อลวนวุ่นรัก

ลำดับตอนที่ #1 : นี่หรอ พี่ชายฉัน

  ฉันชื่อ โยคิซาว่า  รินะ  เป็นนักเรียน ธรรมดาคนหนึ่งที่มีนิสัย ร่าเริง  มีหน้าตาน่ารัก ( สวยด้วยล่ะ)

   ฉันอาศัยอยู่กับแม่ที่ประเทศไทย และไม่รู้เลยว่าพ่อตัวเองเป็นใคร เพราะพ่อกับแม่แยกกันอยู่ตั้งแต่ฉันยังเล็ก  

    แต่เท่าที่รู้มาจากแม่ ฉันมีพี่ชายที่มีอายุห่างกันเพียงปีเดียว   แต่พี่ชายได้ไปอาศัยอยู่กับพ่อด้วย ทำให้ฉัน ไม่เคยเจอ พ่อ หรือพี่ชายเลย      ฉันได้เพียงแต่หวังว่าฉันจะได้เจอพ่อและพี่ที่จากไป

    

     ในที่สุดแม่ก็ตัดสินใจพาฉันกลับมาที่ญี่ปุ่น เมื่อฉันอายุ 16ปี เพราะว่าเห็นว่าฉันต้องการที่จะพ่อและพี่ มานาน 15ปีแล้ว

ครั้งนี้แม่เลยยอมฉัน

  

     \"แม่ค่ะ แล้วเราจะพักที่ไหนกันล่ะค่ะ\"   ฉันถามแม่ขณะที่เดินลงจากเครื่องบิน

     \" ไม่ต้องห่วงหรอก รินะ เรามีที่พักอยู่แล้ว  น้า มิโอะ ซื้อบ้านให้พวกเราแล้ว  เดี๋ยวแม่ก็จะให้เงินค่าบ้านอยู่เหมือนกันลูก\"  แม่บอก

   \"อืม ค่ะ\"  ฉันพูด   แล้วฉันกับแม่ก็มาถึงบ้านที่น้ามิโอะ ซื้อให้  ข้างหน้าบ้านที่น้าซื้อ มีผู้หญิงอายุประมาณ  27 ปี ยืนอยู่

   \"มิโอะ \"   แม่ตะโกนเรียกผู้หญิงคนนั้นเสียงดัง  

   \"พี่โยโกะ  นี่ไงบ้านพี่ที่ฉันซื้อให้ แล้วนี่คงจะเป็น รินะใช่มั้ย \"    น้ามิโอะถามฉัน ทำให้ฉันสะดุ้ง เพราะกำลังชื่นชมกับความใหญ่โตของบ้าน

   \"เอ่อ..ใช่ค่ะ\"    ฉันพูดตะกุกตะกัก

   \" แหม โตขึ้นเยอะเลยนะสวยด้วยน่ารักอีกตังหาก.... เอาล่ะ เราเข้าบ้านกันก่อนเลยมั้ย\"  น้ามิโอะถาม

   \"เราเดินทางมาใกล้ ก็ต้องเข้าสิ\"  แม่บอก แล้วเราทั้งสามคน ก็เดินเข้าบ้าน

    ภายในบ้าน จัดแต่งไว้อย่างสวย  ที่ห้องรับแขก มีโซฟา ถักด้วยหวาย และโต๊ะ ที่เข้าชุดกัน  ทีวี 60 นิ้ว ตั้งอยู่ในห้องนั่งเล่น พร้อมกับฟูกสีต่างๆ    หลังบ้าน มีน้ำตกไหล และสวนที่จัดไว้สวยมาก

   \" โอ้โห สวยจังเลยค่ะน้า\"   ฉันพูดขึ้น

   \" นั่นสิ รินะพูดถูก สวยจัง เธอจ้างคนมาจัดหรอ แพงหรือเปล่า\"   แม่ถามน้า

    \"ใช่จ้ะพี่  หมดไปไม่เยอะหรอก เพราะคนกันเอง\"    น้าพูด  เท่าที่ฉันรู้ ( แม่เล่าให้ฟัง) น้ามิโอะ เป็นคนมีอัธยาสัยดี ทำให้มีคนรู้จักเยอะอีกย่างคือ น้ามีสามีที่รวยมากด้วย

  

    แล้วหลังจากที่แม่และน้าตกลงกันเรื่องค่าซื้อบ้านแล้ว ฉันกับแม่ ( น้ากลับบ้านแล้ว) ไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ห้าง

  ระหว่างนั้นแม่และฉันต่างคนต่างแยกย้ายไปซื้อของที่จำเป็น (แม่ให้เงินมาด้วย) แล้วมานั้นเจอกันที่รถ(ของน้าแม่ยืมมา)  และขณะที่ฉันกำลังเดินดูของอยู่นั้น ได้เดินชนใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง

  \" เอ่อ..ขอโทษค่ะ เป็นไรมั้ยค่ะ\"   ฉันพูด ขณะที่เก็บของที่ตกอยู่นั้น ผู้ชายคนที่ฉันไปชนเค้า ก็ช่วยฉันเก็บของ

   \" ไม่เป็นไรครับ..นี่ของคุณ\"  แล้วเค้าก็ส่งของให้

   \"ลูกเป็นไรมั้ย\"  มีผู้ชายวัย 30 กว่าถาม ผู้ชายคนที่ฉันชน

   \" ไม่เป็นไรครับพ่อ\"   ผู้ชายคนที่ฉันชนตอบ

   \"งั้นเราไปกันเถอะ พ่อได้ข่าวจากน้าของลูกว่า น้องของลูกและ แม่ของลูกมาถึงแล้ว เรารีบไปกันเถอะ\"   ผู้เป็นพ่อบอก

   \" ครับ ..ผมไปก่อนนะครับ\"  เมื่อผู้ชายคนนั้นพูดกับพ่อแล้ว เค้าก็หันมาพูดกับฉัน     ...โอ้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด หล่อจังเลยอ่า..

