คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ﾞ< DETECTIVE > - I N T R O
『DETECTIVE』
I N T R O
HEY HELLO
“ซองจงอา.. กินไรหน่อยสิ ฉันว่านายซึมๆแต่เช้าแล้วนะ กินๆ” ช้อนค่อยๆสัมผัสที่ริมฝีปากอมชมพูเบาๆก่อนเจ้าของริมฝีปากนั้นจะเบือนหน้าหนี นักเรียนมัธยมปลายที่ตัวเล็กกว่าเจ้าของชื่อที่เรียกไปจะว่าช้อนลงพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ
“ฉันไม่อยากกินอ่ะ” เจ้าของชื่อ อี ซองจง เริ่มเอ่ยปากพูดออกมาเบาๆ ก่อน นัม อูฮยอน จะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจนิ้วชี้และนิ้วโป้งของอูฮยอนค่อยๆขยับไปตรงหน้าผากของซองจงก่อนจะดีดอย่างแรง
เป๊าะ!
“โอ๊ย!! อูฮยอนดีดหน้าผากฉันทำไมเนี่ย!” เสียงซองจงดังขึ้นกว่าเดิมก่อนจะลุกขึ้นว๊ากใส่อูฮยอนเต็มที่จนคนโดนว๊ากใส่จะรีบลุกขึ้นแล้วกดตัวซองจงให้นั่งลง ซองจงโมโหหูแดงไปหมด
“นี่ฉันบอกกี่ครั้งแล้วไงว่าให้ควบคุมอารมณ์หน่อย ทำนิดเดียวก็ว๊ากๆ แจ๊ดๆ ปากผู้หญิงหรือไงวะห้ะ แล้วเนี่ยข้าวปลาก็ไม่รับประแดก คุณหนูจะเอายังไงคร้าบบบบบบ” อูฮยอนลากเสียงยาวก่อนซองจงจะจิกตามองนิดๆทำให้อูฮยอนเงียบลง ซองจงเม้มริมฝีปากแน่นเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง
“พ่อฉันไม่กลับบ้านมา 3 วันแล้ว ฉันเป็นห่วงท่านว่ะ” ซองจงก้มหน้าพูดก่อนอูฮยอนจะพยักหน้ารับรู้ต้นเหตุของซองจง อูฮยอนเงียบสักพักก่อนมือหนาจะตบหลังซองจงเบาๆ
“พ่อแกอาจจะติดธุระก็ได้ เห็นชอบไปทำงานต่างประเทศไม่ใช่หรอวะ” อูฮยอนกอดอกพูดก่อนซองจงจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าอูฮยอนสักพัก
“แต่เขาไม่บอกฉันตอนไป โทรไปก็ปิดเครื่อง ใครจะไปรู้วะ” ซองจงก้มหน้าลงอีกครั้งก่อนอูฮยอนจะส่ายหัวเบาๆอีกครั้ง มือหนาหยิบช้อนอีกครั้งก่อนจะตักข้าวในจาน มืออีกข้างก็จับใบหน้าซองจงให้เงยขึ้น พร้อมกับยัดช้อนเข้าปากซองจงอย่างไว
“อ่ะ! กินเข้าไปก่อนเหอะ! เดี๋ยวก็ตายกันพอดี!” อูฮยอนพูดจบก็แทบจะกลั้นขำไม่ได้ที่ตัวเองยัดช้อนเข้าปากซองจง คนโดนกระทำก็จ้องหน้าอูฮยอนอย่างกับจะฆ่าให้ตาย ปากก็เคี้ยวข้าวตามไปด้วย
