Prisoner (ผู้ถูกจองจำ)

ลำดับตอนที่ #3 : เพราะนายนั้นแหละ

ในห้องเรียน

นามิยะและเคียวโกะเดินมานั่งที่โต๊ะของตัวเอง เคียวโกะนั้นนั่งอยู่หน้านามิยะ ส่วนนามิยะนั่งอยู่ด้านข้างของโชทาโร่ ที่ 2 คนนี้นั่งอยู่ข้างกันก็เป็นเพราะว่าเทอมที่แล้วโชทาโร่เป็นเด็กใหม่ของโรงเรียนนี้อาจารย์จึงจับให้นั่งคู่กับนามิยะที่เป็นนักเรียนดีเด่น ซึ่งแทนที่ 2 คนที่นั่งอยู่ข้างกันติดกันนั้นจะสนิทรักใคร่ปองดองกันกลับตาลาปัดเป็นคู่กัดที่ดังที่สุดในโรงเรียนไปได้

“นามิ นี้สมุดเธอฉันเอามาคืนจ้ะ ขอบใจมากนะ”เพื่อนผู้หญิงในห้องเรียนคนนึงเดินเอาสมุดโน้ตมาคืนนามิที่โต๊ะแต่ก็ยังไม่วายหันไปมองโชที่นั่งไม่สบอารมณ์อยู่ข้างๆ แล้วก็อดยิ้มไม่ได้

“ไม่เป็นไร”นามิตอบสั้นๆแล้วผู้หญิงคนนั้นจึงเดินกลับไปยังกลุ่มของเค้า

ที่กลุ่มของเด็กผู้หญิงคนนั้น

“ฉันว่า โช กับนามิก็เหมาะกันดีเนอะ คนนึงก็นักเรียนดีเด่น อีกคนก็ป๊อปในโรงเรียน”ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วหัวเราะสนุกสนานในการจับคู่ของนามิกับโช ก็มีแต่เจ้าตัวนี้แระที่ไม่สบอารมณ์กันทั้งคู่

“เพราะนาย ตาบ้าโช”นามิหันไปทะเลาะอย่างหงุดหงิดกับการจับคู่ของเพื่อนในห้อง

“ก็เพราะเธอนั้นแระ ลากใครไม่รู้จักมองเลย”โชไม่พูดเปล่าเอาดินสอในมือตีไปยังหัวของนามิ

“นี้นาย”นามิยะเองก็ไม่วายย้อนกับหยิบสมุดโน้ตที่อยู่บนโต๊ะตีหัวโชคืน

ทั้งสองคนต่างก็พลัดกันเอาของในมือตีหัวอีกฝ่าย โดยในห้องมองสองคนเป็นตาเดียวกันก่อนที่เคียวโกะจะหัวเราะชอบใจแล้วยิ้มเล็กยิ้มน้อยก่อนจะ

“นามิ โช หยุดดีกว่าไหม ดูนั้น”เคียวโกะพูดทำให้ 2 คนชะงักกันไปแล้วหันไปมองตามมือที่เคียวโกะชี้ ก็เห็นสายตาของเพื่อนๆในห้องต่างมองแล้วอมยิ้มชอบอกชอบใจกัน

“ฉัน โอ๊ย”นามิบ่นอุบขึ้นมาก่อนจะก้มหน้าฟุบไปกับโต๊ะเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาเพื่อนในห้อง โชเองก็ทำเหมือนกัน ยิ่งสองคนฟุบหน้าลงกับโต๊ะไปเหมือนกันก็ยิ่งทำให้เพื่อนในห้องต่างพากันยิ้มชอบอกชอบใจรวมไปถึงเคียวโกะเพื่อนสาวของนามิด้วย

“เพราะนายตาบ้าโช”นามิพูดแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา ผิดกับโชที่เงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะมานิดนึง

“เพราะฉัน จะไม่ร้ายไปหน่อยหรอ เธอจะไม่ยอมผิดเลยรึไง”โชไม่ว่าเปล่าขยับหน้าเข้ามาใกล้แขนของนามิยะ นามิเองรู้สึกได้ถึงลมหอยใจของโชที่รดลงแขนเค้า

“ไอ้บ้า”นามิโวยวายลุกจากเก้าอี้ทันที แล้วเร่งฝีเท้าออกจากห้องเรียนไปเปล่าโชผู้เป็นนักก่อเพลิงนั่งอมยิ้มในชัยชนะของตัวเอง ที่ทำให้ผู้ถูกว่าเพลิงเดินอารมณ์เสียออกจากห้องไปได้ เคียวโกะหันไปยิ้มให้โชเล็กน้อยก่อนจะ

