Prisoner (ผู้ถูกจองจำ)

ลำดับตอนที่ #4 : ความหวังดีของนายฉันไม่ต้องการ

โชที่เห็นนามิเดินเร่งเท้าตามออกมาจนมาถึงดาดฟ้าของโรงเรียนซึ่งไม่มีที่ให้โชเดินหนีได้อีกแล้วจึงหยุด นามิเมื่อเห็นอย่างงั้นจึงปาเสื้อของโชใส่หัวเจ้าของทันที

“ฉันไม่เอา”นามิมองโชที่หันหลังให้ก่อนจะเดินหมายจะหนีออกจากดาดฟ้า แต่ก็ไม่ทันเท่าโชที่หันกลับมาพร้อมคว้าข้อมือนามิไว้

“จะไปไหน คิดจะหนีความหวังดีของฉันหรอ”โชบีบข้อมือนามิแน่นราวกับต้องการบอกอารมณ์ผ่านมือใหญ่ๆมือนั้น

“ไม่ได้จะหนี แต่จะกลับไปเรียนยะ”นามิที่ถนัดต่อปากต่อคำพยายามสะบัดมือหนีการจับกุมของมือใหญ่ให้พ้น

“แรงแค่ลูกแมวสะบัดนี้ คิดว่าจะสะบัดมือฉันได้รึไงประเมินฉันต่ำไปรึป่าวห๊ะ”โชไม่พูดป่าวเตรียมจะดึงตัวนามิเข้าหาตัวเค้าราวกับจะกอดแต่แล้วสิ่งที่ไม่น่าจะเห็นได้จากนามิก็เกิดขึ้น เมื่อน้ำใสๆไหลเอ่อออกมาจากตาคู่งานของคนตรงหน้าเค้า

“เฮ้ย แกล้งแค่นี้ต้องร้องไห้ด้วยรึไง”โชโวยเสียงลั่นแล้วกำลังจะปล่อยนามิจากการจับกุมของเค้า แต่เหตุการณ์ก็มาเล่นตลกกับโชอีกละลอกเมื่อ เพื่อนวี้นามิอย่างเคียวโกะที่เป็นห่วงเพื่อนได้เดินขึ้นมาตามนามิ ก็เห็นภาพที่เพื่อนสาวสุดแสนจะสนิทน้ำตาเต็มแก้มกับมือใหญ่ๆของโชว์ที่ดึงเข้าไปกอดอีก

“ตาโช มันมากเกินไปแล้วนะ”เคียวโกะไม่ว่าเปล่า เดินมากระฉากเพื่อนสาวออกจาการโดนจับกุมของโชทันที

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรยัยนั้นเลยนะ”โชไม่แก้ตัวเปล่าเดินมาจับแขนนามิที่เคียวโกะกำลังพาเดินออกมาจากดาดฟ้า

“นายยังจะพูดอย่างงั้นอีกหรอโช นายมัน”เคียวโกะไม่ว่าเปล่าตบหน้าโชให้นามิด้วย ส่วนนามิที่เห็นอย่างงั้นก็ยิ้มออกมาที่มุมปากนิดนึงก่อนจะทำหน้าเศร้าอีกครั้ง แต่โชเองก็เห็นว่านามิยิ้ม

“โทดทีนะคงเจ็บ 555”นามิได้แต่คิดในใจแล้วมองโชอีกครั้งก่อนที่เคียวโกะจะพาเดินมาที่ห้องเรียน

ในห้องเรียน

นามินั่งลงที่นั่งของเค้าแล้วฟุบลงไปกับโต๊ะเรียนของเค้า เคียวโกะเห็นอย่างงั้นเลยปล่อยให้นามิฟุบนอนไป นามิที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะไปแล้วก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยอย่างมีความสุข ไม่นานความสุขนามิก็หมดลงเมื่อ เจ้าของเก้าอี้ตัวข้างๆของเค้ามานั่งแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะบ้าง

“เมื่อกี้เธอไม่ได้ร้องไห้จริงๆใช่ไหม”โชที่เค็นเสียงออกมาเบาๆแต่บอกอารมณ์หงุดหงิดสุดๆที่โดนตบ

“ก็นะ ช้านบอกนายแล้วว่าฉันไม่ต้องการความหวังดีของนาย นายจะได้จำไงล่ะ”นามิเงยหน้าขึ้นมานิดนึงแล้วยิ้มให้โชเห็นก่อนจะฟุบหน้าลงไปใหม่

“ยัยนางมารร้าย เอาตุ๊กตาทองไปเลยม่ะ”โชว่ากัดนามิอย่างหมั่นไส้ที่เสียรู้โดนเคียวโกะตบ

“แหม มันก็แค่มารยาหญิงนะ ไม่รู้จักหรอตาทึ่ม”นามิไม่ว่าเปล่าเงยหน้าขึ้นมาทำตาใสๆราวกับจะร้องไห้อีก โชที่ทำท่าจะตีหัวนามิต้องลดมือลงทันทีราวกับรู้ถึงสายตาเพื่อนในห้องที่มองเค้าอยู่

“เธอมันมารร้าย”โชว่าแล้วฟุบหน้าลงไปอีกครั้ง

แล้วเสียงผู้หญิงในห้องก็เริ่มพูดกัน

“โชนี้ใจร้ายนะ ทำนามิร้องไห้เลยอ่ะ แย่อ่ะ”ผู้หญิงในห้องคนนึงพูดขึ้น

“ใช่ๆ ทำนามิถึงกับร้องไห้เลยใจร้ายสุดๆ”ผู้หญิงอีกคนก็ต่อปากกันต่อ คราวนี้เยอะขึ้นเรื่อยๆ จนนามิเองก็เริ่มรู้สึกผิดนิด ที่ทำให้โชโดนเพื่อนๆต่างพาลจะเกลียดโชอีก