-
“แกคิดว่าเรียนจบไปแกอยากทำงานอะไรวะ” ทั้งสองคนเดินคุยกันตามทางก่อนซองจงจะหันมามองหน้าคนที่เพิ่งถามคำถามไปเมื่อกี้ ริมฝีปากอมชมพูค่อยๆยิ้มออกมาก่อนจะหันหน้าไปมองหน้าอีกครั้ง
“ฉันหรอ... ไม่รู้สิ อยากเป็นครูสอนเต้นมั้ง ไม่ก็...” ซองจงหยุดเดินก่อนจะหันไปมองหน้าอูฮยอนอีกครั้ง อูฮยอนเลิกคิ้วมองอย่างสงสัยก่อนซองจงจะเม้มปากนิดๆ
“ไม่ก็อะไรอ่ะ”
“ไม่ก็รับงานต่อจากพ่อ” ซองจงพูดเสร็จก็เดินด้วยกันต่อ ทั้งสองเงียบสักพักก่อนซองจงจะหันไปมองอูฮยอน พร้อมกับยิ้มขึ้นมาอีก
“แกอ่ะ จบไปจะทำงานอะไร” ซองจงเป็นฝ่ายถามบ้างก่อนอูฮยอนจะหัวเราะพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสูดอากาศสดใสเข้าไป พร้อมกับปล่อยออกมา ก่อนจะหันมองซองจงอีก
“ฉันเนี่ย เสียงดีขนาดนี้ก็จะไปเป็นนักร้องไง” อูฮยอนชี้ตัวเองก่อนจะเอ่ยปากพูดออกมา ซองจงพยักหน้าก่อนจะกลั้นขำแทบไม่ไหว
“ขำไรวะ... ขำไรของแกไอซองจง” อูฮยอนเลิกคิ้วมองก่อนซองจงจะส่ายหัวพร้อมกับหัวเราะออกมาจนทำให้อูฮยอนงงเข้าไปอีกเท่า
“จะเป็นนักร้องตอนนี้ก็เป็นได้มั้ยล่ะวะ”
“ก็ฉันอยากโฟกัสเรื่องเรียนก่อนนี่หว่า คนอย่างฉันอ่ะต้องฉลาดด้วยเว้ย!” อูฮยอนพูดอวดตัวเองพร้อมกับหัวเราะอย่างดังก่อนซองจงจะพยักหน้า
“จ้าพ่อคนหล่อ พ่อคนเสียงดี พ่อคนรักการเรียน ไอแอบหลับในห้องวิชาคณิตนี่ตั้งใจเรียนม๊าก” ซองจงพูดจบก็ยักคิ้วขึ้นมา อูฮยอนยืดปากล่างออกมานิดๆก่อนจะต่อยแขนซองจงเบาๆ
“ไอเวรนี่!”
“ชื่อซองจงโว้ย!”
“เออซองจง! ฉันแค่พักผ่อนไม่ได้แอบหลับนะโว้ย!” อูฮยอนรีบแถทันทีทั้งๆที่ซองจงก็แทบจะเห็นพฤติกรรมแบบนั้นเกือบทุกวัน ซองจงยิ้มก้มหน้าอีกครั้งก่อนจะหยุดชะงักขึ้นมา พร้อมกับก้มลงหยิบกระเป๋าตัวค์ตรงพื้นขึ้น
“ของใครวะ” อูฮยอนเอียงตัวไปดูสิ่งที่ซองจงหยิบขึ้นมาก่อนจะเงยหน้ามองหน้าเพื่อนสนิทตัวเองนิดๆ
“แกรอตรงนี้แบบนะ เดี๋ยวฉันมา” พูดจบซองจงก็รีบวิ่งตามคนที่เดินอยู่ข้างหน้า อูฮยอนที่ไม่รู้อะไรก็มองซองจงที่วิ่งไปอย่างงงๆก่อนจะรีบตะโกนเรียกเพื่อนของตัวเอง
“เฮ้ย ซองจง!”
“..ไรวะ ไม่รอกูเล๊ย..”
