PlayGirl >>เพื่อน(รัก) เพื่อนลับๆ ฉบับเพลย์เกิร์ล^___^[Yuri]

ลำดับตอนที่ #2 : Player 1>> นี่แหละสมาชิกวงฉัน&เพื่อนสนิท (แก้ย่อหน้าแล้วค่ะ)

บทที่1

นี่แหละสมาชิกวงชั้ล & เพื่อนสนิท

 

"ไม่นะเว่ย ให้ตายยังไงฉันก็ไม่เอา" ยัยอันนาโวยวายหลังจากที่มันและไอ้นิวถูกพวกเราเลือก
ให้มาร่วมวงกับเรา

"แกนั่นแหละ เพื่อนกันมั๊ย??" ฮ่าๆฉันเอาเหตุผลเรื่อเพื่อนมาอ้าง เพราะอันนาจะเป็นคนแคร์
เพื่อนเป็นพิเศษ

"นั่นมันก็ใช่ แต่แกเข้าใจมั้ยว่าฉันเล่นไม่เป็น" อันนายื่นคำขาด ฉันจะเกลี้ยกล่อมอันนายังไง
ดีเนี่ย

"ไม่รู้หล่ะ ยังไงแกก็ต้องช่วยฉัน ฉันขอร้อง" เพลย์พูดเสียงอ่อนเมื่อเข้าประโยคสุดท้าย เอา
ละวะเพื่อวงพวกเราพูดกันดีๆได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

"เออๆ ฉันไม่รับปากนะเว่ยถ้าฉันทำวงพวกแกล่ม" อันนาบอกเสียงอ่อย ฉันมั่นใจในตัวแกว่ะ
 อันนา

"งั้นชั้นจะให้แกลองเล่นกีตาร์ก่อนละกัน แล้วถ้ายังไงฉันจะให้แกเล่นเบส นิวฉันยกให้แก
เป็นติวเตอร์หลักของอันนามัน ช่วงนี้ฉันยังมีคอนเสิร์ตอยู่ว่ะ" ฉันออกคำสั่งรัว จนยัยอันนาทำหน้า
เหวอไปเลย แกตกหลุมพรางชั้นแล้วเพื่อน!!

 

หนึ่งเดือนผ่านไปไวยิ่งกว่าโกหก(ไม่โกหกเร้ยยย??)

"ไงนิว ไอ้อันพอมีแววมั๊ยวะ" ฉันกับเพลย์เดินเข้ามาในห้องซ้อมที่อันนาและนิวซ้อมอยู่ 
มาแอบดูพัฒนาการยัยนี่หน่อยน่ะ

"อืม แววดับอ่ะดิ" นั่นไงไอ้นิวเอ๊ย แกทำเพื่อนชั้นเสียเซลฟ์อีกแล้ว

"แกอย่าว่าชั้นงั้นดิ ใครล่ะที่สอนไม่ดีอ่ะสอนไปก็เหล่หญิงไป" เจ๊อันเริ่มเปิดประเด็นแล้ว
ครับพี่น้อง

"ก็ในห้องมันไม่น่ามองนี่หว่า" แล้วไอ้สองคนนี้ก็เปิดฉากเถียงกันจนได้

"เฮ้ย!! พอเลยพวกแกอ่ะ" แล้วก็เป็นคุณชายเพลย์เจ้าเก่าที่คอยห้ามมวยศึกนี้

"เออ" ไอ้นิวหันกลับไปสนใจกลองชุดต่อทำให้ศึกนี้สงบลงไปแล้วอย่างถาวร

"มา เรามาลองซ้อมกันรวมวงดีกว่า" แล้วก็เป็นคุณเพลย์อีกเช่นเคยที่สร้างสมานฉันท์ให้แก่
โลกนี้

 

~เพื่นคนนึง...แอบรักเธอ.... เก็บงำความลับนั้นอยู่ภายใน.... ก็ไม่เคยเปิดเผยไป

ด้วยกลัวจะเสียใจ...จะเสียเธอ

เสียงเพลงท่อนแรกในชีวิตพวกเราดังขึ้น ฉันรู้สึกว่านี่หล่ะที่เค้าเรียกว่าวงอย่างแท้จริง