นามินั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆอยู่นั้น

“เอาวะ ลองดู”นามิคิดในใจแล้วก็หมดคาบเรียนพอดี นามิเดินกะเคียวโกะออกมาจากห้องเรียนยังไม่ทันพ้นห้องเรียนแต่อย่างใด นามิก็ล้มลงกับพื้นแต่ดีที่ยังมีเคียวโกะประคองไว้ได้ทัน

“นามิๆ เป็นไรนะ”เคียวโกะพยายามประคองนามิ

“อะไร”โชเดินมาที่นามิกับเคียวโกะอยู่ก็เห็นเคียวโกะน้ำตาคลอเพราะตกใจกับนามิที่อยู่ๆก็หมดสติ

“มานี้ฉันพาไปห้องพยาบาลเอง”โชพูดแล้วช้อนตัวนามิขึ้นทันที แล้วเร่งเท้าเพื่อไปที่ห้องพยาบาลทันที โดยมีเคียวโกะเดินตามมาด้วย เพื่อนในห้องก็มองตามหลังไป

ที่ห้องพยาบาล

โชวางนามิลงที่เตียงห้องพยาบาล ส่วนเคียวโกะกำลังคุยกับอาจารย์ห้องพยาบาล พอโชดึงผ่าม่านห้องพยาบาลปิดรอบเตียงปัป

“ไม่ได้หลับใช่ไหม”โชว่าแล้วนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียงที่นามินอนอยู่

“เออ ช้านแค่ ช่างมันเถอะ ถือว่าเจ๊ากันแล้วนะ”นามิว่าแล้วหลับตาลงอีกครั้งพร้อมๆกับเคียวโกะเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆโช

“ขอบใจมากนะ”เคียวโกะพูดแล้วโชก็ยิ้มให้แล้วลุกกำลังจะเดินออกไปโดยที่เคียวโกะยืนหันหลังให้กับโชที่เหมือนกับโชที่ยินหันหลังให้กับเคียวโกะ

“ถ้าวันนี้เป็นฉัน นายจะช่วยไหม”เคียวโกะถามแล้วมองไปยังที่เตียงที่มีเพื่อนสาวเค้านอนหลับอยู่

“ช่วยซิ ยังไงเราก็เพื่อนกัน”โชตอบแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลไป

เคียวโกะก็นั่งลงแทนที่ของโช พอหมดเที่ยงเคียวโกะก็กลับไปที่ห้องเรียนเพื่อเรียนต่อจนเลิก แต่ตั้งแต่เที่ยงมา โชก็ไม่ได้กลับเข้ามาในห้องเรียนอีกเลย จนเลิกเรียน เคียวโกะรีบมาที่ห้องพยาบาลกำลังจะเปิดเข้าไปก็ได้ยิน

“คิดจะนอนอีกนานม่ะ แม่ตุ๊กตาทองคำ”โชไม่ว่าเปล่ากระฉากผ้าห่มออกจากตัวนามิทันที

“เรื่องของฉันแล้วนายมาทำไมยะ เคียวโกะล่ะ”นามิลุกนั่งบนเตียงแล้วมองโชเล็กน้อย

“จะรู้ม่ะ ตัวไม่ติดกัน”โชว่าแล้วก้มหน้าลงมาให้นามิมากขึ้น

“เอาหน้านายออกไปนะตาบ้าโช”นามิไม่ว่าเปล่ายกหมอนหมายตีหัวโชทันที

“555 เล่นเป็นเด็กไปได้ จะเอาหมอนตีฉันนี้นะ”โชคว้าหมอนจากมือนามิออกแล้วจ้องหน้านามิ

“จ้องทำไมยะตาบ้า”นามิพูดแล้วดึงผ้าห่มขึ้นห่มตัวนิดนึง

“อะไรเธอก็ชอบเรียกหาแต่เคียวโกะ ยัยนั้นสำคัญมากรึไงห๊ะ”โชอยู่ก็หงุดหงิดใส่นามิขึ้นมาเฉยๆๆ

“ใช่ เคียวโกะสำคัญกับฉันเพราะเค้าคือเพื่อนสนิทของฉันเพียงคนเดียว”นามิพูดแล้วคว้าหมอนจากมือโชก่อนจะเอาหมอนที่ได้มาตีลงที่หัวโช แล้วหลังจากนั้นก็เป็นเสียงเข็ดเคี้ยวเคียวฟันกันจนดังออกมาจากห้องพยาบาล เคียวโกะเลยตัดสินใจเดนเข้ามาในห้องพยาบาลเมื่อ 2 คนที่กำลังก่อสงครามหมอนกันอยู่นั้นจึงต้องหยุดทันที

“นายโช นามิไม่ค่อยสบายนะ นายบังจะมาแกล้งอีกหรอ”เคียวโกะไม่ว่าเปล่าเอากระเป๋านามิตีหัวโชทันที โชได้แต่เอามือลูบหัวตัวเองเท่านั้นเพราะคิดไม่ถึงว่าเคียวโกะจะตีหัวเค้า ส่วนเคียวโกะแล้วนามิก็เดินกลับบ้านกันอย่างสบายใจ
..................................................................................