PlayGirl >>เพื่อน(รัก) เพื่อนลับๆ ฉบับเพลย์เกิร์ล^___^[Yuri]

ลำดับตอนที่ #3 : Player3>>มันชักแม่งๆแล้วนะเว่ย ทั้งหมดมันหมายความว่าไงวะ??

บทที่ 3

มันชักแม่งๆแล้วนะเว่ย ทั้งหมดมันหวายความว่าไงวะ??

I'm Play talk

"เฮ้ย นิวคุยด้วยแป๊บว่ะ" ฉันหันไปเรียกไอ้นิวที่กำลังจะเดินตามไปม่องน้องปลา

"ไรวะ" นิวโบกมือลาน้องปลาอย่างเสียดาย ไอ้พวกม่อ!!

"ฉันมีเรื่องจะปรึกษาว่ะ" ฉันกับนิวนั่งคุยกันที่ม้านั่งหน้าโรงเรียน จริงๆฉันนัดกับเกิร์ลไว้
ว่าจะไปผับของพี่แอม แต่ตอนนี้มันยังไม่ออกมาเลย

"เรื่องรัยวะ"ไอ้นิวพูดอย่างรู้ทัน เอ๊ะแล้วฉันจะมาส

"อืม เกิร์ลมันมีเด็กม.ต้นมาจีบอ่ะ"

"หึง ว่างั้น??" มันพูดแบบนี้อีกแล้วทำเหมือนฉันชอบไอ้เกิร์ล

"บ้า ฉันไม่ได้คิดกับมันแบบนั้น"

"เหรอ" มันทำหน้ากวนๆ ทำไม่มันต้องคิดว่าฉันชอบเกิร์ลด้วยอ่ะ

"เร็วดิวะ เดี๋ยวพี่แอมก็รอนานหรอก" เสียงยัยเด็กน้อยตัวแสบมาแระ หายไปไหนมาเนี่ย

"เออ แป๊บ" ฉันบอกไอ้เกิร์ลแบบปัดๆ

"แกไปเหอะ บอกมันให้รู้เร็วๆดิวะ เดี๋ยวก็โดน ม.ค.ป.ด.ร้อก" ไอ้นิวทำท่าจะเดินออกไป
แล้วทั้งให้ฉันสงสัยว่าอะไรคือม.ค.ป.ด.

" แล้วอะไรคือม.ค.ป.ด.วะ" ฉันวิ่งตามไอ้บ้านิวไป

"แกมีอะไรมาปรึกษากันวันหลังได้มั้ย??" เด็กน้อย นี่ฉันกำลังคิดหนักเรื่องแกอยู่นะเนี่ย

"หมาคาบไปแดกไงเล่า แกไปเหอะ สู้ๆว่ะ" แล้วไอ้นิวก็หันมากระซิบอีกครั้ง แล้วมันก็
เดินไปม่อน้องแก้วต่อ

"เออๆ ไปละ" แล้วฉันก็วิ่งตามเจ้าเด็กน้อยไป ทำไมไอ้เกิร์ลมันน่ารักอย่างนี้วะเนี่ย??

 

ฉันและเกิร์ลฝ่าความบ้าระห่ำของถนนเมืองกรุมาถึงผับของพี่แอมจนได้ ผับนี้ไม่ค่อยไกล
จากมหาลัยใหญ่และห้างชื่อดังมากนักที่นี่จึงมีผู้คนคับคั่ง รวมไปถึงพวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว 
เพราะแบบนี้นี่แหละฉันถึงชอบมาเล่นที่นี่ทุกคืนวันศุกร์-เสาร์เพราะเราจะไม่มีเรียนกันเลยมาหา
อะไรทำบ้าง(อยู่บ้านก็ไม่ได้อะไร)อีกอย่างพี่แอมก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเกิร์ลจึงไม่แปลกใจเลยว่า
เด็กอายุ 18 อย่างพวกเราถึงมาเล่นดนตรีที่นี่ได้

"เอ้าเพลย์ เกิร์ลมาพอดีเลย วันนี้พี่มีนัดพิเศษน่ะเล่นเสร็จมานั่งคุยกับพี่ก่อนกลับบ้านนะจ๊ะ" 
พี่แอมยิ้มน่ารักให้กับฉันและเกิร์ลน่ารักดีแฮะ

"โอเค งั้นเพลย์กับเกิร์ลขอตัวไปเตรียมตัวก่อนนะ"

