รับสายจนได้รัด (แฟน )

ลำดับตอนที่ #3 : โย กับ สาวน้อย

หน้าคมเข้มของโอยิ่งดำขึ้นไปอีก    วางหูโครมพร้อมกระแทกตัวลงนั้งอย่างฉุนจัด

**บ้าฉิบหาย  พอยกหู  แม่ก็ฉอด ๆ ๆ ๆ  ปากยังกะปึนกล  ไม่มีช่องว่างให้สอดเลยพับผ่า**

ดวงตาของโอวาวโรจน์จนโยชักหนาว  คงเป็นแม่ผู้หญิงที่เรารับสายแน่ ๆ  แม่คงโมโหเลยโทรมาด่า  โดยมิพักถามชื่อเสียงเรียงนาม  เฮอะ  คงนึกว่านายโยรับสาย...ดวงดีซะอย่าง

**ซวยระยำ  ไม่รับสายก็ดี  ด่า ๆ  ๆ ๆ  ด่าเสร็จวางหูเลย  ยอดจริง ๆ **

**ไม่ใช่ยายจุ๊บแจงหรอพี่โอ**

**ยายตะแคงที่ไหนก็ไม่รู้  แล้วนายจุ๊บแจงไม่โทรมาหาจริง ๆ  เรอะ วะ**

**ครับผม**

**งั้นนายก็ต้องช่วยพี่อีกแล้ว**

อย่า ๆ  ๆ  อย่าน่าพี่โอ  ช่วยพี่โอทีไร  ไม่เคยแคล้วโดนด่าซะที่**

**น่า  คราวนี้ไม่โดนแน่  ยายจุ๊บแจงแกมีน้องสาวชื่อเจี๊ยบ  เรียนอยู่โบราณคดี  แกต้องการเล็กเชอร์เก่าของพี่**

**อ้าว  แล้วของพี่สาวแกล่ะ**

**ก็ของพี่สาวแกนั้นแหละอยู่ที่พี่  แกช่วยเอาไปให้หน่อย**

**ผมไม่รู้จัก**

**พี่นัดไว้แล้วว่าให้โทรมาวันนี้  แต่ถ้าโทรมาไม่เจอหรือไม่โทรมา  พี่จะต้องเอาไปให้แกที่สนามบาส  หน่ายูเนี่ยน**

**ไม่เอาน่า  พวกโบราณกับพวกสถาปัตย์ไม่ถูกกัน**

**เหอะน่า  ช่วยหน่อยน่า**

**เฮ้อ...หาเหาใสหัวอีกแล้ว..โอ.เค.**

**

สาวน้อยคนนั้นนั่งอยู่นานแล้ว  โยก็เห็นแล้วด้วย  ดูเหมือนว่าจะนั่งอยู่ก่อนหน้าที่โยจะลงมาเล่นตะกร้อข้างสนามบาส  ผมยวสรวยรวบแบบเรียบ ๆ  ผูกโบเส้นโตสีฟ้า  ดวงตาเข้ม  หางตายาว  ขนตางอนเซ้งชวนให้คิดว่าเป็นขนตาปลอม  ปากสวยได้รูปขบกัดอยู่เป็นนิจ  จึงอดเห็นไรฟันขาว  ที่เตะตาก็ดูเหมือนจะเป็น  จมูกเล็ก ๆ  แต่รั้นชะมัด

อารมณ์สนุก ทำให้โยนึกอยากจะแกล้งสาวน้อยหน้าแฉล้มคนนั้น   จึงเล่นตะกร้อไปเรื่อย ๆ  มิไยสาวน้อยคนนั้นจะนั้งรอ

**เฮ้ยไอ้โย  เล่นดี ๆ  ซีงะ  ตามองลูกซิโว้ย  อย่าไปมองนอกสนาม**   เพื่อนที่เล่นด้วยอดปากไว้ไม่ได้เมื่อโยเล่นพลาดบ่อย   เพราะสองตาคอยมองแต่สาวน้อยคนนั้น

**เออน่า  เล่นถูกเล่นผิดมันก็เล่นเหมือนกันแหละวะ  เอ้าเร็ว  จะจบเกมส์แล้ว  **

ชายตามองสาวน้อยคนนั้นอย่างมาดหมาย  นั่งทนเอาการแฮะ  ซักสงสารแล้วซิ  นั่งนาน ๆ  ไม่ปวดท้องฉี่บ้างเรอะไง

