ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic:Yaoi]Don't Stop Can't Stop หยุดหัวใจได้หรือเปล่า?[2PM]

    ลำดับตอนที่ #5 : Don’t Stop Can’t Stop III : ของของผม

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.43K
      4
      3 ส.ค. 53

    Title : Don’t Stop Can’t Stop

    Chapter : 3
    Fandom: 2PM (feat.2AM)
    Pairing:
    TaecYeon x NichKhun , WooYoung x JaeBeom , ChanSung x JunHo , ChangMin x JunSu

     

    ทำไมนะ...

    ทำไมคนอย่างปาร์คแจบอม

    ต้องมาเชื่อฟังไอ้เด็กอมมือคนนี้ด้วย!!!

     

                    ร่างเล็กนั่งอย่างหงุดหงิดบนเฟอรารี่คันงาม ไอ้รถคนเห็นแก่ตัว! แค่รถก็บ่งบอกนิสัยใจคอแหละ แม่งมีแค่สองที่นั่ง เหอะๆ ถ้าเวลาพ่อแม่มึงจะไปไหนด้วยแม่งไม่นั่งหลังคาเลยหรอ สวยอยู่หรอก แต่แพงชิบหาย ไอ้คนซื้อรวยไม่พอนะ ต้องโง่ด้วย โง่มากๆ แม่งมึงเงินเหลือใช้หรอ หาเงินเองก็ยังไม่ได้ แต่เสือกซื้อรถราคาแพงหูฉี่ ไอ้คนไม่รู้จักค่าของเงิน รถมึงเอาไปขายแล้วเอาเงินมาให้กุใช้ทั้งชาติได้เลย!!!

     

    อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิครับพี่แจบอม ทำเหมือนว่ากำลังด่าผมในใจคนแก้มอูมหันมาฉีกยิ้ม

     

                    ...ให้ได้อย่างนี้สิวะ ไปแทงหวยดีกว่าไหมจางอูยอง...

     

                    ถ้าผมกำลังด่าคุณอยู่แล้วมันหนักหัวคุณหรอตาชี้บ่งบอกถึงความกวนตีน

     

                    ไม่หรอก ผมกำลังเสียดายต่างหาก เสียดายที่ไม่ได้ฟังเสียงหวานๆเลยด่าผมจางอูยองกระตุกยิ้มอย่างชอบใจ

     

                    ...แม่งจะมีไอ้หน้าเวรที่ไหน ที่ฟังคนด่าแล้วมีความสุขเหมือนไอ้เด็กนี้บ้าง โรคจิตหรอวะ กุมานั่งกับคนโรคจิตหรอวะเนี้ย โอ๊ยยยย ปาร์คแจบอม...

     

                    ถึงแล้วไม่ลงหรอครับ หรือจะรอให้ผมเปิดประตูให้อูยองมองด้วยสายตาที่ทำให้คนเห็นสามารถอ้วกได้

     

                    ...มึงไม่บอกกุ แล้วกุจะรู้ไหมครับ ว่ามันถึงแล้ว...

     

                    ปาร์คแจบอมลงจากรถเฟอรารี่สีเหลืองคันงามแสนงาม เดินตามจางอูยองอย่างติดๆ ถึงแม้ในใจอยากตีหัวไอ้คนนำทางแล้วรีบเผ่นกลับบ้านก็ตาม จางอูยองพาปาร์คแจบอมขึ้นลิฟต์ แต่เมื่อประตูลิฟต์เปิดชั้นใหม่ ปาร์คแจบอมอยากอ้าปากค้างทันที

     

                    ...อีพวกคาบช้อนทองมาเกิด เทวดาครับ ทำไมไม่ให้ผมเกิดมาแบบนี้บ้าง...

