[Fic]U Don’t Alone : Tey X Nont[Yaoi]

ลำดับตอนที่ #9 : U Don't Alone : P. 9 Jealous...

   U Don't Alone : Tey X Nont

P. 9  Jealous....

-Luv Hotel-

“พี่วินฮะ กั้งเลิกกับธัญแล้วนะ”

“แล้วไง?”

“พี่วินไม่ดีใจหรอฮะ? กั้งอยากคบกับพี่วิน กั้งรักพี่วินนะฮะ” คนตัวเล็กเดินไปนั่งบนตักร่างสูงที่นั่งอยู่บนเตียงก่อนแล้ว พร้อมกับประทับริมฝีปากลงบนปากของอีกคน ลิ้นเล็กเกี่ยวกระกวัดกับอีกคนอย่างสนุกสนาน  มาวิน หยอกล้อกับกั้งสักพัก ก่อนจะถอนออกมา  ปลดเปลื้องผ้าที่เพิ่งจะใส่เข้าไปใหม่เมื่อกี้ มือหนาเริ่มลูบไปตามร่างกาย พร้อมกับพรมจูบ และเริ่มขบเม้นยอดอกอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว

“อื้ออ~~…” เสียงหวานครางออกมาอย่างพอใจ

“หึ~ แล้วทำไมฉันต้องดีใจด้วยล่ะ?” ร่างสูงยังคงหยอกล้ออยู่กับยอดอกสีชมพูไปเรื่อยๆ

“อ๊ะ~ อา..ก..ก็กั้งเลิ....ก  กับธัญแล้วไง..อื้อ~ ฮะ  อ๊ะ!!~ พี่วินอย่าแกล้งกันสิ!!”

“มันก็เรื่องของนายสิ จะเลิกไม่เลิกแล้วมาบอกฉันทำไม?” ร่างสูงหยุดการกระทำทันที

“ตะ..แต่กั้งรักพี่วินนะฮะ~” ตาสวยปรือขึ้นก่อนจะตอบ กั้งมองวินอย่างมีความหมาย

“แต่ฉันไม่ได้รักแกนี่  อีกอย่างวันนี้ฉันก็จะมาบอกแกว่า ฉันจะไม่ยุ่งกับแกอีก”

“พี่วิน????”

“อะไร?” วินหันกลับมาถามกั้ง ก่อนจะเดินไปคว้าเอาเสื้อของตัวเองมาใส่บ้าง

“ทำไมล่ะฮะ?  เรารักกันไม่ใช่หรอ? เรามีอะไรกันเพราะว่าเรารักกันไม่ใช่หรอฮะ?”  วินเป็นผู้ชายคนแรกที่มีเซกกับเค้า และวินก็เป็นคนเดียวที่เค้ายอม  ส่วนธัญพอเค้าขัดขืนทีเดียว ก็บอกว่าจะรอ แต่ธัญก็ยังไม่เคยได้อะไรจากเค้านอกจากจูบเท่านั้น  เค้ายอมเพราะเค้าแอบชอบวินมาก่อนที่จะเจอธัญ วินเป็นพี่ชายข้างบ้านที่ใจดีหล่อ เรามีเซกด้วยกันบ่อยครั้ง...และกั้งก็คิดมาตลอดว่า มาวินต้องรักเค้าอย่างแน่นอน จนตัดสินใจเลิกกับธัญเพื่อมาหาคนที่ตัวเองรักมานาน แต่ตอนนี้ทำไมพี่วินที่แสนใจดี อ่อนโยน ถึงได้ทำร้ายจิตใจเค้านัก

“ฉันจำได้ว่า ฉันไม่เคยบอกอะไรอย่างนั้นกับแกเลยนะ  แกยอมฉันเอง”

“ฮึก~ แล้วกั้งจะอยู่กับใครล่ะฮะ  อย่าไปนะฮะ  กั้ง ฮึก~ กั้งรักพี่วินนะฮะ ฮือออ” น้ำใสริ่มไหลออกจากตาสวยกลิ้งลงมาข้างแก้ม

“อยู่กับใคร?  ก็กลับไปหาไอธัญมันสิ ดูมันรักแกมากเลยนะ ฉันเชื่อว่ามันต้องให้อภัยแกอยู่แล้วล่ะ เอ...แต่ความจริงๆง่ายๆอย่างแกเนี่ย เดินโฉบไปมาในมหาลัยก็ได้กลับมาเยอะแล้วนะ ไม่ลองดูหน่อยหรอ? เผื่อไว้แก้คันไง”

