คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ﾞ< DETECTIVE > - C H A P T E R 3
C H A P T E R 3
“ทำไมเข้าห้องน้ำช้าแบบนี้เนี่ย ฉันคิดว่าแกลื่นล้มหัวฟาดโถส้วมตายไปแล้วนะ” ซองจงบ่นทันทีเมื่ออูฮยอนเดินมาหาเขาพอดี อูฮยอนล้วงกระเป๋าคลำหาบางอย่างไปมา เปิดกระเป๋าสะพายของตัวเองดูจนซองจงสงสัย
“หาอะไรนัมอู”
“กระเป๋าตังค์ฉันหายอ่ะ มันหายไปไหนไม่รู้” อูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงกังวลนิดๆก่อนซองจงจะตกใจนิดๆ
“แกได้เก็บอะไรไว้ในนั้นหรือเปล่า” ซองจงรีบถามก่อนจะช่วยอูฮยอนรีบหาทันที
“มีแต่ของสำคัญทั้งนั้นเลยอ่ะ”
“ไรบ้างอ่ะ”
“บัตรประชาชน บัตรเครดิต เยอะแยะไปหมดเลยอ่ะ..”
“ที่สำคัญนะแก..”
“อะไร”
“มีเงินอยู่ในนั้นด้วยอ่ะ!” พูดจบอูฮยอนก็ปล่อยโฮออกมาก่อนซองจงง้างมือฟาดเต็มหลังอูฮยอนทันที
ป๊าบ!
“ไอเวร! แล้วทำไมแกไม่เก็บไว้ดีๆวะ!” ซองจงตะโกนว่าอูฮยอนจนคนที่โดนว่าถึงกับก้มหน้าสำนึกผิด ซองจงขมวดคิ้วจนจะผูกกันก่อนจะนั่งเก้าอี้ลงเงียบๆ
“แล้วจะเอาเงินไหนกลับบ้านล่ะเนี่ย” เจ้าของกระเป๋าเริ่มเครียดหนักกว่าเดิมก่อนซองจงจะถอนหายใจเบาๆ
“คืนนี้มานอนบ้านฉันก่อนก็ได้ แล้วค่อยว่ากันว่าพรุ่งนี้จะเอายังไง” ซองจงตบไหล่อูฮยอนเบาๆอูฮยอนจะเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะโผเข้ากอดซองจงแน่น
“แกนี่เป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆเลยซองจง! ไหนมาฟัดที” อูฮยอนเกือบจะจู่โจมซองจงก่อนมือบางจะดันหน้าอูฮยอนไว้
“เฮ้ยยยย ถึงแกจะเพื่อนสนิทฉัน ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ!”
“หยอๆๆๆ” อูฮยอนทำเสียงกวนตีนนิดๆก่อนซองจงจะยกขายันอูฮยอนออกไป อูฮยอนย่นจมูกใส่นิดๆก่อนซองจงจะขมวดคิ้วใส่อีกครั้ง
“ฉันไม่ยอมให้ใครมาฟงมาฟัด มาแตะต้องตัวฉันเกินไปหรอกเว้ย!”
“ทำไมวะ”
“ฉันจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้แฟนฉัน!” ซองจงพูดด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่นก่อนอูฮยอนจะกลั้นขำไม่ไหวจนต้องระเบิดออกมา
“หัวเราะอะไรไอเวร!” ซองจงเริ่มกลับมาโหมดโหดอีกครั้งก่อนอูฮยอนจะรีบถอยตัวออกห่าง
“ซองจงงี่!!” เสียงของโฮย่าตะโกนมาแต่ไกลก่อนซองจงกับอูฮยอนจะหันไปตามทิศทางของเสียง โฮย่าถือถุงขนมวิ่งมาอย่างไวก่อนจะวางของลงบนโต๊ะ เขายิ้มให้ซองจงก่อนซองจงจะยิ้มกลับ อูฮยอนที่ยืนอยู่ข้างซองจงก็เอียงคอสงสัยนิดๆก่อนจะหันไปกระซิบถามซองจง
“ใครอ่ะ”
“พี่โฮย่าเพื่อนของไอคนแปลกหน้าที่ฉันเก็บกระเป๋าให้อ่ะ” ซองจงหันไปกระซิบตอบก่อนโฮย่าจะยื่นหูมาฟังนิดๆ ทั้งสองคนหันไปมองโฮย่าก่อนเขาจะรีบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุยอะไรกันอ่ะ” โฮย่ารีบถามก่อนซองจงกับอูฮยอนจะรีบส่ายหน้า โฮย่าพยักหน้านิดๆก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ
“แล้วนี่พี่โฮย่าซื้อขนมไปฝากใครหรอครับ” ซองจงนั่งตามหลังก่อนจะเอ่ยปากถาม โฮย่าที่หยิบถุงขนมมาแกะกินอยู่ก็หันมายิ้มให้ซองจงนิดๆ
“ซื้อมาฝากพวกนายอ่ะแหละ นี่ๆมากิน” พูดจบโฮย่าก็หยิบถุงขนมให้ซองจงแถมยังดึงมืออูฮยอนให้มานั่งกินด้วยกันเหมือนรู้จักกันมาก่อนซะอีก
“ผม...”
