คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ﾞ< DETECTIVE > - C H A P T E R 1
C H A P T E R 1
“ยองซู ไปไหนมาอ่ะ” เสียงดังขึ้นเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาในห้องปฏิบัติการ ร่างสูงขมวดคิ้วหันไปมองคนที่เรียกก่อนจะส่ายหัวนิดๆ
“มยองซูสิ ยองซูอะไร” ร่างสูงพูดขึ้นก่อนอีกคนจะพยักหน้า ร่างสูงเดินไปนั่งบนโซฟาก่อนอีกคนจะเดินตามไปนั่งข้างๆ ร่างสูงหันไปมองก่อนจะเลิกคิ้วมอง
“ความจริงนายควรเรียกฉันว่าแอลนะ ว่าแต่นายเป็นใคร”
“อ่า ฉันชื่ออีโฮย่า” ร่างทุ้มแนะนำตัวเองก่อนแอลจะพยักหน้า แต่ก็เริ่มขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง ใช่เขาไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้เลย แล้วนายนี่เข้ามาได้ยังไง
‘ให้ตายเหอะ กูปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้ามาได้ไงวะ!’
พอคิดได้แอลก็รีบดึงร่างทุ้มมาล็อคทันทีจนทำให้คนที่ถูกกระทำร้องเสียงหลง โฮย่าพยายามดิ้นขัดขืนก่อนแอลจะล็อคคอแน่นขึ้นจนโฮย่าแทบหายใจไม่ออก ร่างทุ้มพยายามแกะมือของแอลออกก่อนจะตะโกนออกมา
“ปล่อยโผมมมม!!” โฮย่าตะโกนเสียงดังก่อนจะดิ้นหนักกว่าเดิม
“แกเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ไง!” แอลขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมก่อนจะเอ่ยปากถามแถมยังล็อคคอโฮย่าไว้เหมือนเดิมอีกทั้งๆที่คนโดนกระทำหน้าแทบจะเขียวอยู่แล้ว
“ผมก็คู่หูคนใหม่คุณไง!”
“ห้ะ ไรนะ” พอโฮย่าพูดจบแอลก็รีบปล่อยโฮย่าทันที ร่างสูงหรี่ตามองโฮย่าก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นมานิดๆ รอฟังโฮย่าพูดอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ผมเป็นคู่หูคนใหม่ของคุณไงคร้าบ คุณคิมมยองซู” ร่างทุ้มพูดย้ำอีกครั้งก่อนแอลจะอึ้งไปครู่หนึ่ง
“แล้วไมไม่บอกตั้งแต่แรกอ่ะ!” แอลตะโกนใส่หน้าโฮย่าอย่างดังก่อนจะกอดอกมองอย่างไม่พอใจ ความจริงก็คงจะอยากขอโทษที่ทำรุนแรงเกินไปแต่มันต้อง ปกป้องที่ของงานตัวเองนี่
“เอ้า! ก็ผมคิดว่า หัวหน้าจางบอกคุณไปแล้วนี่ครับ เขาไม่ได้บอกหรอ” โฮย่าเอียงสงสัยนิดๆก่อนแอลจะพยักหน้าแทนคำตอบ ทั้งสองเงียบสักพักก่อนจะมีเสียงอย่างดังขึ้นตรงหน้าประตูจนทำให้ทั้งสองหันไปมองพร้อมกัน
ปัง!