     

                    คอนโดชั้นบนสุดใจกลางกรุงโซล แค่ใจกลางโซลก็แพงแล้วนะเว้ย แล้วนี้ชั้นบนสุดอีก ไม่พอของตกแต่ง ที่พามานี้อยากโชว์ใช่ไหม อยากโชว์ว่ารวยแค่นั้นใช่ไหม ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

     

                    จะดื่มอะไรไหมพี่

     

                    ไม่...ขอบใจปาร์คแจบอมนั่งลงบนโซฟาใจกลางห้อง ถ้าสมมติว่ากินน้ำของไอ้เวรนี้แล้วเสือกใส่ยาขึ้นมา ปาร์คแจบอมไม่เสร็จหรอครับ ไม่โง่นะเว้ย!

     

                    จางอูยองหายไปสักพัก แต่กลับมาพร้อมไวน์แดงสองแก้ว และขวดใหญ่อีกขวด

     

                    ...ไอ้เด็กเวรนี้ โรคจิต คาบช้อนทองมาเกิด และหูหนวกฟังภาษาคนไม่ออกด้วยแหละครับ!...

     

                    ผมบอกว่าไม่กินสักหน่อย แล้วคุณเอามาทำไม

     

                    เพื่อว่าพี่คอแห้งไง ตามสบายนะฮะ ผมไปอาบน้ำก่อนล่ะ

     

                    ไวน์นายนะใส่ยาด้วยรึเปล่าล่ะแจบอมกระตุกยิ้มอย่างรู้ทัน

     

                    ก็ลองสิครับแต่รอยยิ้มของจางอูยองนั้นน่ากลัวกว่า ร่างโปร่งเดินออกไปเข้าห้องน้ำเพื่อชะล้างร่างกายให้สะอาด ก่อนที่จะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้น แต่จริงๆก็ไม่ต้องอาบก็ได้นี่นา หึหึ...

     

                    เฮ้ยยยย แพงนะยี่ห้อนี้ หมักตั้งแต่ปี 60 ด้วย กี่ปีวะ 50 ปี ชิบหายแหละแพงหูฉี่เลยมึง ขวดใหญ่ด้วยสิ มาทิ้งในอุณหภูมิแบบนี้ เปิดฝาขวดด้วย ไม่กินก็เสียรสชาติที่เก็บมานาน แต่ปาร์คแจบอม มันใส่ยาไม่ใช่หรอ จะกินจริงหรอ...ปาร์คแจบอมเริ่มตบตีกับความคิดของตัวเองอยู่ในใจ

     

                    กินสักแก้วคงไม่เป็นไรหรอกนะแจบอมยิ้มหวานให้ไวน์แดงท่าทางน่าอร่อยแก้วนี้ มือขาวถือแก้ววนสองสามรอบ จมูกสูดกลิ่นไวน์เข้าเต็มปอด ปากแดงสัมผัสแก้วไวน์แล้วดื่มหมดแก้ว แต่ปาร์คแจบอมไม่ยอมหรอก คนตัวเล็กก็ยังอมลิ้มรสไวน์สักพักแล้วกลืนลงคอ...ไวน์ราคาแพงอร่อยอย่างนี้นี่เอง

     

                    ด้วยความเซงจิตที่เอาแต่นั่งเฝ้าไวน์แดงรสเลิศ เล่นจ้องตาอยู่นานสองนาน อยากกินก็อยากกิน แต่ปฎิญาณกับตัวเองว่าแก้วเดียวก็เกินพอ ก่อนที่จะได้เมาไวน์ก่อนเมายา หวังว่าไอ้เด็กนั้นคงไม่วางยาจริงๆนะ แต่แก้วเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

     

                    มือเล็กควานหารีโมตแอร์ก่อนปรับอุณหภูมิให้ลดลง เพราะรู้สึกร้อนตะหงิดๆ มันเปิดแอร์หรือติดฮิตเตอร์กันวะ ร้อนเว้ย! และบวกด้วยความเบื่อหน่าย ปาร์คแจบอมเลยเปิดทีวีอย่างถือวิสาสะ บอกเองนะว่าตามสบาย ปาร์คแจบอมก็ตามสบายอย่างที่บอกล่ะกัน! แต่พอเปิดเท่านั้น ไวน์ที่กลืนลงคอได้สักพักก็อยากจะพุ่งออกมา เพราะสิ่งที่เห็นบนจอเป็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังทำกิจกรรมบนเตียงอย่างสนุกสนาน

