เก็บของจ๋าจ้ะ

ลำดับตอนที่ #14 : running man ภารกิจ1

ผมกำลังวิ่ง วิ่งสุดชีวิต วิ่งเท่าที่ผมคิดว่าจะวิ่งเร็วได้ ผมหาที่หลบซ่อนที่คิดว่าจะปลอดภัยที่สุดเข้าไป ข้างในนี้เป็นโพรงกว้างที่ข้างตัวผมจะเข้าไปได้ โดยมีไม้เลื้อยนานาชนิดเป็นม่านปิดบังไม่ให้เห็นโพรงข้างใน ผมนั่งหอบหายใจเบาๆ ก่อนจะถึงเวลาอันรวดเร็วที่ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

พวกเราทั้ง27คนลงจากเครื่องบินด้วยความสนุกสนาน จนกระทั่งมีทหารมากมายมาคลุมพวกเราตรงที่เรียกว่าจุดสตาร์ท แล้วเหตุการณ์ก็เครียดลงเรื่อยๆ คิ้วผมเนี่ยแทบจะขมวดเป็นโบว์กันแล้ว

สรุปคือ

1.หนีให้เร็วที่สุด

2.อย่าไว้ใจใคร

3.ต้องฆ่าใครสักคน

มิฉะนั้นผมก็ต้องตายเสียเอง แต่ผมไม่ยอมตายคนแรกหรอกนะ และผมจะไม่ยอมให้ใครฆ่าง่ายๆด้วย ที่สำคัญผมต้องช่วยไอ้เจเรมี่ให้ทีมชนะให้ได้ ผมไม่ได้กระหายชัยชนะขนาดนั้น แต่...ถ้าชนะมันก็ต้องได้อะไรบ้างแหละ

“เฮ้อ...”ผมถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะสะบัดหน้าให้เลิกฟุ้งซ่าน เอาล่ะโทนี่ เรามาดูกันดีกว่าว่ามีอะไรยังชีพได้บ้าง ในเป้ผมมีไฟแช็กกับเชือก ส่วนที่ผมเอาติดตัวมาคือมีด ผมปิดมือถือไว้ดีที่ชาร์ตแบตเอาไว้เต็มแล้ว ผมจัดการปิดมือถือแล้วเก็บเอาไว้เรียบร้อย ผมกำลังคิดว่าควรทำอะไรต่อไปให้อยู่รอดในป่าอเมซอนแห่งนี้ได้ยังไง

อาหาร...ต้องล่าสัตว์ ไม่ก็ดูว่าสัตว์ป่ากินผลไม้อะไรได้ เราค่อยกินอันนั้น น้ำต้องหาพืชใบเลี้ยงเดี่ยวที่มีข้อปล้องแล้วเอามาเป็นกระบอกน้ำ เราควรต้มก่อนไหมนะ...ดูไม่ได้น่าจะหาขวดน้ำกรองน้ำเอาได้ กินๆไปเห็น ร่างกายเราคงไม่อ่อนแอขนาดนั้นหรอกมั้ง...ปกติก็ออกจะแข็งแรง ส่วนต่อนอนไม่เจอโพรงจุดไฟ หรือไม่ก็นอนบนต้นไม้ละกัน ผมตัดสินใจไปหาน้ำ ผมหยุดฝีเท้าก่อนจะใช้มีตัดเชือกสั้นๆแล้วฉีกออกมาเป็นเส้นเล็กๆก่อจะผูกที่กิ่งไม้ในระยะห่างกันไม่มาก อย่างน้อยผมก็รู้ว่าโพรงนั้นอยู่ตรงไหน

ผมเดินไปเรื่อยๆ สอดส่องดูรอบๆตัวไปทั่ว ผมได้ยินเสียงน้ำอยู่ใกล้ๆนี่ ผมตัดสินใจตามเสียงนั้นไปก่อนจะยืนยิ้มเพราะสิ่งตรงหน้าคือสิ่งที่ผมต้องการ ผมดื่มน้ำในลำธารไม่แคร์ว่ามันจะสะอาดสักแค่ไหน แต่ที่สำคัญผมเจอน้ำแล้ว แต่ยังไม่เจอภาชนะใส่น้ำ แต่พอผมไปรอบๆก่อนจะขอบคุณพระเจ้าในใจ ขายาวของผมก้าวข้ามแม่น้ำสายไม่เล็กไม่ใหญ่นี่ ก่อนจะเดินด้วยความระมัดระวัง แต่ร่างของผมก็ล้มคะมำทั้งที่อีกไม่กี่ก้าวก็จะพ้นม่น้ำแล้ว

“SHIT!”ผมสบถ แต่อะไรไม่ชิบหายเท่ามีกบที่ไหนไม่รู้สีสันสดใส สัญชาตญาณผมบอกว่ามันโคตรอันตราย อธิษฐานให้มันไปไกลจากผม แต่มากระโดดมาที่มือซ้ายของผมก่อนจะมันจะปล่อยพิษมันออกมาทางผิวหนัง ให้ตายเถอะนี่มันกบลูกดอกหว่า!!! ผมแทบจะกรีดร้องแต๋วแตก ก่อนจะรีบเอามือซ้ายจุ่มลงแม่น้ำไม่ทัน

“ขอบคุณพระเจ้า...”กบลูกดอกเป็นกบพิษ ถึงมันจะตัวเล็กแต่มันทำสัตว์ใหญ่หมายแต่มนุษย์ตายได้ ถ้าเข้าระบบประสาท ถึงผมจะไม่มีอะไรฆ่าเชื้อตอนนี้ ก็มีแต่แม่น้ำแหละ ใช่สิ...ดิน ผมหยิบดินตรงแม่น้ำมาถือแทนสบู่ มันเป็นสบู่ธรรมชาติครับ ผมคิดว่ามันคงสะอาดแล้ว แทนที่ผมจะตัดสินตัดต้นไม้ตรงหน้ามาทำเป็นภาชนะใส่น้ำ ผมกลับหักกิ่งไม้หันเป็นท่อนขนาดไม่ใหญ่ไม่แล้วเหลาปลายให้แหลม ก่อนจะของท่อนไม้เนี่ยแหละจิ้มไปที่ผิวหนังกบที่แล้วชิ้นแล้วจับตรงที่ไม่โดนผิดวางในผ้าเช็ดหน้าก่อนห่อเก็บไว้ อย่างน้อยผมก็ได้ผิดไว้ล่าสัตว์แล้วป้องกันตัวแล้วล่ะ ผมจัดการทำภาชนะใส่น้ำเรียบร้อย อยู่ดีๆผมก็เจอกวางมากินน้ำ มันคงเป็นอาหารผมให้อิ่มท้องอย่างน้อยก็หนึ่งมื้อ มันคงเห็นแรงอาฆาตจากผม กวางตัวนั้นมองมาก่อนมันจะวิ่งหนีไป ไม่ต้องบอกก็รู้ผมวิ่งตามอาหารของผมไปแน่นอน ไล่กันมาติดจนกระทั่งมันก็หนีไปได้...แต่แอบขอบคุณมันนิดหน่อย ที่ทำให้ผมเจอบ่อน้ำแร่ ผมนั่งพักลงที่โขดหินก่อนจะเอาน้ำลูบหน้าตาให้สดชื่น