คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบเจอ
ซ่า!!! น้ำในบ่อน้ำพุกระเด็นออกมาโดนสาวเจ้าที่นั่งเล่นอยู่
“บ้าจัง”สาวสวยได้แต่บ่นแล้วหันไปมองสาเหตุว่าเกิดจากอะไรก็พบกับลูกบอล หนึ่งลูกที่ลอยอยู่ในบ่อ ซึ่งหญิงสาวคนนั้นก็เก็บลูกบอลขึ้นมาพร้อมมองหาที่มาของลูกบอลอย่างอยากรู้นักว่าใครเป็นคนส่งไอ้ลูกกลมๆๆนี้มาลงบ่อ
“โทดทีเก็บบอลให้หน่อย” ไม่นานเจ้าของลูกบอลก็ออกมาตามหาเจ้าลูกกลมๆที่ถูกเตะมายังจุดนี้
“ของนายเองเรอะ”หญิงสาวท้าวเอวราวกับบอกความหงุดหงิดใจที่ต้องมาเปียกแต่เช้า
“เออ ของฉันเองทำไม”ชายหนุ่มที่มารับลูกบอลเมื่อเห็นว่าไอ้ลูกกลมๆที่เค้าเตะมานั้นอยู่กะใคร
“นายเตะยังไง ไม่ดูเลยห๊ะดูซิว่าฉันต้องมาเปียกแต่เช้าเพราะนายเนี๊ยะ”สาวเจ้าโยนลูกบอลส่งให้เจ้าของหมายให้เจ้าของลูกเจ็บ แต่ทว่า เจ้าของลูกกลับรับลูกได้อย่างสวยงาม ไม่เลอะแม่แต่น้อยนอกจากน้ำจากเจ้าลูกกลมๆที่กระเด็นโดนเสื้อเล็กน้อย
“ขอบใจนะ ที่เก็บให้แต่คราวหลังไม่ต้องก็ได้มั้ง อีกอย่างเวลาอย่างงี้มานั่งอะไรอยู่ตรงนี้”ชายหนุ่มแทนที่จะไปเมื่อได้รับลูกบอลกลับยืนต่อปากต่อคำกับหญิงสาวตรงหน้าต่อ
“ขอบใจหรอ อย่างนายพูดเป็นด้วยหรอห๊ะ โช แล้วที่ฉันมานั่งตรงนี้ก็สิทธิของฉัน”หญิงสาวผู้ไม่ยอมเลิกราในการต่อปากก็ใส่นายโชที่ยืนหน้านิ่งไม่บอกอารมณ์โมโหแต่อย่างไร
“หรอ งั้นไอ้ลูกกลมๆนี้มันลอยมาลงน้ำพุก็เป็นสิทธิของมันเหมือนกัน จริงไหม ยัยนามิยะ”โชพูดแล้วโบกมือหัวเราะชอบใจแล้วเดินลัดต้นไม้ไปยันสนามบอลเพื่อเล่นต่อ ส่วนมามิยะก็นั่งลงเก้าอี้ตัวเดิมอย่างไม่สบอารมณ์
เวลาผ่านไปไม่นาน หญิงสาวผมน้ำตาลยาวก็วิ่งมาทางนามิยะนั่งเล่นอยู่
“นามิ มานานยัง”หญิงสาวที่มาใหม่ยืนหอบกับการวิ่งจากหน้าโรงเรียนมาหาเพื่อนสาวที่อยู่ลานข้างโรงเรียน
“ก็ไม่นานหรอก”นามิยิ้มอย่างอ่อนโยนราวกับว่าไม่โกรธเลยที่เพื่อนเธอมาช้าจนเธอต้องเจอกับโช
“เอ๊ะ นามิ เสื้อเปียกอะไรมานะ”เคียวโกะถามโดยที่ไม่รู้เรื่องว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง
“อ๋อ ไม่มีไรหรอก เมื่อกี้หมามันเตะลูกบอลหล่นลงไปในบ่อน้ำนะเลยทำให้น้ำกระเด็น”นามิยิ้มแล้วมองเคียวโกะที่เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดตามเสื้อให้เค้า
“หรอ หมาตัวนั้นก็คง”เคียวโกะยังพูดไม่ทันจบประโยค คนที่ถูกให้เป็นหมาก็เดินออกมาจากพุ่มไม้
“ใครหมานะ”โชเดินมาประชิดติดตัวกับนามิที่ไม่ทันได้หลบเลยแม้แต่นิดเดียว
“กะแล้วเชียวว่าต้องเป็นโช”เคียวโกะพูดอย่างซื่อๆโดยไม่ได้รู้เลยว่ามาต่อประโยคของโชซะสมบูรณ์เลย
“อ้าว ถ้าไม่ใช่นายแล้วหมาตัวไหนล่ะ ที่ทำแต่เรื่องแย่ๆนะ”นามิพลักอกโชให้ออกห่างก่อนจะยกกระเป๋าหนังสือหมายตีหัวโช