“นายชื่อนัมอูฮยอน” โฮย่าชี้หน้าอูฮยอนก่อนจะพูดชื่อของเขาตัดหน้า อูฮยอนเกาหัวงงนิดๆแล้วหันไปมองหน้าซองจง ซองจงที่มองอูฮยอนอยู่ก็ยักไหล่นิดๆเหมือนไม่รู้อะไรด้วย
“พี่รู้ชื่อผมได้ไง” อูฮยอนถามโฮย่าที่นั่งกินอยู่ก่อนคนถูกถามนะวางถุงขนมแล้วจิ๊ปากนิดๆ
“เฮ้อ.. พี่เก่งไง” โฮย่าพูดกวนใส่ก่อนอูฮยอนจะนั่งเอ๋อกับคำตอบของโฮย่าที่ตอบมา
“พี่ล้อเล่น คือพี่รู้มาจากคนที่เขาเก็บกระเป๋าตังค์นายได้อ่ะ” โฮย่าพูดจบอูฮยอนกับซองจงตาโตทันทีก่อนอูฮยอนจะรีบถามโฮย่า
“กระเป๋าผมอยู่กับใคร!”
“ฉันเอง”
อูฮยอนพูดจบ เสียงทุ้มของซองกยูก็ดังออกมาเขาเดินถือกระเป๋าตังค์อูฮยอนมาด้วยก่อนเขาจะยิ้มให้นิดๆ มือหนาที่ถือกระเป๋ายื่นให้อูฮยอนก่อนอูฮยอนจะลุกขึ้นโค้งตัวขอบคุณทันที
“ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆ” อูฮยอนรีบรับกระเป๋าตังค์ของตัวเองก่อนจะเช็คดูว่ามีอะไรหายไปหรือเปล่า
“เอิ่ม..”
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็น...ทำความรู้จักกันแทนได้มั้ย” เสียงเก๊กๆของซองกยูพูดขึ้นมาจนทำให้อูฮยอนที่ยืนฟังเขินอย่างบอกไม่ถูก อูฮยอนยืนก้มหน้านิดๆก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ เขายื่นมือไปข้างหน้าก่อนซองกยูจะยิ้มจนตาปิดรีบยื่นมือไปจับมืออูฮยอนทันที
‘…มือนิ่มจัง…’ ซองกยูบีบมืออูฮยอนนิดๆก่อนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ซองกยูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย ‘อูฮยอน’ เป็นคนแรกที่เขารู้สึก
‘ถ้าแก้มต้องนิ่มกว่านี้แน่ๆ’
“ปล่อยมือผมได้แล้วครับพี่..” อูฮยอนที่ยืนตัวแข็งทื่อพูดเสียงกะตุกกะตักก่อนซองกยูจะสะดุ้งแล้วรีบปล่อยมืออูฮยอนทันที ทั้งสองคนยืนยิ้มให้กันเหมือนไม่มีโฮย่ากับซองจงอยู่ในสถานที่นั้น โฮย่ากับซองจงที่นั่งมองก็เริ่มส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
“มันต้องคิดลามกอยู่แน่ๆ” โฮย่ามองซองกยูก่อนจะพึมพำเบาๆ ซองจงที่นั่งข้างๆก็ถอนหายใจอย่างแรงใส่ทั้งสองได้ยิน
“จะยืนมองหน้ากันอีกนานมะ” โฮย่าตัวขัดจังหวะรีบพูดใส่ทั้งสองคนก่อนจะหยิบขนมกินต่อ ซองกยูกับอูฮยอนยิ้มให้กันนิดๆก่อนอูฮยอนจะเอียงคอนิดๆ
“เอ่อ.. พี่ชื่ออะไรครับ”
“ซองกยู คิมซองกยู” ซองกยูแนะนำตัวเองด้วยเสียงที่เก๊กๆอีกรอบก่อนอูฮยอนจะพยักหน้า
“ผม..”
