ปฏิบัติการรักยัยอาโนเนะในคาบนางมารร้าย

เนื้อเรื่อง

ความจริงที่เก็บไว้ในใจตลอดมาไม่เคยให้ใครรู้และก็ไม่อยากด้วยความจริงนั้นเป็นเรื่องที่ยากถ้าจะบอกแล้วให้คนคนนั้นเชื่อ  แต่ก็มีคำพูดที่ฉันเชื่อน่ะว่า ความลับไม่มีในโลกหรอก 
            "นี่รู้ข่าวรึยังที่พี่ เมล่อน เขาเขี่ย พี่คิงทิ้งไปแล้วละ!!!"  
            "จริงเหรอ"
            "ตัวเองนอกใจแต่กลับไป เขี่ยพี่คิงทิ้งน่าเกลียดที่สุดเลย"
            "ลือกันว่าแม่นั่นอะนะชอบมีผู้ชายมาอุปถัมภ์เป็นประจำเลยล่ะย่ะ  เรื่องพี่คิงคงแค่เล่นๆด้วยอะนะสงสารก็พี่คิงนั่นแหละ"
            "ร้ายจริงๆเลย อภัยให้ไม่ได้เลยล่ะย่ะ"
            "แต่ไม่น่าเชื่อว่าพี่เมล่อน เขาจะเลิกกับพี่เต้ตอนนี้   ทำไมก็ไม่รู้โง่จริงจริงเลย เดียวโรงเรียนเราก็มีงานปีใหม่แล้วนี่นา"
            "โถ่ อย่างยัยนั่นอะน่ะ แค่โชว์ขาอ่อนกับอกอึ่มๆลูกเท่าลูกเลมอล แล้วหวานเสน่ก็หาแฟนคนใหม่ได้แล้วล่ะย่ะ"
            "ก็นางมารร้ายนี่"
            เอะยัยพวกนี้วอนโดนตบสะแล้วเดียวเจอ
            ~ปึ่ง!!!~
            "นินทา กันอยู่ได้น่ารำคาญแม่พวกปากหอยปากปูทั้งหลายถ้าขืนยังไม่เลิกมายุ้งกับเรื่องของฉันอีกล่ะก็ได้เจอหลังแวนแน่"
            "หา!!! แน่จริงก็เอาสิพี่ล่ะกล้ารึเปล่าโท่"
            "อยากบอกให้เอาบุญละกานนะย่ะ ที่อกอึ่มเนี่ยก็เพราะฉันใส่ยกทรงให้หน้าอกตัวเองดูสวย แล้วก็ขาฉันที่เลียวก็เพราะเล่นโยคะใครมีปัญหาอะไรอีกมั้ย ส่วนเรื่องผู้ชายน่ะถ้าจะสยบผู้ชายที่ชอบจะเสน่ห์ หรือ อะไรฉันก็ใช้หมดนั่นแหละ"
            
            หลังจากเรียนวิชาฟิซิกฉันก็ออกจากห้องมาเพื่อจะหารองเท้า  ซ้ายขวาหน้าหลัง อ่าวรองเท้าฉันละ  
            "คิกๆ ทำรองเท้าหายเหรอค่ะนางมารร้าย"
            ว่าละสังหอนตงิดตงิดอยู่แล้วเชียว ว่ายัยพวกปากหอยปากปูนี่ต้องลังควานไม่เลิกเอาเถอะ คงซ้อนแถวพุ่มไม้แถวนี้ล่ะ ไหนดูสิแหวกแหวกหาแหวกหาแหวกหาหาหาหาไม่เจอ พรึบ เปลี่ยนที่ตรงนี้ล่ะมีมั้ยแหวกหาแหวกหา ไม่เหนเจอเลยว่ะ
             "นี่ หานี่อยู่ใช่มั้ย"
             ฉันหันไปมองทางต้นเสียงก็พบเห็นชายหนุ่มรูปงาม(หล่อมากมาย)กำลังยืนชูรองเท้าที่ฉันขาดว่ามันคงโดนช้างสักร้อยตัวเหยียบมาอะน่ะ
             "ใช่"
             "นางมารร้ายที่ลำลือกันทั่วโรงเรียน"
             โอโหมาว่าฉันเป็นนางมารร้ายแต่ กลับยิ้มเป็นมิตรโคตรๆเลย เอาละเป็นไงเป็นกันเพื่อหน้าตาของตัวเองและวงตระกูล(เกี่ยวอะไรกับวงตะกูล)
             "ช่วยใส่รองเท้าให้ฉันหน่อยสิ จะได้สมเป็นนางมารร้าย"
             ~ตุบ~
             เห้ยหมอนั่นโยนรองเท้าฉันลงทังขยะแล้วอ่ามีผู้ไดช่วยอธิบายให้เข้าใจทีว่าทำไมหมอนี่ต้องโยนร้องเท้าฉันลงไปในถังขยะอะ
              "นายจะบ้าเหรอเอารองเท้าฉันเข้าไปอยู่ในถังขยะทำไมย่ะ" 
