THE BOY เจ้าชายสายลม

ลำดับตอนที่ #3 : episode 3 : ห้องนอน + ( >30

057

ห้องอาเบชิ ซายะ ห้องสีครีมขนาดใหญ่ที่ดูแล้วนวลตา และอุปกรณ์ที่ทันสมัยครบครัน ถ้าไม่ติดที่ว่ามีตุ๊กตาหมีพูห์ตัวขนาดค่อนข้างใหญ่นั่งอยู่บนเตียงของเจ้าของห้องซึ่งมองเผินๆคงจะไม่เท่าไหร่แต่ถ้าเดินเข้าไปมองดีๆ บอกได้เลยว่ากินพื้นที่สุดๆเลย ตุ๊กตาหมีนั่งเกือบจะเต็มเตียงขนาด 6 x 6 ฟุตทีเดียว ส่วนที่นอนของเจ้าของน่ะเหรอ เท่ากับของเตียงเท่านั้น เหลือที่นิดเดียว

‘

ซายะเก็บที่ทั้งหมดไว้ให้กับตุ๊กตาหมีนี่นะ แถมดูเหมือนว่ายังไม่ได้ซักซะอีก แล้วอย่างนี้เจ้าหนุ่มน้อยของเขาจะสำมะเร็ดหรือเปล่าเนี่ย’ อาร์คมองอย่างเวทนา ก่อนจะวางของลงบนห้อง

"

ซายะฝากดูแลอัลด้วยล่ะกัน และในฐานะเพื่อนฉันว่าแกเอาหมีพงหมีพูห์ทิ้งดีกว่านะ ดูท่าแล้วคงจะอายุมากแล้วนะนั่นเก่าเชียว อีกอย่างอัลอย่าลืมที่พูดไว้นะ" อาร์คหันมายิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป

‘

เรื่องบ้าอะไรเนี่ยที่ฉันต้องเอาเด็กบ้าแถมลามกนั่นมานอนด้วย เอ๊ย!!มาอยู่ด้วย ห้องพักในโรงเรียนออกจะมีตั้งเยอะ ทำไมถึงรับปากไปนะ เพราะเราทำให้เด็กนั่นเจ็บแน่เลย ใช่เพราะเราต้องรับผิดชอบต่างหากถึงเอ่ยปากไปอย่างนั้น’ ซายะครุ่นคิดก่อนจะขยับหัวไปมา แล้วหันมาทางอัลที่ตอนนี้เต็มไปด้วยผ้าพันแผลรอบแขนกับหัว ดูท่าจะเจ็บมาก ซายะพยายามปรับเสียงให้ดูเคร่งขรึมขึ้น

"

นายน่ะ มาอยู่ห้องคนอื่นแล้ว ก็อ่านระเบียบการนี่ซะด้วยนะ" ซายะหยิบกระดาษที่พึ่งเขียนเสร็จหมาดๆมาให้อัล

กฎการอยู่ห้อง

1.

ห้ามนำขนมอาหารหรือของที่ไม่ได้รับอนุญาต เข้ามาในห้อง

2.

ห้ามทำตัวสบาย ควรจะทำงานภายในห้อง ไม่ควรปล่อยให้เจ้าของห้องเหนื่อยคนเดียว

3.

ต้องทำอาหารทุกมื้อไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้นอัลมองหน้าคนเขียนกฎอย่างอึ้งๆ ‘ก็ไอ้กฏข้อ1 ข้อ2 นี่สิยังพอได้อยู่ แต่ข้อ3 นี่สิ เหมือนจะแทบฆ่าเขาทีเดียว คนเจ็บแขนแล้วยังจะให้มาทำอาหารนี่นะ โหดเป็นบ้า’ อัลทำหน้าลำบากใจก่อนจะสะดุ้ง

"

