คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 ซุปเปอร์สตาร์งานวัด 2 (ญี่ปุ่น)
“รุ่นพี่ี่ปุ่น่ะ” เสียน้อรีมเ้ามาทัผม
“อ้าวน้อรีม มีอะไรรับ” ผมอบลับรีม้วยน่าายิ้มแย้ม
“วันนี้มีานวั ไปันไหม่ะ” านวัั้นหรอ ผมอยาไปนะ ั้แ่ไปอยู่เาหลีไม่เยไ้เที่ยวเลย
“พี่อู่อนนะ” ปาไม่รลับใหรอ
“เอ่อ...ส่วนพี่ไปนะ พี่อบไปเที่ยว” เแปนอบล
“ั้นวันนี้ อนหโมเย็นเอันนะ่ะ พี่เแปน” รีมบอลาเแปนและผม
“เฮ้ย แไม่ไปริหรอ ไปเาหลีั้นาน ไม่ิถึบรรยาาศเ่าๆหรอ” ิถึมาอ่ะ
“ไป็ไป” ผมแล้ทำหุหิใส่ แ่ใริอยาไปะาย เพราะอะไรหน่ะหรอ ยัยเป่าื้อไปหน่ะสิ
ามเวลานัหมาย เแปนมันเป็นนับรถรับ
“เฮ้ย ไอ้เ ันมีอะไระถามแ” ผมพูึ้นในระหว่าทาที่เราำลัะไปรับสอสาว
“หึ ว่ามา” ไอ้เยัมอทา่อไป
“้าวปุ้น ยัยนั้นอบแอ่ะ”
“เอาไว้่อนไ้ไหมว่ะ แ็รู้ว่าันไม่เยมอผู้หินไหน นอา มิโะ”
“แ็วรบอยัยนั้นไปนะ” ทำไมผมรู้สึีใล่ะ ีใมาเลย
“อ่ะถึแหละ ลไปรับพวเาันเถอะ” ไอ้เพู เปิประูลารถ ผมามลมา ถึับะลึ วันนี้เธอใสุ่เรสสีฟ้า เธอสวยมา แ่รัษาฟอร์ม่อน
“วันนี้น้อ้าวปุ้นสวยันะรับ” ไอ้เพูทัยัยเป่าื้อ
“อบุ่ะ”
“อ้าวรุ่นพี่ี่ปุ่นไป้วยหรอ่ะ” น้อรีมทัผม (ทั่อนลอเลย)
“็ไอ้เมันลาพี่มาอ่ะ” ผมแสร้ทำสีหน้าท่าทาไม่อยาไป
“็ลับไปสิใรห้ามนาย” ยัยเป่าื้อ้อหาเรื่อทะเลาะับผมลอเลยนะ ไม่เ้าใริๆ
ระหว่าทาไปวั ผมเห็นมันเียบ ผมเลยร้อเพล แ่สสัยะทำให้ใรบานลำรา เลยโวยวายึ้นมา ผมับเธอเถียันอย่าไม่มีใรยอมใร
เพี้ย!!! เสียเธอีผม ผู้หิบ้าอะไรมือหนัโร
“ถึแหละ ันไป่อนนะ” ผมรีบเินหนีแ่็ไม่ทัน
“เธอะึันไปไหน” ผมโวยวายึ้น
“ไหนนายบอะ่วยันเรื่อพี่เแปนล่ะ นายโหหนิ นี่มันะรบ 1 อาทิย์แล้วนะ ันยัไม่ไ้ เบอร์ ไม่ไุ้ย ไม่ไ้ใล้ิับพี่เแปนเลย” เธอโวยวายึ้น ริสินะ ผมไม่เยไ้่วยเธอเลย
“นายเป็นอะไร ไม่สบายหรอ” เธอเอื้อมมือไปแะที่หน้าผาอผม
“อย่ามาแะัวัน” ผมปัมือเธอออ้วยวามใ
“โอ๊ย” เสียเธอร้อเสียหล
“เธอเป็นอะไร เ็บรไหน” ผมใ ที่เธอร้อึ้น
“อย่ามายุ่ับัน นายเป็นอะไรอนาย เี๋ยวี เี๋ยวร้าย ันไปหมแล้วนะ” นั้นสินะผมเป็นอะไรอผม เมื่อเธอพูถึนอื่นผมับโมโหแปลๆ
“ั้นเอาี้ เธอไปับเแปนันะไปับ...” ผมัปัหา
“พี่อแ” เสียน้อนนั้นหนิ เธอมาที่นี่ไ้ไ เอาละผมเลยัสินใไปับน้อเา