“เซอร์ไพร์ส! นักสืบแอล!” หัวหน้าใหญ่ในสำนักงานนี้เปิดตัวพร้อมกับการถีบประตูเสียงดังเข้ามา หัวหน้าตัวเตี้ยผมปิดหน้าปิดตาดูไม่เป็นผู้เป็นคนถ้ามองแบบที่คนทั่วไปไม่รู้ เขาคงถูกมองเป็นพวกสติไม่ดีแน่ๆ
“เข้ามาดีๆสักวันไม่ได้หรอครับหัวหน้า” แอลรีบเอ่ยปากถาม ความจริงเขาควรจะชินกับการเป็นแบบนี้ของหัวหน้า จาง ดงอู ได้แล้วเวลาเข้าก็ถีบประตูเวลาปิดกูยังคงถีบอยู่ดี ใช่แล้วประตูห้องเปลี่ยนทุกอาทิตย์
“นายก็ชินแล้วไม่ใช่หรอคิมแอล~” หัวหน้าจางรีบเดินไปนั่งข้างๆก่อนจะหยิบลูกอมบนโต๊ะมาแกะกิน
“แต่โฮย่ายังไม่ชินนะผมว่า”
“ผมชินแล้วๆ” โฮย่ายิ้มจนตาปิดก่อนแอลจะขมวดคิ้วมองงงๆ
“ชินได้ไง”
“คุณนักสืบ ตอนที่คุณไปทำงานที่อเมริกาสามเดือนที่ผ่านมาเนี่ย โฮย่าเขาเป็นเด็กฝึกที่นี่เขาก็มาทำความสะองความสะอาดในห้องนี้บ่อยๆแหละ แล้วก็ต้องไปทำงานกับซองกยูบ่อยๆด้วยช่วงนั้น” หัวหน้าจางเริ่มอธิบายยาวเหมือนเรียงความ ก่อนแอลจะทำหน้าไม่เข้าใจเหมือนเดิม
“แล้วไมผมไม่รู้อ่ะ” แอลถามต่อก่อนหัวหน้าจางจะถอนหายใจพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ
“ก็วันนี้คุณกลับมา ผมก็ให้คุณไปตามหาเด็กคนนั้นไง” หัวหน้าจางตอบก่อนแอลจะร้องอ่อขึ้นมาแถมยังพยักหน้างึกๆเข้าใจทันที
“ยังไงก็คุณนักสืบแอล ฝากดูแลคู่หูคนใหม่ด้วยนะ” หัวหน้าจางตบบ่าแอลเบาๆก่อนคนถูกสั่งจะพยักหน้า ก่อนจะหันไปยิ้มให้โฮย่าที่นั่งมองตาปริบๆ
“อ่อแล้วอีกเรื่อง คุณคอลวิดีโอไปหาอีกสองคนด้วยล่ะ เขายังไม่รู้”หัวหน้าจางสั่งอีกก่อนแอลจะพยักหน้าอีก หัวหน้าจางลุกขึ้นก่อนอีกสองคนจะลุกขึ้นแล้วโค้งเคารพตาม หัวหน้าใหญ่พยักหน้าก่อนจะอารมณ์ดีออกจากห้อง
“นายเคยเห็นซองกยูกับซองยอลหรือยัง” แอลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำตามคำสั่งของหัวหน้าจางก่อนจะหันมาถามโฮย่าที่นั่งมองเงียบๆ
“เคยแล้วครับ แต่ผมไม่ค่อยโอเคกับซองยอลเท่าไหร่” โฮย่าเริ่มพูดก่อนแอลจะพยักหน้า
“ทำไมไม่ค่อยโอเคกับเพื่อนฉันล่ะ”
“ให้เอาตรงๆเลย ต่างคนต่างเหม็นขี้หน้ากันอ่ะครับไม่รู้ว่าทำไม เขาหาว่าผมหน้าตากวนส้น” โฮย่าขมวดคิ้วพูดพร้อมกับใส่อารมณ์ ดูเหมือนเขาจะเจ็บใจมากที่โดนด่าว่าหน้ากวนส้นตี*แต่เขาก็ยิ้มให้แอลอีกครั้ง
“มันเป็นคนงี้แหละ ฉันว่ามันก็หน้าตากวนพอๆกันนะ” แอลพูดจบทั้งสองก็ระเบิดขำออกมาอย่างสะใจก่อนเสียงในโทรศัพท์จะดังขึ้น
‘ไอพวกเวร!’ เสียงซองยอลในโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนทั้งสองที่หัวเราะกันอยู่จะชะงักแล้วก้มหน้ามองโทรศัพท์พร้อมกันอย่างไว
“เอ้าไอนี่ ปากหรอนั่น” แอลตะโกนใส่อย่างดังก่อนซองกยูที่อยู่ในกล้องจะทำท่าให้เขาเงียบ
‘มีไรคอลมาไม กูทำงานอยู่’ ซองยอลชมวดคิ้วหงุดหงิดก่อนจะถามขึ้นมา
“หัวหน้าให้กูมาแนะนำคูหู่คนใหม่”
‘ใคร’ / ‘ใครๆ แอลลี่ฉันอยากรู้ๆ’ เสียงซองยอลพูดจบเสียงซองกยูก็ดังขึ้นต่อ ตาเล็กๆเบิกกว้างรอคำตอบก่อนแอลจะยิ้มให้
“นี่ โฮย่า” แอลขยับกล้องไปให้เห็นหน้าของโฮย่า ก่อนโฮย่าจะโบกมือยิ้มทักทายซองกยู ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าไปมองซองยอลอย่างไม่เป็นมิตร
‘ไอ้...’ / ‘โอ้ๆ อีโฮย่ายินดีต้อนรับนะ!’
