คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (SF)Broken wrist, Broken heart 2 [chanbaek]
-memories-
“หือ?!” หัวสีเทาๆับใบหน้าที่ผมำไ้ี่อยๆหันมามอผม้าๆ
“แบฮยอน?! มาไ้ไว่ะ”
“เออ..เรา..เออ”
“แบ..ทำไมประูล็อ” านยอลเรียเราว่าแบ..#เิลหนัมา
“เออ ือ”ผมอึอั เพราะเอาริๆผมยัไม่รู้เลยว่าเิอะไรึ้น
“นายโนแล้?...แม่”านยอลูหัวเสีย ะหุหิที่้อมาิอย่าี้เพราะผม
“ือเราอโทษนะ ที่ทำให้านยอลโนัไป้วยเลย”
._.
“เห้ย นายไม่ผิ ือูเี้ย ือผม แม่..”
“านยอลพูู็ไ้ เราไม่ถือ”
“เออนั้นและ ือูแ่หุหิที่มีนมาแล้นายเยๆ”
“เรา็้ออโทษอยู่ี แ่ือ..เราะออไปยัไอ่ะ”
“แบ....ูมีมือถือ” เออว่ะ...
สรุป านยอลโทรามเพื่อนมา่วย ไม่เินห้านาทีผม็ไ้ออมา ไม่มีอะไรหน้าื่นเ้น นที่ับผมัไว้ไม่ิว่าานยอละอยู่ในห้อนั้น ผมเลยรอออมาไ้อย่าปลอภัย แถมไ้เอานยอลอี..
“ั้นเราลับะ” ผมลาแ่ไม่ทันะ้าวาไป
“ูไปส่”
“Hey…bad boy like puppy huh~”เพื่อนานยอลที่ื่อเฮุนพูแทร ว่าแ่านยอลอบลูหมา..หมาไหนว่ะ?
“F.uck u”
“ไปเหอะแบ”
ผมนั่เียบๆอยู่ในรถเพราะไม่รู้ะพูอะไรี นานยอลมาส่ผมถึหน้าบ้านโยที่ไม่ถามผมัำว่าบ้านผมอยู่รใหน
“เราไปและฝันีนะานยอล”
“เี๋ยว”
“หือ?”
“อเบอร์หน่อย”
ผมอึ้ แล้ว็อบไปอย่าเร็วที่สุ แล้วรีบวิ่เ้าบ้าน านยอลอเบอร์ผมว่ะ ือผมวริแบบไม่เ้า้าัวเอว่าานยอลอเพราะเป็นอยู่มหาลัยเียวัน แล้ว็เอันสอรอบแล้ว อีอย่าานยอล็ูเฟรนลี่ะายไป และผมไม่วรเ้า้าัวเอ
“PCY add you by phone number”
“ฝันี :) ทัมาเ็เยๆ”
‘ส่ิ๊เอร์หน้าหมาเียนว่า good night’ (เินหนัมานไม่รู้ะพิมพ์อะไรี)
“พรุ้นี้ะไปรับ 7:30 ื่น้วย”ห้ะ..
ผมพิมพ์ แล้ว็ลบแล้ว็พิมพ์ใหม่นสุท้าย็ไม่ไ้อบอะไรไป
.
.
.
ผมื่นมาอนหโมเ้า เพราะนอนไม่หลับ
ผมลอเล่นเปียโนเป็นเพล่ายๆ ลอไปเรื่อยๆ
“นายเล่นเปียโน้วยหรอ?”เห้ย!
“ะ...านยอลเ้ามาไ้ไอ่ะ”
“ประูบ้านไม่ไ้ล็อ”
“อะ..เออ เห้ย เ็โมห้าสิบแล้ว เราอโทษ เราเล่นเปียโนเพลิน” ผมรีบวิ่ไปหยิบระเป๋าแล้วลาานยอลออาบ้าน
“ลนายเล่นเปียโนหรอ”
“เราเรียนเอนรีสอบเ้ามา้วยารเล่นเปียโนน่ะ” านยอลหันมามอผมแวบนึแล้วมวิ้ว
“แ่นายไม่เยึ้นโว์ที่ม.”อาห้ะ ะึ้นไ้ไล่ะ..้อมือบาเ็บนี่หว่า
“ือเราโนรถน แล้ว้อมือมันพันเล่นเปียโนไม่ไ้ เลยไม่ไ้เล่นเปียโนแบบริๆัๆมานานแล้ว”
“อือ แล้ววามสามารถรออนาย?” ารเรียนในโรเรียนเราะมีวามสามารถหลั แล้ว็รอ
“ร้อเพล”
“I can’t imagine puppy singing a song lol.”
