เก็บของจ๋าจ้ะ

ลำดับตอนที่ #1 : ใบสมัครนางเอก กลุ่ม E

ใบสมัครนางเอก กลุ่ม E

คำถามสีดำ คำตอบสีชมพูตัวบาง

(ลบวงเล็บออกด้วยนะ)

ส่วนของผู้สมัคร

ชื่อ : เมย์ ค่ะ^^

อายุ : 15 ค่ะ

เป็นพี่ เพื่อน หรือน้องมด มดอายุ 17นะ   : เป็นน้องค่ะ^^

จะเรียกมดว่าไง :  พี่มด > <  ถ้าพี่ไม่ชอบให้เรียกพี่ก็ไม่เป็นไรนะ แล้วแต่พี่เลยแหละ=w=

สัญญาได้ป่ะว่าติดแล้วจะไม่หาย : ได้ค่ะ แต่เมย์จะหายเมื่อติดเรียนนะTT-TT ซึ่งติดเรียนเยอะมาก= =”

ถ้าหายจะให้มดทำยังไงกับตัวละครของคุณดีล่ะ : จับฆ่าหมกส้วม โดนพระเอกทารุณ สุดท้ายก็เขี่ยทิ้ง เมย์เป็นพวกชอบเป็นประเภทนี้นะ แหะๆ (เลวววว)

เรื่องนี้เรทแรงนะ ให้โอกาสตัดสินใจอีกที : ตัดสินใจแล้วคะ เพราะเมย์ก็อ่านได้ทุกระดับ ชอบด้วยซ้ำยิ่งซาดิสม์นี้ชอบมากกกก

ไม่ว่ามดนะถ้าเรทจะแรงมากๆ ถึงมากที่สุด : แบบนี้เมย์กับพี่คงรสนิยมเดียวกันแล้วแหละ 555+

ย้ำอีกรอบ มดเคยเขียนฟิควายจนโดนแบน หลังจากที่ลงเพียงสามวันเองนะ มั่นใจ ?? : 3 วัน!!! =[]= แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ ถ้ามันสนุกซะอย่างอ่า> <~

อวยพรตัวเองหน่อยสิ : ขอให้ออติด ได้พระเอกที่ชอบคะ =/\=

อะไรคือสาเหตุที่มดต้องเลือกคุณ : เพราะพี่มดถูกใจในคาแร็กเตอร์ เมย์เขียนตรงใจพี่มดดี อะไรแบบนี้=w=

คุณคิดว่ามดเป็นคนยังไง : เข้มงวด แต่ไม่เจ้าระเบียบจนเกินไป แล้วก็มีอิสระดี

บอกอะไรกับมดหน่อยเร็ว : เมย์ไม่รู้ว่าพี่มดจะเลือกเมย์หรือไม่ แต่ถ้ามันตรงใจพี่ เมย์ก็ขอเป็นอีกตัวเลือกหนึ่งนะคะ^^

มดเปิดออค่อนข้างนาน อย่าทิ้งมดนะ : ไม่หรอกค่ะ จะเข้าทุกวันเลย

สุดท้ายนี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ขอบคุณมากๆ ที่มาออ : ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ

ส่วนของตัวละคร

ชื่อ: ควอน มีโซ (รอยยิ้ม ^-^)

ชื่อเล่น หรือฉายา : ชื่อเล่นว่า เมทิส (ใช้ในสังคมไซเบอร์) เป็นชื่อในตำนานกรีกโบราณนะคะ เป็นแม่ของอาเธน่า เป็นเทพีแห่งความรอบรู้ค่ะ

ฉายา ผู้ไม่มีตัวตน  เพราะไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอนอกจากฉายาและนามแฝงในโลกไซเบอร์เท่านั้น

วันเกิด : 23 ธันวาคม

อายุ : 24 ค่ะ

ส่วนสูง / น้ำหนัก : 165 /48

รูปพรรณสัณฐาน : สาวสวย ที่ดูไร้ผิดภัย เป็นสาวนิ่ง แต่ฉลาด

บุคลิก : ร่าเริงสดใส แต่จะเงียบกับคนที่ไม่รู้จัก กับคนที่เธอไม่ไว้ใจ เข้ากับคนง่าย อัธยาศัยดี

จุดเด่นของบุคลิกหรือหน้าตาของคุณ : รอยยิ้ม^-^ ชื่อของเธอ หมายถึง รอยยิ้ม เหมือนเทวดาส่งรอยยิ้มมาให้สมชื่อ เวลายิ้มแล้วเธอจะดูสดใส น่ารัก น่าเข้าใกล้  ก็เพราะรอยยิ้มของเธอนั้นแหละ ที่ทำให้คนอื่นไม่สงสัยในตัวเธอ

สไตล์การแต่งตัว : ตามปกติเธอจะแต่งตัวตามสบาย เสื้อยืด กางเกงยีน หรืออะไรก็ได้ที่เธอชอบ เธอจะแต่งตัวตามสไตล์ของเธอ แต่เวลาทำงานเธอจะแต่งตัวเรียบร้อย ให้สมกับการทำงาน

นิสัย : หญิงสาวที่มีรอยยิ้มสดใส เพราะรอยยิ้มทำให้เธอเข้ากับคนง่าย แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะยิ้มไปทั่ว เธอจะยิ้มกับคนที่เธอรู้จัก และไว้ใจเท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่นมองมาที่เธอ เธอจะดูเป็นคนนิ่งและเงียบ อย่าทำให้เธอเกลียด เพราะเธอจะเกลียดเข้าไส้ เธอจะไม่แม้แต่มองหน้าเลยด้วยซ้ำ เธอรักเจ้านาย รักเพื่อน รักครอบครัว อย่าแม้แต่แตะต้องเชียวล่ะ เธอรักในสิ่งที่ถูกต้องยุติธรรม เธอเป็นคนฉลาด เป็นคนที่มีไอคิวสูงระดับต้นๆของประเทศ สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอคิดคำนวณ เรียนรู้อะไรได้ดี แต่มันก็มากเกินไป จนทำให้เธอลังเลใจอยู่บ่อยครั้ง เธอจึงตัดสินใจไม่ค่อยได้ ถ้าเปอร์เซ็นต์โอกาสนั้นมันใกล้เคียงกัน ดังนั้นเธอจึงมีโหมดร้องไห้ง่าย เมื่อเธอต้องเลือก งานอดิเรดของเธอเป็นเจ้าแม่ปล่อยเงินกู้ภายในแก๊งค์  เธอเขี้ยวรากดิน ส่งเงินส่งดอกไม่ตรงเวลาล่ะก็...น่าดู

นิสัย : ร่าเริง สดใส ยิ้มเก่ง แต่ถ้าคนที่ไม่รู้จัก จะเป็นคนเงียบๆ

จุดเด่น : รอยยิ้มที่หวานปานน้ำผึ้ง แต่บางครั้งคำพูดก็ออกมาก็ตรงข้ามกับรอยยิ้ม ยิ่งเรื่องเงินจะเปลี่ยนเป็นคนละคน

ด้านมืด : เกลียดยาก แต่เวลาเกลียดจะเกลียดเข้าไส้ อย่าแม้แต่พูดกันเลย อย่ามาให้มองหน้าเลยดีกว่า ถ้าเธอฟิวส์ขาดจริงๆ บางทีอาจจะตายโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะลูกหนี้ถ้าไม่ให้เงินตามกำหนดเธอจะจองล้างจองผลาญทันที ไม่ใช่แค่เงินหรอกนะ รวมทั้งชีวิตด้วย

มองโลกแบบไหน : มองโลกเป็นสีเทา ไม่มีอะไรดีไปหมด ไม่มีอะไรเลวร้ายไปหมด เธอจะเปิดใจบ้างกับคนที่เข้ามา แต่ต้องดูไปก่อนว่าคนที่เข้ามาคนนี้น่าไว้วางใจแค่ไหน