              "ผมว่าเอามันทิ้งแหละดีแล้ว  โดนเหยียบสะไม่เหลือชิ้นดีแล้วจะเอาไปใส่ทำไมล่ะ"
              "แล้วฉันจะกลับบ้านยังไง ล่ะนายนี่บ้ารึเปล่า"
              "ขากลับถ้าลำบากเดียวผมจะเป็นขาให้แล้วกันครับ"
              ~หึบ~
              ตายล่ะหมอนี่จะอุ่มฉันไปไหนเนี่ย  ปล่อยฉันลงน่ะไอโรคจิตจะอุ่มฉันไปฆ่ารึไงเนี่ย
              "นาย...จะทำอะไรเนี่ย"
              "เธอจะเอาโรงแรมไหนดีล่ะ เพื่อผมจะได้สอน วิธีสยบผู้ชายให้พี่ เมล่อนได้(^  ^) นะครับคุณนางมารร้าย"
              ทำไงดีหว่าเกิดมายังไม่เคยเข้าโรงแรมเลย   ไม่น่าไปเที่ยวอวดคนนู้นคนนี้ว่ามีประสบการณ์แล้วเลย กรี๊ดเจอของจริงเลยสิคราวนี้คิดคิดคิดสิเอาไงดี.........อะคิดออกแล้ว
              "โทษทีน่ะวันนี้แฟนใหม่ฉันรออยู่พร้อม สร้อยคอของ แวนครีฟ เป็นของขวัญ โรงแรมถูกๆเอาไว้โอกาศหน้าแล้วกันนะจ๊ะ"
              "อืมก็ได้ ฮึน่าสนใจ"
              ว้ายคงต้องรีบชิ่งตอนนี้ล่ะนะ  เอาไงดีหว่า  วิ่งสิฉัน
              ฟิ้ว เฟี้ยว ฟ้าว เฟี่ยว ฟู้ว
              "แฮกๆ  โอ้ย"
              (//><//) กรี๊ดเกินไปแล้วโรงแรมอะไรกัน ฉันยังเวอร์จิ้นอยู่เลยนะย่ะ!! ตานั่นมันใครกันทำยิ่งกว่าคนรักซะอีก
              แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้มีความรักที่จริงแท้แน่นอนเหมือนคนอื่นเขาบ้างเนี่ย
12:34
              เห่อเมื่อวานยุ่งน่าดูเลยไหนจะเรื่อง คนที่หล่อ(หล่อ)คนนั้นแล้วยังเรื่องพวกปากหอยปากปูอีก
              "เมล่อนจัง~มีอะไรเหรอ เย็นชาจังเลยได้ข่าวว่าเลิกกับรุ่นพี่ คิง แล้วใช่มั้ยครับ มาคบกันเถอะ ถ้าไม่คบก็เป็นกิ๊กกะผมก็ได้ "
              "ไม่เอาฉันมีกิ๊กพอแล้วยังไม่ต้องการเพิ่มตอนนี้"
              ~พรึบ~
              "โอ้ยๆยอมแล้วยอมแล้ว เมฆ ยอมแล้ว
              "แกนี่น่าจะหัก แขนทิ้งสักข้างนะรู้ก็รู้ว่าคนนี้ฉันจองแล้ว"
              (\ \- -\ \)
              ตายล่ะ มหอนี่มันจองฉันตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย  การจะเป็นแฟนฉันต้องจองด้วยเหรอ  เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีราค่าก็คราวนี้ล่ะฮิฮิ
              "ทำไมถึง พูดว่ามีกิ๊ก มากแล้วล่ะทั้งๆที่ไม่มีสัก คนเลยน่ะ ฉันรู้ รู้ว่าเธอไม่ใช่นางมารร้ายอย่างที่ใครๆพูดหรอก"
              "ที่ไอ คิง มันบอกว่าเธอนอกใจน่ะเธอคง โกหกล่ะสิ เพราะตอนฉันอุ่มเธอแล้วบอกจะไปโรงแรมน่ะเธอตัวสั่นละลิกเลย"
              ทำไม...ทำไมคนแบบนี้ถึงรู้เรื่องที่คนอื่นไม่มีใครดูออกเลยสักคนเดียว ทำไม...ถึงดูออกว่าฉันไม่ใช่นางมารร้าย ไม่ได้ๆคนที่พูดเรื่องแบบนี้ส่วยใหญ่จะเป็นคนเลวทั้งนั่นแหละ ไปดีกว่าก่อนที่จะ
              "ระวัง!!!"