     

                    แต่พอเปลี่ยนรีโมตเป็นครั้งที่สองครั้งที่สามก็ทำให้คนถือรีโมตปิดทันที แม่งเอ๊ย! ทีวีที่นี่มันรับแต่สัญญาณหนังโป๊หรอวะ เปิดตรงไหนแม่งก็หนังโป๊ ไม่หญิงชาย ก็หญิงหญิง ไม่ก็ชายชาย บัดซบ! ไอ้เด็กเวรนี้โรคจิตไม่พอแทบยังลามกขั้นวิตถารอีก

     

                    ความสงสัยก็เข้ามาสู่ตัวของปาร์คแจบอมอีกครั้ง ทำไมวะร้อนอย่างนี้ ร้อนโคตรๆ ถอดสูทก็ยังร้อน ปลดกระดุมก็ยังร้อน แม่งถอดเสื้อเป็นชีเปลือยเดินเลยดีไหม!

     

                    เอ๊ะโอ! ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับพี่แจบอมจางอูยองที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกระตุกยิ้มอย่างชั่วร้าย

     

                    ร้อนสิ ถามได้

     

                    แต่มันเซ็กซี่ไปหน่อยหรือเปล่าครับไม่พูดเปล่าร่างสูงยังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

     

                    ตาบอดแหละอย่างเค้านี้นะเซ็กซี่ เซ็กเสื่อมจะไม่ว่า

     

                    ผมคงคิดไปเองมั้งอูยองทรุดตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ มือหนาหยิบรีโมตเปิดทีวี พฤติกรรมทำให้แจบอมอยากอ้าปากค้าง ไม่ผิดไม่ผิดแน่ๆต้องของมันแน่ๆ และสิ่งที่เป็นไปตามคาดก็ผุดขึ้นมา หนังโป๊เต็มหน้าจอเลยพี่น้อง

     

                    ตาชี้ๆพยายามหันไปทางอื่นแต่ก็ได้ยินเสียงอยู่ดี มันไม่ละอายใจหรอวะ มาดูหนังโป๊กับคนอื่นเนี่ย! แต่แล้วอะไรบางอย่างในร่างกายก็ยิ่งปะทุ ปาร์คแจบอมรับรู้ถึงความร้อนในร่างกายที่มากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว พอคนข้างๆเห็นแบบนั้น ก็ชอบใจเข้าไปอีก มือหนาแค่แตะมือขาวก็สะดุ้งเฮือก เมื่อยิ่งปลุกความร้อนในร่างกายให้มากขึ้น

     

                    ...จะมีอะไรได้ล่ะปาร์คแจบอม ยา...บัดซบเอ้ย!...

     

                    ใส่ยาสินะปาร์คแจบอมกัดฟันกรอด

     

                    พี่ก็รู้แล้วกินทำไมละครับเสียงกระซิบแผ่วเบาข้างๆหู ยิ่งกระตุ้นอะไรฤทธิ์ยาเพิ่มมากขึ้น

     

                    ไอ้ทุเรศ ไอ้วิตถาร ไอ้โรคจิตคำด่าสรรเสริญหลุดจากปากคนโกรธจัด

     

                    นั้นผมถือว่าเป็นคำชม ที่ทำให้ผมได้ตัวพี่มา แต่ถึงยังไง จะเร็วจะช้า พี่ต้องเป็นของผมอยู่ดี เพราะของที่ผมอยากได้ ผมก็ต้องได้ แล้วตอนนี้ที่ผมอยากได้ก็คือตัวพี่! ปาร์คแจบอม!!!”พูดจบริมฝีปากหนากระกบจูบกับริมฝีปากแดงฉ่ำ ความดุดันเร้าร้อน ความหื่นกระหาย อยากได้คนตัวเล็กมาเป็นของตัวเอง มันทำให้คนรับสัมผัสเหมือนกำลังถูกยัดเยียด อีกใจก็อยาก...เพราะความร้อนในร่างกาย แต่อีกใจอยากผลักคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอด...เพราะสัมผัสที่อึดอัดแบบนี้ ใครล่ะ จะเป็นใครบ้างที่ต้องการลิ้มรส