ประวัติครอบครัว : เป็นลูกสาวของผู้หญิงชั้นแนวหน้าของประเทศ เป็นภรรยาของประธานธุรกิจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ระดับชาติ เธอมีน้องสาวหนึ่งคนที่เธอแสนรักแสนหวง แต่จนแล้วจนรอดความจริงก็คือความจริง เพราะเธอเป็นเด็กไอคิวสูง สุดท้ายก็แล้วเธอก็รู้ว่าเธอเกิดจากการผสมเทียม พ่อที่แท้จริงของเธอไม่ใช่คนที่เรียกว่าพ่ออยู่ปัจจุบัน แต่คือนายแพทย์คนหนึ่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นศัลยแพทย์มือหนึ่งของประเทศ เมื่อความจริงปรากฏ ทำให้เธอรู้สึกโกรธ สับสนเป็นอย่างมาก แต่เพราะความห่วงใย ความรักของพ่อ(เลี้ยง)และแม่ ถึงแม้งานจะยุ่งซักเพียงไหน ก็ดูแลเอาใจใส่เธอตลอดเวลา หลังจากนั้นเธอไม่คิดถึงเรื่องที่เธอเกิดจากการผสมเทียมอีกเลย นี่คือสิ่งที่ทำให้เธอรักครอบครัว แต่แล้วความสุขที่เธอเคยมีก็หายไปกับตา เมื่อพ่อ(เลี้ยง)แม่เธอโดนโกงธุรกิจและสุดท้ายก็โดนลอบฆ่าทั้งคู่ โดย ผู้บริหารระดับสูงของบริษัท แต่โชคดีที่พ่อ(เลี้ยง)กับแม่เธอยังซุกซ่อนเงินก้อนโตให้ตายายเลี้ยงเธอกับน้องสาวได้ตลอดชีวิต สุดท้ายเธอกับน้องสาวจึงต้องย้ายไปอยู่กับตายายที่อเมริกา

ประวัติความรัก : เธอไม่ใช่คนที่ช่ำชอนเรื่องความรักมาก หรือขนาดไม่มีไปเสียเลย เธอก็มีบ้าง ทั้งดี ทั้งไม่ดี

มีตำแหน่งไหนในแก๊ง : แฮคเกอร์มือหนึ่งของแก๊งค์

สนิทกับใครมากที่สุด : พระเอก กลุ่ม E

ใครที่คุณไม่ชอบเลย : ไม่มีค่ะ ถ้ามี คนนั้นจะเป็นคนที่โชคร้ายที่สุด

อธิบายการต่อสู้แบบที่คุณถนัด : การต่อสู้ในระยะไกล ส่วนใหญ่เธอจะอยู่เบื้องหลัง  แต่เธอก็มีมีดสั้นเหน็บไว้กับตัวตลอด เพื่อเกิดกรณีฉุกเฉินที่เธอต้องใช้ เธอไม่ถนัดในการต่อสู้ระยะประชิด ดังนั้นเธอต้องว่องไวในการหลบหลีก และซ่อนตัวเป็นอย่างดี เธอฝึกยิงธนู กับ ยิงปืนมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ถือว่าเก่งกาจอะไร แค่ป้องกันตัวเองได้

การต่อสู้แบบไหนที่เป็นจุดอ่อนของคุณ : การต่อสู้ระยะประชิด เพราะจะเห็นช่องว่างในการต่อสู้ของเธอได้ง่าย เธอไม่ถนัดเตะ ต่อย อย่างมากเธอก็ได้แค่งูๆปลาๆ

ความสามารถพิเศษ : ขู่คนด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่น่ากลัวจนสุดบรรยาย (เวลาทวงหนี้)

งานอดิเรก : ปล่อยเงินกู้ , หาข่าว , อ่านหนังสือ

ประวัติการเรียน : จบการศึกษาเกียรตินิยมอันดับ 1 จากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของโลก

ชอบ : อาหารญี่ปุ่น , ของหวาน

ไม่ชอบ : คนโกหก ความไม่ยุติธรรม การเอารักเอาเปรียบ

กลัว / เกลียด : ความโลเลของตัวเอง ที่ไม่เคยตัดสินใจอะไรได้เลย

ชายในฝัน : เข้าใจเธอ ดูแลเธอได้

คุณวาดฝันภาพในอนาคตแบบไหน : มีความสุข ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา

ระหว่างความรัก กับความถูกต้องคุณจะเลือกอะไร : ความถูกต้อง เธอยอมที่จะเจ็บปวด เพราะความรัก เธอยอมที่จะสูญเสียเพียงคนเดียว ดีกว่าที่เธอจะเอาเปรียบคนอื่น โดยให้คนอื่นเจ็บปวดแต่เธอกลับมีความสุข ถ้าเธอทำแบบนั้น ถึงจะมีความสุขแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องรู้สึกผิดอยู่ดี

ทำไมถึงเข้ามาอยู่ในแก๊ง BD ได้ : เนื่องจากเธอจบเกียรตินิยมอันดับ 1 จากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงระดับโลก เธอจึงมีคนจองตัวจากบริษัทชื่อดังทั่วโลก แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เลือกงาน จนแล้วจนรอด เธอก็ไม่ได้ถูกใจบริษัทที่มาจองตัว หรือแม้แต่เงิน!!! ที่บริษัทแต่ละที่ยื่นข้อเสนอมาให้ แต่แล้ววันหนึ่งก็มีอีเมล์ฉบับหนึ่งจากบริษัทไหนซักแห่งส่งมาให้เธอ เธออ่านแล้ว ถูกใจกับข้อเสนอที่ยื่นให้ เธอจึงตอบกลับอีเมล์นั้น หลังจากนั้นไม่นานงานแรกของเธอซึ่งเหมือนเป็นการฝึกงานก็ส่งมาให้เธอทางอีเมล์อีกครั้ง เมื่อเธอทำงานสำเร็จ อีเมล์เก่าก็ส่งมาให้เธออีก เพื่อนัดหมายเรื่องการทำงานของเธอ เธอจึงมารู้ว่าบริษัทนี้อยู่ที่เกาหลีบ้านเกิดของเธอ หลังจากนั้นเธอจึงเก็บข้าวของเพื่อกลับเกาหลีไปทำงานตามที่บริษัทนัดหมาย เมื่อเธอรู้ความจริงแล้วว่าบริษัทที่เธอสนใจอยู่นั้น เป็นแก๊งค์มาเฟีย แทนที่เธอจะปฎิเสธ เธอกลับรับงานทันที เธอก็ไม่ได้ชอบเรื่องพวกนี้อะไรมากมาย แต่กลับมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เธอยอมที่จะทำงานร่วมด้วย

เป็นไปได้คุณอยากอยู่ที่แก๊งนี้รึเปล่า : ไม่ เธอขอใช้ชีวิตแบบธรรมดาดีกว่า เธอรู้ว่าวงการมาเฟียมันโหดร้ายเพียงไหน

เพลงประจำคู่ของคุณ :

2AM - A Friend's Confession (Thai Translations)

มันคือช่วงเวลาที่
ตั้งแต่หัวใจของฉันได้เปลี่ยนแปลงไป
ตั้งแต่ฉันได้พบกับความโดดเดี่ยว...

ทุกเวลาที่เธอหันกลับมา
ฉันเกลียดคนที่ทำให้เธอร้องไห้เหลือเกิน

ฉันอยากที่จะปกป้องเธอมากกว่า
ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่ามันจะดีกว่า...

เวลานี้ฉันจะดูแลเธอไว้ และรักเธอ
นั้นคือสิ่งที่ฉันคิด

Baby, กลับมาหาฉันนะ
And be my lady
ฉันจะดูแลเธอไปนานๆ
ฉันยืนอยู่ที่ตรงนั้นโดยไม่มีคำใด
ซ่อนหัวใจที่น่าเวทนาของฉัน

แค่เพื่อน, ยังไงก็ยังเป็นแค่เพื่อน
ฉันต้องกลืนคำสารภาพลงลำคอของฉันไป..
แต่ตอนนี้ฉันจะสารภาพเธอ,
ฉันรักเธอ...

เธอจับมือและบอกว่าเธอมีแค่ฉันเท่านั้น
เก็บฉันเป็นเพื่อนนะ,
เธอบอกว่ามันคือการอวยพร
เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอพูดว่าเธอไม่เคยเปลี่ยนไป,
ฉันต้องทิ้งความรู้สึกของฉันไป

มันอาจจะดีที่สุดถ้าฉันปกป้องเธอ,
ถ้าไม่รู้เลยมันจะดีกว่า

ฉันพอที่จะได้ยินมัน แต่ฉันใจเย็น
ฉันกลัวมากเกินกว่าที่ฉันจะเสียเธอไป,แต่

Baby (Baby) กลับมาหาฉันนะ (กลับมาหาฉัน)
And be my lady (lady)
ฉันจะดูแลเธอไปนานๆ
ฉันยืนอยู่ที่ตรงนั้นโดยไม่มีคำใด
ซ่อนหัวใจที่น่าเวทนาของฉัน (No)

แค่เพื่อน (Your friend), ยังไงก็ยังเป็นแค่เพื่อน (I know),
ฉันต้องกลืนคำสารภาพลงลำคอของฉันไป (คำนั้นมันเอ่อล้น)
คำสารภาพนั้น (สารภาพ) ฉันต้องเก็บมันไม่ข้างใน (ฉันไม่สามารถพูดมันออกไปได้)
แต่ตอนนี้ฉันจะสารภาพเธอ,
ฉันรักเธอ...