...เสียงกลองของนิวที่พวกเราไม่ค่อยได้ยิน แต่พอเรามารวมกันฉันก็พอรู้ว่านิวเป็นคนนึงที่
เก่งด้านดนตรี

...แม้เป็นครั้งแรกในการเล่นกีตาร์ของอันนา แต่ยัยนี่กลับทำได้ดีกว่าที่ฉันคิด ถึงแม้ว่าเสียง
มันยังไม่นุ่มพอแต่ฉันถืว่าเพื่อนฉันคนนึ้เก่งมาก

...สำหรับเพลย์ วันนี้ดูเพลย์จะจริงจังมากกับเพลงที่เค้าร้อง ฉันฟังแล้วรู้สึกว่ามันออกมาจาก
ใจฉันเอง ฉันอยากร้องเพลงนี้...ไม่สิเราต้องไม่คิดอย่านั้น

...ส่วนฉัน ฉันต้องมานั่งเล่นเบส แต่ไม่เป็นไรหรอกถึงฉันไม่ค่อยชอบเล่นเบสแต่ฉันก็ยังไม่
อยากให้อันนาหัดเบสตอนนี้ แต่คงไม่นานหรอกมั้ง

เด็กม.ต้นหลายคนมาแอบดูพวกฉันร้อง ฮ่าๆน้องคงไม่เคยเห็นกลุ่มZoda-Zabทำอะไรแบบนี้
ละมั้งแหงล่ะอันนาดูเหมือนเป็นผู้หญิงเรียบร้อยๆ(แอ๊บ) ส่วนนิวก็เจ้าชู้สุดๆ คงไม่ค่อยมีใครคิดว่า
พวกเค้าจะมาเล่นดนตรีได้

"หิวอะไรมั้ยวะ" เพลย์ถามฉัน เพราะตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มแล้วเลยเหลือแต่ฉันกับเพลย์ที่
ยังต้องซ้อมอีกนิดหน่อย เพราะพรุ่งนี้พวกฉันต้องไปร้องเพลงในผับของพี่แอม

"เลี้ยงเหรอ" ฉันหันไปถามเพลย์ที่ง่วนอยู่กับการเก็บของมัน

"มา ป๋าเลี้ยง" แล้วเพลย์บ้ามันก็เอามือตบกระเป๋ากระโปรงตัวเอง

"แหวะ!!"

 

"ใจว่ะ" หลังจากที่เพลย์กับฉันไปหาอะไรกินมันก็มาส่งฉันที่บ้าน บ้านฉันไม่มีใครอยู่เลย
พ่อกับแม่ไม่ได้กลับบ้านมาเกือบๆ2ปีแล้ว เฮ้อ!นี่หล่ะชีวิตนางเอกนิยาย

"นี่ แล้วแกก็อย่าลืมเปิดโทรศัพท์ด้วยนะเว่ย" แล้วเพลย์ก็ขับรถออกไปปล่อยให้ฉันอยู่ในความสับสน(อีกแล้ว)

เพรานี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันคิดว่ามันคืออะไร เพราะนอกจากที่เราจะตัวติดกันทั้งวันแล้วเพลย์
ยังชอบโทรมาหาฉันก่อนนอนทุกคืนจนเป็นความเคยชินจนอินนาเคยทักว่าเราเป็นอะไรกันรึเปล่า ส่วนฉันก็สงสัยว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน??

