ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : episode 1: รายชื่อ
ณ
ห้องประชุม โรงเรียนเอกชนบรอนซ์เมซาในห้องสีครีมขนาดใหญ่
ประดับด้วยโคมไฟระย้าสวย และมีโต๊ะไม้เนื้อดีอยู่กลางห้อง ประกอบด้วยหน้าต่างบานใหญ่ทำให้แสงสว่างเข้ามาในห้องดูแล้วสว่างตา แต่ขนาดนี้ทั้งห้องตกอยู่ในความเครียด เพราะทั้งโต๊ะมีผู้บริหารระดับสูงทั้ง 8 นั่งอยู่เต็มโต๊ะพร้อมกับรอการลงมติในที่ประชุม"
นี่คือเอกสารนักเรียนม.4 ที่เข้าใหม่ครับ"เด็กหนุ่มหัวฟ้าผมตั้ง นักเรียนชั้นม.5 (ประธานนักเรียน) ยื่นเอกสารให้พร้อมยิ้มอย่างภาคภูมิใจกับข้อมูลที่หามาได้ อาจารย์ใหญ่นั่งอ่านข้อมูลก่อนจะทำหน้าเครียด"
"
อาจารย์ใหญ่ ไว้ใจไอ้เวฟมันจริงอ่ะ"เด็กหนุ่มหัวเหลือง พูดก่อนจะหันไปหยิบหูฟังแล้วเล่นไวโอลีนต่อ ไอ้อาร์ค แก" เวฟลมออกหูทันที แต่ก่อนที่จะได้แก้แค้น อาจารย์ใหญ่ก็ขัดขึ้นก่อน"
"
คุณโซอิจิ เวฟ หน้าที่แรกเธอทำได้ดี แต่การรวมรายชื่อเธอยังขาดไปอีก 1 คนนะ"อาจารย์ใหญ่พูดก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร การรวบรวมรายชื่อเป็นงานที่ยากพอสมควรเพราะจำนวนนักเรียนที่เข้ามาสอบมีจำนวนมาก แต่อาจารย์ใหญ่ก็ยังเลือกเวฟให้เป็นคนรวบรวม แต่ อาจารย์ใหญ่ รายชื่อมันมีอยู่แค่ 1,530 คนไม่ใช่เหรอครับ ถ้าแบ่งตามสายก็มี สายวิทย์-คณิต, สายศิลป์ภาษา, ศิลป์สังคม แบ่งแล้วก็สายประมาณ 255 คนไม่ใช่หรอครับ"อาจารย์ใหญ่ยิ้มก่อนจะพูดขึ้นมา"
"
นักเรียนชั้น ม.4 โรงเรียนเรามี 1,531 คนต่างหาก"หะหา"เวฟหน้าเหวอทันที"
ไม่เห็นต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย ในเมื่อเธอเป็นคนรวบรวมรายชื่อนักเรียนม.4 ตั้ง 1,530 คนได้ อีกแค่คนเดียวทำไมจะทำไม่ได้จริงไหม เพราะงั้นพยายามเข้านะ"อาจารย์ยิ้มก่อนจะตบไหล่เวฟพร้อมหันหน้าไปพูดกับผู้หญิงอีกคน"
คุณอาเบชิ ซายะ ไหนๆคนก็เคยอยู่ภายนอกบริเวณโรงเรียนมาก่อนคงจะรู้ที่ทางมามากสินะ"ซายะทำหน้างงก่อนจะตอบ"
คะ แล้วทำไมอยู่อาจารย์ถึงพูดเรื่องนี้ล่ะคะ...หรือว่า"เด็กสาวผมแดง หน้าตาน่ารัก ทำหน้าตกใจ"
ใช่แล้วเด็กม.4 อีกคนในโรงเรียนเราอยู่นอกเขตบริเวณโรงเรียนเรา เพราะฉะนั้นเราจึงต้องจำเป็นออกตามหา เพราะถ้ามันเป็นตามคำทำนายจริง THE BOY จะต้องรวมกลุ่มได้แน่ คุณซายะต้องขอให้คุณกับคุณเวฟ ช่วยแล้วล่ะ ฝากเด็กคนนั้นด้วยล่ะ"อาจารย์ใหญ่พูดก่อนจะยกเลิกการประชุม
"
ฉันว่าแล้วมันแปลกๆตั้งแต่แรก ทำไมถึงให้ฉันเป็นคนรวบรวม" อาร์คมองหน้าตาย ก่อนจะพูดแทงใจดำ และหันไปสนใจไวโอลีนร็อคต่อ"