     

                    มือขาวพยายามแล้วพยายามเล่า จนอ่อนแรง เพราะฤทธิ์ยา เพราะแรงที่มากกว่าของคนกระทำ ปากแดงบวมเจ่อเพราะจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะความปรารถนาที่ไม่รู้จบ ริมฝีปากเริ่มเพิ่มรอยแดงสนองความใคร่ไปตามลำคอขาว จนเต็มไปด้วยรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด

     

    อ๊า...อ๊าเสียงครางหวานเพราะฤทธิ์ยาที่เหมือนกระตุ้นให้ยิ่งเร้าร้อนเข้าไปอีก ปาร์คแจบอมไม่อยาก...ไม่อยากเป็นแบบนี้ เพราะความหน้าเลือดอยากกินไวน์แท้ๆ ฮึก...

     

    ร้องดังๆสิครับ ผมอยากได้ยินรู้ไหมจางอูยองยกยิ้มอย่างชอบใจ เสื้อเชิ้ตที่แกะกระดุมเกือบหมดเพราะความร้อนของคนตัวเล็กถูกถอดออกอย่างง่ายดาย ร่างขาวเสียวซ่านเมื่อมือหนาแตะลงบนผิวเนียน นิ้วเรียวเล่นกับตุ่มไตอย่างสนุกสนาน พร้อมเสียงครางหวานยิ่งทำให้ความใคร่ยิ่งมากขึ้น

     

    พี่เซ็กซี่เป็นบ้าเลยอูยองพูดชม แต่คนถูกชมไม่อยากได้เอาเสียเลย!

                   

                    อ๊ะ!”ปากบวมๆอยากด่าเสียพันครั้ง แต่ความร้อนในร่างกายกลับออกมาเป็นเสียงครางหวาน บ้าเอ๊ย!!!

     

                    และแล้วมือปลาหมึกก็มาถึงปราการด่านสุดท้ายจางอูยองไม่รอช้า มือรีบถอดกางเกงยีนส์และกางเกงชั้นในสีชมพูหวาน

     

                    ...น่ารัก ทำไมคนคนนี้น่ารักแบบนี้นะ...

     

                    นิ้วที่ละนิ้วสอดเข้าที่ละนิ้วด้วยความรีบร้อน แต่อย่างน้อยก็ยังทำให้คนตัวเล็กเคยชินก่อนที่จะเจอสิ่งที่ใหญ่กว่า เสียงครางโวยวายดังขึ้นเป็นระยะเมื่อร่างสูงสอดสิ่งแปลกใหม่เข้าสู่ร่างกาย และกรีดร้องดังลั่นเมื่อสอดใส่แกนกายที่ใหญกว่านิ้วหลายเท่า

     

                    เจ็บ....อ่ะ...เจ็บหยาดน้ำตาคลอที่ตาชี้ ทำไมต้องมาเสียครั้งแรกให้ไอ้เด็กบ้านี้ด้วย ปาร์คแจบอมนะปาร์คแจบอม เจ็บใจ...เจ็บใจชะมัด!

     

                    ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ ครั้งแรกไม่ใช่หรอ?”ถึงแม้จะดูเป็นคำถามเรียบๆ กลับทำให้คนฟังละอายได้ ไอ้เด็กนรกส่งมาเกิด

     

                    เสียงร้องครางมากขึ้นดังขึ้นเมื่อร่างสูงขยับร่างกายมากขึ้น และถี่ขึ้นเรื่อยๆ แล้วความร้อนที่พุ่งสูงก็ปลดปล่อยออกจากร่างเล็ก อย่างน้อยก็ทำให้ฤทธิ์ยาค่อยจางลงบ้าง(มั้ง?)