“พี่รู้ชื่อเราแล้วล่ะ ไม่ต้องแนะนำตัวเองแล้วนะนัมอูอา” ซองกยูยิ้มนิดๆก่อนจะลูบหัวอูฮยอนอย่างเอ็นดู คนที่ถูกกระทำก็ก้มหัวลงนิดๆยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนทั้งสองเดินไปนั่งเหมือนกับคนอื่นก่อนซองกยูจะหยิบถุงขนมมาแกะกิน
ทั้งสี่คนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน เหมือนไม่มีอะไร แต่เขาทั้งหมดกำลังลืมไปว่าลืมใครอีกคนนึง..
—
ร่างบางเดินสะพายกระเป๋าเดินกลับบ้านคนเดียว ใช่อูฮยอนไม่มาบ้านเขาเพราะได้กระเป๋าตังค์กับได้เพื่อนคนใหม่ด้วยยังไงล่ะ ซองจงหงุดหงิดนิดหน้อยเขาเดินก้มหน้าเท้าเตะดินบนพื้นเล่น
แต่มันก็เหงาดีนะ...
‘พี่แอลหายไปไหนนะ..’
ซองจงถอนหายใจนิดๆก่อนจะเดินก้มหน้าไปตามทางกลับบ้านของตัวเอง แต่เค้ากลับชะงักเมื่อเห็นเงาของผู้ชายคนหนึ่งยื่นพิงกำแพงอยู่ด้านขวาจากมือของซองจง เขาค่อยๆเงยหน้ามองก่อนจะเห็นใบหน้าผู้ชายคนนั้น
พี่แอลที่ซองจงกำลังคิดถึงไง
“คิดว่าจะไม่ได้เจอกันแล้วนะเนี่ย!” แอลยิ้มก่อนจะถอดแว่นออกเขามองซองจงที่ยืนจ้องหน้าเขาอยู่
“หายไปไหนมา” ซองจงรีบถามทันทีก่อนหน้าของเขาจะเริ่มบึ้งทันที
“เปล่าไม่ได้ไปไหน อยู่แถวๆนั้นแหละ” ร่างสูงยักคิ้วกวนๆก่อนจะดึงกระเป๋าจากคนตัวเล็กมาสะพายให้
“เอากระเป๋าคืนมา!” ซองจงตะหวาดใส่เสียงดังก่อนแอลจะยิ้มแทนคำตอบ คนตัวเล็กถอนหายใจก่อนจะรีบเดินนำหน้าไปเงียบๆ
“อ่าวงอนหรือไง แค่เอากระเป๋ามาสะพายให้เนี่ยฉันแค่ไม่อยากให้หนัก” ร่างสูงรีบเดินตามร่างบางให้ทันก่อนมือหนาจะยีหัวร่างบางเบาๆ ซองจงหันมามองหน้าบูดๆก่อนมือเรีนวจะตีเข้าที่ต้นแขนอีกคน
“จะกลับบ้านแล้ว!!” ซองจงหยุดเดินแอลก็หยุดเดินตาม ร่างบางแบมือก่อนแอลจะเอียงคอนิดๆ
“ไร”
“กระเป๋า”
“ทำไมอ่ะ” แอลพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆก่อนซองจงจะขมวดคิ้ว ร่างบางจิ๊ปากก่อนแอลจะยืนกอดอกมอง
“ก็บอกจะกลับบ้าน” ซองจงพูดอีกครั้งก่อนแอลจะส่ายหัวรัวๆ ซองจงกำมือแน่นก่อนแอลจะยิ้มให้อีกรอบ
“จะพาไปเที่ยว ไม่ไปหรอ วันนี้จะเลี้ยงไอติมด้วย!” แอลลูบหัวซองจงเบาๆก่อนซองจงจะค่อยๆยิ้มออกมา
“เลี้ยงจริงดิ! ดีๆ!”
“อือ จริง” แอลยิ้มก่อนจะเดินจูงมือซองจงไป
“ปล่อยเลย”
“ไม่ปล่อยอ่ะ อยากจับมือ”
“…”
“มือนิ่มเนาะ..”
..ถ้าได้จับไปตลอดชีวิตก็คงดี..
___________________
แชปเตอร์3 มาช้าแต่มาแล้วนะคะ!!
ขอบคุณทุกคนที่คอยติดตาม แชป4จะตามมาเร็วๆนี้ค่ะด้วยรัก♥
Wait Chapter4♥♥♥♥
twitter = @m3ltedx
tag = #ฟิคนักสืบ
ความคิดเห็น