"
"
"
"
ช่วยไม่ได้ ก็นายโง่เอง"ไอ้อาร์ค!!!!!"เวฟเข้ามาดึงไวโอลีนพร้อมหูฟังออกจากอาร์คพลางทำท่าจะหักทิ้ง อย่าๆนะ นั่นมันไวโอลีนในการประกวดนาโซน่า ระดับโลกเลยนะ กว่าฉันจะได้มา แกอย่าทำอะไรนะเว๊ย"อ้อ...ของสำคัญของมันหรอเนี่ย น่าสนุกดี แต่มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ"เวฟทำหน้าสงสัย ก่อนจะเขย่าไปมา เอาล่ะฉันยอมแพ้ ไม่ใช่แค่นายหรอกที่โง่ เอ๊ย! คิดตื้นน่ะ ฉันก็โดนเหมือนกัน"แกก็บอกมาซิว่ะ ปล่อยให้ฉันถามอยู่ได้ เวฟพึมพำ"
ฉันก็โดนให้ไปตามหาเด็กที่อยู่นอกบริเวณโรงเรียนเหมือนกัน"อาร์คพูดพลางหันหน้าไปอีกทาง"
"
"
"
"
อะไร เด็กที่ให้หาน่ะมีคนเดียวไม่ใช่หรอ แล้วฉันกับซายะก็ต้องเป็นคนไปหาด้วย"แกนี่โง่จริงๆหรือเปล่าเนี่ย ไอ้เวฟ ทั้งโรงเรียนมีแต่เด็กม.4 หรือไง ฉันไปหาเด็กม.1 โว๊ย"เด็กม.1 นี่แกงาบแต่รุ่นน้องทั้งนั้นเลยนี่หว่า ได้ไงว่ะ"ฉันไปทำงาน แล้วฉันก็มีน้องซีเนียอยู่แล้วด้วย แกนี่อย่าพูดให้คนเขาทะเลาะกันได้ไหมเนี่ย"อาร์คพูดพลางอาศัยจังหวะหยิบนาโซน่าจากเวฟมาจนได้ ไวโอลีนของเขาในการแข่งนาโซน่า ไวโอลีนระดับโลก โดยสิ่งที่จะได้จากการแข่งก็คือไวโอลีนไฟฟ้าสุดแสนจะล้ำค่ามูลค่ากว่า 2 ล้านเหรียญ (จัดที่อังกฤษ) เพราะแข่งชนะจึงตั้งชื่อให้ไวโอลีนตัวนี้ว่านาโซน่าตามชื่อการแข่ง งั้นเราก็ไปด้วยกันน่ะสิเนอะ" ซายะพูดยิ้มๆพร้อมยื่นมือให้อาร์ค"
เพี้ย
ยัยนี่หน้าอกใหญ่จริงๆเนอะเวฟ"ซายะพยักหน้าค้าง เพี๊ย"
แก๊ก
เสียงประตูเปิดพร้อมด้วยหน้าอาจารย์ใหญ่ระบายรอยยิ้มเต็มหน้า
โอ๊ย แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะซายะ" เวฟพูดพลางจับแก้มที่ถูกฝ่ามือแห่งรัก (ซะเมื่อไหร่) ของซายะ"
อ้อ.....ลืมบอกไปเลยชื่อของเด็กที่พวกเธอต้องตามหาน่ะ นี่โทโมะยะ อัล ชั้นม.4 และนี่ของเธอซาโอตะ อาร์ค นักเรียนม.1โทโมะยะ เรน แล้วนี่ก็รูปของเด็กสองคนนั้น พยายามเข้าล่ะอ้อ เรื่องที่อยู่พวกนักเรียนใหม่พวกเธอก็จัดการด้วยล่ะ ฝากด้วยนะทุกคน"อาจารย์พูดแล้วยิ้มก่อนจะหายแวบไป"
งั้นเริ่มเลยนะพวกเรา" เวฟปลุกระดม"
"
อืม....โทโมะยะ อัล งั้นหรอ ฮึฮึ"ซายะ ทำไรอยู่รีบไปเร็ว" อาร์คหันมาเรียก"
อืม"ติ๊กต๋องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงโรงเรียนเข้าดังไปทั่วโรงเรียนโมกะ โรงเรียนเอกชนชื่อดังในญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศนักเรียนชั้นม
.4 และม.1 ที่เข้าใหม่"