‘เผี๊ยยยยยะ!!!!~’

ใบหนึ้คมหันไปตามแรงที่อีกคนเหวี่ยงฝ่ามือมาก วินหันมามองหน้าอีกคนช้าๆ สายตาเอาเรื่อง

“....อ๊ะ..เอ่ออ....กั้งขอโทดฮะพี่ ฮือออ  ฮึก~ กั้งไม่ได้ตั้งใจ กั้ง....โอ๊ยยยยยยยยยย พี่วิน กั้งเจ็บ ฮืออออออ”  มือเล็กยกขึ้นประกบกัน ก่อนจะใช้มือลูบหน้าอีกคนเบาๆอย่างรู้สึกผิด แต่ร่างสูงที่ถูกเค้าตบเมื่อกี้กับจิกหัวเค้า

“ไอกั้งงงงงง เมิงกล้าตบกุหรอ!!?  กุจะบอกให้นะ อย่างเมิงก็เป็นแค่ที่รองรับอารมกุนั่นแหละ ตอนนี้กุก็เบื่อเมิงแล้ว เมิงมันเก่า แล้วกุก็ไม่เคยรักเมิงเลย เข้าใจมั๊ย กุไม่เคยรักเมิงเลย!!!!!” เมื่อร่างสูงพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

“โอ๊ยยยยยยยยยยย อึก  ฮือออออ  พี่วิน อย่าทิ้งกั้งไป ฮือออออ พี่วินนนนนนนนน  ฮึก~ โอ้ยย~ ฮืออออ”  แรงเหวี่ยงทำให้หัวของกั้งกระแทกกับขอบเตียงเต็มๆ  น้ำสีแดงไหลค่อยๆซึมออกมาจนไหลออกมา  กั้งทั้งแค้นทั้งเจ็บปวด  และยังคงลบความรู้สึกรักออกไปไม่ได้ แต่เค้าจะทำอะไรได้ คงต้องกลับไปหาธัญล่ะมั้ง  ถ้าเป็นธัญ ไม่มีวันทำกับเค้าอย่างนี้แน่ๆ.......

“เฮ้ยยไอนนท์เมื่อวานกุโทไปทำไมไม่รับโทสับ จะเล่าเรื่องไรให้ฟังสักหน่อย”

“โทสับ?  กุไม่เห็นรุเรื่องเลย ไม่ได้ยินหว่ะ”

“บ้าแล้ว กุโทไปต้งสิบกว่ารอบ”  ต้อมว่าก่อนจะวางจานข้าวของตัวเองและของนนท์ลงกับโต๊ะ  ทั้งสามคนมีต้อม นนท์ และก็เต้ย เลือกที่นั่งหลังสุดของโรงอาหารที่ใกล้กับทางออก ง่ายดีอะ อิอิ

“เฮ้ย กุป่าวบ้านะ ไม่ได้ยินจิงๆ เมิงโทมาตอนกี่โมง”

“2ทุ่มกว่าๆ ประมานนั้นอะ”

“2ทุ่ม.....”

…

..

.

‘นนท์  วันนี้เรานอนบ้านนนท์นะ’

‘ตามใจนายสิ ไปบอกแม่นายแล้วก็แม่นนท์ด้วยกัน’

‘ค้าบบบบบบบบบบ’  หลายวันมานี่เค้า2คนเทียวไปมาบ้านของกันและกัน เอิ่ม...ประมาฦณนั้น  ถ้าวันไหนเค้าไม่นอนบ้านเต้ย เต้ยก็จะมานอนบ้านเค้า  เราก็เลยสนิทกันอย่างรวดเร็ว  เรานอนกอดกันทุกคืน ถึงแม้จะมีบางครั้งที่ผมขัดขืนก็เถอะ  ก็แหมมม ผมก็ผู้ชายนะคับ มันจะกอดอะไรนักหนาก็ไม่รู้ นี้ล่ะนะ ที่เค้าบอกว่าอย่าให้โอกาสคน มงั้นมันจะมีครั้งต่อไป 