“ครับผม ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!” โฮย่าพูดจบแอลก็เปลี่ยนกล้องโทรศัพท์มาหาเขาแทน
‘เออแค่นี้แหละ ค่อยคุยกันตอนกูกลับ’
“เดี๋ยวๆ นี่อยู่ไหนกัน”
‘ญี่ปุ่นโว้ย!!! แค่นี้แหละกูทำงานอยู่!’
จบบทสนทนา
“งานอะไร” แอลพึมพำพอที่โฮย่าจะได้ยินก่อนเขาจะพูดให้คำตอบแทน
“ก็เขาสองคนถูกสั่งให้ไปสอดแนมฆาตกรลีไงครับ น่าจะเป็นพ่อของเด็กที่คุณไปตามหาเจอนะ แถมรู้สึกฆาตกรลีจะไปคิดบัญชีกับใครสักคนที่นั่น” โฮย่าบอกรายละเอียดก่อนแอลจะพยักหน้า
“เด็กคนนั้นจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าพ่อตัวเองเป็นฆาตกร” แอลถอนหายใจเบาๆก่อนโฮย่าจะมอง
“ผมก็ไม่รู้นะว่าเด็กคนนั้นจะรู้มั้ย แต่ถ้าให้เดา ผมว่าไม่” โฮย่าพูดต่อก่อนแอลจะดีดนิ้วพอใจกับคำตอบ
“ใช่ ฉันก็คิดว่าอย่างนั้น.. แต่ฉันสงสัย”
“อะไรหรอครับ”
“หัวหน้าให้ฉันตามหาเด็กคนนั้นทำไม” แอลตั้งคำถามยากขึ้นอีกจนทำให้โฮย่าสตั้นนิดๆก่อนจะทำหน้าคิด
“ผมว่า เขาอาจจะให้เราฆ่าเด็กคนนั้น”
“เฮ้ย! ไม่ได้นะเว้ย!” แอลรีบแย้งก่อนโฮย่าจะขำนิดๆพร้อมกับส่ายหัวอย่างไว
“ผมล้อเล่นครับ หัวหน้าจางน่าจะให้เราปกป้องเด็กคนนั้นจากพ่อของเขา” โฮย่าอธิบายอีกครั้งก่อนแอลจะพยักหน้ารับรู้ ทั้งคู่เงียบสักพักก่อนแอลจะตั้งคำถามขึ้นมาอีก
“แล้วทำไม ต้องปกป้อง ก็เด็กคนนั้นเป็นลูก พ่อก็ต้องดูแลลูก” แอลถามต่อ
“เอาจริงๆนะ ตอนที่คุณไปอเมริกาผมกับซองกยูบุกไปบ้านของเขาตอนกลางคืนน่ะ งานแรกของผมเลยที่ทำขนาดนั้น พวกผมเข้าไปในห้องทำงานของฆาตกรลีแล้วก็เห็นภาพเหยื่อที่จะโดนคิดบัญชี สองคนสุดท้ายมี ลูกชายของเขาแล้วก็น่าจะเป็นเพื่อนของลูกชายเขานะ” โฮย่าเล่ารายละเอียดอีกครั้งก่อนแอลจะขมวดคิ้วพร้อมกับพูดใสอารมณ์
“อะไรวะ นี่ทำเลวมากแน่ๆลูกของตัวเองยังจะฆ่า”
“ผมก็ว่าอย่างนั้น เราเลยต้องปกป้องเด็กคนนี้แล้วก็ต้องปกป้องเพื่อนของเขาด้วย”
“อืม..”