ทำไมแค่นี้นายทำไม่ได้เหรอ ลูกผู้ชายรึเปล่าเนี่ย แค่นี้ไม่เท่าไรหรอก แค่ 3 ข้อนายยังทำไม่ได้อีกเหรองะ..." เสียงซายะหายไปในลำคอทันทีเมื่อ อัลถาโถมเข้ามา ทำให้ซายะถูกต้อนจนหลังชนเข้าให้ที่ผนังอีกด้านหนึ่ง อัลนาบริมฝีปากบางลงบนเรียวปากเล็กของซายะ อย่างเร้าร้อน ซายะมองตาค้างเมื่ออัลรุกรานมากขึ้นซายะพยยามห้าม แต่ก็ไม่เป็นผล ซายะถึงกับแทบขาดอากาศหายใจเมื่ออัลผละออกในเวลาต่อมา แอ๊ดเสียงเปิดประตูดังในเวลาต่อมา เด็กหนุ่มผมเหลืองนาม ซาโอตะ อาร์ค เปิดเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็เขากะจะมาบอกกับอัลว่าพรุ้งนี้จะมีการจัดปาร์ตี้รับน้องใหม่ของกลุ่ม เนื่องจากเมื่อกลับมาถึงเขาก็ได้รู้จากเพื่อนๆว่า จะมีการจัดปาร์ตี้รับน้องใหม่ของกลุ่ม เมื่อรู้เขาจึงรีบมาบอกกับน้องใหม่ทันทีก็คนมันตื่นเต้นน่ะครับ น้องใหม่ทั้งที แต่อาร์คก็ต้องคิดผิดเขาไม่น่าเข้ามาตอนนี้เลย

"

"

กรี๊ดดดดดดด

ทะทีนี้..แฮก..รู้ละยังว่า..ผม..แฮก..เป็นลูกผู้ชายนะฮะ...พี่ซายะ" โห...เจอช็อตเด็ดเข้าแล้วไง" อาร์คพูดก่อนจะมองภาพอัลกับซายะตาค้าง ซายะกับอัลผละออกทันทีเมื่อรับรู้ถึงบุคลที่ 3 ที่มองดูการกระทำของพวกเขาอยู่

"

หยุดดดดเดี๋ยวนี้น้า หูฉันจะแตกแล้ววว...อัลนายทำอะไรซักอย่างสิ" อาร์คเอามือป้องหูตัวเองก่อนจะวิ่งทั่วห้อง อัลพยักหน้าพร้อมกับเอามือมาปิดปากซายะไว้ ทำให้เสียงกรี๊ดเมื่อครู่เงียบทันที

"

งืมมม "

เมื่อเสียงเงียบลง อาร์คเอามือออกจากหูตัวเองก่อนจะถามคำถามที่ทำให้อัลกับซายะอึกอักทันที

"

"........."

"........."

"……."

พวกนายทำอะไรกันอยู่"อัล (@ _@)ซายะ (> /// <)อาร์ค (_ _ ^)

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบแม้อัลจะผละมือออกจากออกจากซายะแล้วก็ตาม อาร์คมองสองคนก่อนจะหันหลังทำท่าจะเดินกลับแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมาบอกเรื่องสำคัญกับอัลแล้วเดินออกจากห้องซายะ

ใครจะรู้บ้างว่ารอยยิ้มบางๆได้ปรากฏขึ้นหลังจากที่อาร์คเดินออกจากห้องซายะ

หลังจากที่อาร์คออกจากห้องไปแล้ว อัลก็ผละเดินเข้าห้องน้ำทันที เขาต้องซ่อนใบหน้าที่เริ่มแดงของตัวเองไว้ ขืนพี่ซายะเห็นต้องแย่แน่ ขนาดไม่ได้คิดอะไรกับพี่ซายะเขายังทำถึงขนาดนั้น นี่ถ้าคิดอะไรด้วยคง