“นี้ คิดว่าสูงแค่ไหนจะตีหัวฉันนะ”โชจับข้อมือนามิแล้วบีบให้นามิรู้สึกเจ็บหมายให้ร้องออกมาอย่างใจต้องการ
“ฝันไปเลยความคิดนั้นว่าฉันจะร้องไอ้บ้า”นามิพูดใส่แล้วสะบัดข้อมือออกจาการถูกจับกุมด้วยมือของโช
“เอาๆพอเถอะ เข้าห้องเรียนดีกว่านะ”เคียวโกะมองท่าไม่ดีสงสัยจะอีกนานเลยตัดสินใจห้ามทัพทั้งสองทันที
“ป่ะ เคียวโกะ อยู่ตรงนี้นานๆเด๋วฉันจะได้ซัดกับคนซะก่อน”นามิว่าแล้วขว้าข้อมือเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
“เคียวโกะ เทอตัวหนักขึ้นป่ะ ข้อมือใหญ่ขึ้นด้วยนะ อ้วนขึ้นหรอ”นามิถามโดยไม่ได้มอง มองแต่จุดหมายข้างหน้าที่จะไป
“ป่าวนะ”แต่เสียงใสๆของเคียวโกะก็ยังตอบอยู่
“ใช่หรอ”นามิพูดแล้วหยุดกะทันหันเลยทำให้คนที่ถูกจูงมาล้มใส่จนล้มลงไปนอนกันพื้นหน้าห้องเรียน
สภาพที่ล้มไปกับพื้นนั้นไม่สวยเท่าไหร่แต่ก็ทำให้ใครหลายต่อหลายคนวิ่งมาดูแล้วตื่นตากันได้ในภาพที่ชวนให้คิดมาก
“นี้ ลุกซิทำไมตัวหนักนะ ยัยเคียวโกะ”นามิที่หลับตาเพราะตกใจจากการล้ม ค่อยๆลืมตาก็เห็นว่าเพื่อนสาวนั้นยืนอยู่ด้านข้างเค้า แล้วไอ้ที่ทับอยู่บนตัวเค้านี้ใครฟร๊ะ
“ใครอ่ะ”นามิถามแล้วหันไปมองเพื่อนสาวหวังคำตอบ แต่เพื่อนสาวอย่างเคียวโกะยังไม่ทันอ้าปากตอบ เจ้าตัวคนที่ล้มทับนามิก็ยันตัวเองขึ้นให้นามิได้เห็นใบหน้าแล้ว
“แก กล้าดียังไงมาทับฉันห๊ะ”นามิที่เห็นคนล้มทับถึงกับโววยวายลั้นราวกับว่าเมื่อกี้เค้าไม่ผิดเลย
“แหม ยั่งกับฉันอยากไปทับเธอนักนิด เดินลากฉันมาจากลานน้ำพุแล้วยังมิหน้ามาว่าฉันอีก”โชพูดแล้วลุกนั่งแล้วมองนามิที่ลุกนั่งเหมือนกัน แต่สายตา 2คนจะมองกันยังไง แต่เพื่อนๆในห้องไม่คิดอย่างงั้นจึงเกิดอย่างงี้
“แหมสวีทกันแต่เช้าเลยนะโช”เพื่อนผู้ชายในห้องแซวเค้าทั้งสองคนอย่างสนุกปาก
“เพราะนาย”นามิชี้หน้าแล้วลุกโดยได้มือจากเคียวโกะดึงให้ยืน
“เพราะฉัน?” โชย้อนถามกลับก่อนจะลุกตามมาคว้าข้อมือนามิให้หยุดที่หน้าประตูห้องเรียนพอดี
“มีไร ฉันจะเข้าห้อง”นามิพูดไม่สบอารมณ์นัก แถมเคียวโกะเพื่อนสาวเธอก็เอาแต่ยิ้มเล็กยิ้มน้อยราวกับถูกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เธอเป็นฝ่ายผิดนะขอโทษฉันสักคำดิ”โชไม่วายจะให้นามิขอโทดทั้งที่นามินะโดนโชล้มทับจนอาย
“ยังมีหน้ามารั้งฉันให้ขอโทดอีกนะ นาย”นามิพูดอย่างเหลืออดแล้ว เคียวโกะที่ดูจะรู้ว่าเพื่อนสาวเหลืออดกับเรื่องเมื่อกี้แล้วจึงเดินมาแกะมือโชออกจากข้อมือนามิ
“พอแระ ก็ผิดกันทั้งคู่แระ คนนึงหยุดโดยไม่บอก อีกคนก็ล้มทับเค้าจบไหมโช”เคียวโกะพูดแล้วดึงข้อมือนามิเข้าห้องเรียนไป ทิ้งให้โชหงุดหงิดอยู่หน้าห้อง
..........................................................................
ความคิดเห็น