     

                    อะไรกัน ไม่ยุติธรรมพี่เสร็จก่อนผม ดังนั้นก็อย่าเพิ่งพักเลยนะครับจางอูยองยิ้มอย่างชอบใจ ร่างสูงอุ้มร่างเล็กทั้งที่ยังไม่ถอดกายออก เหมือนบังคับให้ปาร์คแจบอมกอดคอแน่นก่อนที่จะตกลงพื้น ร่างสูงเดินเข้าไปยังห้องน้องอย่างสบายใจ แต่รู้ไหมว่าร่างเล็กกลับโดนกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางออกมาเป็นจังหวะเดินแต่ละก้าวย่าง ทั้งเจ็บทั้งปวด...

     

                    เมื่อวางร่างเล็กลงบนเตียงร่างสูงไม่รอช้า ขึ้นคร่อมแล้วทำกิจกรรมต่อไป จนกว่าจะสมใจ

     

                    ...ปาร์คแจบอมเป็นของจางอูยอง!!!...

     

                   

     

                    ดูจุน พี่เจย์ยังไม่กลับมาหรอจุนโฮที่เพิ่งกลับมาจากโรงแรม เดินเข้ามาถามคนร่างสูงกว่า

     

                    เห็นออกไปกับแขกวีไอพีวันนี้ ยังไม่กลับมาเลย จะปิดร้านแล้วนี่ดูจุนหันดูนาฬิกา ปกติพี่เจย์ไม่ใช่คนผิดเวลานี่นา แต่ทำไมนานแบบนี้นะ

     

                    นายมีอะไรรึเปล่าจุนโฮดูจุนถามด้วยความเป็นห่วง

     

                    ไม่หรอก ขอบใจนะจุนโฮยิ้มตาหยี ส่วนดูจุนได้แต่ยิ้มตาม ชอบนะรอยยิ้มนี้ ที่ใครๆก็หลงรัก...

     

                    ร่างสูงเตรียมตัวปิดร้านเพราะถึงเวลาแล้ว แต่ผู้จัดการตัวจริงก็ไม่กลับมาเสียที ยุนดูจุนเก็บร้านไปแต่ความคิดก็ยังนึกถึงรอยยิ้มนั้นอยู่ รอยยิ้มตาหยีๆที่ใครเห็นก็สดใส ตอนแรกเค้าก็ตกใจหรอกที่เห็นคนคนนี้อยู่ในที่แบบนี้ แต่ก็มาเพราะเหตุเดียวกับเค้าที่ต้องการหาเงินแหละ ต้นเหตุอาจจะแตกต่างกันหน่อยก็ตาม สำหรับผมมาเพื่อหาเงินอีกทางช่วยทางบ้านเท่านั้น ก็มีพี่เจย์นี่แหละที่ช่วยเหลือ

     

                    ตอนแรกนะตกใจกับน้ำตาของจุนโฮที่พี่เจย์พาเข้ามาอยู่หรอก เพราะเค้าไม่เคยเห็นคนนี้ร้องไห้ เห็นแต่รอยยิ้มที่สดใส จนผมรับรู้ได้ว่าหัวใจเวลาเจ็บเป็นยังไง

     

                    ...จะว่าไงดีล่ะ ตั้งแต่ผมอยู่ห้องเดียวกับจุนโฮมาตั้งแต่ม.4 มันทำให้ผมรู้ว่าการแอบชอบเป็นยังไง...

     

                   

     

                    นี่...คุณอกหักจริงๆหรอคำถามที่ค้างคาใจของคิมจุนซูก็ถามออกมาจนได้

     

                    ไม่เชื่อผมหรอชางมินเลิกคิ้ว

     

                    ก็ไม่รู้สิ ถ้าคุณไม่พูดแล้วผมจะรู้ไหมว่าจริงหรือไม่จริง หน้าตาคุณก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร รวยก็รวย มีคนกล้าทิ้งคุณด้วยหรอคิมจุนซูถามอย่างไม่หยุดปาก

     

                    ...อีชางมินไม่ได้พูดอะไร ได้แต่อมยิ้ม

     