เพลง เพื่อน
จะดูเหมือนไม่มี อะไรที่แปรผัน
อาจจะดูเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
แต่ความจริงแล้วข้างใน เริ่มจะเกิดปัญหา
ให้เธอลองมองที่ตาแล้วจะเข้าใจ

ว่ามันมีเรื่องราวเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ความห่วงหาเอื้ออาทรไม่เหมือนเดิม
ใช่มันจะน้อยลง แปลกตรงที่มันดันเพิ่ม
ก่อตัวเกินกว่าเพื่อนจะคิดกัน

หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง
ว่าคนที่เคยเคียงข้าง บางอย่างได้เปลี่ยนไป
อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่
และฉันต้องทำยังไง เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปเป็น...รักเธอ

ก็มันมีเรื่องราว เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ความห่วงหาเอื้ออาทรไม่เหมือนเดิม
ใช่มันจะน้อยลง แปลกตรงที่มันดันเพิ่ม
ก่อตัวเกินกว่าเพื่อนจะคิดกัน

หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง
ว่าคนที่เคยเคียงข้าง บางอย่างได้เปลี่ยนไป
อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่
และฉันต้องทำยังไง เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปเป็น...รักเธอ

ที่เลือกเพราะอะไร : ชอบเพลงนี้อยู่แล้ว มันสื่อถึงเวลาคนที่เรารักเจ็บปวด แต่กลับปลอบไม่ได้ เพราะเค้าอยู่ในฐานะเพื่อน มันสื่ออารมณ์ได้ดีเลยค่ะ^-^ ส่วนเพลงเพื่อน มันตรงดีคะ มันบอกว่าความรักมันเกิดโดยไม่รู้ตัว

อิมเมจคุณ : 

  

ชื่ออิมเมจ : Heo Yi Jae

สาเหตุที่เลือกเธอคนนี้ : ชอบความใส และรอยยิ้มน้อยๆของเธอคนนี้คะ เธอไม่ได้สวยเลิศเลออะไร แต่เธอกลับดูน่ารักน่ามองอย่างบอกไม่ถูก^^

แน่ใจนะว่าไม่ซ้ำกับคนอื่นน่ะ : น่าจะนะคะ=w=”

ส่วนที่สอง ส่วนคู่

คุณต้องการให้ใครมาเป็นพระเอกของคุณ : ชิมชางมิน =w=

เหตุผล : อ่านคาแร็กเตอร์พระเอก ส่วนตัวเมย์แล้วนึกถึงคนนี้เป็นคนแรกค่ะ 555+ ทำไมนะหรอ เมย์ชอบชางมินนี่นา ฮา ชอบในความดูเป็นผู้ใหญ่ของเค้านะค่ะ ชอบเวลาเป็นกันเองกับเพื่อนๆด้วย

ตัวสำรองอันดับหนึ่ง : ฮันกยอง

เหตุผล : ดูจากบุคลิกแล้วความชอบแล้ว ก็ต้องป๋าฮันนี่แหละลองลงมา ติดรั่วๆ นิ่งๆ นิดๆ 555+

ตัวสำรองอันดับสอง : ซีวอน / ยุนโฮ

เหตุผล : อันนี้เลือกไม่ได้จริงๆค่ะ กินกันไม่ลง= =”

คุณคิดว่าเขาเป็นคนยังไง : เป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล ดูคนออก อ่านใจคนได้ ถ้าไม่สนิทจะไม่ค่อยสื่ออารมณ์เท่าไร แต่น่าจะติดที่ขี้แกล้ง ขี้เล่น แต่พอโกรธต้องน่ากลัวแน่ๆ

ถ้าเขากำลังจะตายคุณจะทำยังไง : ทำยังไงก็ได้ที่ช่วยชีวิตเค้าได้มากที่สุด

แล้วถ้าคุณกำลังจะตาย คุณคิดว่าเขาจะทำยังไงกับคุณ : กอดไว้แน่น แล้วหาวิถีทางที่จะรักษาให้หาย

คำพูดสุดท้ายก่อนตายที่จะบอกกับเขา : อย่าลืมกันนะ

แล้วถ้าเขาตายอยากบอกอะไรกับเขาล่ะ : ฉันดีใจที่ได้มารู้จักนาย และรักนาย

ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขา : เพื่อนที่สนิทกันจนเกินไป มีอะไรก็คุยกัน จนคนอื่นเห็นว่ามันเกินเพื่อน ชอบหยอกกันไปหยอกกันมา ชอบอยู่ด้วยกัน ชอบคุยกัน

ถ้าเลือกได้ระหว่างเขาตายกับคุณตายจะเลือกอะไร เหตุผลด้วย : เลือกตัวเองตายคะ ถึงเค้าจะอยู่อย่างเจ็บปวด หรือ อาจจะไปเจอคนที่ดีกว่า อย่างน้อยเราก็ดีใจที่ได้ทำอะไรเพื่อเค้า^-^

คุณอยากคู่กับเขาในตอนสุดท้ายมั้ย ?? : มันจะสนุกไปคนละแบบค่ะ สุดแล้วแต่พี่มดจะบัญชา 55+ แต่นางเอกทุกคนก็ต้องอยากสมหวังอยู่แล้ว 55+

อิมเมจคู่คุณ:

 

คำถามชิงบท

1.ทำไมคุณถึงได้เป็นแฟนกับพระเอกพล๊อตB ::

ร่างบางเดินชอปปิ้งอย่างสบายใจหลังจากเธอภารกิจครั้งที่สามสำเร็จลุล่วงอย่างสวยงาม แต่ระหว่างที่เธอมีความสุขนั้น...สติสัมปชัญญะของเธอก็ดับวูบลง

แสงสว่างเล็กๆทำให้ตากลมปรับสายตาให้ลืมตาขึ้น ถึงแม้เธอจะรู้สึกมึนๆอยุ่ก็ตาม

“ตื่นแล้วหรอ”ชายแก่ร่างอ้วนดูมีอายุจ้องมองเธอจากโซฟาที่นั่ง

“ที่นี่ที่ไหน”เธอถามอย่างแผ่วเบา

“แกสืบมาไม่ผิดใช่ไหม”ชายแก่หันไปถามลูกน้อง

“ครับ หลังจากที่ผมให้โปรแกรมเมอร์ชั้นเซียนสืบประวัติแล้ว ก็พบ...อ๊ะ”พูดไม่ทันจบเค้าสิ้นลมเพราะลูกปืนเสียแล้ว

“ยัยบื้อเอ่ย...ใครใช้ให้เธอถูกจับได้ ทั้งที่เป็นแฮคเกอร์แท้ๆ”ร่างสูงตัดเชือกที่มัดแขนขาของร่างบางออก แล้วลากเธอออกจากสถานที่เกิดเหตุทันที

“แล้วคนอื่นๆล่ะ”มีโซหันมาถามคนที่ฉุดกระชากลากถูกเธออกไปให้เร็วที่สุด

“ช่างมัน!!!”เสียงสบถดังลั่น

“แต่...”

“ยัยบื้อ คนที่ควรปกป้องที่สุดคือเธอ ถ้าแฮคเกอร์อย่างเธอหายไปคนหนึ่ง แล้วแก๊งจะเป็นไงฮะ!”พูดจบร่างสูงก็ยัดคนตัวเล็กกว่าใส่รถเบ๊นซ์สีดำ

ตลอดทางที่ขึ้นรถมาไม่มีแม้แต่คำพูดของทั้งสองคนเล็ดรอดซักคำ แม้คนสองคนจะห่างกันแค่คืบก็ตาม

“....”

