กระเป๋ายังอยู่ เธอต้องเดินกลับมาอีกครั้งแน่ กริ๊ง.... เสียงกริ่งดังขึ้น ได้เวลาเปลี่ยนคาบแล้ว ปั้นรู้สึกดีใจกับวิชาที่เค้าคิดว่างี่เง่า

เธอคนนั้นเดินมาแล้ว ปั้นนั่งตรงเตรียมขยับให้เธอเดินเข้า

          5.00 \"โอ๊ย! เลิกสะที \" ปั้นอุทานพร้อมกับบิดขี้เกียจไปมา.. ทุกคนในห้องต่างพากันทยอยกลับบ้านอย่างรวดเร็ว ปั้นเองก็เช่นกันรีบเดินออกมาเพื่อจะหาอะไรทำ...... \"เห้ย! โทรศัพท์หายไปไหนวะ ซวยแน่\" ปั้นชะงักเมื่อมือล้วงกระเป๋าแล้วไม่พบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ที่คุณแม่ซื้อให้ ปั้นรีบวิ่งกลับไปยังห้องเรียนทันที ปั้นรีบสอดส่องบริเวณที่ตนเองนั่ง \"เจอแล้วโว้ย ทำตกอยู่ตรงนี้นี่เอง โชคดีจริงๆ\" ปั้นอุทานดีใจ เมื่อพบโทรศัพท์มือถือที่ตนหา ปั้นไม่รอช้ารีบเดินออกมาจากโรงเรียนกวดวิชานั้นทันที แต่ขณะเดินดันไปสะดุดของบางสิ่งบางอย่าง

\"ของอะไรวะ แกะกะหวะ\"ปั้นสบด เบาๆ ซึ่งในขณะนั้นเองปั้นหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาดู \"ไดอารี่ นี่มันสมุดไดอารี่ชัดๆ ใครเอามาเป็นสวะของทางเดินวะ\" ปั้นพูดเมื่อหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาดูแล้วพบว่าเป็นไดอารี่ ขณะเดินออกจากโรงเรียนกวดวิชา ปั้นได้อ่านสมุดไดอารี่ นั้นเรื่อยๆ

\"ชื่อ น้ำหวานหรอ ชื่อน่ารักดีแฮะ \" ปั้นพูดกับตัวเองเมื่ออ่านข้อความในไดอารี่ ปั้นยังคงเดินต่อมาเรื่อยๆ พร้อมกับอ่านข้อความในไดอารี่ จุดมุ่งหมายของปั้นเพื่อจะไปหาร้านอาหารอร่อยๆ กินบริเวณย่านนี้  แต่ปั้นก็ต้องตกใจกับถ้อยคำในไดอารี่ สายตาของปั้นจับจองที่ถ้อยคำในไดอารี่ สายตาที่บ่งบอกถึงอะไรบางสิ่งบางอย่าง แล้วปั้นพบอะไรหละ ในไดอารี่ที่เค้าพบ ?????????????