   \"ค่ะ\"   ฉันตอบ

  

   แล้วเมื่อฉันซื้อของเสร็จก็ไปเจอแม่ที่รถ   เมื่อมาถึง  แม่ก็มาถึงแล้ว



   \"ลูก มาช้าจัง น้ามิโอะโทรมาบอกว่า พ่อและพี่ของลูกจะมาเจอเราที่บ้าน\"   แม่พูด

   \"หรอค่ะ ดีจัง รินะ อยากเจอมาตั้งนานแล้ว\"  ฉันพูด

  

    แล้วทั้งสองก็รีบเดินทางมาถึงบ้าน  แล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะรอเจอ พ่อ และพี่



    \" ก๊อก ก๊อก ก๊อก\"    เสียงประตูดังขึ้น

  \"แม่ พวกเขามาแล้วหรอ\"   ฉันพูด

   \"ไม่รู้สิ แม่จะเปิดประตุแล้วนะ ลูกเสร็จยัง\"    แม่ถามฉัน  แต่ฉัน ยังไม่เสร็จ เพราะลืมเอาของที่ระลึกมาให้พ่อและพี่ชาย ที่ได้มาจาก ตอนอยู่ประเทศไทย

  \"ยังไม่เสร็จเลยค่า แม่เปิดเลยก็ได้ รินะจะขึ้นไปเอาของข้างบน\"  ฉันพูด    แนได้ยินเสียงแม่เปิดประตู และได้ยินเสียงผู้ชายสองคนที่มากับน้ามิโอะ  แต่ฉันรู้สึกว่า น้าขอตัวกลับก่อน    แต่เอ้ ของที่จะเอาให้พ่ออยู่ไหนนะ   อ่า เจอแล้ว

  

   แล้วฉันก็เดินลงบรรไดมา  และเดินไปหาแม่ที่ห้องรับแขก  ปรากฏว่า คนที่ฉันเดินชนด้วยนี่

  

      \"อ่า..มาแล้วหรอลูก นี่ พ่อของลูก โยคิซาว่า คาสึโอะ\"    ฮ้า ฉันเคยเจอแล้ว เค้าเป็นพ่อของคนที่ฉันเดินชนไง

      \"ส่วนนี้  พี่ชายลูก  โยคิซาว่า เรียว\"    เมื่อแม่พูดจบ ภายในห้องเงียบ   แล้วในที่สุด ฉันก็ตื่นจากภวังค์  และพูดขึ้นว่า

     \"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉัน  โยคิซาว่า  รินะ    แม่ค่ะ รินะเจอเขาทั้งสองที่ห้างค่ะ\"   ฉันพูด

        \"งั้นหรอ..เอ่อ แม่จะคุยกับคุณ คาสึโอะ สักหน่อย  ลูกอยู่กับพี่ของลูกก็แล้วกัน\"   เมื่อแม่พูดจบ พ่อและแม่ ก็เดินไปที่หลังบ้าน

   ซวยละหว่า  อยู่กับ พี่เรียว และให้ตายสิ ฉันหลงชอบพี่ตัวเอง...TOT  

      \"  เธอเป็นน้องสาวฉันหรือเนี่ย แหม น่าเสียดายจัง..ตอนที่เราชนกันน่ะ ฉันหลงชอบเธอ  น่าเสียดายจัง เป็นน้องฉันเองหรือเนี่ย\"  เรียวพูดอย่างน่าเสียดาย

      \"เอ่อ..พี่เรียวนี่ขอฝากจากเมืองไทยค่ะ\"   ทันทีที่ฉันพูดจบ ก็ยื่นของให้

     \"ขอบใจจ้ะน้อง..เออใช่ เป็นพี่น้องกันแล้ว พี่จะหวงน้องให้ถึงที่สุด\"   เรียวพูด

    \"ทำไมล่ะ \"  ฉันพูด

       \"ก็ มีน้องสาวที่สวยแถมน่ารักแบบนี้ ไม่หวงก็บ้าแล้ว อีกอย่างพี่หลงชอบน้อง ด้วยตอนที่เจอกันครั้งแรกน่ะ\"   เรียวพูด

     ทำไงดีล่ะ ฉันจะบอกบ้างดัมั้ยนะว่าฉันก็ เป็นเหมือนกัน

   \"เอ่อ..พี่ ฉันก็เหมือนกัน\"    ฉันพูด

   \"งั้นหรอ ..งั้นเราก็รู้แล้วว่าเป็นพี่น้องกัน ฉะนั้นเราจะต้องรักกันให้มากนะ\"    เรียวพูด

   \"จ้า ..พี่เรียวสุดหล่อ\"  ฉันพูด



      5555+ ฉันมีพี่ที่หล่ออย่างนี้มีหวังคนอิจฉากันเป็นแถวๆแน่  

   แล้วในที่สุด พ่อและแม่ก็เดินมา   พร้อมกับยิ้มแก้มปริ

  

  \"แม่กับพ่อมีเรื่องจะบอกจ้ะ\"    แม่พูด



*************************************************