ส่วนยุ้ยก็ยังคงโทมาหาผม เล่าเรื่องแฟนใหม่ให้ผมฟัง ส่วนมากเธอจะโทมาปรึกษาเรื่องของขวัญกับนิสัยผู้ชายมากกว่า  แต่เต้ยก็คอยแย่งโทสับไปกดตัดสายทิ้งทุกที ผมก็ได้แต่อ้างไปว่าโทสับมันไม่ค่อยดี  อยากจะขอบใจ แต่ยิ่งรู้จัก มันก็ยิ่งเอาแต่ใจตัวเองขั้นทุกที แล้วผมก็ยอมมันตลอด ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ถ้าถามว่ายังรักยุ้ยอยู่มั๊ย? ผม...ไม่รูสิคับ ผมรู้สึกสับสน เพราะเวลาที่ผมกับเต้ยได้อยู่ด้วยกัน ดูเหมือนผมจะลืมเรื่องราวทั้งหมด และคิดเพียงแค่ข้างหน้สผมคือเต้ย คนที่อยู่ข้าๆงผมตลอดเวลา มันมีความสุขดีนะคับ แต่เวลาที่ความทรงจำเก่าๆมันกลับมา ผมก็รู้สึกจุกแน่นที่หัวใจ....

‘นนท์’

‘อะไร’

‘ข้อความคับ’ ข้อความจากคนที่นนท์รัก....มันจะมีสักครั้งมั๊ยนะ ที่มันจะเป็นข้อความจากเต้ยคนที่นนท์รัก ฮะๆ คิดอะไรของกุวะ

‘อืม’  -นนท์  ขอบคุณมากเลยนะ ขอบคุณที่นนท์ยังคงรับยุ้ยเป็นเพื่อนเสมอ-

‘มานี่มา’ ร่างสูงอุ้มอีกคนมานั่งบนตัก ก่อนจะกดหัวอีกคนเข้าหาอกตัวเอง  นนท์ร้องไห้กับอกของเต้ยมาไม่รู้กี่ครั้งได้ แต่ทุกครั้งที่มีข้อความของยุ้ยเข้ามานนท์ก็จะเป็นแบบนี้ตลอด  เห็นคนที่รักเจ็บยังไม่เท่าเราที่เจ็บมากกว่า เจ็บจริงๆนะคับ เพราะเราไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย นอกจากใจของตัวเค้าเอง....

.

..

...

“ว่างไง  คิดซลูกกุคลอดแล้วเนี่ย”

“เว่อไปและ เดวกุจิ้มให้มีช่องคลอดจิงๆเลย”   ซ่อมกลายเป็นอาวุธคู๋ใจของนนท์ไปแล้วสำหรับเวลาที่กินข้าว

“เออๆ แล้วสรุป?”

“ไอนี่ไงตัวปัญหา” ซ่อมเปลี่ยนทิศทางมาด้านข้าง ที่มีคนตัวสูงหน้าหล่อเหลา ถึงขนาดมีดีกรีเป็นเดือนมหาลัย

“อ่าวววว  ทำไมโทดเราล่ะ????” ข้าวที่กำลังจะเข้าปากชะงักทันที

“ก็นายเป็นคนปิดเสียงนี่” เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างคาดโทด

“ก็นนสั่งเราอะ”

“แล้วใครใช้ให้ทำตามล่ะ? เห็นธรรมดาสั่งแทบตายไม่ทำ”

“ก็....”

“พอ!!!!  นี่พวกเมิงไปนอนด้วยกันมานานเม่าไหร่แล้วเนี่ยย????” ต้อมตัดสินใจห้ามศึก แล้วเปิดประเด็นใหม่ขึ้นมา

“2เดือน” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน

“เมิงเป้นผัวเมียกันไง??? เมื่อกี้ก็ทะเลาะกันอย่างกับผัวเมีย”

“ควย!!! คิดอกุศลและไอต้อม เดวก็จิ้มปากจิงๆซะนี่”  คนตัวเล็กเริ่มโวยวาย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าตัวเองแดงไปจนถึงหูตั้งแต่เพื่อนหน้ราเด็กคนนี้ถามแล้ว   ส่วนหัวใจน่ะ มันเต้นแรงทุกครั้งที่เจอเต้ยอยู่เป็นประจำ...

“5555+ ต้อมเก่งจังทายถูกด้วย”  คนตัวสูงหัวเราะชอบใจ

“แน่อน 55+ คุณผัวก็รีบรวบหัวรวบหางคุณเมียซะนะคับ ช้าเดวโดนหมามันคาบไปแดกนะเออ 5555+”

“โอ้ยยยยยยย แม่งงง!!!!~  ไม่แดกแม่งแร้วTT^TT”  อยู่ๆเสียงหวานก็ตะโกณออกมา ก่อนจะผลักจานข้าวไปอีกทาง

“โอ๋ๆๆๆ ไม่แกล้งแล้ว....กินนะคับ นะคับคุณเมียยย”  ยังไม่วายล้อเลียนให้ใบหน้าหวานงอเข้าไปอีก