“ขอโทษ”หญิงสาวพูดอย่างรู้สึกผิด

“เฮอะ...มาพูดอะไรตอนนี้”

“ฉันผิดจริงๆนี่นา ถ้าฉันระวังตัวมากกว่านี้”

“ฉันเพิ่งรู้ว่าเธอก็คิดมากเป็นกับเค้าด้วย เรื่องมันผ่านไปแล้ว เธอก็ยังเป็นมือใหม่มันก็ต้องมีพลาดกันบ้าง ที่หลังระวังตัวล่ะ”

“แต่ถ้าฉันทำพลาดอีกล่ะ”หญิงสาวพูดอย่างไม่มั่นใจ

“ก็ไม่เห็นเป็นไร ฉันก็ต้องมาช่วยเธออยู่ดี”ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม มือหนาขยี้ผมนุ่มอย่างเบามือ

“สัญญานะ...เอ่อ…”มีโซทำหน้าสงสัยเพราะเธอยังไม่รู้ชื่อเค้า

“ฮีชอล...คิมฮีชอล ฉันต้องช่วยเธออยู่แล้วล่ะ มีโซใช่ไหม”ฮีชอลหันมาตอบและถามเธอบ้าง

“อืม ควอนมีโซ”หญิงสาวยิ้มให้ฮีชอลอย่างสดใส

นี่แหละคือการพบกันครั้งแรกระหว่างเค้ากับเธอ

เค้าเป็นคนแรกที่ทำให้ควอนมีโซเปิดใจ

หลังจากนั้นตลอดเวลาฮีชอลจะมาดูแลเอาใจใส่เธอ เป็นห่วงเธอ และปกป้องเธอ

จะเรียกว่าความผูกพัน ความห่วงหา อาทรได้ไหม

ไม่นานสิ่งเหล่านี้ทำไมคิมฮีชอลพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างควอนมีโซ จากเพื่อนเป็นแฟน

2.คุณคิดว่าทำไมใครๆ ถึงได้มองว่าคุณกับพระเอกของคุณรักกันมากกว่าเพื่อน แล้วคุณจะมีวิธีแก้ข่าวยังไง :: เสียงหัวเราะสนุกสนานของสองเพื่อนสนิทประจำออฟฟิคดังขึ้น ทำให้คนรอบข้างยิ้มไปด้วย แต่ถึงจะดูเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน  แต่ความสงสัยของคนรอบข้างกลับไม่ได้เบาลงเลย

“นารา...มันดูแปลกเธอว่างั้นไหม”หญิงสาวคนหนึ่งถามเพื่อนข้างๆ

“อืม...มันน่ารักนะ ฉันเห็นแล้วยังยิ้มเลย จนบางทีฉันอยากให้มีโซกับชางมินเป็นแฟนกันมากกว่า อุ๊บ”เธอรีบปิดปากทันทีก่อนคนเป็นแฟนตัวจริงของมีโซจะมาได้ยินเข้า เธอต่างหากที่จะเป็นคนซวย

“อย่าว่าแต่เธอเลย ฉันก็คิดแบบนั้น มีโซน่ะ...อยู่กับชางมินยิ้มอย่างน่ารัก น่าเข้าใกล้มากเลยนะ แต่กลับคุณฮีชอลเธอกลับดูเป็นผู้ใหญ่เหมือนไม่ใช่ตัวเองยังไงไม่รู้”เสียงสองสาวเริ่มเบาลง

“ชานแล้วนายว่าไง”หญิงสาวหันไปถามความเห็นจากเพื่อนชายที่ทำงานกับชางมินมานาน

“คงไม่หรอกมั้ง เธอสองคนเงียบก่อนเถอะ ถ้าพี่ฮีชอลรู้เข้าเธอได้ตายแน่ๆ”ชายหนุ่มเตือน ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมถือแฟ้มงาน คิดว่าเค้าไม่คิดแบบนั้นหรอ ขนาดเค้าเป็นเพื่อนกับชางมิน ทำงานกับชางมินมานาน ยังรู้สึกได้เลย ความรู้สึกมันไม่ใช่เพื่อนอย่างที่ปากพูดหรอก...

“งานที่นายสั่งได้แหละ”ชายหนุ่มวางแฟ้มไว้บนโต๊ะ

“สบายดีหรือเปล่าชาน”มีโซหันมาถามคนมาใหม่

“สบายดี...แล้วเธอล่ะ”

“ก็อย่างที่เห็น ชางมิน เค้กชอกโกแลตของฉัน อย่าแย่งกินดิ”มือเรียวพยายามแย่งของโปรดของตนกลับคืนมา

“ชางมิน ฉันถามอะไรแกหน่อยดิ”

“ก็ถามมาดิ เฮ้ย! มีโซ ฉันจะกิน”ปากก็พูดไป แต่มือกลับพยายามกินเค้กให้ได้

“นายเป็นแค่เพื่อนกันจริงหรอ”ชางมินหยุดชะงัก เค้กวางลงที่จานเช่นเดิม ส่วนมีโซเธอนะหรอ ไม่มีอารมณ์กินเค้กแล้วล่ะ ทำไมกันนะ?

“ก็เห็นๆอยู่ใช่ไหมชางมิน”มีโซยิ้มสดใส

“ใช่ แกคิดมากไปแล้วล่ะ555+”ชางมินหัวเราะ แต่ความจริงแล้วมันคืออะไรกันแน่

“คนอื่นชอบสงสัยที่ฉันชอบเล่นกับชางมินแบบนี้ประจำแหละ มันสนิทกันเกินไปใช่ไหมล่ะ นายเลยสงสัย พอดีว่าฉันกับหมอนี้สนิทกันมากๆนะ555+”มีโซหัวเราะ แขนบางกอดคอร่างสูง

“ก็อย่างที่นายเห็นแหละไม่มีอะไรหรอก”ชางมินหันมายิ้มให้มีโซ ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่ยิ้มบางๆแล้วเดินออกจากห้อง ไม่ใช่หรอกที่ฉันเห็นนะ...มันมากกว่านั้นต่างหาก แต่นายกับมีโซไม่รู้ตัวเลย จริงๆนะหรอ?

3.ระหว่างแฟนของคุณชวนไปทานข้าว กับพระเอกของคุณชวน คุณจะเลือกไปกับใคร เพราะอะไร ::

ติ๊ดๆๆ

“ว่าไงชางมิน”เสียงหวานรับโทรศัพท์

“ตอนเย็นว่างไหม”ปลายสายถาม

“ว่างดิ ทำไมหรอ”

“ไปกินข้าวกัน ฉันเจอร้านอร่อยๆมาด้วยแหละ เธอต้องชอบแน่”ชางมินพูดอย่างมั่นใจ

“ได้ๆ เลิกงานแล้วเดี๋ยวฉันไปหานายที่ห้องแล้วกัน”ไม่นานมีโซก็กดวางสาย แต่แล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด...

ก๊อกๆๆๆ

“เชิญค่ะ”ใบหน้าหวานยังใจจดใจจ่อกับหน้าจอคอมโดยไม่หันมองคนมาใหม่

“จะไม่มองพี่เลยหรอ”ฮีชอลยิ้มให้กับคนตั้งใจทำงาน

“อ้าว...พี่ฮีชอลหรอคะ แหะๆ ขอโทษทีนะคะ พอดีทำงานเพลินไปหน่อย”หญิงสาวละสายตาจากจอคอมมามองคนตรงหน้า

“มีโซก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้วนิ แต่วันนี้พี่ไม่ให้เราอยู่กับงานหรอกนะ ไปกินข้าวกับพี่นะวันนี้”

“เอ่อ...ได้นะ”มีโซส่งยิ้มให้ฮีชอล

“เลิกงาน เดี๋ยวพี่มารับโอเค ตั้งใจทำงานนะที่รักของพี่”ฮีชอลขยี้ผมอย่างเอ็นดูแล้วเดินออกไป

“เฮ้อออออ”เมื่อประตูปิดลงมีโซก็ถอดหายใจเฮือกใหญ่ คิดว่าเธอลืมนัดชางมินนะหรอ ไม่เลย เธอไม่ได้ลืม เธออยากไปกับชางมินหรอกนะ แต่พี่ฮีชอลเค้าอยู่ในฐานะแฟน มีโซ...พี่ฮีชอลคือแฟนของเธอ เธอต้องให้ความสำคัญกับเค้ามากกว่า ถึงแม้ในใจเธออาจคิดอย่างอื่นก็ตาม

“ฮัลโหลชางมิน”มีโซพูดคู่สายหลังจากคนที่เธอโทรหารับโทรศัพท์

“หืมมมม”

“ขอโทษนะ ฉันไปกับนายไม่ได้แล้วล่ะ”เสียงหวานบ่งบอกถึงความรู้สึกผิด

“ใครอีกล่ะ”ชางมินถามถึงแม้รู้แก่ใจก็ตามว่าคนคนนั้นคือใคร

“พี่ฮีชอล...”

