อลวนวุ่นรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ครูโหดชอบพี่

     แล้วเราทั้ง3 ก็มาถึงโรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งใหญ่มากๆๆๆ อีกอย่างที่สวนก็มี ดอกไม้แสนสวยเต็มไปหมด

    \"อ้าว รินะ นี่เงียบไปเลย เป็นไง โรงเรียนพี่ดอกไม้เต็มไปหมด รินะชอบดอกไม้หรือเปล่า\"   เรียวถาม

    \"อืม ก็ใช้ได้อ่าค่ะ   ว่าแต่ว่า พี่โทยะ เรียนที่นี้ด้วยหรือเปล่าค่ะ\"  ฉันถาม โทยะ เพราะเห็นเค้ายืนนิ่งเฉยตั้งแต่มาที่นี่แล้ว

    \"เอ่อ คือว่า โยคิซาว่าจัง ไม่ต้องเรียกว่า โทยะก็ได้ เรียก อากิระ เลย พี่ไม่ว่าอะไร\"   พี่อากิระพูด

    \"ค่า..พี่โทยะ เอ้ย พี่อากิระ ก็ไม่ต้องเรียก รินะว่า โยคิซาว่า   ก็ได้\"   ฉันพูด  กับพี่อากิระ

    \"อืม คือว่าพี่ ไม่ได้เรียนที่นี้ พี่เรียนที่อื่นน่ะ เพราะ ไม่อยากมาแย่งสาวจาก เรียวเค้า\"   พี่อากิระ พูดพลางยิ้มไปหาเรียว

    \"แหม นายนี่ก็ ไม่ต้องมาทำหวานใส่ฉันเลยนะ อากิระ\"  พี่เรียว ต่อว่า พี่อากิระเป็นการใหญ่    

    \" นี่ เรียว นายคิดว่าฉัน พิศวาสนายหรอ\"  พี่อากิระ ยิ้มกวนๆให้

      \"แหม พี่ทั้งสอง เลิกเถียงกันเถอะ รินะร้อนจะแย่แล้ว\" ฉันบ่น  เพราะ แดดมันกำลังจะย่างฉันทั้งเป็นแล้ว

      \" จ้า งั้นเราไปห้องธุรการกันเลย\"   แล้วเราทั้งสาม ก็มาถึงที่ตั้งของห้อง

    พี่ เรียวก็นำทีมเข้าห้อง ปรากฏว่า เมื่อเข้าไปแล้ว ครูที่ห้องต่างพากันมองมาที่พวกเรา  ในที่สุด พี่เรียวก็มาหยุดอยู่ที่โต๊ะ ซึ่งเป็นโต๊ะที่ทำหน้าที่ พิจารณา นักเรียนที่มาเข้าใหม่

    \"อ้าว โยคิซาว่าคุง มาทำอะไรที่โรงเรียนหรอ \"   ครูที่โต๊ะถาม พี่เรียว

   \"สวัสดีครับครูยากิโนะ ผมพาน้องสาว มาสมัครเข้าโรงเรียนนี้ครับ\" ครูทุกคนต่างเงียบ

   \"อ...อะไรนะ นี่ เธอ ม..มีน้องสาวด้วยหรอ ครูไม่ยักกะรู้\"  ครูยากิโนะพูดอย่างตกใจ

    \" เอ่อ สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ โยคิซาว่า รินะ ค่ะ\"  แล้วฉันก็แนะนำตัว    ขณะนั้น ในห้อง เงียบกริบ ไม่มีเสียงเลย

     \"เอ่อ  ครูครับ แล้วครูจะรับน้องผมหรือเปล่า ถ้าไม่รับ ผม ก็ขอลาออกนะครับ จะไปอยู่โรงเรียนเดียวกับน้อง\" พี่เรียวตัดสินเด็ดขาด

     \"โอ้ย อย่าด่วนตัดสินไป  โยคิซาว่าคุง  ยังไงครูต้องรับเด็กอยู่แล้ว แต่มีข้อแม้ว่า วัน มะรืนนี้ น้องของเธอต้องมาสอบที่โรงเรียนด้วย\"  

      ครูยากิโนะพูด  

    \"เอ่อ แต่ว่า มันจะเร็วไปหรือเปล่าครับ\"   พี่เรียวพูด

    \"ไม่หรอก ไม่เร็วไป   อย่าลืมดูแลน้องสาวเธอให้สอบได้ก็แล้วกัน\"   แล้วครูโหดก็ให้เรากลับบ้านไป เพราะที่โรงเรียนจะมีประชุม

    \"โห ทำไมครูโหดอย่างนี้อ่า จะให้สอบมะรืนนี้เลยหรอ บ้าเปล่าเนี่ย สอบเข้าโรงเรียนมัธยม นะ ไม่ใช่สอบเข้าเรียนเตรียมอนุบาลนะ\"  

    อากิระ บ่น

    \"ปกติ แล้วครูเค้าไม่ได้เป็นอย่างนี้  ก่อนที่จะปิดเทอม เคยมีข่าวลือว่า ครูยากิโนะ แอบชอบพี่ด้วย\"  เรียวพูดกับฉัน

    \"จิง หรอ\"  ฉันกับ พี่อากิระพูดพร้อมกัน

    \"จิงดิ  แต่เรื่องที่ว่า ครูเค้าชอบพี่หรือเปล่า พี่ก็ไม่แน่ใจ แต่ครูเค้าเพิ่งอายุ 22 เองล่ะ\"  พี่เรียวพูด

