ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เตรียมตัวสอบ
ณ ห้องทำงานที่บริษัทของพ่อ
\"อะไรนะ สอบมะรืนนี้ นี้ครูแกมันจะบ้าหรือเปล่าเนี่ย แล้วรินะจะไหวหรอเพิ่งมาที่นี่ไม่กี่วันเอง ภาษาญี่ปุ่นก็อาจจะไม่ค่อยจะคล่อง\" พ่อบ่นใหญ่หลังจากที่พี่เรียวมารายงายเรื่องที่ ฉันจะต้องสอบวันมะรืนนี้
แต่ ให้ตายสิ พ่อคิดว่าฉันโง่หรือไง ตอนที่ฉันเรียนอยู่ที่ประเทศไทย ฉันเรียนภาษาญี่ปุ่นมาด้วยนะ
พ่อนี่ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรือไงเนี่ย อีกอย่าง ตอนที่อยู่ประเทศไทย ฉันเรียนเก่งนะ..
\" งั้นพ่อครับ ผมว่า ให้รินะไปลองสมัครที่อื่นดูดีกว่านะครับ ถ้ารินะไปเข้าที่ไหน ผมจะไปเข้าด้วย\" พี่เรียวพูดอย่างเด็ดขาด น่ากลัวจัง >_<
\"ไม่ได้ค่ะ\" ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
\"รินะ จะลองดู รินะจะลองสอบดู\" โอ้ว้าว นี่ฉันพูดเองหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ ปกติแล้วฉันมักจะเงียบเออ
ออ ตามเค้าตลอด แล้วไหงฉันถึงกลายเป็นแบบนี้อ่า
\"เอ่อ..ก็ได้ ถ้าลูกต้องการ งั้นพ่อว่าเราน่าจะอ่านหนังสือได้แล้วนะ เรียวไม่ต้องทำงานแล้ว ไปดูแลน้องซะ\" พ่อสั่งแล้วหลังจากนั้นก็ทำงานที่ค้างให้เสร็จ แล้วฉันกับพี่ก็ลงลิฟต์ ง่าพูดถึงลงลิฟต์ >_< อีกแล้วหรอเนี่ย
\"อ่า ถึงแล้ว \" พี่เรียวพุด หลังจากที่เราลงลิฟต์มาเป็นเวลานาน นานมาก (สำหรับตัวฉันนะ)
\"โอ้ย ถึงซะที เอ่อ พี่ แล้วพี่อากิระอ่า\" ฉันพูด เพราะนึกขึ้นมาได้ว่า เห็นพี่อากิระบ่นว่าเบื่อ
\"แหม คิดถึงผมด้วยหรอ รินะจัง\" แล้วพี่อากิระก็พุดขึ้นมา เอ่อ แล้วเค้ามาจากไหนล่ะ .....(นั่นสิ)
\"อ้าวเฮ้ย นึกว่าไปตายที่ขุมไหนแล้ว อากิระ นายจะไปไหนหรือเปล่า จะได้มาช่วยฉันสอนรินะหน่อย\" พี่เรียวพูด แหม ฉันคนเดียวต้องสอนสองคนเลยหรอ
\" งั้นหรอ เรื่องสอน ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อีกอย่างฉันบอกแล้วไงว่าฉัน ว่าง!!!!!!....\" พี่อากิระพูด แหม ทำไมต้องตะโกนด้วย ไอ้คำว่า ว่าง เนี่ย
\"เออ งั้นนาย พาน้องฉันไปส่งที่บ้านก่อน เดี๋ยวฉันจะไปซื้อหนังสือให้ แล้วเดี๋ยวจะตามไป\" แล้วพี่เรียวก็ทิ้งให้ฉันกับ พี่อากิระต้องกลับไปที่บ้านกันสองต่อสอง
\"เอ่อ รินะจัง...\" แล้วพี่อากิระก็พูดขึ้นหลังจากที่รถออกจากบริษัท
\" อะไรหรอค่ะ\" ฉันตอบ
\"..เอ่อ .....ไม่มีอะไรหรอก\" พี่อากิระตอบ อ้าว ไหงเป็นงั้น ตอนแรกเรียกชื่อเรา
แล้วพอทีหลังมาบอกว่าไม่มีอะไร อ้าวนั้น หน้าแดงอีกอ่า .......^_^\"
\"เอาล่ะ มาถึงแล้วรินะจัง ลงเลยจ๊ะ\" พี่อากิระบอกหลังจากที่ฉันสลึมสลือ มาเป็นเวลานาน
แล้วเราทั้งสองก็เดินเข้าบ้าน ที่แสนสวยของฉัน...อิอิ..
แต่นั่นเอ๊ะ อะไรน่ะ นั้นใคร อยู่ในบ้าน ไหนแม่บอกว่าจะออกไปข้างนอกไง อ้าว งี้มีงงใครมันอยู่ในบ้านที่แสนสวยของช้านน........
\"พี่อากิระ\" ฉันกระซิบ แต่เมื่อหันไปมอง เห็นพี่เค้าทำหน้าเครียดเหมือนกับกำลังใช้หัวสมอง
คิดอะไรอยู่ อุ้ยน่ากลัวจัง..แต่ก็หล่อดีอ่า ^_^
แล้วอยู่ดีๆ พี่เค้าก็เปิดประตูบ้าน ที่เปิดแง้มเอาไว้ แล้วเดินลงส้นเท้าหนัก แล้วทันใดนั้น
เราก็เห็นคนที่บุกรุกแล้ว...