“เพื่อนเขาผมว่าซองกยูน่าจะรับหน้าที่ ส่วนคุณดูแลเด็กคนนั้น” โฮย่าพูดต่อพร้อมกับยิ้มจนตาปิดแอลมองหน้าโฮย่าก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“ไปดูแลเด็กคนนั้นระวังตกหลุมรักนะครับ” โฮย่ากระซิบข้างๆหูแอลก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงาน
“เอาช็อคโกแลตชิพถ้วยนึงครับ” ร่างบางสั่งไอติมในร้านดังย่านกรุงโซลก่อนพนักงานจะเริ่มทำเมนูที่เขาสั่ง
“เอาสองที่เลยครับคุณพนักงาน” เสียงทุ้มคุ้นหูซองจงดังขึ้นก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียง ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น
“ย..ย๊าห์! ไอคนแปลกหน้า!” ซองจงตะโกนก่อนจะชี้หน้าร่างสูง มือหนาจับมือของซองจงลงก่อนจะยิ้มให้ ร่างทุ้มรีบวิ่งตามมาก่อนจะหยุดชะงักมอง
“เด็กคนนั้นหรอครับ” โฮย่ากระซิบถามแอลก่อนเขาจะพยักหน้าแทนคำตอบ
“บอกแล้วไงชื่อแอลไม่ได้ชื่อคนแปลกหน้า” เสียงทุ้มเอ่ยปากพูดต่อก่อนซองจงจะขมวดคิ้วไม่พอใจ
“นี่มันต้องเป็นวันซวยแน่ๆ” ซองจงพึมพำเบาๆแต่แอลกลับได้ยินก่อนจะแอบยิ้มนิดๆ ร่างสูงหันไปมองโฮย่าที่ยืนอยู่ข้างหลังก่อนจะยิ้มให้นิดๆ
“เฮ้อ..วันนี้มันต้องเป็นวันที่ดีแน่ๆ” แอลพูดพร้อมกับขำนิดๆก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา
“ต้องการอะไร”
“เปล๊า ก็แค่ทักทาย” แอลตอบก่อนจะยิ้มจนตาปิด พยักหน้าเอาไอติมช็อคโกแลตชิพสองถ้วยมาวางก่อนแอลจะจ่ายแทนร่างบางที่ยืนทำหน้าไม่เป็นมิตรอยู่
“ผมจ่ายเองได้นะ” ซองจงท้วง ก่อนแอลจะส่ายหัวเบาๆ
“ถือว่าเป็นการขอโทษที่ฉันมากวนเท้านายไง” แอลยิ้มให้ก่อนจะยิ้มถ้วยไอติมไปถ้วยนึง ก่อนซองจงจะหยิบตาม ทั้งสามคนเดินด้วยกันอย่างงงๆก่อนซองจงจะชะงักแล้วหันไปมองแอลกับโฮย่า
“เดินตามผมทำไม” ซองจงขมวดคิ้วถามขึ้นมาอีกก่อนอีกสองคนจะหันมามองซองจงพร้อมกัน
“ก็เดินกลับทางเดียวกันนี่” แอลตอบก่อนซองจงจะพึมพำเบาๆ โฮย่ามองยิ้มๆก่อนจะมองแอลต่อ ทั้งสามเดินกันต่อก่อนแอลจะหันไปมองซองจงอีกครั้ง
“นี่นายชื่ออะไร”
“อะไรของคุณ”
“ตอบสิชื่ออะไรล่ะ”
“ซองจง.. อี ซองจง โอเคยัง” ซองจงแนะนำตัวสั้นๆก่อนแอลกับโฮย่าจะพยักหน้าพร้อมกัน