พี่อัล เพราะพี่คนเดียวเลย เราถึงมาสายหมดเวลาปฐมนิเทศแล้วนี่" เรนมองนาฬิกาแล้วทำหน้ามุ่ย"
"
"
ไม่ใช่ซะหน่อย"ยังมาเถียงอีกเหรอ พี่น่ะไปแอบจับหน้าอกผู้หญิงคนนั้นนี่ ถ้าไม่งั้นเราก็คงมาทันปฐมนิเทศหรอก"แต่นี่เรามาถึงโรงเรียนแล้วจริงหรอ" อัลเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อมองไปยังโรงเรียน"
"
ทำไมเหรอ"ก็ที่นี่เราใส่ชุดนักเรียนไม่เหมือนกันกับพวกนักเรียนในนี้เลย" อัลพูดพลางหันมองนักเรียนคนอื่น ที่กำลังมองมาที่พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ"
"
แต่ชุดนักเรียนนี้เราได้มาจากคุณยายไม่ใช่เหรอ"ว๊าย เธอดูสิชุดสวยจังเลย ชุดนักเรียนสูทสีทอง พร้อมโบสีครีมรอบคอวี กระโปรงสีน้ำตาลเข้มสั้นน่ารักจีบรอบตัวเลย แถมใส่คัดชูน่ารักจังเลย ฉันอยากให้โรงเรียนเรามีแบบนี้บ้างจัง"นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดพร้อมกับกรี๊ดกับพวกเธอ"
ผู้ชายคนนั้นก็เท่นะ สูทสีทอง ข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสีน้ำตาลเข้ม น่ารักจัง กรี๊ดดดดดด"เสียงผู้หญิง
+ เสียงกระเทย (ขอประธานโทดจริงๆเปลี่ยนมาใช้สาวประเภท2 ล่ะกัน: ผู้แต่ง) ดังขึ้น"
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่คะน่ากลัวจัง เราอยู่โรงเรียนนี้รึเปล่าเนี่ย"เรนเข้ามาจับแขนอัลไว้ ทำให้พวกผู้หญิงและพวกสาวประเภทสองต่างพากันกรี๊ดเข้าไปใหญ่"
เท่จังเลย" เสียงดังโหวกเหวกทำให้อาจารย์ฝ่ายปกครองต้องหยิบกระบองและเตรียมตัวบุก"
จะไม่มีอะไรทำให้โรงเรียนเราเสียชื่อเด็ดขาด ฉันนาเอะ อาจารย์ฝ่ายปกครองจะเป็นคนจัดการเอง ย๊ากกกกกก"ว่าแล้วอาจารย์ฝ่ายปกครองผู้เคร่งขรึมก็กระโจนไปที่กลุ่มนักเรียนทันที"
มีเรื่องอะไรเหรอคะ...ตรงนั้นเกิดอะไรขึ้นทำไมนักเรียนมามุงกันเยอะ หรือว่าเกิดอะไรขึ้น ต้องแย่แน่ๆๆๆ"อาจารย์ปกครองทำหน้าตกใจสุดขีด พร้อมทำท่าร้อนลน"
อาจารย์นาเอะไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นหรอกครับ ไม่มีใครตายหรอก แค่มีนักเรียนใหม่เข้ามาแล้วแต่งตัวไม่เหมือนคนอื่นเท่านั้น"นักเรียนฝ่ายปกครองคนหนึ่งพูดขึ้น"
นักเรียนใหม่เหรอ โรงเรียนเราปฐมนิเทศไปเมื่อเช้านี้แล้วนี่ นักเรียนก็เช็คยอดครบแล้วด้วย แล้วจะมีนักเรียนใหม่ได้ไง"อาจารย์นาเอะทำหน้าคิด พลางตรวจสอบจำนวนนักเรียนที่อยู่ในมือ"
แต่ถึงยังไงก็เถอะ นักเรียนพวกนั้นก็ทำความไม่สงบแก่โรงเรียนเรา ฉันยอมไม่ได้ ต้องจัดการ ต้องจัดการ"อาจารย์พูดพลางวิ่งหน้าตั้งไปที่กลุ่มนักเรียนทันที"