\"อ้าวไอ้เรียวนี่เอง...นึกว่าใครซะอีก\" พี่อากิระพุดหลังจากที่เห็นพี่เรียวที่เข้าบ้าน...แล้วดันไม่ยอมปิดประตู
\"โหไรเนี่ยพี่นี่ ทำยังก่าขโมยอย่างนี้ถ้ารินะใจร้อนกว่านี้ก็คงใช้ท่า จระเข้ฟาดหางไปแล้ว\" ฉันพูด พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
\"รินะ พี่ขอร้องล่ะ อย่าพูดภาษาไทยได้มั้ย พี่จะได้ฟังรู้เรื่องว่าน้องพูดเรื่องไร\" พี่เรียวบ่น ปัดโธ่เอ้ย พี่ ถ้าพูดภาษาญี่ปุ่นพี่ก็รู้อ่าจิว่ารินะ พูดเรื่องอะไร
\"เอาเถอะๆ เราน่าจะมาติว รินะจังได้แล้วนะ\" พี่อากิระพูด ได้เล้ยค่า..คุณพี่สุดหล่อ อิอิ
\"อ่านี่ หนังสือพี่ซื้อมา\" เมื่อพี่เรียวพูดจบก็วางหนังสือกองใหญ่ลงบนโต๊ะ โอ้ว้าว..รินะขอตายก่อนแล้วค่อยมาอ่านหนังสือได้มั้ยค่ะ
แล้วพี่เรียว กับพี่อากิระก็ช่วยติวฉัน จนฉันกระจ่างเรื่องต่างๆจนเกือบหมด ที่บอกว่าเกือบหมดเพราะเหลือหนังสืออีก 5เล่ม แล้วหนาๆทั้งนั้น
เลย โหพี่ มาช่วยน้อง หรือซ้ำเติมกันแน่ค่ะเนี่ย
\"โอ้ย ไม่ไหวแล้ว รินะหิวข้าวจังเลย พี่เรียว\" ฉันบ่นเพราะท้องร้องเสียงดัง
\"อืม โอเค งั้นเดี๋ยววันพรุ่งนี้เรามาอ่านหนังสือกันต่อ วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน\" เมื่อพี่เรียวพูดจบก็เดินเข้าห้องครัว พร้อมกับพี่อากิระ
เอ้ แต่ว่า อันที่จริงแล้ว เราควรเป็นแม่ศรีเรือนไม่ใช่หรอ แล้วเรามานั่งทำไรอยู่เนี่ย ปล่อยให้เพื่อนของพี่ชาย และตัวพี่ชายเองอยู่ในห้องครัว แต่ช่างเถอะ เพราะฉัน หิวจนทนไม่ไหวแล้วอ่า
เมื่ออาหารเสร็จหมดแล้วฉันก็เขมือบอาหารไปเยอะมากๆเลย ( นี่นางเอกของเรื่องเราหรือเปล่าเนี่ย)
\"นี่ รินะจัง ระวังกินเยอะ แล้วติด ม.ผ. นะ\" พี่อากิระพูด
\"เอ้แต่พี่เราก็อ่านหนังสือมาเยอะแล้ว แล้วทำไมรินะต้องติดม.ผ.ด้วย ไม่เข้าใจเลย\" ฉันพุด แล้วพี่อากิระก็พูดขึ้นว่า
\"ใช่หนังสือน่ะพอแล้ว แต่ไอ้ที่ติด ม.ผ. เนี่ย ไม่ใช่เพราะรินะจัง จะไม่ผ่านหรอกนะ\" พี่อากิระพูด แล้วมันจะเป็นอะไรล่ะค่ะ ฉันคิด
\" มันคือ รินะกินเยอะย่างนี้จะ ติด ม.ผ. ก็ ไม่ผอมยังไงล่ะ\" พี่อากิระพูดพลางยิ้มกวนๆ ให้พี่เรียว
\"เฮ้ย เดี๋ยวนี้ นายมีมุขเยอะนี่หว่า\" พี่เรียวพุด ใช่ฉันก็ว่างั้นแหละ ม.ผ. ไม่ผอม ทำเอาฉันอึ้งเลยล่ะ
\"ก็เห็นรินะจังเครียด ฉันก็อยากจะผ่อนคลายบ้างอ่า กลัวรินะจังจะเครียด\" พี่อากิระพุด เอ่อ พี่ค่ะ คิดได้ไงอ่า
\"เอาเถอะๆฉันว่าพอได้แล้ว รินะ ไปอาบน้ำเถอะ ทำตัวให้สบาย\" พี่เรียวพูด อ่า พี่เรียวสุดหล่อน่ารักที่สุดเลย
\" ได๋ค่ะ\" ฉันพูดพร้อมกับวิ่งขึ้นห้องไปอาบน้ำ
\"เอาล่ะ อากิระ ฉันมีเรื่องจะพุดกับนาย\" เรียวพูด
\" เรื่องอะไรล่ะ\" อากิระถาม
*****************************************************
เอาล่ะค่ะ ต้องขอประทานโทษที่ไม่ได้มาอัพ นานๆๆแสน นาน มากๆเลยนะค่ะ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น