"เพลย์...ฉันรักแกว่ะ" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียวพร้มโยนตัวและหัวของฉันที่หนักอึ้ง
ลงบนเตียง เรื่องที่ฉันชอบเพลย์นั้นฉันไม่สามรถจะบอกใครได้แม้กระทั่งตัวเพลย์เอง

ความคิดฟุ้งซ่านพวกนี้อีกแล้ว เสียงเพลงที่เพลย์ร้องมันยังก้องอยู่ในสมองฉัน จนฉันต้องหยิบเจ้าสีส้ม กีตาร์สีส้มตัวเก่งออกมาเล่นเพลงที่คุ้นเคย

~เพื่อนคนนึง...แอบรักเธอ...เก็บงำความลับนั้น อยู่ภายใน ...ก็ไม่เคยเปิดเผยไป...
ด้วยกลัวจะเสียใจ...จะเสียเธอ

'ฉันอาจต้องเก็บเรื่องราวทั้งหมดไว้ในใจใช่ไหม?? เพลย์'

~ปิดบังอยู่ตั้งนาน...แต่มันอัดอั้นใจ ...ยิ่งเราใกล้ชิดกัน...ยิ่งหวั่นไหว...จะสบตา...
กลับหลบตาเธออยู่เรื่อยไป...

'แกจะรู้สึกบ้างมั๊ย แกจะเข้าใจมันบ้างหรือเปล่า สายตาของฉันน่ะ'

~ห่างแค่เพียง...เอื้อมมือ... แต่มันคือ...แสนไกล ....ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท...
ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป...ว่ารักเธอ...

'เพื่อนสนิท...ไม่มีสิทธิ์จะบอกรัก นั่นสินะ'

 

ฉันหยิบสมุดโน้ตสีส้ม สีนี้เป็นสีที่เพลย์ชอบแล้วมันก็ทำให้ฉันชอบไปด้วย เพลย์เปลี่ยน
อะไรหลายๆอย่างในตัวฉันเราสนิทกันเร็วมากๆมากจนฉันยังแปลกใจว่าฉันกับเพลย์จะสนิทกัน
ได้ขนาดนี้ เพลย์เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันเราเหมือนคู่หูกัน อีกทั้งเรื่องราวแปลกๆของฉันกับเพลย์ 
มันชอบให้ฉันเป็นคู่ควงมัน ปลอมเป็นแฟนตอนมีผู้หญิงโทรมาหามัน เพลย์จะซักผ้าให้ฉันไม่ให้
ซักให้ก็ไม่ยอมโดยมันให้เหตุผลว่าซักผ้าเพื่อแลกข้าวบ้านฉัน มันแปลกมากๆที่เพื่อนกันธรรมดาๆ
ที่เป็นผู้หญิงด้วยจูบกัน จูบแบบปราศจากความรัก มันเหมือนการถ่ายทอดบางสิ่งบางอย่างมากกว่า
เรื่องราวต่างๆของฉันและเพลย์ถูกถ่ายทอดออกมาหลายต่อหลายหน้า หลายเรื่องราวเหลือเกิน 
ฉันยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่าที่ฉันรักเพลย์เพราะเราผูกพันกันรึเปล่า

'เพื่อนคนนึง...แอบรักเธอ...เก็บงำความลับนั้น อยู่ภายใน ...ก็ไม่เคยเปิดเผยไป...ด้วยกลัว
จะเสียใจ...จะเสียเธอ …ปิดบังอยู่ตั้งนาน...แต่มันอัดอั้นใจ ...ยิ่งเราใกล้ชิดกัน...ยิ่งหวั่นไหว
...จะสบตา...กลับหลบตาเธออยู่เรื่อยไป...    ...ห่างแค่เพียง...เอื้อมมือ... 

แต่มันคือ...แสนไกล ....ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท...ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป...อื้อ หือ ฮือ

หากเป็นใครไม่ใช่เธอ...สักวัน...อาจให้รู้อาจบอกไป...แต่เป็นเธอที่คุ้นเคย...

ก็เลยต้องยับยั้งคอยชั่งใจ... ...ปิดบังอยู่ตั้งนาน...แต่มันอัดอั้นใจ...ยิ่งเราใกล้ชิดกัน...

...ยิ่งหวั่นไหว...จะสบตา...กลับหลบตาเธอ...อยู่เรื่อยไป

            ห่างแค่เพียง...เอื้อมมือ...แต่มันคือ...แสนไกล... ยิ่งเธอเป็นเหมือน...เพื่อนสนิท

...ยิ่งไม่มีสิทธิ์ จะบอกไป...ว่ารักเธอ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------

^_______________________^

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ^______^ v