"
นี่ เอโตะ อาจารย์ไปนั่นแล้ว เรารีบตามไปเถอะ"อือ"ฉับ
ฉับ ฉับเสียงฝีเท้าของอาจารย์นาเอะวิ่งมาอย่างร้อนลน
ถึงขนาดที่นักเรียนทุกคนต้องแหวกทางให้"
นี่พวกเธอ มาจากโรงเรียนไหนน่ะ ว้าว ชุดสวยจังพวกเธอมาจากโรงเรียนไหนจ๊ะ"อาจารย์มาดโหดกลายเป็นอาจารย์แสนดีขึ้นมาทันที
หล่อนพูดแล้วยิ้มหวาน"
เอ่อ โทโมะยะ เรนคะชั้นม.1 แล้วนี่ก็โทโมะยะ อัล ชั้นม.4 คะ พวกเรามาปฐมนิเทศไม่ทันน่ะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ"เรนพูดพร้อมกับก้มหัวให้อาจารย์นาเอะ"
งั้นพวกเธอก็เข้ามาหาฉันที่ห้องปกครองก่อนล่ะกัน ขืนพวกเธอยืนอยู่ตรงนี้ นักเรียนในโรงเรียนไม่ได้เรียนพอดี"อาจารย์พูดพลางขยับแว่น 2 ที ก่อนจะเดินนำเข้าไปยังห้องปกครองณ ห้องปกครอง
"
ตกลงพวกเธอบอกว่าเป็นนักเรียนที่เข้าใหม่ปีนี้เหรอ แต่ทำไมการแต่งตัวของพวกเธอถึงไม่เหมือนคนอื่นล่ะ ช่วยอธิบายมาซิ คุณโทโมะยะ อัล"อาจารย์หันไปถามอัล"
คือชุดนักเรียนที่เราได้มานี่คือพัสดุที่ยายได้ให้ไว้ก่อนท่านเสียน่ะครับ ท่านได้บอกไว้ว่าเมื่อท่านเสียแล้วจะมีพัสดุส่งมาหาแล้วให้พวกเราปฏิบัติตามด้วย นั่นเป็นคำขอสุดท้ายน่ะครับ"อัลยื่นซองพัสดุให้อาจารย์นาเอะ
"
นี่ น่ะเหรอแต่ฉันว่ามันแปลกๆนะคือตรงที่ระบุชื่อโรงเรียนน่ะ"แควก
อาจารย์ฉีกออกมาอย่างไม่ปราณี
"
ชื่อมันไม่ใช่โรงเรียนโมกะน่ะสิ โรงเรียนที่ส่งมาน่ะคือโรงเรียนนี้ต่างหาก"อาจารย์นาเอะยื่นซองพัสดุให้อัลกับเรน
"
แล้วฉันว่าโรงเรียนนี้คงอยู่แถวๆยุโรปมั้ง คงไม่ใช่โรงเรียนโมกะหรอก แค่ชุดที่พวกเธอใส่ก็น่าจะบ่งบอกได้นะว่าพวกเธอมาผิดโรงเรียนแล้วล่ะ"อาจารย์นาเอะพูดพลางขยับแว่น 2 ที ตามเคย"
แล้วพวกเราจะทำยังไง ทำไมยายต้องหลอกให้เรามาโรงเรียนโมกะด้วยล่ะ"เรนพูดด้วยเสียงร้อนลน"
"
"
เอาน่ามันต้องมีทางแหละ พี่ว่าเรากลับบ้านไปตั้งหลักกันก่อนดีกว่านะ"อืม"งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ" อัลกับเรนก้มหัวก่อนจะเดินออกไป"
"
"
"
แหม น่าเสียดายจัง แต่ว่าไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจเด็กพวกนั้นแล้ว เราต้องดูแลความเรียบร้อยในโรงเรียนสินะ งั้นเริ่มกันเลยดีกว่า เอโตะ,เคจิ "ครับ"ไป"โฮต"ณ บ้านโทโมะยะ บ้านชั้นเดียวที่เป็นมรดกตกทอดมานานรุ่นสู่รุ่น บ้านสมัยญี่ปุ่นที่ยังอนุรักษ์อยู่ให้คนรุ่นต่อๆไปได้เห็น และขาดไม่ได้ก็คือต้นซากุระที่แสนจะงดงามและแสนจะอบอุ่น
แอด
"
เคร็งๆๆๆๆ
อัลกำลังทำอาหารอยู่ในครัว