‘เด็กนั่นไฟแรงจริงๆ’ อาร์คคิดก่อนจะส่ายหัวไปมา.....(-///-) อัลหยุดคิดทันทีเขาลงอาบในอ่างอาบน้ำทันทีเพื่อที่น้ำอุ่นอาจจะทำให้เขาไม่คิดฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้ แต่ก็ผิดคาดยิ่งแช่น้ำอุ่นเขายิ่งรู้สึกเหมือนยิ่งคิดฟุ้งซ่านมากขึ้นกว่าเดิม เขานึกถึงหน้าอกคัพ D นั่นยิ่งทำให้เขาห้ามใจตัวเองไม่ได้ว่า เขาเริ่มชอบซายะเข้าแล้ว

"

อ๊ากกก...ทำไมแกลามกอย่างนี้ว่ะโทโมยะ อัล"

บนเตียง

‘

อะอะไรเนี่ย เด็กนั่น...หึ่ม กล้ามาจูบฉันได้ไงไอ้เด็กบ้า ถึงฉันจะเริ่มชอบนายแล้วก็เถอะแต่นายจะมาทำอย่างนี้ไม่ได้นะ’ ซายะหันไประบายความหงุดหงิดที่ตุ๊กตาหมีก่อนจะสอยตุ๊กตาจนร่วงลงจากเตียง (น่าสงสารตุ๊กตาจัง : ผู้แต่ง )

อีกด้านอัลออกจากห้องน้ำเมื่อคิดว่าซายะคงจะนอนไปแล้ว ตามนิสัยเด็กหนุ่มเดินออกมาโดยที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยจากในห้องน้ำ เขามองไปบนเตียงผ่านความมืดแล้วต้องพบความแปลกใจเมื่อตุ๊กตาหมีเมื่อตอนเย็นได้หายไปแล้ว ร่างๆหนึ่งขยับตัวไปอีกทาง ก่อนเสียงหวานจะตอบกลับมา

"

อัลมองไปที่ห้องครัวแล้วจัดการกับบะหมี่และยาที่ซายะจัดไว้ให้ อัลยิ้มนิดๆเมื่อพบว่าแขนที่หักขยับได้อย่างสะดวก เพราะก่อนที่เขาจะมาห้องซายะ เขาได้ไปห้องพยาบาลของอาร์ค เพื่อทำแผลที่หัวและแขนที่หัก แต่เมื่อไปถึงอาร์คก็พบกับความประหลาดใจเมื่อแขนที่น่าจะหักนั่นกับแทบไม่มีรอยหัก คล้ายกับผสานตัวเองได้ ซึ่งอาร์คก็เดาว่าคงจะเป็นผลพวงของพลังทำให้แผลประสานตัวอย่างรวดเร้วและอีกราวๆ

เด็กหนุ่มเดินออกมาจากห้องครัวก่อนจะขึ้นมานอนบนเตียง

แรงกดบนเตียงทำให้ซายะรู้ว่ามีอีกคนขึ้นมานอนข้างๆ เสียงหัวใจซายะเต้นถี่ขึ้น

บะหมี่อยู่ในห้องครัวนะ แล้วยาก็อยู่บนโต๊ะนั่นด้วย" ซายะพูดก่อนจะหันไปกอดตุ๊กตาหมีพูห์ตัวเล็กในมือแล้วพยายามข่มตาหลับ1-2 ชั่วโมง แผลคงจะหายดี แล้วก็เป็นจริง ตอนนี้เวลา 21.00 น. แผลอัลหายสนิทเหมือนไม่เคยหักมาก่อน อัลจึงไม่จำเป็นต้องใช้ยาที่ซายะมาให้ เด็กหนุ่มเก็บใส่ตู้ยา แล้วหันมาแกะผ้าพันแผลที่หัวและแขน แล้วโยนผ้าพันแผลทิ้ง เขาหันมาจัดการบะหมี่จนเกลี้ยง ‘อย่างนี้ก็เหมือนกับสามีภรรยาน่ะสิ ไม่นะ’ ซายะลุกขึ้นแหววใส่อัลทันที

"