“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก 5555+  แล้วนี่ธัญไปไหนอะเต้ย?” ต้อมหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนจะถามหาคนที่บอกว่าวันนี้จะมานั่งกินข้าวด้วย

“อ๋อ เมื่อเช้ากั้งมันโทมา นัดออกไปกินข้าวที่หน้าม.อะ”

“ว่าไงนะ!!!  จิ๊!!?~ ไอโง่เอ้ยยย เจ๊บไม่จำ!!  เดวกุมานะนนท์ อยู่กับผัวเมิงไปก่อน ฝากด้วยนะเต้ยยย” ว่าแล้วก็รีบลุกแล้ววิ่งออกไปทันที

“อ่าว?  จะปไหนอะ? ” เต้ยตะโกณตามไป แต่ก็ไม่ทันซะแล้วร่างสูงหันหน้ามาหาคนข้างๆช้าๆ

“เดวคืนนี้นายโดนแน่” นิ้วเล็กชี้หน้าคนตัวสูงอย่างคาดโทด “ยังไม่ได้เคลียเรื่องปิดเสียงนะ”

“อะไร ก็นนสั่งไม่ใช่หรอคับ?” เต้ยทำหน้าทะเล้น

“ก็เห็นปกติไม่ทำ แล้วไหงถึงมาทำได้ล่ะ”

“อยากให้ทำก็ไม่บอก เดวคืนนี้พี่จัดให้”

“ไอเต้ย!!!!”

“อ่า...ก็.....วินมันโทมาหานนท์หลายรอบนี่….”  ตาคมเสมองข้าวในจานก่อนจะตักเข้าปากต่อ

“แล้วไง?” 

“ก็...ไม่อยากให้รับ ไม่อยากให้คุยกับมันอะ”

“เอาแต่ใจตัวเองชะมัด” คนตัวเล็กว่า แล้วหันมาจัดการกับข้าวของตัวเอง

“โกธรหรอ?  อยากคุยหรอ?”

“ป่าวหรอก แต่บอกหน่อยก็ดี รำคาญมันเหมือนกัน กลัวพี่เค้ามีธุระไง” นนท์อธบาย

“ไม่มีหรอก”  ตากลมหันมามอง พร้อมเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัย

“ก็.....พี่รหัสเราเป็นเพื่อนกับพี่วิน เราเลยให้พี่เค้าช่วยนิดหน่อยก็แค่นั้น” เต้ยอธิบายบ้าง

“เผด็จการ เอาแต่ใจที่สุด -*-”

“ไม่ได้หรอ?” เสียงทุ้มเบสอ้อนอีกคน

“ตามใจเมิงเหอะ เลิกทำหน้าอย่างนั้นได้แล้ว  กินข้าวไปเลย  แล้ววันหลังจะทำอะไรบอกด้วยล่ะกัน” แม่งหล่ออยุ่แล้วยังมาทำหน้าอ้อนอีก  กุเขินนะเว้ยยย-////-

“ค้าบๆ งั้นนนท์ก็ไม่ต้องรับโทสับมันแล้วนะ เดวเรารับเอง” ร่างสูงยังคงต้องการคำยืนยัน

“ฮ่าๆ เออๆตามใจ  ไอนี่หนิ หึงหรอไง?”

“อืม หวงด้วย..” 0//////////0คำถามที่ถามไปงั้นๆไม่กะได้คำตอบจากอีกฝ่าย  ตาคมหันมาสบตากับนนท์ แววตาที่ส่งมาทำให้ตากลมเบนไปทางอื่น  ใบหน้าขาวแดงขึ้นหนักกว่าเดิม  โอ๊ยยยย ใจจะเต้นไปไหนวะเนี่ย??>///////////////////<

“……………….บ้า…กินข้าวได้แล้ว..”  นนท์พูดได้แค่นั้น  แล้วก็พากันกินข้าวต่อ มื้อนี้ก็อร่อยอีกแล้ว นนท์น่ารักจังน้า~ ^____________________________^

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

LzJama // พาส9 อย่างรวดเรา ฮ่ะฮ่า~~~*  ยาวกวง่าเดิมแล้วคับ คิดว่านะ555+  ยาวขึ้นมั๊ย?  คิดว่าพรุ่งนี้อาจจะได้ต่อพาส10 มั้งนะคับ ต้องดูก่อน อย่าลืมเม้นกันด้วยนะคับ  รักคนเม้นคิดถึงคนอ่านคับผม^^