พี่อัลเราจะทำไงดีล่ะ"เรนเดินออกมาจากห้องน้ำพลางเช็ดผมที่เปียกชื้น"
ตึง ตึง ตึง
ไม่รู้สิ พี่ว่าเราคงจะไม่มีหวังแล้วล่ะ ถ้าเป็นอย่างที่อาจารย์นาเอะบอกจริงๆก็คงแย่ ยุโรปไกลจะตายแล้วเราก็ไม่มีเงินไปด้วย" อัลจัดเรียงอาหารมากมายบนโต๊ะ"
"
เสียงอะไรน่ะ"ใจเย็นๆเดี๋ยวพี่ไปดูเอง"อัลปลอบใจ ก่อนจะเดินไปยังห้องนอนของเรน"
ที่นี่แคบชะมัดเลย แถมห้องก็ยังมีแต่สีชมพูอีกต่างหาก" เวฟพูดพลางดึงขาอีกข้างของตัวเองออกมาจากกระจก"
อย่าพูดมากน่า ตอนนี้เราก็อยู่ในบ้านของโทโมะยะแล้ว คงจะเจอตัวเร็วๆนี้ล่ะ" อาร์คพูดขึ้น ก่อนจะสำรวจห้องอย่างละเอียด"
คุณอาซึมิ เป็นคนบอกเองนี่ว่าจะนำทางให้ งั้นเราก็รีบไปหาเด็กพวกนั้นดีกว่า"ขณะที่พวกเวฟกำลังเดินสำรวจห้องอย่างสนใจอยู่ อัลก็แอบเข้ามาโดยในมือมีไม้เบสบอลขนาดพอมือ อัลกำไว้แน่นก่อนจะฟาดไปที่เวฟอย่างแรง แต่เวฟหลบทัน ก่อนจะใช้มือพลักอัล กระเดนไปติดข้างฝาอย่างแรง
ปัง
"
!!พี่อัลเกิดอะไรขึ้นน่ะ กรี๊ด พี่อัล" เรนวิ่งมาหาอัลพลางเขย่าไปด้วย"
เรนมองหน้าคนพูดก่อนตาจะเป็นประกาย เด็กหนุ่มผมฟ้าอ่อนที่ชี้ตั้งทั้งหัว หน้าตาหล่อเอาการดูท่าจะเป็นคนสดใส น่ารัก อีกสองคนที่เหลือ เด็กหนุ่มอีกคนผมสีทองทั้งหัวดูท่าจะเนี้ยบ ใบหน้าหล่อเหลาดูสุขุม ที่หลังยังพกกล่องไวโอลีนสีดำติดตัวอีก ทำให้ดูน่าเกรงขามมากขึ้น ส่วนคนสุดท้ายผู้หญิงที่เจอเมื่อเช้าผมสีแดงหน้าม้ายาวถึงกลางหลัง หน้าตาน่ารัก จุดเด่นคือหน้าอกใหญ่อีกต่างหาก แต่ที่สำคัญที่สุดคนพวกนี้แต่งชุดนักเรียนเหมือนตอนที่อัลกับเรนใส่เมื่อเช้าเลยที่แตกต่างก็คือโบว์ ของผู้หญิงคนนั้นมันเป็นสีชมพูอ่อน
อัลไม่เป็นไรหรอก แต่เกือบไปแล้ว หมอนี่ร้ายเอาเรื่องเลยนะ" เวฟพูดพร้อมทำหน้าสยอง"
ฉันว่าเราหาเจอแล้วล่ะ" เวฟหยิบรูปภาพสองใบมาก่อนจะมาเทียบหน้าของอัลกับเรน"
หวัสดีสาวน้อย พวกฉันไม่ทำร้ายเธอหรอกนะ ฉัน ซาโอตะ อาร์คแล้วนี่ก็โซอิจิ เวฟ และอาเบชิ ซายะ พวกเรานักเรียนชั้นม.5 โรงเรียนเอกชนบรอนซ์เมซา ยินดีที่ได้รู้จักนะ" อาร์คส่งมือให้เรนก่อนจะยื่นมือไปดึงอัลให้ลุกขึ้นยืน"
เธอคนที่คัพ...." อัลทำท่าจะทักแต่ถูกซายะมองมาด้วยสายตาอาฆาต อัลจึงเงียบทันที จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อยัยคัพดีจ้องขนาดนั้น"
เอาไงดี หมอนี่จะเอาเอกสาร แต่
ว่าแต่พวกเธอมีเอกสารของโรงเรียนติดตัวมารึเปล่า"เวฟถามอย่างเป็นทางการ....หมอนี่อาจจะรู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนของเรากับพี่อัลก็ได้ งั้นต้องทำตามหมอนี่ไป ก่อนท่าไม่ดีค่อยชิ่ง"