“เราไม่ใ่หมาน่ะ”
“หรอ”
“อือ”
“หึ..”
ูเินโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ูเล่นี้าร์เป็น”รู้อยู่แล้ว นี่นั่ฟัลิปที่านยอลโพสลอ
“วันหลัมาร้อเพลใหู้”ห้ะ..
“เราร้อไม่เ่”
“เย็นนี้เี๋ยวไลน์ไป”
“ั้นเราไปเรียนแล้วน่ะ”
“Bye puppy~”
---------
ผมมีวามสุอยู่ห้านาที แ่ห้าั่วโมวที่เหลืออวัน ผมไม่สามารถอธิบายอะไรไ้ไปมาว่านร ผมไม่รู้ว่า่าวที่มีผมโนั ับ่าวที่ลุ่มผู้หิที่ัวผมโนไล่ออทั้ลุ่ม อะไระัว่าัน และยิ่ไปว่านั้นำสั่ไล่ออมาาลูายนเียวอปาร์รุ๊ปที่เป็นนให้เินสนับสนุนรายไห่อโรเรียน ปาร์านยอล
“อ่อยพี่านยอลหรอว่ะ หวัสูสัส”
“เหอะ พวั้น่ำ”
“พี่านยอลเ้า็แ่หลั่วรั้ั่วราว อย่าหวัสูเลยเหอะ”
เ็บ....และิน....
“ื่อึ้!”
“PCY:รออยู่หน้าึเรียน รีบๆเินมา”
“Baekhyun:ิ้เอร์ลูหมาเียนว่า ok”
“PCY:ทำไมอบส่ิ้เอร์ว่ะ ไม่อยาุยับูหรอ”
“PCY:อ่านแล้วไม่อบ”
“PCY: -*-”
ผมะอบทำไมในเมื่อผมเห็นานยอลแล้ว โเ่นะมั ทุน่าให้วามสนใทั้ๆที่แ่ยืนเยๆ และเพราะทุน่าให้วามสนใ มาเินไป นผมไม่ล้าเินเ้าไปหา
“Baekhyun:เยหน้ามาาอมือถือ” หัวสีเทาๆ่อยๆเยึ้นมา้า เพียแ่เสียววินาที เหมือนโนูัวนทั้หม
“ไ”ว่าแล้ว็เินหาผม แล้วพาแนไว้ที่ไหล่ผมอย่าสบายๆ ผมเี้ยผมยอมรับ
“หิวป่ะ”
“อยาินไอิม”ผมอยาินริๆ
“เเว่น?”
“ :( ”
“โอ๋ๆ เี๋ยวพาไปินร้านหลัโรเรียน อร่อยสัสอ่ะ”
“อือ”
“พูน้อยัว่ะ อยาฟัหมาร้อเพลว่ะ” เยี่ยมผมเิน
“เราร้อไม่เพราะ”
“ูอยาฟั”
......สัส
านยอลพาผมไปินไอิมริๆ แ่ผมไม่รู้รสาิไอิมอะไรเลย เพราะมัวแ่มอหน้าานยอล เอาริๆ ือผมินไม่ล สายาที่แ่ละนมอมาเหมือนร ที่สาใส่ และผมรู้สึัน
“านยอล นี่ไม่ใ่ทาไปบ้านเรา” านยอลพาผมเ้าเมือ และบ้านผมอยู่านแมือ
“็ไม่ไ้ะไปบ้านนาย”
“ละ แล้ว”
“ไปอนโู” #ายอย่าสบ
TBC.
update August 23, 2015
Talk ้ะ
เราหายไปนานมา แ่เราะทยอยอัพไปเรื่อยๆ สั้นบ้ายาวบ้า ามแ่โอาศ
:) plz enjoy
--------
เราะพยายามอัพเรื่อยๆ อำลัใ้วยย :)
ถ้าเราผิพลารใหน หรือพล็อมันูแปลๆ็วิาร์ไ้น่ะ
ความคิดเห็น