“อืม...ไม่เป็นไร วันหลังก็ได้ เธอไปกับพี่ฮีชอลเถอะ”

4.คุณคิดยังไงกับคำว่า “ฆ่า” ::

การฆ่านะหรอ...สำหรับฉันมันอยู่ที่เจตนา

ฆ่าเพื่ออะไร? คนเรามันก็ต้องมีเหตุผลกันทั้งนั้นแหละ

การฆ่ามันก็มีทั้งดีและไม่ดี อยู่เจตนาของคนเรา

จะฆ่าเพื่อคนชั่วเพื่อทำให้ประเทศเจริญ

หรือ จะฆ่าคนที่ไม่มีความผิด เพียงเพราะแก้แค้น 

5.คุณเป็นพวกหาข่าวให้แก๊ง แล้วสถานที่หาข่าวดีๆ ที่คุณชอบไปคือที่ไหน ::

“มีโซ...เธอจะไปไหน”ฮีชอลถามคนรักอย่างสงสัย

“ไปคลับค่ะ^ ^”มีโซส่งยิ้มให้หลังจากจัดการตัวเองเสร็จแล้ว

“เธอจะไปอีกแล้วหรอ”ฮีชอลขมวดคิ้วอย่างเป็นหวง

“ฉันไม่ได้ไปบ่อยนิคะ”

“พี่รู้...แต่เธอก็รู้ว่ามันอันตราย”ฮีชอลยิ่งพูดยิ่งเป็นห่วง

“ค่ะ แต่ฉันต้องไปหาข่าว แล้วเก็บเงินนี่นา มีคนกู้เงินฉันไปเป็นล้านวอน ถ้าไม่ไปเก็บก็เสียดายตายเลย”มีโซยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อคิดถึงเงิน

“แต่เธอน่าจะเอาบอดี้การ์ดไปด้วยนะ”

“อย่าเลิกค่ะพี่ ลำบากพี่เปล่า ไปนะคะ”มีโซโบกมือลา

“แต่...”

“ถึงยังไงพี่ก็ต้องมาช่วยฉันทันอยู่แล้วแหละ”คำพูดทิ้งท้ายทำให้คิมฮีชอลยิ้มได้

ณ.คลับของแก๊งค์BD

หญิงสาวนั่งมุมประจำของเธอ ที่คนกู้เงินเธอรู้ทุกคน ชายหญิงมากหน้าหลายตายืนต่อแถวเธอเพื่อคืนทั้งเงินและดอกเบี้ย

“คืนเงินพร้อมดอกตรงเวลาดี อย่างนี้ค่อยน่าให้ยืมหน่อย”มีโซยิ้มกับผู้หญิงตรงหน้าหลังจากนับเงินของเธอเรียบร้อยแล้วเช็ดบัญชีแล้ว

“คุณควอนมีโซครับ ผมขอผ่อนดอกนะครับ”ชายหนุ่มตรงหน้าทำท่าขอร้องอย่างสุดซึ้ง

“ก็ยังดีที่นายมีเงินมาให้ฉัน แต่คราวหลังมาผ่อนให้หมดล่ะ!!!”หญิงสาวมองตาขวางแล้วเช็ดบัญชีต่อ

“ครับ!!!”

“เอ่อ....”ชายร่างใหม่ยืนหน้านิ่ง ตัวสั่นเมื่อถึงคิวของตน

“มีอะไรหรอจ้ะ!”หญิงสาวใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่เสียงกลับเย็นชา เพราะเธอรู้หรอกว่าคนคนนี้ต้องไม่มีเงินให้เธอแน่

“เอ่อ...”

“มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่นั้นแหละ พูดมาสิ”

“ผมไม่มีเงินครับ ขอผ่อนได้ไหม”ยิ่งพูดร่างทั้งร่างก็ยิ่งสั่น

“เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ นายเป็นคนของแก๊งค์สามพยัคฆ์ไม่ใช่หรอ”มีโซพูดอย่างรู้ทัน

“คะ...ครับ”

“เอ๊ะ...นายก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่าฉันแลกเงินกับข่าวได้นะ ตอนนี้มีอะไรบ้าง”มีโซยิ้มหวาน

“เอ่อ...ตอนนี้”ชายหนุ่มกระซิบที่หูของหญิงสาว โป๊ะเช๊ะ! เธอได้สิ่งที่เธอต้องการแล้วล่ะ

“คิมฮวางซู นายยืนเงินฉันไป 5 หมื่นวอนใช่ไหม”หญิงสาวถามอย่างยิ้มๆ

“คะ...ครับ”

“ฉันยกหนี้ให้ ดอกฉันก็ไม่เอา ฉันเห็นว่ามันสมน้ำสมเนื้อหรอกนะ ฉันเลยยกให้ ขอบคุณนะสำหรับข่าว”

“ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆ”พูดจบชายหนุ่มก็วิ่งออกไปอย่างเริงร่า

ติ๊ดๆๆๆ

“ฮัลโหล”ชิมชางมินรับโทรศัพท์

“ชางมินนายเตรียมวางแผนได้เลย ฉันได้ข่าวแล้วล่ะ”

6.วันหนึ่งคุณเห็นแฟนและน้องสาวจูบกันคุณจะทำยังไง ::

หญิงสาวร่างบางเดินอย่างอารมณ์ดีออกมาจากห้องทำงาน จะไม่ให้เธออารมณ์ดีได้ไง งานที่ยากแสนยากที่เธอนั่งหลังขดหลังแข็ง ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างบางเดินก้าวอย่างอารมณ์ดีไปที่ห้องห้องหนึ่ง ห้องของคนที่เธอเรียกว่า...แฟน คิมฮีชอล

“อืม...พี่”เสียงครางดังออกมาจากห้องที่อยู่ตรงหน้า

...ผู้หญิง?...

เธอไม่ได้ความจำเสื่อม ประตูห้องทำงานตรงหน้าเธอ เจ้าของห้องคือแฟนของเธอ แต่เสียงที่ได้ยินออกมาเมื่อกี้นี้เป็นเสียงผู้หญิง...ที่กำลังมีความสุข...

มือเรียวบิดลุกบิดประตูออกช้าๆ แต่แล้วภาพที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เธอหน้าถอดสี...แฟนของเธอกำลังจูบกับ...น้องสาวแท้ๆที่เธอรักมากที่สุด

“มีโซ...”ร่างสูงผลักผู้หญิงในอ้อมกอดทันที

“พะ...พี่มีโซ”หญิงสาวที่อายุน้อยกว่ามองคนมาใหม่อย่างตกตะลึง

“ซารัง...พี่ฮีชอล”มีโซมองชายหญิงตรงหน้าสลับกันอย่างสับสน

“มีโซพี่อธิบายได้”ฮีชอลพูดอย่างเก้ๆกังๆ

“...”ไม่มีเสียงใดเล็ดรอดจากสองพี่น้อง คนหนึ่งรู้สึกผิดอยู่ในใจ คนหนึ่งรู้สึกเสียใจที่เห็นคนที่ตัวเองรักทำแบบนี้ ตอนนี้ก็มีแต่เสียงฮีชอลที่อธิบายสิ่งที่แฟนสาวพบเห็น

“มีโซ...พี่กับซารังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เธอกำลังเข้าใจผิด”

“พะ...พี่ฮีชอล ทำไมพี่พูดแบบนั้นล่ะ!!!”ซารังหันไปจ้องคนพูด ถึงแม้เธอจะรู้สึกผิด แต่สิ่งที่เธอทำ เค้าไม่คิดอะไรกับเธอเลยหรอ เธอไม่เคยมีค่าอะไรเลยหรอ

“ซารัง!!!”ฮีชอลตวาดกลับ

“...”มีโซได้แต่สับสนกับตัวเอง เธอจะเลือกใครระหว่างแฟนกับน้องสาว ถ้าเป็นสถานการณ์อื่นเธอคงเลือกน้องสาว แต่เหตุการณ์นี้ เธอรู้...เธอไม่ใช่คนโง่ที่เธอไม่รู้ว่าน้องสาวตัวเองก็ชอบแฟนเธอมาตลอด เธอจะตัดสินใจยังไงล่ะ ระหว่างแฟน กับน้องสาวที่(ตั้งใจ?)แย่งแฟนพี่สาวตัวเอง

“พี่มีโซ พี่รู้ใช่ไหม ว่าฉันรักพี่ฮีชอล”ซารังพูดอย่างไม่อาย เพียงเพราะโกรธ

“ซารัง!!!”ฮีชอลตวาดดังลั่น เค้ารู้ว่ามีโซเป็นคนยังไง มีโซเป็นคนโลเล ถึงจะให้ตัดสินใจตอนนี้ มีโซต่างหากที่ต้องเจ็บปวดอยู่คนเดียว

“พี่ค่ะ...”ฮีชอลหันหน้าตามเสียงเรียกของแฟนสาว

“เราห่างกันสักพักเถอะนะค่ะ...”