เอ่อ เอกสารมีสิคะเดี๋ยวหยิบมาให้ รอแป๊ปนึงนะคะ"โหมดนางเอกออกโรง
เรนวิ่งไปหยิบเอกสารที่ชั้นวางของรูปคิตตี้สีชมพูน่ารัก แต่ก่อนจะส่งให้เวฟ อัลก็หยิบไปถือซะก่อน
"
พวกนายเป็นใคร แล้วทำไมถึงรู้เรื่องเอกสารโรงเรียนพวกเรา" เฮ้อหมอนี่ เสียเวลาจริงๆ เวฟคิดก่อนจะส่ายหัวไปมา"
พวกฉันก็เป็นนักเรียนโรงเรียนบรอนซ์เมซาไงล่ะ แล้วพวกเราก็มารับนายกับน้องนายไง แล้วถ้าเราเสียเวลามากไปกว่านี้ พวกนายจะไม่มีเวลาจัดของนะ เพราะฉะนั้นเราก็รีบไปกันดีกว่า"อาร์คพูดอย่างยิ้มๆ"
ไม่ต้องห่วงหรอกน่า พวกฉันไม่หลอกพวกเธอหรอก มาเดี๋ยวช่วยเก็บ" เวฟเดินเข้ามาช่วยเรนเก็บเสื้อผ้า กับของใช้จำเป็น‘
หรือว่านี่คือความต้องการของคุณยาย…แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็คงปฏิเสธไม่ได้สินะ’ อัลมองหน้าเรนก่อนจะพยักหน้า"
"
แต่พวกเราไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอมโรงเรียนหรอก ที่สำคัญยังเป็นโรงเรียนเอกชนต่างหาก"เรื่องค่าเทอมไม่ต้องห่วง มีคนจ่ายให้พวกเธอเรียบร้อยแล้ว ท่าทางจะรวยด้วย เขาจ่ายให้พวกเธอถึงตอนเรียนจบมหาลัยเลยนะ พวกเธอก็หายห่วงได้แล้วล่ะ" อาร์คเก็บเอกสารแล้วก็มาช่วยอัลเก็บเสื้อผ้ากับของใช้จำเป็น"
แล้วโรงเรียนนี่มันอยู่ที่ไหนล่ะครับ" อัลพูดสุภาพขึ้นโดยเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกใหม่"
"
อาณาจักรโพเอลน่ะ...คืออาณาจักรที่ตั้งของโรงเรียนน่ะ"ชื่อเหมือนอยู่ในนิทานแน่ะคะ นี่คะนิทานที่คุณยายเรนกับอัลฝากไว้ให้ก่อนท่านเสียคะ"เรนยื่นหนังสือให้อ่านอย่างกระตือรือร้น เวฟหยิบมาอ่านก่อนจะพยักหน้างึกๆ
"
"
"
นี่ล่ะ...ที่ๆพวกพี่มาน่ะ..แล้วพวกเธอก็ต้องไปที่นี่เหมือนกัน"แล้วนี่เราจะต้องไปโลกนั้นจริงหรอพี่อัล เราเรียนที่ญี่ปุ่นไม่ได้เหรอ"มันเป็นสิ่งที่คุณยายต้องการก่อนท่านเสียนะ เราในฐานะหลานก็ควรทำอะไรให้ท่านบ้าง แค่ไปเรียนนี่คงไม่ยากเท่าไรหรอก"เรนปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรักยายของเธอขนาดไหน ถ้าเพียงแค่การไปเรียนโรงเรียนที่ยายตั้งใจไว้คงไม่เหลือบ่ากว่าแรงนัก
"
"
งั้นคงไม่มีทางเลือก"เด็กดี"อัลยิ้มอย่างอ่อนโยน"
เอาล่ะ...อย่าเสียเวลาเลย" เวฟพูดอย่าเคร่งขรึม"
"
"
"
"
คะ"???????เก็บของเก็บเสื้อผ้า เพื่อที่เราจะได้ไปซักที เวลาที่โลกนี้กับโลกโน้นไม่เหมือนกันหรอกนะ"คะคะพี่เวฟคะช่วยเรนเก็บของหน่อยนะคะ"ครับ"เฮ้อ ฉันอยู่ข้างนอกล่ะกันนะ" ซายะพูดก่อนจะบิดขี้เกียจ"