"จ้ะ" แล้วพี่แอมก็ส่งยิ้มละลายใจมาอีกครั้ง ไม่รู้ฉันตาฝาดรึเปล่าเมื่อกี๊เห็นเจ้าเด็กน้อยทำท่า
ไม่พอใจด้วย หึงเราป่าหว่า?? <<แกคิดไปเองป่ะไอ้เพลย์

 

"พี่แอมเค้าน่ารักดีเนอะ" เกิร์ลถามฉันเสียงแข็งๆเหมือนไม่ได้ตั้งใจถามเลยแฮะ

"อืม" นั่นไง นอกจากน้ำเสียงแล้วสายตายัยนี่ก็ดูจับผิดเราแฮะ สงสัยแกคิดไปเองว่ะ
ไอ้เพลย์เอ๊ย

"วันนี้แกจะใส่เสื้อสีอะไรวะ" ฉันเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้สถานการณ์(หลงตัวเอง)ยืดเยื้อ
ไปกว่านี้เห็นยัยนี่เอาแต่เลือชุดวนไปวนมา

"เดรสสีส้มดีมั้ยวะ" เกิร์ลหันเดสตัวสีส้มๆในมือมาให้ดู เดรสตัวนี้สั้นมากๆจนมันแทบจะ
เห็นอะไรต่อมิอะไรข้างใน

"แกหยุดเลย แล้วแกนั่งเล่นกีตาร์นะเว่ยมันก็เห็นหมดดิ" คำพูดที่ฉันพูดออกไปเมื่อกี๊ทำให้
ฉันหน้าแดงไม่รู้ตัว วันนี้มันชักจะแปลกๆแล้วนะ

"เรื่องของฉัน" แล้วเกิร์ลก็เดินถือเดรสสีแดงออกไป เหลือแค่ฉันที่ยืนทำหน้าไม่ค่อยพอใจ 
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ตรงนั้น

"เฮ้อ ฉันเป็นห่วงแกไม่รู้บ้างงรึไงวะ" ฉันบ่นแต่ไม่รู้ว่าเกิร์ลจะได้ยินรึเปล่า แต่ฉันเป็นห่วง
เกิร์ลมากๆกลัวสายตาแทะเล็มของไอ้พวกผู้ชายพวกนั้น

วันนี้ฉันใส่เสื้อสีส้ม(จะได้เข้ากับเกิร์ล) ฉันพึ่งสังเกตเห็นว่าเกิร์ลใส่กางเกงขาสั้นข้างในด้วย 
มันไม่ได้สั้นธรรมดาแต่มันดูจะเป็นกางเกงขาสามส่วนมากกว่า สีดำ เกิร์ลเชื่อคำพูดฉันเหรอเนี่ย

 

เสียงกีตาร์เบาๆที่คุ้นเคยของเกิร์ลดังขึ้น แต่มันเป็นเพลงที่เราไม่ได้นัดกันไว้ เสียงกีตาร์
บรรเลงไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัวว่าตัวเองเล่นผิดจากที่นัดกันไว้ ฉันก็เลยต้องร้องไป ทำไมช่วงนี้
เราเล่นเพลงนี้กันบ่อยจริงๆเลย

~เพื่อนคนนึง...แอบรักเธอ...เก็บงำความลับนั้น อยู่ภายใน ...ก็ไม่เคยเปิดเผยไป...
ด้วยกลัวจะเสียใจ...จะเสียเธอ …ปิดบังอยู่ตั้งนาน...แต่มันอัดอั้นใจ ...ยิ่งเราใกล้ชิดกัน...
ยิ่งหวั่นไหว...จะสบตา...กลับหลบตาเธออยู่เรื่อยไป...    ...ห่างแค่เพียง...เอื้อมมือ... 

แต่มันคือ...แสนไกล ....ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท...ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป...อื้อ หือ ฮือ

หากเป็นใครไม่ใช่เธอ...สักวัน...อาจให้รู้อาจบอกไป...แต่เป็นเธอที่คุ้นเคย...

ก็เลยต้องยับยั้งคอยชั่งใจ... ...ปิดบังอยู่ตั้งนาน...แต่มันอัดอั้นใจ...ยิ่งเราใกล้ชิดกัน...