ทำไมไม่มาซะทีก็ไม่รู้  ชักโมโหแล้วี  ไอ้นายคนนั้นก็มองอยู่ได้  ยิ้มกวน ๆ  ซะด้วยซี  เล่นตะกร้อก็ไม่เอาไหน  แค่นจะชายตามองเรา  เฮ้อ  พี่จุ๊บแจงก็บอกไว้เป็นหมั่นเป็นเหมาะว่า  พี่โอจะเอาเล็กเชอร์มาให้แน่ ๆ  ป่านนี้ไปตกน้ำตายเสียที่ไหนก็ไม่รู้   เจี๊ยบครุ่นคิดวุ้นใจ  เพื่อน ๆ  ก็กลับกันหมดแล้วซิอุตส่าห์บอกรถให้มารับสาย ๆ  หน่อยจะให้พี่โอติวให้  ถ้าพี่โอมาพอดีกับรถก็อดกัน...อ้าว..เออดี..เลิก ๆ  ซะก็ดีตะกร้อตะหวักตะบวยอะไรก็ไม่รู้ยังกะเอาปากเล่น  เสียงดังลั่นกวนประสาทเป็นบ้า...   ยิ่งไอ้นายเด็กสถาปัตคนนั้นก็มองอยู่เรื่อย ..มรรยาทชุ่ยเป็นบ้า..เชอะก็ได้แค่มอง..เก่งจริงเข้ามาแหยมซิ  จะด่าให้เปิงเชียว..เดี๋ยวจะหาว่าผู้หญิงโบราณปากไม่จัด...เอ๊ะ   เอแล้วไง...นายคนนั้นทำไมต้องเดินตรงมายังเราด้วย.อยากลองของเรอะ..ก็ด๊าย....

**นั่งนานๆ  ไม่เมื่อยหรอครับ**

ก้นฉันไม่ใช่หน้าคุณ  ไม่ต้องยุ้ง**   เชิดหน้าตอบเสียงขึ้นจมูกนิด ๆ

โยยิ้มรับอย่างสดชื้น  เห็นหงิม ๆ  ไม่น่าพูดจาบวมเลยพับผ่าสิ

**ถ้าคุณไม่ได้ชื่อเจี๊ยบ  ผมไม่ยุ้งแน่**

**ใช่   ฉันชื่อเจี๊ยบ  หวังว่าคงไม่ไปพ้องกับชื่อญาติผู้ใหญ่ของคุณ**

ดวงตาสวยสู้ตาไม่ลดละ  ไม่น่าบีบจมูกเชิดๆ  นั้นให้หักนัก  ปากคอไม่เบาเชียวละ  พี่โอนะพี่โอ  ใช้งานตะละที ดีๆ  ทั้งนั้น

**ผมเป็นน้องพี่โอ  พี่โอไม่ว่าง  ให้ผมเอาเล็กเชอร์ศิลปะวิจักษ์มาให้คุณ**   โยยื้นสมุดเล็กเชอร์ให้อย่างนิ่มนวล  และสมุดนั้นก็ได้รับกระชากไปอย่างรวดเร็ว   พริกดูหน้า – หลัง และแทนที่จะยิ้มตอบพร้อมกับคำขอบใจ หน้าจิ้มริ้มนั้นกลับเงิยหน้าขึ้นมามองโยอย่างรวดเร็ว สองตาวาววับ  ปากน้อย ฉอด ๆ  ทันที

**คุณแกล้งให้ฉันนั่งรอคุณ  ทั้ง ๆ  ที่คุณก็เห็นฉันนั่งอยู่นานแล้ว  ตั่งแต่คุณเพิ่งมาเล่น แต่คุณกลับไม่เอามาให้ฉัน  คุณเป็นคนที่มีมรรยาทแย่ที่สุด**

แก้มแดงน่าเอนดูแท้  เออหนอผู้หญิงเวลาโกรธ แก้มแดงน่ารักซะมัด

**คุณเข้าใจถูกต้องแล้วนี่ **

**ความเป็นผู้ชายของคุณฉันให้ค่าเท่ากับศูนย์**

**ขอบคุณครับ  ความจริงผมได้คะแนนติดลบนานแล้วด้วย**

**ฉันจำเสียงคุณได้แล้ง  คุณนั้นเองที่รับโทรศัพท์**

**ความจำคุณดีนี่**

ถ้าฉันไม่เสียดายรองเท้า  ฉันถอดออกมาตบหน้าคุณแน่**

**เออนี่คุณเจี๊ยก**

**ฉันชื่อเจี๊ยบ**

**เจี๊ยบก็เจี๊ยบ  ความจริงคุณน่าจะเรียกผมว่าพี่นะเพราะผมรุ่นพี่คุณ  แล้วไอ้วิชาศิลปะวิจักษ์นี่นะ  ถ้าคุณสงสัยอะไรก็ถามผมได้ ผมไปก่อนล่ะ**           โยพูดประโยคสุดท้ายเพราะความเป็นพี่แท้ ๆ  ไม่งั้นจะแสบให้หน้าดูเชียว  แต่โยไม่ได้ก้าวไปไกลเลย  เพราะเสียงจ๋อย ๆ  เรียกไว้เสียก่อน

**นี่คุณผี  เฮ้ยคุณพี่  มานั่งก่อนซิ**   เสียงไม่ดุ  ตาไม่วาว  ปากดูเหมือนยิ้ม  จะมาไม้ไหนกันหว่า  ตัวก็เล็กกลัวอะไรวะ

**ดี  นั่งเรียบร้อยก็เป็น  เอาละ  คราวนี้ก็ติวให้ฉันได้**

**เฮ้ย  จะให้ติวจริง ๆ  เรอะ**

**จริง**

**บ้า  ตะกี้ผมพูดเล่น**

ดวงตาวาววับอีกแล้ว  ไม่อยากมองเลย  ตาก็สวยแต่ไหงเวลาดุ  มันวาววับจับใจยังไงก็ไม่รู้