“แต่...มีโซกำลังเข้าใจผิดนะ”ฮีชอลพยายามทำให้มีโซเข้าใจตน

“อย่าพูดอีกเลยค่ะ ฉันขออยู่กับตัวเองสักพักนะคะพี่ ฉันขอร้องล่ะ”พูดจบมีโซก็เดินออกไป

“พี่ค่ะ...พี่มีโซรอฉันด้วย”ซารังเรียกตามหลัง

“ซารัง อย่าเพิ่งมาให้พี่เห็นหน้าเราตอนนี้”คำพูดทิ้งท้ายให้น้องสาวของเธอ ที่ตอนนี้ยืนอึ้งกับคำพูดของพี่สาวที่เคยใจดีกับเธอมาตลอด แต่ตอนนี้ เพราะใครกัน เพราะการกระทำของเธอเองไม่ใช่หรอ

7.คุณเริ่มสับสนว่าคุณรักใครกันแน่ระหว่างพระเอกของคุณและแฟนของคุณ ลองมาบอกมาซิว่าอะไรทำให้คุณสับสนในเรื่องนี้ ::

“คือคุณชางมินคะ ฉันอยากคุยกับคุณเพียงลำพังได้ไหมค่ะ”หญิงสาวหน้าตาน่ารักที่เข้ามาใหม่พูดขึ้น

“งั้นฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ”มีโซยิ้มแล้วเธอออกจาห้อง

“....”

“เอ่อ...คือฉัน...ฉันชอบคุณชางมินค่ะ”หญิงสาวหน้าขึ้นสีแดงก่ำเพราะความเขินอาย

“ขอบคุณนะครับ...แต่ผมคงรับไว้ไม่ได้”ชางมินพูดอย่างถนอมน้ำใจที่สุด

“ทำไมล่ะค่ะ...ในเมื่อคุณก็ยังไม่มีใครไม่ใช่หรอ”

“ถึงคุณจะเห็นเป็นอย่างนั้น แต่สำหรับหัวใจของผมมีแล้วล่ะครับ”ชางมินคลี่ยิ้มบางๆ

“คุณมีโซนะหรอค่ะ”น้ำตาเริ่มคลอที่ตากลมโต

“555+...ไม่ใช่หรอกครับ”

“คุณมีโซเค้ามีแฟนแล้วนะคะ คุณก็รู้ เป็นฉันไม่ได้หรือไง”หยาดน้ำใสๆเริ่มอาบแก้มขาว

“ถึงยังไง ถึงผมจะชอบมีโซหรือไม่ แต่ผมก็รับความรู้สึกคุณไม่ได้จริงๆครับ”ชางมินก้มหัวเชิงขอโทษ

“ขอโทษที่รบกวนคะ”หญิงสาวกำมือแน่นด้วยความผิดหวังและโกรธ เมื่อเธอเดินก้าวเท้าออกมาจากห้องก็พบกับมีโซที่ยืนรออยู่แล้ว

“ขอโทษนะจ้ะ เค้าก็เป็นคนแบบนี้แหละ”มีโซขอโทษแทนชางมิน “ทั้งๆที่ไม่มีใครแท้ๆ...”

“หยุดเถอะค่ะ”มือของเธอยิ่งกำแน่นเข้าไปอีก

“เอ๊ะ!”มีโซอุทานอย่างไม่เข้าใจ

“เธอก็ได้แต่พูดอยู่นั้นแหละ เธอไม่รู้สึกตัวเลยหรือไงกัน ทั้งๆที่เธอก็มีคุณฮีชอลเป็นแฟนคุณอยู่แล้ว แล้วคุณชางมินล่ะ ทำไมไม่ปล่อย เค้าออกมา อย่าแซงทำตัวเป็นเพื่อนสนิทบ้าบออะไรอยู่เลย คนอื่นเค้ารู้ไปทั่วแล้วว่ามันไม่ใช่นะ เธอ...เธอน่ะ...จะเลือกใครก็เลือกมาสักคน อย่าเห็นแก่ตัว เก็บเอาไว้คนเดียวสิ!!!”หญิงสาวพูดจบก็วิ่งออกไปพร้อมน้ำตาที่ไหลเป็นสายน้ำ

“มีอะไรหรือเปล่า”ชางมินเปิดประตูมาถามมีโซ

“ปะ...เปล่า ฉันกลับห้องก่อนนะ ฉันลืมไปว่ายังมีงาน”มีโซยิ้มบางแล้วเดินกลับห้องของตน

เมื่อถึงห้อง เธอก็ทรุดลงกับเก้าอี้ทันที

“เธอน่ะ...จะเลือกใครก็เลือกมาสักคน อย่าเห็นแก่ตัว เก็บเอาไว้คนเดียวสิ!!!”เสียงด่าทอของหญิงสาวที่แอบรักชางมินมานานดังขึ้นในสมองของเธออย่างต่อเนื่อง

เธอรักใครน่ะหรอ...ก็ต้องเป็นแฟนของเธอสิ...พี่ฮีชอล ต้องเป็นพี่ฮีชอลอยู่แล้ว แต่ทำไมกันล่ะ กลับอยากอยู่กับชางมินมากกว่า เพราะความเป็นเพื่อนงั้นหรอ ถึงสบายใจเวลาอยู่ด้วยกัน ผิดหรือไง ที่อยู่กลับชางมินกลับดูเป็นตัวของตัวเองมากกว่า ที่ดูร่าเริงมากกว่า แต่พี่ฮีชอล...กลับนิ่งเป็นผู้ใหญ่กว่า ฉันรักพี่ฮีชอลไม่ใช่หรอ เค้าเป็นแฟนฉันนะ ฉันต้องรักเค้าที่สุดสิ! มีโซ...เธอจำไว้ ชางมินก็แค่เพื่อน ก็แค่ความรู้สึกที่มีให้เพื่อนเท่านั้น (จริงหรอ?)

8.เรื่องทั้งหมดเหมือนจะทวีความรุนแรงเมื่อคุณไปนั่งดริ๊งค์ที่คลับของแก๊ง เมื่อไปเข้าห้องน้ำคุณดันเห็นแฟนของคุณและน้องสาวจูบกัน คุณเครียดมากจึงตัดสินใจไปหาพระเอกของคุณ เขาปลอบคุณต่างนานา นั่นทำให้คุณหลับสนิทได้เป็นอย่างดี พอรุ่งเช้าคุณกับเขากำลังจะลงไปทานอาหารกลางวัน(ตื่นสาย)ที่ห้องอาหาร แต่จู่ๆ พระเอกของคุณก็คว้าคุณมาจูบซะเฉยๆ ไม่นานนักแฟนของคุณที่ไม่โผล่มาจากไหนก็มาชกพระเอกของคุณคว่ำ คุณหวีดร้องก่อนจะไปแยก เมื่อไม่สำเร็จคุณจึงร้องไห้ออกมา แฟนของคุณถามคุณว่าคุณรักใคร คุณก็เอาแต่บอกว่า ไม่รู้ๆๆ อย่างเดียว เขาจึงกอดคุณแล้วบอกว่าไม่ว่ายังไงเขาก็รักคุณ ในขณะที่คุณกำลังอยู่ในอ้อมกอดของแฟนคุณ น้องสาวคุณที่ยืนอยู่ก็ตบหน้าคุณเสียงดัง นัยน์ตาของเธอที่เต็มไปด้วยความผิดหวังทำให้คุณรู้ว่าน้องสาวคุณกำลังเสียใจ แต่ก่อนที่คุณจะได้ทำอะไรแฟนของคุณก็ตบน้องสาวคุณเสียงดัง ทำให้น้องสาวคุณวิ่งหนีไป บอกหน่อยซิว่าคุณจะทำยังไง ::

“ฮึกๆๆ...ชางมินฉันไม่ไหวแล้ว”เสียงสะอึกสะอื้นพร้อมน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบแก้มขาว

“อย่าพูดแบบนั้นสิ...หยุดร้องนะ”ชางมินกอดปลอบคนที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น จะดีใจหรือเจ็บดี...