              ฉันแหงนขึ้นไปมองเลยเห็นว่ามีกระทางต้นไม้กำลังตกมาทางฉัน
              เพล้ง!!!(><)
              อ่าวทำไมไม่เจ็บเลยล่ะ  รู้สึกว่าฉันจะไม่โดนอะไรเลยน่ะแล้วอะไรหนักๆมาทับฉันอยู่เนี่ย
              นาย เมฆ กำลังทับตัวฉันอยู่แต่เขาไม่ได้คิดจะทำอะไรฉัน เขาเข้ามาปกป้องฉัน(T^T) แต่ไอกระทางบ้าเนี่ยมันมาจากไหน
              "โอ้ย...ซี้ดเจ็บ"
              "นายนายเป็นอะไรมากมั้ย"
              "เมล่อนเธอล่ะเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย"
              "ฉันไม่เป็นไร  แต่นายเลือด...เลือดออกเต็มเลยน่ะ ไป..ไปห้องพยาบาลก่อนเถอะ"
              "อืม"
              เขาตอบฉัน ด้วยสีหน้านิ่งๆดูเหมือนคนไม่รู้สึกเจ็บเลย  ฉันค่อยพยุงนายเมฆไปที่ห้องพยาบาลที่อยู่แสนไกล ฉันไม่กลัวว่าแดดจะร้อนแค่ไหนแต่ฉันกลัวว่าเลือดนายเมฆจะหมดตัวสะก่อนนะสิห้องพยาบาลก็อยู่ไกลเป็นบ้าเลย
              
              >ห้องพยาบาล<
              "อื่มไม่เป็นอะไรมากหรอก มันโดนแค่บาตินิดหน่อยน่ะ ครูว่าเดี่ยวเดียวก็หายแล้วละ เชื่อเถอะ"
              "ครับ/ค่ะ"
              "เดียวครูมาน่ะ"
              พออาจารย์ออกไปฉันก็เลยเริ่มยิงคำถาม
              "นายเจ็บมั้ยแล้ว นายปวดป่ะ ตอนโดนรู้สึกยังไง"
              "เมล่อน คือ ฉันว่าฉันคงตกหลุมนางมารร้ายแล้วล่ะฉันชอบเธอ มากเลยตอนนี้"
              ตึก ตักตึก ตักตึก ตักตึก
              "ฉันกลับล่ะ"
              แย่แล้วแย่แล้วแย่แล้ว ตัวของฉันขยับไม่ได้ แต่ปราสาทสัมพัสทั้ง 5กลับทำงานแต็มที่  หูคอยฟังเสียงของนายเมฆ จมูกก็ตามกลิ่นโคโลน จางๆของนาย เมฆ มือตามไออุ่นของนายเมฆ ตาก็คอยมองตามนายเมฆ และปาก
เช้าวันต่อมา-
              "มองอะไร"
              "....."
              "เฮ่ ฉันถามเธอว่ามองอะไร ไม่ตอบเดียวฉันก็คิดว่าเธอแอบมองฉันหรอก"
              "เปล่าๆน่ะ...ฉันแค่มอง...มองชานม...เออๆม่ใช่ฉันโกหกฉันไม่ได้มองชานม  คือ  ว่าเมฆคือฉันฉันก็ว่า...คือว่าฉันเออฉัน..รักนาย!!!"