ซองจงรีบวิ่งตามชายหนุ่มใส่เสื้อโค้ทลายตารางหมากรุกขาวดำก่อนจะรีบเร่งวิ่งไปให้ทันที่สุด จนกระทั่งชายหนุ่มปริศนาจะหยุดเดินพร้อมกับหันไปมองข้างหลังเพราะเสียงหวานน่าหลงไหลของซองจง
ชายปริศนาร่างสูงตาคมผมสั้นเอียงคอมองเด็กมัธยมปลายที่กำลังวิ่งตรงมาหาเขา ชายหนุ่มยืนมองนิ่งจนซองจงวิ่งมาถึงเขาแล้วหยุดตรงหน้าเขา ชายหนุ่มมองหน้าซองจงอยู่สักแปปก่อนจะยิ้มนิดๆ
“มีอะไรหรอครับ” เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นก่อนซองจงจะรีบยื่นกระเป๋าตังค์ให้ชายหนุ่ม เขาเอียงคอนิดๆก่อนจะยื่นมือไปรับกระเป๋าตังค์ของตัวเอง เขาเปิดดูอย่างละเอียดก่อนจะเก็บใส่กระเป๋ากางเกงของเขา
“ไปเอากระเป๋าผมมาได้ยังไง ขโมยหรอ” ชายหนุ่มเสียงทุ้มพูดขึ้นมาก่อนซองจงจะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แทบจะฟึดฟัดใส่ชายหนุ่มคนนี้ก่อนซองจงจะรีบสูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติอารมณ์
“ขโมยกับแมวหรอคุณทำตกผมก็เก็บให้ เอ๊ะมันยังไงเนี่ยขอบคุณก็ไม่ขอบคุณ แถมยังมาหาว่าผมขโมยอยากมีเรื่องหรอ” ซองจงกอดอกพูดก่อนจะจ้องหน้าชายหนุ่มจนตาไม่กระพริบ
“ก็นายมีกระเป๋าฉันนี่นายเด็กมัธยม หรือว่า...” เสียงของชายหนุ่มเริ่มออกแนวกวนๆก่อนจะมองหน้าซองจงพร้อมกับอมยิ้มนิดๆ
“อะไร”
“จะจีบฉันหรอ เด็กมัธยม” เสียงทุ้มพูดจบก็ฉีกยิ้มร่าเริงออกมา แต่มันดูจะกวนตี*ซองจงซะมากกว่า ร่างบางหูแดงก่อนจะชี้หน้าชายหนุ่มพร้อมกับว๊ากใส่
“ย๊าห์! ไอคนแปลกหน้า นายอย่ามาหลงตัวเองหน่อยเลย ฉันไม่ชอบคนแบบนายหรอกบอกไว้เลย!” ซองจงพูดเสียงดังจนคนบริเวณนั้นหันมามองเขาทั้งสองคน ชายหนุ่มเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะทำหน้าบูดๆใส่ซองจง
“จีบฉันแน่ๆ เอาเถอะหน่า ฉันมีเบอร์นะคนสวย” ชายหนุ่มพูดทำเสียงเป็ดๆก่อนจะปัดมือซองจงออกเบาๆ ซองจงเริ่มกระทืบเท้าไม่พอใจก่อนร่างสูงจะมองนาฬิกาที่ข้อมือ
“ไอ้!...”
“แย่จัง ฉันต้องไปแล้วสิอดให้เบอร์นายเลย ไม่เป็นไรนะครั้งหน้าแล้วกันจุ้บๆ” ชายหนุ่มพูดจบก็ขยิบตาให้ซองจงอย่างกวนๆก่อนจะหันหลังรีบเดินไป
“ไอ้คนแปลกหน้า!” ซองจงตะโกนใส่ก่อนชายหนุ่มจะหยุดเดินแล้วหันหลังมามองซองจง ชายหนุ่มค่อยๆยิ้มจนตาปิดก่อนจะโบกมือลา
“ฉันชื่อแอลนะ ไม่ใช่ชื่อคนแปลกหน้า ไว้เจอกันนะคนสวย!” ชายหนุ่มตะโกนบอกชื่อตัวเองก่อนจะรีบวิ่งออกไป ซองจงที่ยืนฟังก็รีบกระทืบเท้าไม่พอใจอย่างแรง ก่อนจะร้องว๊ากอย่างดังจนคนบริเวณนั้นหันมามองอีกรอบนึง
“หัวหน้าครับผมเจอเด็กผู้ชายคนนั้นแล้ว”
ความคิดเห็น