“ชางมิน...ฉันไม่ได้โง่นะ ฉันเห็นภาพบาดตามากพอแล้ว ฮืออออ แล้วคนนั้นก็เป็นน้องสาวฉันนะชางมิน ซารังน้องสาวคนเดียวของฉัน น้องสาวที่ฉันรักที่สุด”ยิ่งพูดหยดน้ำตาก็ยิ่งไหลเป็นสายน้ำ มีโซกอดชางมินแน่น ต้องการใครสักคนงั้นหรอ หรือแค่ต้องการคนปลอบ

“มีโซเธออย่าคิดมากสิ พี่ฮีชอลก็ไม่ได้บอกไม่ใช่หรอว่าเค้าไม่ได้รักเธอ เค้ารักเธอมากเลยนะ มันอาจจะเป็นการเข้าใจผิด เธออย่าคิดมากสิ”ชางมินพยายามปลอบมีโซให้หายเจ็บปวด ให้เข้าใจว่าสิ่งตรงหน้าไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ถึงแม้มันจะเป็นความจริงก็ตาม

ร่างสองร่างกอดปลอบกันเนิ่นนาน จนเสียงสะอึกสะอื้นเงียบหายกลายเป็นคนที่กำลังหลับตาฝัน เข้าสู่ห้วงนิทรา ชางมินยิ้มกับภาพตรงหน้า ....ใจเย็นแล้วสินะมีโซ

แสงร้อนสว่างจ้าบอกว่าพระอาทิตย์จะอยู่ตรงกลางหัวแล้ว แต่ร่างบางที่นอนฝันก็เพิ่งจะกระพริบตาเพื่อปรับแสงให้ตัวเองตื่นขึ้น

“11 โมงครึ่ง ชางมินทำไมนายไม่ปลุกฉันนะ โชคดีที่วันนี้ฉันว่าง ถ้ามีงาน นายตายแน่ ชิมชางมิน!!!”มีโซสบถกับตัวเองอย่างหัวเสียนิดหน่อย แต่อย่างน้อยวันนี้เธอก็ได้นอนเต็มอิ่มกับเค้าเสียที ร่างบางก้าวลงจากห้องนอนเพื่อไปกินอาหารกลางวัน แต่วันนี้เป็นอาหารเช้าสำหรับเธอ

“อยู่นี่เอง...ชางมิน นาย...”มีโซที่กำลังจะว่ากล่าวคนที่เดินเข้ามาหา แต่พูดยังไม่ทันจบ ริมฝีปากหนาของอีกฝ่ายก็ประกบเข้ากันอย่างกะทันหัน ไม่ใช่บังเอิญ แต่มันตั้งใจต่างหาก ลิ้นสอดแทรกเข้าหาความหวานในโพรงปาก ที่ช่างหอมหวาน น่าค้นหา น่าครอบครอง ส่วนผู้รับสัมผัสก็ได้แต่ยืนอึ้ง จิตใจเหม่อลอยอย่างไม่รู้ตัว

ผัวะ!!!

หลังจากถูกแยกออกจากกันโดยฮีชอล ชางมินก็โดนต่อยเข้าอย่างจัง

“ไอ้เลวววววว ชางมินแกตายยยย”หลังจากนั้นหมัดหลากหลายหมัดก็โต้ตอบกัน

“พี่ฮีชอล...ชางมิน หยุด! หยุดเถอะฉันขอร้อง”เสียงตะโกนโหวกเหวกร้องห้ามดังอย่างไม่ขาดสาย แต่สุดท้ายก็ไม่ช่วยสงบศึกได้

“ฮึกกก...ขอร้องล่ะ ฮืออออ หยุดเถอะ”เสียงสะอื้นไห้พร้อมร่างบางที่ล้มลงด้วยน้ำตา ด้วยความรู้สึกผิด

“มีโซ...เธอรักใคร”คำถามจากปากของคิมฮีชอลดังขึ้น มันยิ่งทำให้ใจของเธอยิ่งสับสนเข้าไปอีก

“ฮึก...”

“มีโซ!!! บอกพี่เธอรักใคร”ฮีชอลพูดเสียงดังลั่น

“ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ ฮึก ฉันไม่รู้”น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ายิ่งเอ่อล้นออกมาอย่างไม่มีทางหมด

“เธอรักใครมีโซ”ฮีชอลเข้าไปเขย่าตัวมีโซเพื่อหาคำตอบ

“ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ ฮือออออๆๆๆ”มีโซยิ่งร้องไห้หนักมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเห็นคนตรงหน้า ใจฮีชอลก็เริ่มปวดร้าว เค้าทำอะไรลงไป...

“ขอโทษค่ะ”มีโซพึมพำแต่คำว่าขอโทษ ขอโทษและขอโทษ

“พอได้แล้ว หยุดเถอะ”ฮีชอลเข้ามากอดมีโซอย่างสงสารจับใจ

“พี่ค่ะ...ขอโทษ”

“หยุดเถอะ...พี่ไม่อยากฟังแล้วมีโซ ถึงยังไงพี่ก็รักเธอ พี่รักเธอมีโซ”ฮีชอลกอดมีโซแน่น

แต่ก็ถูกร่างเล็กดึงไป ฝ่ามือเล็กตบหน้าพี่สาวของตนดังลั่น

“ฮึก...พี่มัน...พี่มันหน้าด้าน!!!”เสียงด่าทอจากน้องสาวแท้ๆ เต็มไปด้วยความเจ็บปวด อีกคนก็เป็นคนที่รัก อีกคนก็เป็นพี่สาวแท้ๆ

“ซารัง...พี่..”พูดไม่ทันจบประโยค ฝ่ามือหนาก็ตบเข้าที่หน้าคนด่าทออย่างจัง

“พี่!!! ทำไม ทำไมพี่ทำกับฉันแบบนี้”ซารังมองฮีชอลอย่างปวดร้าว เธอทิ้งคำพูดปวดร้าวให้พี่สาวตนก่อนวิ่งจากไป “พี่มีโซ ฉันเกลียดพี่!!!”

“ซารัง!!!”มีโซตะโกนเรียกน้องอย่างเจ็บปวด น้องสาวสุดที่รักกำลังเกลียดเธอ น้ำตาที่เกือบแห้งกลับไหลออกมาอีกครั้ง

“มีโซ...พี่ขอโทษ”ฮีชอลสำนึกผิด พยายามจะกอดปลอบมีโซอีกครั้ง

“อย่าแตะต้องเธอครับ พี่ฮีชอล”ชางมินที่ยืนนิ่งอยู่นานสองนานตะโกนห้าม

“ชางมิน!!! นายมีสิทธิ์อะไร!!!”ฮีชอลพูดอย่างเกี้ยวโกรธ

“มีโซ เธอไปเถอะนะ เธอไปหาซารังเถอะ”ชางมินหันมาปลอบมีโซ

“แต่...”

“ซารังเป็นน้องสาวเธอนะ เธอไปเถอะ ตรงนี้ฉันจะคุยกับพี่ฮีชอลเอง”พูดจบชางมินก็ส่งยิ้มให้กำลังใจมีโซ สิ่งที่ตอบมาคือรอยยิ้มจากมีโซเช่นกัน เธอวิ่งตามน้องสาวออกไปอย่างรวดเร็ว

...รอพี่ด้วยนะ ซารัง...

“พี่ฮีชอล เราต้องคุยกันนะครับ”ชางมินหันมาหาคนที่อายุมากกว่า

“ใช่”ฮีชอลกระตุกยิ้ม

9.กลางคืนของวันหนึ่งน้องสาวคุณมาขอแฟนคุณกับคุณตรงๆและเล่าให้ฟังว่าเธอรักแฟนของคุณขนาดไหน พร้อมกับบอกว่าเธอนั้นได้เสียตัวให้แฟนคุณไปแล้ว ในขณะนั้นคุณเองก็กำลังสับสน แต่คุณก็มั่นใจส่วนหนึ่งว่าคุณรักแฟนคุณ คุณจะทำยังไง  ::

 ก๊อกๆๆๆ

“เข้ามาสิ”มีโซอนุญาต

“ขอโทษนะคะพี่ที่ฉันเข้ามาตอนดึกๆแบบนี้”น้องสาวสุดที่รักเดินเข้ามาอย่างเก้ๆกังๆ เหมือนเธอกำลังมีอะไรซ่อนเอาไว้

“มีอะไรรึเปล่า”มีโซถามอย่างสงสัย

“คือพี่ค่ะ...พี่อย่าเกลียดฉันนะ ฮึก...ฉันรักพี่ฮีชอลค่ะ ฉันรักเค้า”น้ำตาจากดวงตากลมเริ่มท่วมเอ่อ ใช่ว่าเธอไม่รู้ รู้มาตั้งนานแล้ว แต่รอที่จะได้ยินจากปากน้องสาวแท้ๆคนนี้ต่างหาก

“พี่ค่ะ ฉันมันเลว ฉันเลว ฉันกับพี่ฮีชอล เรามีอะไรกันแล้ว ฉันขอโทษค่ะ”ยิ่งพูดน้ำตาก็ไหลอาบแก้ม เธอรู้ว่าน้องสาวเธอรักแฟนของเธอ แต่เธอไม่นึกว่าจะไปถึงขั้นนั้นกันแล้ว

“ตั้งแต่เมื่อไร”

“เดือนก่อนค่ะ...”ถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่น้องสาวสุดรัก เธอคงตบหน้าไปนานแล้ว แต่นี้ไม่ใช่ เธอคือน้องสาวที่กำลังจะแย่งแฟนของเธอ คนที่เธอรัก!!!