                    ถ้าคุณไม่อยากพูด ก็ไม่เป็นไรจุนซูยักไหล่อย่างเสียไม่ได้ ก็คนเค้าไม่อยากพูด จะบังคับได้ยังไงล่ะ

     

                    แฟนฉันชื่อนาร์ชา...เธอคนเป็นคนสวย ตลก ร่าเริง ใครอยู่ด้วยก็มีความสุขอีชางมินอมยิ้ม

     

                    ออกจะดีนิ ไม่เห็นนิสัยไม่ดีตรงไหน แล้วทำไม...ถึงเลิกกันล่ะครับ

     

                    ก็แค่เธอต้องไปเรียนเมืองนอก แล้วคนที่บอกเลิกก็เป็นฝ่ายฉันเองด้วย

     

                    อ้าว...ทำไมล่ะ คุณออกจะรักเธอมากไม่ใช่หรอจุนซูถามอย่างสงสัย

     

                    รักสิ ฉันเลยปล่อยเธอไป หาคนที่ดีกว่าไงล่ะ จริงๆอีกอย่างตอนเรียนนะฉันไม่อยากให้เธอมาคิดวุ่นวายเรื่องฉันด้วย

     

                    ดูเป็นคนดีนะครับ

     

                    ฉันคงเป็นคนดีมั้ง นายอยากสัมผัสไหมล่ะมือหนาเชิดคางมนให้เข้าใกล้

     

                    ถึงยังไงผมก็ไม่มีข้อแม้จะขัดขืนอยู่แล้ว ในเมื่อคุณจ่ายให้ผมด้วยเงินเยอะแยะคิมจุนซูพูดอย่างเป็นเรื่องปกติ

     

                    งั้นขอแค่จูบล่ะกัน ฉันหวังว่าคงคุ้มกับเงินที่จ่ายไปนะอีชางมินยิ้มละมุน สัมผัสที่คิมจุนซูได้รับ มันแสนนุ่มลิ้น สัมผัสแสนนุ่มนวล น่าหลงใหล บางทีคิมจุนซูก็อยากรับรสจูบนี้อีกสัมผัสนึง จะบอกว่าเสียได้ ได้ไหมนะ

     

                    วันหลังฉันจะใช้บริการอีกมือหนาขยี้ผมนุ่มแล้วล้มตัวนอนบนเตียงสีขาว แต่คิมจุนซูยังนั่งท่าเดิม มือเรียวแตะริมฝีปากตน ยังนึกถึงสัมผัสไม่หาย

     

                    ...อย่าเคลิ้มกับลูกค้าสิจุนซู...นายเป็นโฮสต์นะ...

     

     

     

                    ร่างสูงลูบผมสีทองเบาๆไม่ให้คนข้างตื่น สวยดั่งสวรรค์ปั้นแต่ง อ๊กแทคยอนยอมรับกับรูปลักษณ์ที่งามกว่าใครที่เค้าพบเห็น

     

                    เพราะกิจกรรมที่แสนยาวนาน ที่เพิ่งหยุดสักระยะ เพราะกลัวคนนอนหลับปุ๋ยจะขาดใจตายเสียก่อน อ๊กแทคยอนนั้นก็ได้แต่ยิ้มอย่างพอใจ จ้องมองปฎิมากรรมชิ้นเอกของสวรรค์อยู่อย่างนั้น

     

                    ...จะบอกว่าถูกใจก็ว่าได้ หรือแค่ของเล่นชิ้นใหม่ก็ไม่เชิง...

     

                    กำลังมีเรื่องสนุกๆแล้วสิอ๊กแทคยอน...

    ------------------------------------------------------------------------
    May Talk
    ครบแล้วค่ะ ตอนที่แต่งด้งเจย์ตอนนั้นกำลังอารมณ์ขึ้นนิดหน่อย
    เลยออกมาดุเด็ดเผ็ดมันแบบนั้น ฮ่าๆ
    ด้งเจย์เยอะมากตอนนี้ ฮ่าๆ
    ขอบคุณที่ยังติดตามนะคะ ขอบคุณทุกคอมเมนต์คะ><


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×