คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ที่นั่ง
บทที่ 1ที่นั่ง
วันนี้ เป็นวันที่สำคัญกับผมมาก!! เพราะมันคือวันเปิดเทอมแรกกับโรงเรียนใหม่ของผมครับ ที่ผมต้องย้ายโรงเรียนเพราะว่าพ่อกับแม่ของผมย้ายบ้านครับ แล้วโรงเรียนนี้ดีหมดทุกอย่าง เสียอย่างนึง เป็นชายล้วนนนน ซึ่งมันสำคัญกับผมมากเพราะผมต้องการผู้หญิงงงงง แต่ช่างมันเถอะผมตื่นเต้นกับการหาเพื่อนใหม่มากกว่า! อ้าว ผมลืมแนะนำตัวไปครับบบ
ผมชื่อนะโม หรือจะเรียกสั้นๆว่าโมนะครับ กำลังขึ้น ม.4 สดๆร้อนๆเลยครับ
ว่าแต่โรงเรียนใหม่ของผมก็ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย
ผมว่าผมต้องหลงแน่ๆเลย ขนาดตอนนี้ผมยังหาแถวห้องตัวเองไม่เจอเลยครับ(ฮา) นั่นไงๆ
ผมเจอและเดี๋ยวดูในใบแปป ม.4/3 โอเคถูกต้อง ว่าแล้วผมก็เดินตรงดิ่งไปเข้าแถวทันที
แล้วก็ยืนฟังผ.อ.พูดนู่นนี่นั่นจนเมื่อยขาไปหมด ร้อนก็ร้อน เฮ้ออออ
กว่าผ.อ.จะปล่อยผมขึ้นตึกขาผมโดนตะคริวกินไปประมาณ
8 พันล้านรอบได้ครับ พอเข้าห้องมาก็ต้องมานั่งเลือกโต๊ะกันอีก
ผมขอแถวสามตรงกลางแล้วกันกำลังว่างอยู่ด้วย ในขณะที่ผมวางกระเป๋าแล้วกำลังจะนั่งลง
ก็มีเสียงตบโต๊ะดังมาซะก่อน
ตึง!!!! “เฮ้ยย! นี่มันโต๊ะกู” ผมเงยหน้ามองบุคคลที่กระแทกมือลงกับโต๊ะผม
โห่ไอสั* จะสูงไปไหนวะ เสือ*หล่ออีกไง ผมสีดำเข้มระต้นคอที่ดูก็รู้ว่าผิดระเบียบ
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่เหมือนลูกครึ่ง จมูกโด่งเป็นสัน แถมผิวขาวอีก
ไม่น่าเป็นพวกอันธพาลเลย
“มันมีป้ายติดไว้หรอว่าโต๊ะคุณ” ผมทำหน้ายียวนตอบกลับไป และไม่สนด้วยว่าไอผู้ชายมารยาททรามคนนี้จะมีปฏิกิริยาแบบไหน
เพราะผมนั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย
“ไม่มี แต่กูจะนั่ง” ยังครับ
มันยังคงก้มมองผมอยู่ครับ เออ! มึงก้มให้เมื่อยคอไปเลยนะ กูมันไม่สูงมั่งนิสั*
“แต่ผมไม่ให้” ผมยังคงนั่งนิ่งๆอยู่
แต่ไอหมอนี่มันเดือดจัดเลยครับ ผมจะโดนทำไรปะวะแม่* กูแอบกลัวนะเว้ย ไม่ได้ๆ ต้องทำเป็นกล้าเข้าไว้
“กูจะนั่ง มึงรีบลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะสัส
ไม่งั้นมึงไม่ตายดีแน่”
“ผมไม่ลุก
ที่อื่นก็มีทำไมคุณไม่ไปเองล่ะ ผมมาก่อนคุณนะ” ผมเริ่มจะเดือดแล้วเหมือนกันนะเว้ยย
ทำไมต้องมายุ่งกับโต๊ะผมด้วยวะ