“มาไ้ไรับเนี่ย” ผมำลัแะมือที่เาะผมอยู่เหมือนปลาหมึเลย
“็ามพี่อแมาสิ่ะ” โห้ามเลยเนี่ย
“ออ รับ”ผม็พยายามแะมือเธอเหมือนเิม
ผมับน้อเพรเินรอบวั ไหว้พระ็แล้ว เินเที่ยว็แล้ว แ่ไม่มีทีท่าเธอะไปาผมเลย ผมเินไปรอบๆ ผมเห็น้าวปุ้นนั่อยู่นเียว เลยเินรเ้าไปหา
“พี่อแะไปไหน่ะ” ผมไม่สนใเสียเรียนั้น ผมรมาหาเธอ
“นี่เธอมานั่ทำไมรนี้นเียว” ผมถามเธอ
“็พี่เแปนับยัยรีมไปื้อน้ำ แล้ว็หายไปเลย ันเลยนั่รอ” เธออบับมา้วยสีหน้าเหนื่อยๆ
“เอาี้เธอไปับันแล้วัน ันอสบศึหนึ่วัน” ผมเอื้อมมือไปให้เธอ เธอับมืออผมแล้วลุึ้นมาามแรึอผม เธอันเสียหลัมาอผม รู้สึีั
“อุ้ย..อโทษนะ” เธออโทษผม แ่ผมทำอะไรไม่ถูไ้แ่เอามือลูบผมปอยๆ
“อ๊าย....แทำอะไรพี่อแันย่ะ” โอ๊ยััหวะผมริๆ เฮ้ยผมเป็นอะไรไปนะ
“พี่ว่าน้อเพรลับไป่อนนะรับ พี่ะลับแล้วเหมือนัน” เอาวามริผมโห
“็ไ้่ะ...แ่แไม่มีสิทธิ์มาแ่้อพี่อแอัน” ผมไปเป็นอเธอั้แ่เมื่อไรหว่า
“ำไว้นนี้ันอ” แล้วเธอ็เินลับหายไป มีแ่นัวเล็ที่ยืนหัวเราะอยู่นเียว
“เธอำอะไร” ผม้อไปที่หน้าอเธอที่ำลัหัวเราะอยู่
“็ำนายไ นายุปาร์ มีผู้หิมาามถึที่ ใรเป็นแฟนนายแย่แน่เลย” เวลาเธอหัวเราะเธอน่ารัมาเลย ผมล่ะอยาสบศึับเธอลอไป
“ไม่ำนะ” ผมเหัวเธอไปรั้หนึ่
“โอ๊ย ันเ็บนะ” เธอเอามือลูบหัวัวเอปอยๆ
“ถือว่าเอาืนนะ บนรถอ่ะ เราไปันเถอะ เี๋ยววันนี้ันเลี้ยเอ”
“นายแน่ใ” เธอีใเหมือนเ็ำลัะไ้นม เธอทำผมยิ้มอมานไ้นะ
“อืม แน่ใ” ผมอบรับทันที เธอึมือผมไปที่ร้านสายไหม เธอสั่มา 2 อัน
“เี๋ยวๆ ะินหมหรอ เี๋ยวอ้วนนะ”
“เปล่าอนายอันนึ เ็บัที่ผู้ายนนี้นะ่ะ” เธอรับนม แล้วหันไปบอุลุที่าย ว่าให้เ็บั์ที่ผม เฮ้ยผมิผิหรือเปล่านะที่ิะเลี้ยเธอเนี่ย
“อร่อยไหม” ผมถามเธอ เธอนั่ินสายไหมเหมือนเ็ัวเล็ๆ น่ารันะ
(- -) (_ _) (- -) (_ _) ไม่มีเสียอบรับาเธอ แ่เธอพยัหน้าเป็นารอบรับ
“นาย นาย นาย นั้นมันเวทีประวร้อเพลหนิ นายไปร้อนะ” เธอสะิแนผม พร้อมี้ไปทาเวทีประวร้อเพลลูทุ่ แ่ผมร้อเพล K – POP นะ ะให้ผมไปร้อลูทุ่ไ้ไ
“เฮ้ย ยัยบ้า ันุปาร์เาหลีนะ ให้ไปร้อลูทุ่ไ้ไ” ผมแถนสี้าถลอแหละนะ
“นะ นะ ันอยาเห็น” เธอทำแ้มป่อใส่
“็ไ้” สุท้ายผม็้อยอม
อนนี้ผมับเธอยืนรอเวลาที่ะประว
“นายสู้ๆนะ” เธอับมือผม บีบแน่น นี่ผมหรือเธอะประวันแน่