    \"โหยพี่จะบ้าหรอ อย่างนี้ เค้าเรียกว่า วัวแก่ เคี้ยว หญ้าอ่อนนะ พี่\"  ฉันพูด แล้วพี่เรียวกับ พี่อากิระ ก็เงียบ

     \"เอ่อ..รินะจัง   ไอ้วัวแก่ เคี้ยวหญ้าอ่อนน่ะ มันหมายความว่าไง  หมายความว่า วัวแก่ มันกินหญ้าอ่อนหรอ แล้วมันมาเกี่ยวอะไร กับเรียว

       ล่ะ?\"   อากิระถามฉัน โธ่เอ้ย ฉันลืมไปว่าที่นี้ไม่ใช่ประเทศไทย

     \" โห วัยรุ่นเซ็งเลย  พวกพี่ๆ ไม่รู้จัก\"   ฉันบ่นเป็นภาษาไทย

      \" อ้าว รินะ พูดภาษาอะไรอ่า เอเลี่ยนหรอ\" พี่ อากิระถามฉัน

       \"จะบ้าหรอพี่ เค้าเรียกว่าภาษาไทย\"  แล้วฉันก็ตอบไป (คราวนี้ตอบเป็นภาษาญี่ปุ่น)

     \"หรอ นึกว่าอะไร เราไปหาอะไรกินกันเถอะ ตอนนี้มันก็เที่ยงแล้ว\"   พี่อากิระพูด

     \"อืมม\"   ฉันกับ พี่เรียว ตอบพร้อมกัน    แล้วพี่เรียวก็พาเราไปกินอาหารแห่งหนึ่ง  เมื่อเสร็จแล้ว พี่อากิระ ก็ให้พี่เรียวไปส่งที่บริษัท

    

    \"อ่า..วันนี้สนุกมากเลยนะ รินะจัง \" พี่อากิระพุดขึ้นขณะที่เรากำลังขึ้นลิฟต์   แต่ ง่า..ฉันกล้วความสูง

    \"......\" ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากของฉัน ก็เพราะ ..>_< ฉันกลัวความสูงนี่นา

    \"อ้าวทำไมรินะ ไม่ตอบอ่า\"  พี่อากิระพูด เพราะเห็นฉัน ยืนหลับตาปี๊ และไม่ตอบคำถามเค้า

    แล้วในที่สุด สวรรค์ ก็ประทานให้เรามาถึงชั้นที่36 ซะที    โอ้ว เกือบตายแล้วมั้ยเรา   แล้วฉันก็เดินเซ ออกมาจากลิฟต์ ทันใดนั้น

   \" โครมม...\"  เสียงดังโครมดังขึ้น พร้อมกับที่ฉัน นั่งอยู่บนพื้น

   \"ขอโทษค่ะ  ขอโทษค่ะ ดิฉัน ไม่ได้ตั้งใจ  \"  เสียงขอโทษเป็นการใหญ ของหญิงสาวที่ ฉันเดินชนล้ม

   \"เอ่อ  ไม่เป็นไรค่ะ\"   ฉันพูด

   \" ไม่เป็นอะไร นี่ แผล ที่ขานี่ไง บวมเลยน้องเอ๋ย\"  พี่เรียวบ่นเป็นการใหญ่

    \" เธอเป็นใครเนี่ย เดินไม่ดู ตามาตาเรือเลย หรือไงฮะ\"   พี่เรียวบ่น กับพนักงานคนนั้น   แต่ เอ้ พี่ เค้าไม่ได้เดินมาชนเรานะ เราต่างหาก ที่

    เดินไปชนเค้า

    \" เอ่อ  ดิฉัน ชื่อ รัน ค่ะ ชื่อจริงชื่อว่า รัญชิดาค่ะ\"   ผู้หญิงคนนั้นพูด

     \" นี่ พี่ เค้าไม่ได้มาชนเรา เราต่างหากที่ชนเค้า คือว่า ฉัน ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ \" ฉันขอโทษเค้าเป็นการใหญ่

     \"เออ ว่า แต่ คุณเป็นคนไทยใช่มั้ยค่ะ\"  ฉันถามเค้า เพราะสะกิดใจตั้งแต่เค้าบอกชื่อแล้ว

   \"ใช่แล้วค่ะ  ดิฉัน มาทำงานที่นี่ ค่ะ \"  ผู้หญิงที่ชื่อว่า รัน พูด

     แล้วเราทั้งสองก็คุยถูกปากกัน ( พี่เรียว ไปหาพ่อแล้ว)  เลยตกลงกันว่า เราจะเป็นเพื่อนกัน

    \" แล้วนี่ เธอเรียนที่ไหนหรอ\"  แล้วฉันก็ เข้ามาถามคำถามนี้ หลังจากที่คุยตั้งนาน

    \"เอ่อ ก็เรียน ที่ประเทศไทยอ่าแหละ  แต่ว่า ที่มาที่นี้ก็เพราะ แม่ให้มาช่วยทำงานน่ะ\"   รันพูด

    \" หรอ อืมม งั้น ฉันขอตัวก่อนได้มั้ย พี่เรียวเค้าคงบ่นใหญ่แล้ว\" ฉันพูด   ( ที่เราคุยกันนั้น คุยเป็นภาษาไทยค่ะ\"

    \"ค่ะ เราก็เหมือนกัน แล้วเจอกันใหม่ค่ะ\"  รันพูด

    \"อืมม\"   แล้วเราทั้งสองก็เดินแยกทางกัน

    

   ****************************^_^*******************************