“ละคุณคนแปลกหน้า.. เอ้ย คุณแอล ไม่ไปทำงานหรอครับว่างงานหรือไง” ซองจงถามขึ้นทันทีแถมจะหลอกด่าแอลนิดๆด้วยซ้ำ
“มีสิ นี่ก็ทำอยู่ไง”
“งานอะไร”
“ก็นัก..” แอลกำลังจะตอบแต่ก็รีบชะงักขึ้นมาทันทีเขาหันไปมองโฮย่า ก่อนโฮย่าจะกัดฟันมองพร้อมกับขมวดคิ้วส่ายหัว
“นักอะไร”
“อ่อ นักแสดง พวกฉันเป็นนักแสดง” แอลกับโฮย่ายิ้มจนตาปิดทำเหมือนไม่มีอะไรเป็นความลับก่อนซองจงจะพยักหน้า
“อ่อ... นักแสดง” พูดจบซองจงก็หยุดเดินก่อนอีกสองคนจะหยุดเดินตาม
“ถึงบ้านผมละ ขอบคุณที่เดินมาเป็นเพื่อนนะคุณ...แอลแล้วก็พี่คิ้วหนา” ซองจงขอบคุณทั้งสองคนก่อนแอลจะกลั้นขำชื่อของโฮย่า เจ้าตัวก็อึ้งกับชื่อเมื่อกี้ซักพักก่อนจะขำออกมานิดๆ
“โฮย่าครับ พี่ชื่อโฮย่านะๆ” โฮย่ารีบแกล้งชื่อของตัวเองก่อนซองจงจะพยักหน้า
“ครับผมพี่โฮย่า งั้นผมขอตัวนะครับพี่โฮย่า แล้วก็คุณแอล บาย” ซองจงยิ้มให้โฮย่าก่อนจะจิกตาใส่แอลนิดๆก่อนอีกสองจะโบกมือลาพร้อมกัน
ทั้งสองยืนมองซองจงเดินเข้าบ้านหลังใหญ่ทั้งสองรีบเดินต่อพอไม่เห็นซองจงแล้ว ก่อนจะมีเสียงพูดคุยกันเบาๆ ตัดมาที่ซองจงที่นั่งกินไอติมดูทีวีเขากดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆเพื่อหาใบหน้าของแอลและโฮย่าที่เพิ่งบอกว่าตัวเองเป็นนักแสดง
‘เดี๋ยวนะ.. กูก็ดูซีรีย์ทุกเรื่องแล้วนี่หว่า..’
‘แสดงว่าสองคนนั้นไม่ใข่นักแสดง... หรือกูโดนหลอกแล้ว…’
‘...ถ้าไม่ใช่นักแสดง...แล้วเขาเป็นใครกันแน่วะ...’
___________________
จบแชปเตอร์แรกแล้วเย่ เป็นไงคะกากมั้ยคะ
5555555555555555555555555+
ตอนนี้ตัวละครก็น่าจะครบแล้วเนาะ อาจจะมีคนอื่นมาฟีทด้วยเนาะ
ยังไม่มีกยูอูเลยแต่สัญญาแชปเตอร์หน้ามีแนนอน!
ยังไงก็ฝากติดตามคุณนักสืบด้วยนะคะ
รักค่ะ
twitter = @m3ltedx
tag = #ฟิคนักสืบ
โบนัสของแชปเตอร์นี้ หัวหน้าจางจางงี่เอาโบนัสมาให้~
แผนผังฟามสัมพันธ์ของทุกคนค๊ลล
หัวหน้าจาง said - สวยม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เก๊าทำมาให้เยยน้าาาาาาาาาาาาาาาา
รักจุ้บๆรักทู๊กค๊ลลลลลลลลลลลลลลล
#ปารองเท้า
ความคิดเห็น