การชาจแบตที่มากกว่าการชาจ

ข้อมูลเบื้องต้น

คำเตือน: สิ่งที่จะได้เสพกันต่อไปนี้นอกจากจะไม่มีสาระแล้วยังเป็น yaoiอีกด้วยนะคะ
หุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โปรดใช้พิสดารและจานในการรับชม


อย่าลืมว่าสิ่งที่กำลังจะอ่านเป็นเพียงการชาจแบตนะจ๊ะ
^_________________^

เนื้อเรื่อง

ร่างบางนอนหอบกระเส่าอยู่บนเตียงกว้าง... การทำงานมาหลายชั่วโมงดูดเอาพลลังของเขาไปจนจะหมดสิ้น.. ร่างกายเล็กๆนั้นร้อนจัดและเหนื่อยอ่อนจนแทบจะไร้ซึ่งสติ.. เขาอยากจะเข้าสู่ห้วงนิทรายาวๆ..

หากแต่.. เขารู้สึกได้ถึงอีกร่างที่กำลังเคลื่นเข้าใกล้ ร่างที่ไม่เคยอยู่ห่างจากเขา.. ร่างที่มอบพลังงานให้แก่เขา..

“อ-อย่า พ-พอแล้ว วันนี้หลายรอบแล้วนะ!!” เสียงเล็กๆที่สั่นราวกับหวาดกลัวนั้นกลับปลุกเร้าร่างยาวได้อย่างไม่น่าเชื่อ... “ปล่อยให้ฉันได้พักบ้างเถอะ!” ร่างเล็กอยากจะกระทดหนีแต่ก็เหนื่อยล้าเกินกว่าจะขยับ

“แต่ฉันว่าแกกำลังต้องการพลังจากฉันอยู่นะ” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์นั้นเน้นย้ำตรงคำว่า’ต้องการ’... ตอกย้ำความจริงที่เขาไม่อาจอยู่ได้โดยปราศจากพลังงาน... จากร่างร่างนั้น

“อย่ามาโอ้เอ้น่า ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ” ร่างนั้นสัมผัสกับผิวขาวเนียนละเอียดอันไร้ที่ติอย่างยียวนและอ้อยอิง... ลูบไล้ทาบทามอยู่บนผิวที่ไวต่อความรู้สึกนั้น

“...อ-อย่า” ร่างเล็กเริ่มหอบกระเส่าเมื่อร่างนั้นเริ่มเล่นกับด้านหน้าของเขา.. พลังงานของเขาจะหมดแล้วแท้ๆ

ร่างยาวใช้แท่งแข็งลูบเบาๆตรงส่วนนั้นอย่างเย้ายวน... ร่างเล็กหวาดเกรงต่อการกระทำอุกอาจนั้น.. เขาอยากจะปกปิดร่างกายของตนไว้.. แม้ว่าจะไม่อาจทำไดก็ตาม

“อ-อาาา ห-หยุดนะ!” เขาพยายามจะไม่คล้อยตามสัมผัสนั้นแม้ว่าจะยากเต็มที

“ทำไมล่ะ นายก็ดูจะชอบมันออกนี่นา” ตอนนี้แท่งแข็งกำลังจ่ออยู่กับช่องทางของเขาเสียแล้ว.. ร่างอยากจะกรีดร้องเมื่อถูกมือใหญ่ยกให้ช่องทางของเขาจ่อกับแท่งนั้น...

“ไม่ๆๆๆ ไม่เอาแล้วนะ! นี่มันรอบที่สามของวันแล้ว!” เขาพยายามจะชี้แจ้งหากแต่ร่างยาวเพียงแค่ยิ้มอย่างมุ่งร้าย...ร่างเล็กจึงเผลอเกร็งอย่างห้ามไม่ได้ทำให้แท่งแข็งนั้นไม่อาจสอดส่ายเข้าไปได้

“โธ่เว้ย! ทำไมใส่ไม่เข้าอีกแล้ววะเนี่ย?!” เสียงนั้นฟังดูอารมณ์เสียและอออกแรงขืนแทรกเข้าในช่องทางแคบไปจนได้โดยไม่สนว่าร่างเล็กจะเจ็บปวดเพียงใด

“อ๊าาาาาา!” ร่างเล็กน้ำตาเล็ด... เจ็บปวดเหลือเกิน!!!

“ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย? ทำไมต้องเป็นฉัน? ทำไม-“

“ชู่ววว” รางยาวพยายามจะปลอบร่างเล็กให้ใจเย็นลงแม้ว่าตัวเขาเองจะเจ็บปวดเพราะแรงบีบของร่างเล็กเช่นกัน “...นายไม่รู้สึกถึงพลังงานหรอ? อาาาา...ค่อยๆผ่อนคลาย..นั่นแหล่ะ”

“อ๊ะ อาาา” ร่างเล็กพยายามมองผ่านความเจ็บปวดนั้นไปและดูดซับเอาพลังงานจากแท่งที่ทั้งแข็งและใหญ่ในตัวเขา

บัดนี้ร่างเล็กค่อยๆผ่อนคลายลงและเริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ... ร่างยาวก็พลอยรู้สึกดีไปด้วย

...จากช่องทางที่บีบรัดจนแน่นกลับกลายเป็นการตอดรัดอย่างเป็นจังหวะ...

“อา... ซี้ด...” เสียงเล็กๆหลุดลอดออกมาคละกับเสียงทุ้มต่ำของร่างยาว.. พลังงานในร่างเล็กค่อยๆฟื้นกลับมา..

แต่ฉับพลันกลับมีแท่งแข็งอีกแท่งถูกใส่เข้ามาในช่องทางด้านบนของเขาจนแทบจะหายใจไม่ออกได้แต่ร้องอู้อี้อย่างตกใจ

“โทษนะ ขอร่วมด้วยคนได้มั้ย?” ร่างยาวอีกร่างที่บางกว่าถือวิสาสะเข้ามาร่วมวง

“เห้ออ เอาเถอะ” ร่างยาวที่ยังคงเติมเต็มพลังงานให้ร่างเล็กยังคงทำหน้าที่อย่างขะมักเขม้น  ไม่ได้สนใจผู้มาร่วมคนใหม่เท่าไรนัก... หากแต่ร่างเล็กถูกทั้งเติมพลังงานและมอบพลังงานไปพร้อมๆกันจนรู้สึกสับสนไปหมดได้แต่เปล่งเสียงหอบกระเส่าไม่ขาดสาย.... จนในที่สุดก็ต้องปลดปล่อยออกมา...

“โว้ยยยยยยยย! น้ำอะไรออกมาจากโทรศัพท์กูวะเนี่ย?!”

-------------------------------------------------------------------------
ชาจกันมันกระจายเลยเนอะ:)))
คราวนี้เวลาชาจแบตค่อยๆใส่นะคะ!!