“รับ” ผมอบไป อนนี้ำลัใผมเ็มเปี่ยม
“ผู้เ้าประวน่อไป อเิุ ุี่ปุ่น ธนาธิป ึ้นมาที่เวทีเลยรับ” โษประำเวทีประาศื่อผมแล้ว
“ุี่ปุ่นะร้อเพลอะไรรับ”
“โสระปริบระปอยรับ” เป็นเพลเียวที่ผมรู้ัหน่ะ อิอิ
“เพลยอนิยมนะรับ” แวผมสินะ
“ผมอพูอะไรสัหน่อยนะรับ”
“เิรับ”
“ที่ผมมาร้อนี้ เพราะมีนอยาให้ผมมาร้อ ผมะพยายามนะรับ” ผมมอไปที่เธอที่ยัมอึ้นมา เหมือนส่สัาว่า สู้ๆนะ นี่ผมำลัหลัวเอใ่ไหม
“วามน่ารัอเธอน่ะมันเ้โ
ออร่าเธอฟุ้ระายไปไลหลายโยน์
พอเธอส่ยิ้มใเรา็มีอาารเ็บี๊
ิวปิยิใไ้แม่นโรๆ
* อยาโทรไปหาแม่บอว่าเอเนื้อู่
ลัวแม่ะหาว่าเราเป็นนีู้่
เลยอยาะถามเอาให้ัวร์ๆเธอน่ะโสไหม
ะไ้ล้าพูว่าไอเลิฟยู
** เธอบอใหู้เอาเอืนนี้ถ้าแฟนไม่มา
็แปลว่าอนนี้ถึีสอเธอแฟนไม่มี
ถ้าอยาีบเธอเอาเบอร์เธอไป
แล้วนัันให้ี
แฟนเผลออีทีะรีบโทรมาให้ีบ
*** วามโสประมาะปริบะปรอย ะปริบะปรอย ะปริบะปรอย ปอย
โสแ่ิ๊เป็นร้อย มีิ๊เป็นร้อย อีนิะสอร้อย
โสเป็นบาเวลา ถ้าแฟนเธอมา็ไ้เวลา๋อย หยอย หยอย หยอย หยอย หยอย
โอ๊ย เ็ันเอัวแม่เ็มๆ” ผมร้อบมีเสียปรบมือมามามาย
“อบุรับ”ผมล่าวสวัสี ่อนะเินลาเวที ็มีเสียัึ้น
“แ นั้นมันอแ นี่” แะ แะ แะ แส เสีย ัลั้นเวทีไปหม ผมเลยัสินใระโนลาเวที ึแนอ้าวปุ้น ไปที่รถทันที พอีเลย ไอ้เะน้อรีมอยู่ที่รถ เลยบอให้มันรีบๆ ลับบ้าน
“ ไอ้เ ออรถ่วน” ผมสั่ทันที
“มีอะไรว่ะ” ไอ้เถามผม
“ไป่อนเี๋ยวบอ” ผมหันหลัไปู แฟน(ับ)ลับ ที่ำลัามมา ไม่ิว่ามันะเยอะนานี้
“โฮ้ย โล่” ผมพูออมา โยมียัยัวแสบนั่หัวเราะอยู่้า ผมนั่้าหลัหน่ะ
“เอ้า เล่ามาสิว่ะ” ไอ้เร้อถาม
ผมเล่าเหุาร์ทั้หมให้พวมันฟั ถึับำทั้ัน มันน่าำหรอเนี่ย น่าอายริๆ
“พ่อ ุปเปอร์าร์านวั ร้อลูทุ่เพราะนะ” ยัยัวีที่ให้ผมึ้นไปร้อนั่ำนท้อแ็
“เฮ้อ” ผมถอยหายใเบาๆ มันใล้เวลาแล้วสินะ ที่ผม้อลับเาหลี ผมะ่วยให้เธอไ้บับไอ้เให้ไ้ ถึมันะบอว่ายัรอมิโะอยู่ ผมะ่วยเธอเอ ถึแม้ผมะรัเธอ็าม
///////////////////////////////////////////////////////////////////////
อ้าวมาแล้วามที่สัา ว่าะอัพ
อนนี้ี่ปุ่นรู้ใัวเอแล้ว แ่้าวปุ่นะรู้ไหมนะ ว่าี่ปุ้นรัเธอ ไหนะ้อลับเาหลีอี เอาใ่วยหน่อยนะ
ไร์เสียใั ไฟล์ที่เฟไว้หาย ้อแ่ใหม่้วย แ้พอร์ใหม่นะ อำลัใหน่อย่ะ
ความคิดเห็น