“มึง!!!!” ฟึบบบ! ไอหมอนั่นมันกระชากคอเสื้อของผมแถมยังง้างหมัดจะต่อยผมอีก
ต่ายห่*และนี่กูจะต้องเสียโฉม(?)ตั้งแต่วันแรกเลยหรอวะ
“หยุดนะนายจักรพรรดิ
ปล่อยคอเสื้อเพื่อนเดี๋ยวนี้” เสียงของบุคคลที่ 3
ดังขึ้นมาจากทางหน้าห้อง ผมและมันหันไปหาต้นเสียงทันที อะ อะ อาจารย์ นี่กูจะโดนทันฑ์บนหรือโดนทำโทษไรปะวะ
“ฮะ หน้าอย่างไอโย่งนี่อ่ะนะจะชื่อจักรพรรดิ” ผมมองมันอย่างเหลือเชื่อ
ส่วนมันก็ต้องปล่อยคอเสื้อผมไปตามระเบียบแต่ยังคงมีสายตาแค้นเคืองกลับมาประมาณว่า ‘เสือกไรกะชื่อกู’ ชัวร์ป๊าบ
“พวกคุณมีปัญหาอะไรกัน”
“ไอหมอนี่มาหาเรื่องผมครับ” ผมรีบตอบกลับไปทันควัน
อาจารย์หันไปจ้องหน้าไอจักรพรรดินั่นด้วยแววตาตำหนิด้วยแหละ สมน้ำหน้า
“มันมาแย่งโต๊ะเรียนผม” ชิบละ อาจารย์มองหน้าผมแทน
“ผมเปล่านะครับ ผมมาก่อนหมอนี่อีก”
“มึงอ่ะแหละแย่งโต๊ะกู”
“เอ๊ะคุณ ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้แย่ง”
“ก็มึง@#%^W%^$@Q&*%)*&”
“ก็คุณ@$^&$&)__(^%%$#”
“พอทั้งคู่นั่นแหละ นายจักรพรรดิไปนั่งข้างหลังนายนะโม” ฮะ โต๊ะที่ว่างมีแค่ข้างหลังผมหรอวะ ชิบหายละไอหมอนั่นมันหันมาแสยะยิ้มใส่ผมด้วย
“เปิดเทอมวันแรกก็มีปัญหากันเลยนะ นายจักรพรรดิมาพบผมที่ห้องพักครูตอนเที่ยงด้วย” ผมหันไปทำหน้าเยาะเย้ยใส่มันนิดหน่อยก่อนจะหันมาเรียนต่อ
ติ๊งงงงง ต่องงงงงง
ติ๊งงงงงงง ต่องงงงงงง
ในที่สุดก็กินข้าวแล้วววว
โคตรหิวเลย ผมลุกจากโต๊ะของตัวเองแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง
ก็มีเสียงของไอบ้าคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา
“พวกมึงจำไว้เลยนะ ใครเอาไอหน้าตุ๊ดนี่เป็นเพื่อน พวกมึงตาย!!” แล้วไอจักรพรรดินั่นก็ทำตัวจักรพรรดิสมชื่อ
มันกล้าดีไงวะมาสั่งเพื่อนคนอื่นแบบนี้ ดูท่าเพื่อนก็น่าจะฟังมันด้วย
แล้วความสัมพันธ์อันดีที่ผมมโนว่าจะมีเพื่อนนู่นนี่นั่นล่ะ แถมมาว่าผมว่าหน้าตุ๊ดอีก
กูหน้าหวานเว้ยย
“เห้ยย คุณเป็นไรกับผมนักหนาวะ น่ารำคาญมากๆเลยรู้ตัวปะ จะทำตัวใหญ่แบบนี้อีกนานแค่ไหนเลิกสั่งคนอื่นเค้าได้และ คุณเป็นคนนะไม่ใช่พระเจ้า พวกนายก็ไม่ต้องฟังมันมากหรอก อีกอย่างนะ ผมไม่ได้หน้าตุ๊ดเว้ยยย ไอปากหมา” พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้องทันทีเลย
.
.
.
.
.
ขืนอยู่ต่อก็โดนต่อยดิ่ครับ #เผ่นน
ความคิดเห็น