เอ่อ กับข้าวอยู่ข้างนอกนะครับ"อัลตอบอย่างกลัวๆ แต่พอเจอสายตาของซายะที่มองมาอย่างน่ากลัว อัลก็หันไปเก็บเสื้อผ้าต่อทันที 10 นาทีผ่านไปทุกอย่างก็เรียบร้อย"
ฮ้าว เอาล่ะ พวกเราจะได้กลับไปนอนซะที อาร์คไปตามซายะหน่อยเราจะกลับกันล่ะ"เวฟพูดพลางถือกระเป๋าเดินทางสีชมพูลายคิตตี้สดใสของเรน ส่วนอีกข้างก็หมอน คิตตี้สีชมพูน่ารัก ภาพนั้นทำให้คนมองนึกภาพออกเลย
"
เอ่อ.....ฉันว่าแกก็เหมาะกับสีชมพูนะ...นะน่ารักดี"เวฟน่าแดงเพราะอารมณ์โมโหทันทีเมื่อได้ยินเพื่อนรักเอ่ยยอ เลยแกล้งกลับซะ
"
"
"
คิดแต๊ะอั้งหรอ
เรนเหยียบเท้าเวฟก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม
ไอ้อาร์ค!!!!ที่แท้แกเป็นเกย์หรอเนี่ย ฉันคบกับแกมาตั้งนานพึ่งจะรู้นะเนี่ย"ไอ้บ้า....ถ้าแกไม่อยากน่ารักก็ไปทำหน้าให้เป็นผู้ชายหน่อยสิว่ะ หน้าแกงี้หวานเป็นบ้า"แกไอ้อาร์ค..แกต้องเป็นเกย์แน่เลย ออกไปไกลๆฉันเลยนะ เรนเขยิบมานี่อย่าไปเข้าใกล้เดี๋ยวเชื้อบ้าติด"เวฟดึงเรนเข้าไปกอดก่อนจะพาเดินไปที่กระจก"
ขอโทษคะ...พี่เวฟเป็นอะไรรึเปล่า คือ... เรนกะจะไปตามพี่ซายะกับพี่อัลน่ะคะ งั้นเดี๋ยวเรนไปตามให้นะคะ พี่อาร์คกับพี่เวฟรออยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ" เรนพูดรวบรัดยังไม่ทันที่เวฟจะตอบอะไรก็หายไปแล้ว‘
เย็นไว้..ยัยเด็กนี่แกล้งเหยียบเท้าเราเห็นๆ อย่าให้เอาคืนล่ะกัน’ ...เวฟทำหน้ามุ่ยเมื่อไม่สามารถจะทำให้เรนเออออตามได้"
"
‘
เจ็บไหมไอ้เวฟ คิดจะหาแฟนน่ะ มัดมือชกไม่ได้หรอกนะ"ใครว่าฉันหาแฟน นั่นรุ่นน้องนะ ที่สำคัญพึ่งรู้จักกันด้วย แกนี่ชอบคิดอะไรเพ้อเจ้อ"เออเนอะ จริงของมันพึ่งจะเจอกันจะชอบได้ไงว่ะ’ เวฟเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางของเรน ก่อนจะร่ายคาถาที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งลายคิตตี้ของเรน"
พวกนายพร้อมรึยัง"อัล
+ ซายะ + เรน +อาร์ค รวมทั้งเวฟ ก็เตรียมพร้อมแล้ว"
เรา...จะไปทางกระจกนี่น่ะเหรอ" อัลถามอย่างสงสัย"
อืม….เร็วเข้าเดี๋ยวอธิบายทีหลัง ฉันกางม่านพลังไว้ไม่นานหรอกนะ เร็วสิ...ยืนเซ่ออยู่ได้"เวฟพูดอย่างโมโหเมื่อเห็นเรนยืนนิ่ง มองด้วยสายตาตื่นตะหนก ทั้งที่ทุกคนก็เข้าไปในกระจกเรียบร้อยแล้ว
"
เรน!!.....รีบเข้ามาเร็ว" เวฟพูดกับเรนด้วยเสียงเข้มพร้อมกับเหงื่อที่เริ่มไหลเต็มหน้า ทั้งที่พูดก็แล้วเรนก็ยังไม่ก้าวขาซักนิด"
"