“ตอนไหน”

“วันที่พี่ให้ฉันไปส่งพี่ฮีชอลที่ห้อง แต่พี่ฮีชอลเมามาก...”พูดจบเสียงน้องสาวของเธอก็หายไป

“แต่ถ้าพี่บอกว่าพี่รักเค้ารักซารัง พี่รักแฟนของพี่ พี่รักพี่ฮีชอล”มีโซพูดด้วยเสียงหนักแน่น

“พี่ยอมได้หรอคะ ทั้งๆที่พี่ฮีชอลของพี่เค้า...มีอะไรกับฉันแล้ว”ถึงแม้มีโซยังสับสน ทั้งน้องสาวที่เธอรัก ทั้งแฟน... แต่เธอมั่นใจว่าเธอไม่สามารถทิ้งฮีชอลได้ ซารังพี่ขอโทษจริงๆ แต่พี่ทำแบบนั้นไม่ได้

“สิ่งที่เธอเล่า พี่จะคิดว่ามันไม่เกิดขึ้นละกัน ขอโทษนะซารัง พี่ทิ้งพี่ฮีชอลไม่ได้”มีโซส่งยิ้มหวานให้น้องสาว

“คะ...ฉันเข้าใจ”ซารังกำมือแน่นแล้วเดินออกจากห้อง

10.ช่วยบรรยายถึงความรู้สึกที่มีต่อแฟนคุณ และพระเอกของคุณหน่อยสิ ::

พี่ฮีชอล...พี่เหมือนเป็นแสงตะวันสำหรับฉัน แสงที่ทำให้ฉันอบอุ่น ที่ทำให้ฉันยิ้มได้ พี่เป็นคนที่ฉันชื่นชม คนที่ฉันรัก คนที่เคยช่วยชีวิตฉัน ถ้าไม่มีพี่ฉันก็คงไม่มีชีวิตถึงทุกวันนี้

ชิมชางมิน...นายเป็นเหมือนแสงเทียน แสงที่มันจะไม่ได้อยู่กับฉันตลอดกาล จะใช้ก็ต่อเมื่อเหงา เมื่อขาดแสงอาทิตย์ แต่มันกลับอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ความเหงาที่เคยมีก็จางหาย คนที่อยู่กับฉันตลอดเวลา คนที่ช่วยเหลือฉัน คนที่ให้คำปรึกษาฉัน คนที่ทำให้ฉันยิ้มกว้างได้ ไม่ใช่แสงตะวันที่สว่างจ้าไม่มีวันหมด แต่เป็นแสงเทียนที่สว่างเพียงน้อยนิดแต่อบอุ่นอย่างนายต่างหาก

ฉันนะ เหมือนเป็นดอกทานตะวันนะ แต่เป็นทานตะวัน ที่ประหลาดที่สุด ถึงจะต้องการแสงตะวันเพียงไหน ถึงจะหันหน้าเพื่อมองเพียงไหน แต่แสงเทียนต่างหากที่จะอยู่ใกล้ชิดกับฉันไปจนเหี่ยวตายเป็นปุ๋ยให้พื้นดิน

11.ถ้าถึงวันที่คุณต้องเลือกระหว่างแฟนคุณ กับพระเอกของคุณ คุณจะเลือกอะไร ::

“มีโซ วันนี้ที่พี่เรียกเธอออกมาคุยด้วย ก็เพราะเรื่องของเรา แล้วก็...ซารัง”ชื่อคนทิ้งท้ายทำให้เสียงของฮีชอลเคร่งเครียดมากขึ้น

“ค่ะ^^”มีโซยิ้มกับสิ่งตรงหน้า เธอรู้ว่ามันต้องเกิดขึ้นแบบนี้สักวัน

“อย่ายิ้มแบบนี้ให้พี่ได้ไหม พี่รู้สึกผิด...มีโซ ถ้าเธอห้ามพี่ไว้พี่ก็จะไม่ไป”

“ไปเถอะคะ ทำตามหัวใจพี่เถอะ”มีโซยิ้มอย่างยินดีกับคำตอบของตัวเอง ใช่...เธอคิดดีแล้วที่จะปล่อยให้เค้าไป

“แต่...มีโซ งั้นเธอก็เลือกชางมินสินะ”ฮีชอลเริ่มซึมลง

“มันก็ไม่เชิงหรอกคะพี่ฮีชอล เค้าทำให้ฉันรู้จักคำว่ารักที่แท้จริง แต่อีกอย่างก็ต้องขอบคุณซารังด้วยที่ทำให้ฉันรู้ใจตัวเอง แต่ถึงยังไงฉันก็ยังไงพี่ก็เป็นพี่ชายฉันเสมอนะพี่ฮีชอล ดูแลน้องสาวฉันให้ดีๆล่ะ”มีโซยิ้ม

“อืม”ฮีชอลยิ้ม มือหนาลูบหัวผมนุ่ม

...ขอบคุณที่รักฉันคะพี่ฮีชอล ดูแลน้องสาวให้ฉันให้ดีๆเหมือนดูแลฉันนะ ตอนนี้ฉันรู้ใจตัวเองแล้วล่ะ ชางมินฉันรักนายจริงๆนะ...

12.ฉากที่อยากให้มีในเรื่อง :: ตอนที่ชางมินถามมีโซว่า “เราเป็นอะไรกัน” หรือไม่มีโซก็เป็นฝ่ายถาม เพราะความสงสัย อะไรประมาณนี้แหละค่ะ=w=”

ส่วนคำถามเล็กๆ น้อยๆ

ที่ทำมาทั้งหมดมั่นใจมั้ย ?? :: มั่นใจพอสมควรค่ะ

ตรวจให้แน่ใจก่อนส่งนะ :: ตรวจแล้วค่ะ

คำถามยากป่าว ?? :: ไม่หรอกค่ะ

สู้ๆ นะ มดเอาใจช่วย :: ขอบคุณค่ะ> <

เอาบทสำรองมั้ย ?? :: แล้วแต่ไรเตอร์ค่ะ

ถ้าเอา จะเอาบทอะไร ?? :: เอาตามที่คิดว่าเหมาะสม=w=”

ลองพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้มดต้องเกิดความรู้สึกผิดที่ไม่เลือกคุณหน่อยสิ :: คาแร็กเตอร์ของเมย์อาจจะไม่ตรงตามที่พี่มดต้องการก็ได้ อาจจะไม่ตรงใจ อาจจะไม่ดีพอ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็มาจากใจเมย์ที่ทำให้เพื่อคาแร็กเตอร์ตัวหนึ่ง เพื่อนิยายอีกเรื่องหนึ่ง^^

แสดงความเห็นเรื่องพล๊อตกับตัวละครหน่อยเร็ว :: ชอบค่ะ ชอบความรักแบบเริ่มจากเพื่อน แล้วก็สับสนระหว่างเพื่อนสนิทด้วยกัน มันจะดูสับสนแต่มันกลับลึกซึ้งกับความรู้สึก

ทำไมถึงมาออพล๊อตนี้ :: มันตรงกับชีวิตจริงมั้งค่ะ ชอบแอบรักเพื่อน 55+

พล๊อตไหนที่ชอบที่สุด :: พล็อตนี้แหละคะ แล้วก็พล็อตของนางเอกทงเฮ=w= ชอบความรักต้องห้าม 55+

ขอให้โชคดีทุกคนค่ะ :: ขอบคุณค่ะ^/\^