ใครให้นายมานอนบนเตียงฮะ ลงไปนอนข้างล่างโน้น" ซายะชี้ไปที่กองผ้าห่มข้างเตียง พร้อมกับทำท่าผลักอัลให้ลงไปจากบนเตียง ‘เกิดเป็นผู้หญิงนี่ลำบากจัง แรงน้อยชะมัด’

อัลมองผ่านความมืด เขานึกอยากแกล้งซายะขึ้นมา

"

‘ผู้หญิงอะไรน่าแกล้งชะมัด’ทำไม..นอนบนนี้ไม่ดีตรงไหน..เห็นไหมอุ่นกว่าตั้งเยอะ" อัลรวบซายะ ก่อนจะทุ่มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมกับกอดซายะให้ลงไปนอนด้วย ซายะขยับไม่ได้เมื่ออัลกระชับวงแขนมากขึ้นเพื่อให้ซายะมาอยู่ในอ้อมแขน ซายะขืนตัวสุดฤทธิ์ แต่ก็สู้แรงของอัลไม่ได้ อัลก้มหน้าต่ำลงมาจนกระทั่งหาที่เหมาะได้อัลก็ซุกตัวนอนแล้วหลับทันที ซายะมองก่อนจะหน้าแดงเพราะไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ เพราะอัลกอดไว้นิ่ง

‘

เด็กบ้าที่ทำมาทั้งหมดเพื่อจะนอนซุกอกคนอื่นนี่นะ...น่าโมโห... เด็กบ้า’ แต่เมื่ออัลพึมพำขึ้นมาทำให้ซายะหยุดดิ้น

"

งืม...พี่ซายะคับขอโทษนะคับ หน้าอกพี่คือที่อยู่ของผมจริงๆ อย่าว่าผมเลยน้าคับ..งืมม" อัลพึมพำก่อนจะงีบเหมือนเดิม

"

เด็กบ้านี่" แม้ซายะจะบ่นอยู่บ้างแต่เสียงบ่นก็ได้จางลงอย่างเห็นได้ชัด
อีกด้านเวฟปลอบเรนก่อนจะมาส่งเรนที่ห้อง เขาพยายามที่จะขอเข้าห้อง แต่เรนไม่ยอมท่าเดียว เวฟจึงได้แต่ยืนหน้าห้องก่อนจะรอให้เรนปิดไฟในห้องเรียบร้อย เวฟมองไฟที่ดับสนิทเมื่อครู่ จึงกลับไปห้องตนเอง

152

ห้องโซอิจิ เวฟเวฟออกมาจากห้องน้ำ เขาทุ่มตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า

"

เด็กนั่นชอบพี่ตัวเองเหรอเนี่ย" เวฟพึมพำเมื่อหลังสัมผัสกับเตียงสีกาแฟ สีโปรดของเขา ประธานนักเรียนที่น่าเกรงขามกลายเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่พึ่งจะเริ่มรู้ลางๆแล้วว่าตัวเองกำลังอกหัก แล้วคงจะแรงกว่าครั้งที่ผ่านๆมาสวนกลางน้ำขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยกุหลาบสีขาว ร่างสองร่างกำลังยิ้มให้กันอย่างร่าเริง เด็กหนุ่มผมกาแฟยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับดอกกุหลาบสีขาว แม้จะเป็นตอนกลางคืนที่พระจันทร์สาดส่องดอกกุหลาบก็ยังบานสะพรั่งอย่างสวยงาม

"

เท่านี้ วันนั้นก็จะมาถึงแล้วสินะ วันที่ THE BOYS ทั้ง 9 คนพร้อมหน้าอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง" อาวเล่นกับดอกกุหลาบอย่างสนุกสนาน

"

แต่ยังไงก็เถอะ เด็กนั่นหมัดหนักสุดๆให้ตายสิ คงช้ำหลายวัน" โทยะจับแผลที่แก้มตัวเอง

"