              "เห่อกว่าจะพูด...แต่เธอนี่พูดตรงเป็นบ้าเลย"
              "แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ  ก็สัมพัสทั้ง 5 มันตามติดนายไม่ยอมปล่อยเลยอะ มือ จมูก หู ตา แล้วก็ ปาก"
              ตอนนี้ฉันคงหน้าแดงไปถึงติ่งหูแล้วล่ะฉันว่าหน้าฉันร้อยมากมากเลยล่ะ
              "ฉันก็...เหมือนกัน"
              เขากำลังจูบฉันอยู่ เขากอดฉันด้วยความอบอุ่นจนหาที่ติยาก
              "สัมพัสฉันก็ติดตามเธอเหมือนกัน...เมล่อน"
              อยากให้เขากอดฉันอย่างนี้นานๆ อยากให้เขากอดทั้งตัวและหัวใจฉัน อยากให้ทั้งตัวของเมฆเป็นของฉันคนเดียว
              (>3<)
              "มากกว่านี้รอไปก่อนน่า รอให้ถึงปีใหม่ก่อนแล้วกัน ฮึฮึ ไปงานปีใหม่ของโรงเรียนกันแค่2คน แล้วเราค่อยอยู่กันตามลำพังแล้วกันน่ะ เมล่อน อย่าลืมล่ะ"
              >>>>เทศสการณ์ปีใหม่ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น<<<<
              เห่อสงสัยเราจะรีบมาไปหน่อย ยังไม่เห็นวี่แวว ของเมฆเลยอ่ะ แต่กรี๊ดได้ฉลองงานปีใหม่กับคนที่รักมันก็ดีอย่างงี้นี่เอง
              "เออคุณเมล่อนครับ มีคนฝากจดหมายมาให้คุณครับ"
              "ออค่ะค่ะ...ขอบคุณค่ะ"
              : :เมล่อนมาที่ห้องสมุดชั้น 2 ตอนนี้เลย จากเมฆ: :
              >ห้องสมุดชั้น 2<
              แอดเอี้ยด
              "เมฆนายอยู่ไหนอะเมฆ  เมฆ"
              "ฉันอยู่นี่"
              "หาเมฆ"
              "แต่พอดีพวกฉันไม่ใช่ รู่นพี่เมฆสุดที่รักของเธอหรอก"
              "แล้วเมฆล่ะ"
              "เธอก็น่าจะรู้น่ะว่าการที่พี่เขาไม่อยู่ที่นี่ ก็เพราะพวกเราวานให้พี่เขาเข้าไปตีสนิทกับเธอแล้วทิ้งไปสะ"
              "ใช่ย่ะ  แล้วทำให้เธอเจ็บปวดถึงที่สุด"
              "ไม่จริง"
              ยัยพวกนี้ต้องหลอกฉันแน่ๆ  เพื่อจะทำให้ฉันกับเมฆแตกหักกัน
              "สตอม จัดการยัยนี่ได้เลย"
              "รับทราบ ครับพี่สาว"
              หนุ่มวันนั่นนิวันนั่นหมอนี่มาขอคบเราเป็น กิ๊ก ที่แท้ก็นองชายยัยปากปูนี่เอง
              "เมล่อนครับผมจะพยายามทำไม่แรงนะครับ"
              ~โพ๊ะ~
              "นี่แนะแกอย่าหวังจะได้แอ่มฉันง่ายๆเลยย่ะ  เป็นง่ะเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉันเดียวแม่ก็ซัดให้ใช้งานไม่ได้เลยนี่"
              "เมล่อน!!!"
             เสียงเมฆ นี่เมฆแน่นอน  หน้าต่างหน้าต่าง แอด
             "เมฆ!!"
             "โดดลงมาเลยฉันจะรับเธอเอง!!"
              ~ฟลึบ~
              "หึบฉันรับเธอไว้ได้แล้วคืนนี้เธอไม่รอดแน่"
              "กลัวตายล่ะย่ะ"
              "เออแต่ขอถามหน่อยสิ  เมฆนายเป็นพวกกับยัยปากหอยปากปูนั่นจริงๆเหรอ"
              "ฮึฮึ เธอไม่รอดแน่เพราะ คำตอบคือ ใช่ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจล่ะฉันมาเป็นเหยื่อให้นางมารร้ายอย่างเธอดีกว่า"
              "เห้ย ไอเมฆไหนแกบอกว่าจะช่วยไงว่ะ แล้วไมไปช่วยยัยนางร้ายนั่นวะ  งานนี้ไม่จบแน่"
              "ไม่จบนะดีแล้ว เพราะเตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ"
              และฉันเก็บเมฆก็ได้สมหวังทุกอย่างในวันงาน ปีใหม่ แต่เรื่องนั้นอย่าเพิ่งถามแล่วกันเดียวโตก็รู้เองแหละ

              >ปากหอยปากปู<
              "นี่แกฉันกะว่า...เออจะไปขอร้องให้ เมล่อนมันรับฉันเป็นลูกศิษอะ"
              "ฉันก็เหมือนกัน"
              "เออ...ฉันก็ด้วยเหมือนกัน"
              "ฉันไม่รับศิษอย่างพวกเธอหรอกย่ะ  รับไปมีหวังพวกเธอก็แย้งวิชา ฉันหมดน่ะสิ"
              อิอิ  พอดีผ่านมาได้ยินยัยพวกนี้คุยกันพอดี ฮะฮะฮะ

ช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยแล้วกันนะค่ะ  ไม่เห็นแก่หน้าคนเขียน ก็เห็นแกหน้า แมวที่บ้านคนเขียนหน่อยละกันพอดีมีอยู่ 1 ตัวตามติดนัวเนียเลยดูสิ แมวบ้าอะไรก็ไม้รู้ชอบทำมาเป็นอ่อน เดียวแม่ก็รักตายเลนิ   เมี้ยวเมี้ยว~~~