...ยิ่งหวั่นไหว...จะสบตา...กลับหลบตาเธอ...อยู่เรื่อยไป

พอหมดท่อนนี้ฉันกับเกิร์ลก็หันมาสบตากันอย่างไม่ได้นัดแล้วเราสองคนก็เลยต้องต่างฝ่าย
ต่างหลบตา แล้วพอจะขึ้นเนื้อร้องอีกท่อนเกิร์ลก็ขึ้นเพลงนี้ประสานเสียงกับฉัน เสียงเพลงที่ออกมา
มันดูจะประสานรับกันอย่างดี ไม่น่าเชื่อว่าเราจะร้องเพลงนี้ออกมาพร้อมกันได้อย่างไม่ติดขัดราวกับ
ว่ามันออกมาจากใจเรา ...ไม่สิ มันคงออกมาจากใจฉันเองคนเดียวและมันคงเป็นแค่ความบังเอิญ
มากกว่าเพราะเพลงนี้เป็นเพลงที่เราร้องบ่อยมากๆ

 

"เฮ้ยวันนี้พวกแกร้องเพลงเพราะว่ะ" พี่แอมเอ่ยปากชมเมื่อเราเดินออกมาจากหลังเวที

"แล้ววันก่อนๆร้องไม่เพราะเหรอ" เกิร์ลถามพี่แอมออกไปแบกวนๆ

"ไม่หรอก วันนี้มันเพราะแบบแปลกๆว่ะ เหมือนแกสองคนกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับ
คนฟังอ่ะ แบบว่าก็ฉันคิดแบบนี้อะไรประมาณเนี้ย" เราทำหน้างงๆกับสิ่งที่พี่แอมพูด ก็ฉันคิดแบบนี้ 
แบบเพลงนี้น่ะเหรอ สำหรับฉันน่ะใช่ แต่เกิร์ลนี่สิ ฉันไม่แน่ใจแฮะ

"ป่ะ เราไปหาอะไรกินกันเหอะ" แล้วพี่แอมก็ลากเราไปนั่งที่โต๊ะVIPที่มีพวกเพื่อนๆผู้หญิง
ของพี่แอมเยอะแยะไปหมด

"พี่ไง นักร้องกับมือกีตาร์ที่พวกแกกรี๊กกันอ่ะ" พี่แอมแนะนำฉันกับเกิร์ลที่นั่งอยู่มุมสุดของ
โต๊ะ ฉันพึงสังเกตว่ามุมนี้เป็นมุมอับๆลับๆ แต่มองเห็นเวทีได้ชัดสุดๆเลย

"น้องชื่ออะไรเหรอคะ" พี่ผู้หญิงเพื่อนพี่แอมคนหนึ่งที่ใส่เสี้อสายเดี่ยวตัวแดงๆ เอื้อมมือกะ
จะจับมือฉัน แต่ยังไม่ทันจะถึงยัยเกิร์ลก็ใช้ความไวเอื้อมไปหยิบแก้วพั้นซ์ที่อยู่ตรงหน้าทำให้มือพี่
คนนั้นไปชนกับแขนของเกิร์ลแทน

"ชื่อเพลย์ค่ะ ส่วนคนนี้ชื่อเกิร์ล" ฉันตอบพี่สาวนั่นอย่างเขินๆ ฮ่าๆบริหารเสน่ห์หน่อยเรา

"อ๋า น้องชื่อเพลย์เหรอคะ ส่วนน้องผู้หญิงสวยๆนี่ชื่อเกิร์ล รวมกันก็เป็นเพลย์เกิร์ล พ่อแม่น้อง
นี่ช่างตั้งนะคะ" ยัยพี่เกาะอกสีเขียวอีกคนพูด แต่ไม่พูดป่าวยังมาทำตาเยิ้มๆใสฉันอีก อ้าก!! 
คนนี้เล่นด้วยไม่ไหวว่ะ

"อ๋อ ไม่หรอกค่ะ เราเป็นแค่เพื่อนรักกันน่ะ" เกิร์ลเน้นหนักตรงคำว่ารักแล้วแถมมากอดคอ
ฉันอีก รังสีอำมหิตแผ่ซ่านๆๆๆๆน่ากลัวชะมัด ไม่รู้ว่ามันจะทำไปเพื่ออะไร หวั่นไหวนะเว่ย 
หวั่นไหวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"น้องเพลย์ทำไมทำหน้าอย่านั้นละคะ คุยกับพวกพี่ไม่สนุกเหรอ" ยัยพี่เสื้อสีเหลืองๆอีกคน
ทำท่าจะเอื้อมมาถูกตัวฉัน แต่เป็นจังหวะเดียวกับที่เกิร์ลวางแก้วบนโต๊ะพอดีทำให้มือของพี่คนนั้น
ชนกับแขนของเกิร์ล(อีกแล้ว)

 