“เมื่อกี้ทำไรหรอโช”เคียวโกะไม่ว่าเปล่ายกไม่บรรทัดเหล็กหมายตีโช หากไม่ได้คำตอบ

“ก็แค่ ช่างมันเถอะ เด๋ว ยัยนั้นก็เล่าให้เธอฟังเองแระ”โชว่าแล้วหัวเราะชอบใจเพราะรู้ว่าเคียวโกะไม่กล้าตีเค้าอยู่แล้ว ที่เค้ารู้เรื่องนี้ก็เพราะเมื่อ  3  เดือนก่อนที่จะปิดเทอม เคียวโกะได้นัดโชไปบอกรักที่ลานน้ำพุ แต่คำตอบของโชคือ คิดแค่เพื่อน เพราะว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เคียวโกะวันนั้นไม่ได้ถ้าโชว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ก็พอจะเดาได้อยู่บ้าง

ความคิดของโชและเคียวโกะหยุดลงเพราะอาจารย์เข้ามาในห้องหมายจะสอนแล้วแต่ว่า

“อ้าว วันนี้ ฮิบาริ นามิยะ ยังไม่มาอีกหรอ”อาจารย์ถามแล้วมองมาทางโชทาโร่หมายขอคำตอบ แต่โชยังไม่ทันอ้าปากจะตอบเลย ประตูหน้าห้องก็ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างของผู้ถูกถามหาเมื่อกี้ในสภาพ เปียกไปทั้งตัว

“ฮิบาริ เธอไปทำอะไรมานะ”อาจารย์มองอย่างเป็นห่วง พอๆกับสายตาเพื่อนๆในห้องยกเว้น โช ที่แค่เหลือบมองนิดเดียวแล้วก็หันไปทางอื่น นามิยะไม่ได้ตอบอาจารย์แล้วเดินกลับมานั่งที่ของตัวเอง อาจารย์ก็เริ่มสอนไปเรื่อยๆ นามิหูก็ฟัง ตาก็ดูมือก็จด ผิดกับโชที่นั่งฟังอย่างเดียวไม่จด

“เธอจะจดทำไม”โชถามนามิที่จดตามอาจารย์อธิบายอยู่

“เรื่องของฉัน”นามิตอบแล้วจดต่อไม่สนใจที่โชพูดจนหมดคาบเรียน ไม่นานคาบเรียนที่ 2 ก็เริ่มขึ้นต่อ นามิแค่นั่งลูบแขนตัวเองราวกับหนาวจากที่ตัวเองเปียกมา

“เธอไปทำไรมานะนามิ”คราวนี้เป็นเคียวโกะที่หันหลังมาถามเพื่อนที่ตัวเปียกแล้วยังไม่แห้งดี

“เออ แบบว่าหงุดหงิดนะเลยโดดลงไปในสระว่ายน้ำโรงเรียนนะ”นามิตอบเพื่อนรักแล้วมองไปยังคนที่ทำให้หงุดหงิด ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเรียนกันต่อจนหมดคาบเรียน แล้วคาบเรียนต่อมาก็มาถึง

“นี้หนาวรึไง”โชถามแล้วมองอาการของนามิที่นั่งลูบแขนตัวเองตั้งแต่คาบแรกจนคาบ 3 แระ

“เรื่องของฉัน”นามิตอบแล้วสะบัดหน้าหนีหน้าโช

“ก็ตามใจ มีใครที่ไหนเค้าโดดน้ำกันทั้งชุดนักเรียน แล้วนี้กำลังเข้าหน้าหนาวด้วย ถ้ามีคนจะทำแบบนี้ก็คงเป็นพวกคนบ้าแระนะ”โชไม่ว่าเปล่าแล้วมองไปยังจุดที่ก่อเพลิงอยู่

นามิไม่ตอบโต้ โชก็เลยหันหน้าหนีไปก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วถอดเสื้อจักเก็ตนอกแล้วโยนใส่หัวนามิ

“เอาไปฉันไม่เอา”นามิยื่นกลับแต่โชไม่รับแล้วเดินหนีออกจากห้องเรียนทั้งๆที่มีอาจารย์ยืนสอนอยู่หน้าห้อง นามิเองก็รีบเดินตามออกไป ทำให้เพื่อนๆในห้องต่างพากันมองตามหลัง 2 คนนั้นไปจนลับตา

...........................................................................................................