ไอ้อาร์ค..ดึงม่านพลังให้ที"เออ...เฮ้ยจะไปไหนว่ะ"เวฟส่งม่านพลังให้อาร์ค ก่อนจะเข้าไปรวบตัวเรนกับอุปกรณ์คิตตี้ ที่คุณเธอหอบมา กระโจนเข้ากระจกอย่างหวุดหวิด"
ว๊าย!!ช่วยด้วย" เรนปลิวเข้าไปในกระจกอย่างรวดเร็วเพราะแรงเหวี่ยงของเวฟ"
ปลอดภัยแล้ว เฮ้อ...... เหนื่อยเป็นบ้าเลย"เวฟสบถ แต่มือก็ยังกอดเรนไว้แน่น‘
ชิชะ...ไหนบอกไม่ชอบไงฟะ’ อาร์คคิดในใจ ‘ข้าได้ยินนะ ข้าไม่ได้ชอบเรนเว๊ย’ เวฟส่งกระแสตอบมา เรนมองการกระทำของเวฟกับอาร์คอย่างไม่เข้าใจ เพราะทั้งคู่เอาแต่จ้องหน้ากัน!!!แต่ก่อนที่จะจ้องหน้ากันมากกว่านี้ อัลก็ขัดขึ้นมาก่อน"
"
นี่จะทำอะไรกันต่อล่ะ พวกเราจะตกแล้วนะ"ตกหรอ"อาร์คเลิกจ้องกับเวฟแต่หันมาสนใจอัลแทน"
ไอ้เวฟ แกซื่อบื้อจริงๆ"อาร์คจ้องลงไปข้างล่างก่อนจะเห็นท้องฟ้ายามบ่ายที่เป็นสีส้มนวลตา สายลมเย็นๆพัดมากระทบหน้าแล้วยังพื้นที่ยังว่างเปล่า บ่งบอกได้ว่าพวกเขาอยู่ท่ามกลางอากาศอย่างไม่ต้องสงสัย"
บ่นตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วโว้ย"อ๊ากกกกกกกกกกรี๊ดดดดดดดดดสวนกลางน้ำขนาดใหญ่ ที่รายล้อมไปด้วยกุหลาบสีขาวดูสะอาดตา ดอกกุกลาบกำลังบานสะพรั่ง ทำให้ดูตื่นตาตื่นใจต่อผู้พบเห็นยิ่งนัก จุดเด่น 2 ส่วนของสวนกลางน้ำ อย่างแรกก็ คือ ภายในบริเวณสวนจะมีอากาศเย็นรอบๆบริเวณตลอดทั้งปี อย่างที่สอง คือ สวนนี้เป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนเอกชนบรอนซ์เมซา เนื่องจากตั้งอยู่ด้านหลังของโรงเรียนจึงไม่ค่อยมีนักเรียนมากันนักนอกจากช่วงเทศกาล"
มาแล้วๆ อิอิ...2 คนนั้นมาแล้ว มาดูกันดีกว่า...พวกนั้นจาทำให้เราหายเบื่อได้ไหมน้า"เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก ผมสีกาแฟ พูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปเล่นกับผีเสื้อ
"
"
คิดอะไรแผลงๆอีกล่ะ อาว คิดจะบงการคนอื่นอีกหรอไง"ก็...พวกนั้นมาใหม่นี่...นี่ โทยะ ที่สำคัญ 2 คนนั้นยังเป็นคุณคนสำคัญด้วยล่ะ"รอยยิ้มปริศนาปรากฏขึ้น"
"
งั้นเหรอ น่าสนใจนะ แต่จะน่าสนใจจริงๆหรือเปล่า คงต้องพิสูจน์กันหน่อยเนอะ"อื้ม.... แต่อย่าเล่นแรงล่ะเดี๋ยวไม่ตกถึงมือเค้าพอดี..เนอะ"อาวตอบอย่างน่ากลัวในตอนท้ายก่อนจะกลับมายิ้มสดใสอย่างเคย"
เธอก็รู้นี่น่าว่าฉันไม่เคยเล่นแรง แต่ที่ตายๆไปก็ช่วยไม่ได้ พวกนั้นมันอ่อนแอเองนี่ เพราะงั้นสบายใจได้ พวกนั้นดูท่าจะมีน้ำยานะ ไม่ตายง่ายๆหรอก"โทยะพูดอย่างใสซื่อ ก่อนจะหันไปหยิบดอกกุหลาบมาดม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น