ก็คนสำคัญนี่ ยังไงตอนที่หมอนั่นยังไม่พัฒนานายก็เป็นคู่ซ้อมมือให้กับหมอนั่นหน่อยล่ะกัน" อาวยิ้มอย่างเอ็นดู โทยะรู้สึกตะหงิดๆ เด็กป.5 กำลังลูบผมเด็กม.6 อย่างเอ็นดู มันต้องเป็นเขาไม่ใช่เหรอที่เป็นคนลูบผม ฮึ่ม วันเปิดเรียนวันแรก เรียกเสียงฮือฮาจากนักเรียนได้ไม่น้อยในเมื่อวันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นพวกคณะกรรมการโรงเรียนทั้ง 8 คนมาทำงาน และดูท่าว่าจะไม่เข้าเรียนทั้งวันอีก แล้วยังนี้จะไม่ให้นักเรียนฮือฮาได้ยังไง อาจารย์ต่างพากันวิ่งวุ่น เพื่อทำหน้าที่แทนคณะกรรมการนักเรียนที่หายตัวไป วันปฐมนิเทศวันแรกของปี 300 จึงเป็นปีที่น่าเบื่อที่สุด เพราะนักเรียนหญิงส่วนใหญ่ไม่ได้เห็นหน้าประธานนักเรียนและคณะกรรมการนักเรียนที่เพอร์เฟ็คสุดๆ ปีนี้มีแต่คนที่สุดยอดจริงๆนี่ นักเรียนหญิงบางคนถึงกับร้องไห้เพราะเพียงแค่ไม่ได้เห็นหน้าคณะกรรมการนักเรียน ส่วนนักเรียนชายทุกคนลงความเห็นว่าปีนี้เป็นปีที่ดีที่สุดเพราะ เด็กผู้หญิงห้องตัวเองจะหันมาสนใจตัวเองมากขึ้น (บ้าง) สวนซากุระหลังโรงเรียนคณะกรรมการโรงเรียนทั้งหมดกำลังมั่วสุมกัน เพื่อรับน้องใหม่ของกลุ่ม

"

เนื้อที่สำหรับย่างได้แล้วนะทุกคน" เซนะยิ้มก่อนจะยกถาดใส่เนื้อย่าง พร้อมโชยุ ให้กับเพื่อนๆ

"

รอนานเลยนะนี่ นายนี่ทำอะไรชักช้าชะมัด ทั้งที่นายก็วิ่งเร็วจะตายนี่" นาโอะพูดพร้อมกับจุดไฟที่เตาย่าง

"

เอาเถอะน่า ยังไงก็ได้เนื้อสำหรับย่างมาแล้วนี่" เซนะยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ช่างเป็นคนดีจริงๆ

"

เย้...มีเนื้อย่างก็ต้องมีอาร์บาเบล่สิ นาโอะวันนี้เป็นวันรับน้อง นายห้ามระเบิดขวดนะโว้ย เอ๋...ว่าแต่อัลกับซายะยังไม่มาเลยนี่ อาร์คแกแน่ใจนะว่าบอกน้องเขาแล้ว" ทาเครุยื่นขวดอาร์บาเบล่ให้อาร์ค

"

ฉันบอกแล้ว เว้นเสียแต่อัลตื่นสายมากกว่า มาโทษฉันไม่ได้นะ" อาร์คทำหน้าเรอหลา ‘ว่าแต่ทำไมอัลยังไม่มานะ เสียฟอร์มเลยเรา’ เวฟเดินมาพร้อมกับเรน เรนหน้ามุ่ยจากการร้องไห้เมื่อคืน เวฟมองหน้าที่เศร้าอย่างเห็นได้ชัดของเรนอย่างเป็นห่วง ทุกคนมองมาที่เรนเป็นตาเดียว เพราะเรนดูท่าจะอายุน้อยที่สุดแล้ว

"

เอ่อ...นี่โทโมยะ เรน ม.1 ห้อง 3 คือ..น้องสาวของอัลน่ะ" เวฟแนะนำเรนอย่างเป็นทางการกับเพื่อนๆ ทุกคนมองเรนแล้วพยักหน้าอย่างเป็นมิตร