หลังจากที่เรานั่งฟังพวกเพื่อนพี่แอมคุย เน้นว่านั่งฟังเพราะฉันไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย
(นอกจากตอบคำถามจากพวกพี่ๆ) แต่เกิร์ลนี่สิ ดื่มไปหลายแก้วเหมือนกันจนยัยนี่มึนๆแล้วหล่ะ
ฉันก็เลยลากเกิร์ลออกมาจากร้าน ดูเกิร์ลค่อนข้างจะขัดใจเมื่อฉันพาออกมา

"แกจะรีบออกมาทำไม แกไม่คุยกับพวกพี่ๆเค้าต่อล่ะ" ถึงแม้เกิร์ลจะพูดแบบนั้นแต่ฉันจับ
น้ำเสียงเกิร์ลได้

"ไม่จำเป็นว่ะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าซะหน่อย" ฉันขึ้นเสียงใส่เกิร์ล นี่ฉันทำอะไรลงไป
เนี่ย

"ไม่ได้คิด แต่สายตามึงมันฟ้องออกมาว่ะ" เกิร์ลพูดออกมาน้ำเสียงดูประชดประชัน 
ปกติเกิร์ลจะไม่ขึ้นคำหยาบกับฉัน ยกเว้นตอนที่มันโกรธฉันมากๆซึ่งนั่นมันก็นานมามากแล้ว

"เออ มันเรื่องของกู" เมื่ออารมณ์ที่มันปะทุออกมาแล้วฉันก็ไม่สามารถหยุดยั้ยงมันได้ 
เราเปิดฉากทะเลาะกันอีกแล้ว

"นั่นสินะ มันเรื่องของมึง คนอย่างกูมันไม่เกี่ยว" แล้วเกิร์ลก็เดินออกไปจากลานจอดรถ

"เฮ้ย เกิร์ลมาพูดกันดีๆก่อน" ฉันวิ่งไปดึงแขนของเกิร์ลแต่ว่ายัยนี่ยังขัดขืนอยู่

"มึงไปไกลๆกูเลย กูไม่อยากเห็นหน้ามึง" เกิร์ลร้องไห้ ฉันทำพลาดไปแล้วฉันเคยสัญญา
ว่าจะไม่ทำให้เกิร์ลร้องไห้ นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย

"เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ" ฉันพยายามใจเย็นเข้าไว้ดูเหมือนว่าเกิร์ลจะสงบลงได้บ้าง

"อย่าไปสนใจมันเลย สัญญาเก่าๆคร่ำครึ" เกิร์ลไม่ยอมมองหน้าฉัน นี่มันโกรธฉันขนาดนี้
เลยเหรอเนี่ย

"เออ ฉันขอโทษว่ะ ถ้าแกไม่พอใจฉันจะไม่ทำ" ฉันยอมเกิร์ล ฉันยอมรับว่าฉันยอมเกิร์ล
ทุกๆเรื่องถึงแม้ว่ามันจะยากแค่ไหนแต่ถ้าเป็นคำของร้องจากเกิร์ล มันมีอิธิพลกับฉันมาก

ฉันโน้มหน้าไปใกล้ๆเกิร์ล สัมผัสริมฝีปากเล็กๆของเพื่อนสนิท มันแปลกมากๆที่เราจูบ
กันในสถานะเพื่อนแบบนี้ มันเหมือนการถ่ายทอดความห่วงใย ความผูกพัน ความรู้สึกดีๆ การจูบ
ไม่ได้เกิดจากความรักแบบคนรักทั่วๆไป แต่ฉันก็รู้สึกดีกับมันทุกครั้ง และรู้สึกแปลกๆกับมัน
ทุกครั้ง ฉันอยากก้าวข้ามความเป็นเพื่อนกับเกิร์ล แต่ฉันไม่อยากเป็นแฟน ไม่อยากเป็นความสัมพันธ์
ฉาบฉวยแบบนั้นแฮะ

"ฉันกลับบ้านแล้วนะ" เกิร์ลพูดออกมาหลังจากที่เราทั้งคู่เงียบกันอยู่นาน

"อืม" ฉันยิ้มน้อยๆให้เจ้าเด็กน้อย แล้วเราก็ปิดฉากการทะเลาะกันอย่างเป็นทางการ 
พร้อมกับความสับสนของฉัน

'นี่มันชักจะแม่งๆแล้วนะ ฉันกำลังรู้สึกอะไรกันแน่เนี่ย??'

--------------------------------------------------------------------

ตอนนี้มันมาแปลกๆมั้ย??

อิอิ

คนแต่งไม่หายไปนานคร้าบบบบ

เดี๋ยวคนอ่านรอ อิอิ